[ یا مُثبّتَ القلوب ، ثبت قلبی ، عَلی حب علی ] .

راز نطفه‌ی پاک تعصب به علی ، قربة الی الله‌ست تقرب به علی ، فرموده نبی دگر جهنمی نبود ، لَو اجتَمع الناس عَلَى حُبِ عَلي .

زلزله شده بود ، دیوار های مدینه می‌لرزید ! همه ترسیده بودن . ریختن در ِ خونه مولاعلی ، یاعلی ! یه کاری بکن ، الان همه شهر خراب میشه ! آقا اومد وسط کوچه ، زمین و دیوار ها هنوز می‌لرزیدن ، مولا پاشو محکم کوبید به زمین ! و گفت : زمین ! ابوتراب بر تو فرمان می‌دهد آرام بگیر !

مفرح‌ ذات ؟ ذکر‌ یاعلی .

یجا می‌گفت : می‌روید انگور از نخل نجف 🍇 .

می‌رسد رزق عالم از دخل ِ نجف ؛

خلقت اهل بیت کار خداست ، ما بقی هرچه هست ، کار علی‌ست .

فی‌ الحال‌ نیاز دارم‌ نجف‌ باشم : بشینم‌ روبه‌روی‌ ایوون‌ُ زانو‌هامو بغل‌ کنم‌ هیچی‌ نگم‌ و فقط‌ گریه‌ کنم :)

اسم مارا بنویسید به ایوان نجف ، نشد از نام سگ کهف کتاب آلوده ؛ یا ابالحسن ایلیا ؛

میگه که : کیست علی ؟ همانکه در کعبه ، به روی شانه پیامبر رفت ، شانه های نبی همان عرش است ، حیدر از عرش هم بالاتر رفت ، چرخش روزگار دست علی‌ست ، کهکشان دانه های تسبیحش ، در خیبر شکست چیزی نیست ، فتح آن قله بود تفریحش ، چند روزی درست قبل ازل ، زندگی را شروع کرده علی ، هر زمان رزق می‌رسد از راه ، شک ندارم رکوع کرده علی . [ هو علی ] .

من دِگر شکی ندارم که خدایی کار اوست ، هو نگو ، حیدر بگو ، هو خود به او هو میکشد ؛ جانم علی ؛

قبله‌گاهم سمت ِ نجف ؛

چون نجف شفا خانه است ، ولاه منم بیمار ؛

بادی که از حوالی شهر نجف وزد ، ده درصدش هوا ، نود درصدش شراب ؛ مست ِ نجف ؛

به‌به ، ۱۱۰ .

در محضرت چه لاف زنم از اینکه آدمم ؟ وقتی فقیه شهر خودش از سگان توست . [ یا قمر پرور ] .

سگان کوی نجف هم چه عالمی دارند ، میان این همه مردم علی‌ست صاحب‌شان ؛

لحظه میلاد ما ، لحظه جان دادن است ، شوق من از مرگ خویش ، روی تورا دیدن است ؛

من پس از مرگ تو رو میبینم ، بغلم کن که گرفتم کفنم را بغلم ، مولا جان مثل آن پیرزنی که پسرش رفته سفر ، دم در منتظرم تا که بیاید عجلم .

آهِ من رفت نجف تا که طواف تو کند ، گردبادی شود از شوق تو آهی گاهی ؛

شراب طهور می‌چکد از انگور ضریحت یا علی .

علی جان : صاحبی دیدم رها کرده سگ پیر خودش ، یک زمانی پیر گشتم آبرو داری کن ؛

وقتِ خلق تو خدا آیینه در دستش بود علی جان :)