M:
🧠 ابــزارهــای #جنگ_شناختی
⚔ در جنگ شناختی ، هدف تغییر دیدگاهِ افراد درباره‌ی محیط و اتفافات اطرافشان است که این تغییر نگرش ، به تغییر رفتار و عمل اشخاص ختم میگردد! در این جنگ تنها ابزار ، تبلیغات و تسلط رسانه‌ای بر اذهان و ایجاد دروغ و شایعه و روایاتِ فاسد از وقایع نیست!!!
⭕️1⃣⭕️: گاهی یک مسئول بلند پایه می‌تواند خواسته یا ناخواسته به ابزار جنگ شناختی دشمن تبدیل شود و یک گزاره یا جمله‌ی خاص [همان چیزی که دشمن در صدد حک کردن آن در ذهن آحاد جامعه است] را در ذهن مردم بکارد! مثل این جمله‌ی آقای روحانی ؛ آمریکایی‌ها کدخدای ده هستند ، با کدخدا بستن راحت‌تر است.
⭕️2⃣⭕️: نظرسنجی‌هایِ جهت دار و حتی دست کاری شده با ایجاد یک تصویر خاص از یک مسئله ، از دیگر ابزار های این جنگ هستند!
⭕️3⃣⭕️: #سلبریتی ها از مهمترین ابزارهای جنگ شناختی‌اند که با تطمیع یا تهدید یا احاطه‌ی روانشناختی و جنگ روانی یا حتی تسلط سرویس های اطلاعاتی بر یک سلبریتی ، می‌توان او را به بلندگوی دشمن تبدیل کرد و از دهان او حرف‌های دشمن را شنید!
⭕️4⃣⭕️: رفتارِ مجامع بین المللی و مسئولین کشورهای خارجی با اظهارات و ظاهر سازی های خود برای فریب مردم کشورها ، ابزاری دیگر از ابزارهای جنگ شناختی است.
⭕️5⃣⭕️: کمپین‌ها و پویش‌ها هم یکی دیگر از ابزارهای این جنگ همه جانبه هستند و در دراز مدت می‌توانند باعث شکاف اجتماعی و یا زمینه‌ساز اغتشاشات شوند!
⭕️6⃣⭕️پناهنده شدن یا مهاجرتِ شخصیت های معروف به کشور های دیگر هم از جمله ابزار این جنگ است!
📍پ.ن : جنگ شناختی یکی از پیچیده ترین روش های جنگی‌ست ، زیرا چیز های زیادی هستند که پتانسیلِ تبدیل شدن به ابزار جنگ را در آن دارا می‌باشند و امروزه کشور ما ایران ، هدف بزرگترین جنگ شناختی تاریخ است!!!
✍ میلاد خورسندی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
این پوستر زیبا که همه تحسین‌ش کردند رو به صورت موشن ببینید👌
پیشاپیش #روز_مادر مبارک❤️
❄️تمایز میان «ضعف حجاب» و «کشف حجاب»:
💎حاشیه‌ای بر موضع گیری اخیر رهبر انقلاب
🖊 مهدی جمشیدی
۱🔸. حجاب یک «ضرورت شرعی» است؛ هیچ تردیدی در «وجوب حجاب» وجود ندارد و هیچ جای خدشه و شبهه ندارد. یک «واجب شرعی» است که باید «رعایت» بشود.(در دیدار بانوان، ۱۴۰۱/۱۰/۱۴). تأکید ایشان بر این‌که حجاب، یک «امر شرعی» است به این سبب است که کسانی گمان می‌کنند که حجاب، فقط «جنبۀ قانونی» دارند و چون می‌توان قانون را «تغییر» داد، می‌توان از حجاب نیز عبور کرد. آنچه که قانون است، ساختۀ خود انسان‌هاست و اگر نظر جمعیِ انسان‌ها تغییر کند، قانون نیز باید دگرگون شود. ازاین‌رو، بقا و تداوم «امر قانونی»، وابستۀ به ارادۀ خودِ «جامعه» است و «حاکمیّت» نیز حقّ ندارد بر قانون، پافشاری کند. این در حالی است که حجاب، پیش از آن که «قانون» و برآمده از «نظام سیاسی» باشد، «حکم دینی» و مبتنی بر «ارادۀ تشریعیِ الهی» است و تبدیل شدنش به قانون نیز برخاسته از حکم دین است. حجاب، «حکم خدا» است و نه «حکم نظام جمهوری اسلامی». خدای متعال، حجاب را برای زن خواسته است و چون حجاب، امر عمومی و معطوف به زندگی اجتماعی است، باید حاکمیّت دینی آن را به قانون تبدیل کند. از طرف دیگر، هرگز چنین نیست که این حکم، شبهه‌دار و مخدوش باشد و بتوان در اعتبار و انتساب آن به اسلام، تردید کرد، بلکه حجاب، یک امر «قطعی» و «حتمی» است؛ آن هم در مرتبۀ «وجوب».
۲🔹. نباید کسانی که حجاب را «به‌طور کامل» رعایت نمی کنند به «بی‌دینی» و «ضدّ انقلابی» متهم کرد. در یکی از سفرهای استانی در جمع علما گفتم چرا بعضی از شما خانمی را که حجابش «ضعیف» است - مثلاً «یک مقداری موهایش بیرون است» - متهم می کنی؛ در حالی که بنده وقتی وارد این شهر شدم، یک سوم جمعیّتی که استقبال آمد از این‌جور خانم‌ها بودند و اشک می ریختند. یا فرض کنید که در فلان مراسم دینی یا فلان مراسم انقلابی شرکت می کنند؛ اینها دخترهای خودمان‌اند. در مراسم ماه رمضان که عکس هایش را برای من می‌آورند، اشک می‌ریزند؛ من حسرت میخورم به آن‌جور اشک ریختن. ضعف حجاب، «درست نیست»، اما این موجب نمی‌شود که ما او را «خارج از حوزۀ دین و انقلاب» بدانیم. همۀ ما «نقص»هایی داریم که باید نقص‌ها را «برطرف» کنیم و هرچه می‌توانیم برطرف کنیم بهتر است.(همان). با وجود قطعیّتی که دربارۀ حکم حجاب وجود دارد، نباید کسانی را که «حجاب کامل» ندارند، «بی‌دین» یا «ضدّ انقلاب» دانست. رعایت نکردن حجاب کامل، نه به معنی «عبور از دین» است و نه به معنی «ستیزه جویی با انقلاب». این نقص، «نقص» است و «برخلاف شرع»، امّا مشاهده می‌کنیم که همین عدّه از زنان، هم در «مراسم دینی» شرکت می‌کنند و هم در «مراسم انقلابی»؛ در حالی که اگر با «دین» و «انقلاب»، تضاد و مخالفت داشتند، نباید چنین می‌کردند. در واقع، دین‌داری آنان، گرفتار «نقص» و «ضعف» است و این به معنی «دین گریزی» و «انقلاب ستیزی» نیست. در عین حال که باید از متهم ساختن زنانی که مبتلا به «ضعف حجاب» هستند به «ضدّیّت با دین و انقلاب» پرهیز کرد، امّا نباید نسبت به این نقص، «بی‌تفاوت» و «خاموش» بود. سخن دربارۀ «خودداری از اتهام ناروا» است نه «تعطیل کردن امر به معروف و نهی از منکرِ مردمی و دولتی». همچنان که خود ما نیز گرفتار مجموعه‌ای از ضعف های اخلاقی هستیم، اینان نیز از لحاظ حجاب، دچار ضعف هستند. البتّه میان «ضعف فردی» و «ضعف اجتماعی»، تفاوت وجود دارد و نمی‌توان ضعف اجتماعی را به حال خویش رها کرد و به ارادۀ خود فرد، وابسته دانست، بلکه اگر فرد، با هیچ توضیح و استدلالی حاضر نشد که ضعفِ اجتماعیِ خویش را برطرف کند، باید «قانون» به میدان بیاید. امّا حتّی مواجهۀ قانونی نیز به معنی «خارج شدن فرد از حوزۀ دین و انقلاب» نیست. اینان، «غیر خودی» و «معارض» و «دشمن» نیستند، امّا این بخش از رفتار اجتماعی شان هم برخلاف «حکمِ قطعیِ شرع» است و هم برخلاف «قانون».
۳🔸. در این قضایای اخیر، خیلی علیه حجاب کار شد و امیدشان این بود که همین هایی که «حجاب نیمه کاره» دارند، به کلّی «کشف حجاب» کنند؛ اما چنین نکردند. یعنی زدند تو دهن آن تبلیغ کننده و فراخوان فرستنده (همان). در اینجا میان «حجاب نیمه کاره» و «کشف حجاب»، تمایز برقرار شده است؛ به صورتی که «کشف حجاب» به عنوانی حرکتی در امتدادِ خواست دشمن قلمداد شده است. از این رو، زنانِ دارای «حجاب نیمه کاره» از این جهت که به فراخوان دشمن، پاسخ مثبت ندادند و از این سطح، فروتر نرفتند و «کشف حجاب» نکردند، ستوده شده‌اند. پس سخن ایشان در این سخنرانی معطوف به آن دسته از زنانی است که «حجاب نیمه کاره/ ناکامل/ ضعیف» دارند، نه آنان که به کلّی «کشف حجاب» کرده‌اند.