بیا طی کن شب لب‌تشنگی را ببین تاب و تب لب‌تشنگی را هزاران سال شد چشم‌انتظاریم بنازم مکتب لب‌تشنگی را #سیدحبیب_نظاری #شعر_انتظار @aleyasein

#حضرت_ام_البنین علیهاالسلام فرازی از یک #ترکیب_بند 🔹شانۀ صبوری🔹 تا چون تو را زمانه به ماتم قرین کند داغی چنان رساند که غربت‌نشین کند در غربت مدینه بدل می‌شود به خون خاکی که نقش مهر تو، داغ جبین کند از ناله‌های گرم تو نای زمان پُر است تا خود چه‌ها که این نفس آتشین کند بی‌شک به چلّه با تو نشسته‌ست آسمان تا گریه پا به پای تو یک اربعین کند دود از خیام سوخته برخاست، نوحه کن چندان که تیره آه تو روی زمین کند «کوه از کمر شکست»، مگر یک دم اقتدا با شانۀ صبوری «امّ البنین» کند برآن سرم که «فاطمه» را همرهی کنم با روضه‌خوان داغ تو قالب تهی کنم با «فاطمه» مخواه برابر صدا کنند نام مرا مباد که «مادر» صدا کنند با کودکان خویش سپردم، مرا مباد هم‌نام «یادگار پیمبر» صدا کنند می‌خواستم «حسین و حسن» را به خانه‌ات باری، امام! «سید و سرور» صدا کنند می‌گریم از تداعی عصری که خیمه‌ها «عباس» را به گریه، مکرر صدا کنند شاید به دیدن زره چاک چاک او شیر مرا«شقایق پرپر» صدا کنند... راوی نشست و قصۀ دست بریده کرد با من حکایت تو به آب دو دیده کرد... از حال روزگار، خبر می‌رسد به من باری، خبر به حال دگر می‌رسد به من از داغ‌ها هر آنچه بجویی سترگ‌تر داغ سترگ چار پسر می‌رسد به من چشمی به روزگار ندارم، ولی دریغ از دست او دو دیدۀ تر می‌رسد به من خشکیده خون بازوی عباس روی آن وقتی به یادگار، سپر می‌رسد به من زان حج ناتمام، طواف سر «حسین» یا استلام دست «قمر» می‌رسد به من؟ خورشید روی نیزه به زینب رسیده بود مهتاب روی نیزه اگر می‌رسد به من ابری برآمد و خبر از کاروان رسید راوی به گریه پیشتر از کاروان رسید... ای غربت مدینه به شام تو، نوحه‌خوان عالم ز ناله‌های مدام تو نوحه‌خوان شب‌های بی‌شماری از این دست، اختران بر زخم‌های «ماه تمام» تو نوحه‌خوان ای چاوشان قافلۀ غربت حسین در لحظۀ وداع و سلام تو نوحه‌خوان عرش خدا، نظاره کن! آنک به قتلگاه بر پیکر غریب امام تو نوحه‌خوان راوی رسید و نوحه‌کنان گفت: «جان آب برخیل تشنگان خیام تو نوحه‌خوان» در من هزار حنجره روزی هزار بار این‌گونه با شنیدن نام تو نوحه‌خوان در ماتم حسین تو همدوش فاطمه گرید بقیع با تو در آغوش فاطمه ‏ #علیرضا_رجبعلی_زاده @aleyasein

#حضرت_ام_البنین علیهاالسلام #غزل 🔹روضه‌خوان حسین🔹 فدای حُسن دل‌انگیز باغبان شده بود بهار، با همه سرسبزی‌اش خزان شده بود چهار دسته گُلش را به پنج تن بخشید مقیمِ خاکِ درش، هفت آسمان شده بود چه سربلند و سرافراز امتحان پس داد برای عرض ادب، سخت امتحان شده بود به عشق «شیر خدا» از یل دلاور خود گذشت اگر چه در این راه نیمه‌جان شده بود چه امتحان بزرگی! که در رثای حسین -و نه به خاطر فرزند- روضه‌خوان شده بود اگر چه پیر شد از داغِ بی‌امان، اما به پشتوانهٔ زینب دلش جوان شده بود فدای «اُمّ اَبیها» شدن علامت داشت به این سبب قد «اُمّ البنین» کمان شده بود #سیدمهدی_موسوی @aleyasein

#حضرت_ام_البنین علیهاالسلام #حضرت_عباس علیه‌السلام #قصیده 🔹سائل هر ساله🔹 گویند فقیری به مدینه به دلی زار آمد به درِ خانۀ عبّاس علمدار زد بوسه بر آن درگه و اِستاد مؤدب گفتا به ادب با پسر حیدر کرّار کِای صاحب این خانه یکی مرد فقیرم بیمار و تهیدست و گرفتار و دل‌افکار هر سال در این فصل از این خانه گرفتم بر خرجی یکسالۀ خود هدیۀ بسیار گفتا به زنان امّ‌بنین مادر عبّاس با سوز دل سوخته و دیدۀ خونبار کز زیور و زر هرچه که دارید بیارید بخشید بر این مرد فقیر از ره ایثار خود سائل هر سالۀ عبّاسِ من است این عبّاس، دل‌آزرده شود گر برود زار دادند بدو زیور و زر آنچه که می‌بود از لطف و کرم عترت پیغمبر مختار سائل که نگاهش به زر و سیم بیفتاد بگذاشت ز غم، گریه‌کنان چهره به دیوار گفتند همه هستی این خانه همین بود ای مرد عرب اشک میفشان تو به رخسار آن سائل دلباخته با گریه چنین گفت کِای در همه‌جا بوده به خیل ضعفا یار بر من درِ این خانه گدایی‌ست بهانه من عاشق عبّاسم، نه عاشق دینار من آمده‌ام بازوی عبّاس ببوسم من در پی گل، روی نهادم سوی گلزار هر سال زدم بوسه بر آن دست مبارک هر بار شدم محو رخ صاحب این دار یک لحظه بگویید که عبّاس بیاید باشد که برم فیض از آن چهره دگربار ناگاه، زنان شیونشان رفت به گردون گفتند فروبند لب ای مرد گرفتار ای عاشق دلسوخته‌! ای محو رخ دوست! ای سائل دلباخته! ای طالب دیدار! دستی که زدی بوسه، جدا گشت ز پیکر ماهی که تو دیدی، به زمین گشت نگونسار آن دست کز او خرجی یکساله گرفتی شد قطع ز تیغ ستم دشمن خونخوار سر بر سرِ نی، دست جدا، تن به روی خاک لب تشنه، جگر سوخته، دل شعله‌ای از نار این طایفه هستند در این خانه سیه‌پوش این خانه بُوَد در غم عبّاس، عزادار... #غلامرضا_سازگار @aleyasein

فرق مادر شهید با تمام مادران دیگر زمین خلاصه می‌شود به این: مادر شهید پیش از آنکه مادر شهید می‌شود «شهید» می‌شود... #مریم_سقلاطونی @aleyasein

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_زهرا_سلام‌الله گرچه در سِرِّ هوالهو همه‌ی ها زهراست گرچه در جانِ حرا چله‌ی اِحیا زهراست گرچه در عینِ علی معنی اَعلی زهراست  گرچه در معنیِ لولاک معما زهراست بنویسید فقط حضرتِ زهرا زهراست آنکه در ذائقه‌ی عشق تصرف کرده‌است آنکه پیش از قدم خویش تشرف کرده‌است آنکه در قامت یک نور توقف کرده‌است شب معراج خودش سیب تعارف کرده‌است تا بدانند چرا اُمِ‌ابیها زهراست از خدا جلوه‌ی او گرمِ دل‌آرایی بود موقع آمدنش عشق تماشایی بود عرش تا فرش فقط غرقِ شکوفایی بود آنکه در گوش خدیجه خودِ لالایی بود قبل میلادِ خدیجه به تماشا زهراست دید حق نور فقط نور جهان می‌خواهد قلبِ بی جانِ زمین یک ضربان می‌خواهد دید حق ظلمت مکه فوران می‌خواهد جمع احمد و علی ، فاطمه‌جان می‌خواهد گفت ای جهل و خرافات مهیا زهراست دختری آمده تا زن به کمالش برسد تاکه زمزم به تماشای زُلالش برسد تا پیمبر به جوابش به جلالش برسد صلواتی که خدا داده به آلَش برسد تا ببینند همه کار فقط با زهراست  آمده تا بنشیند به شبستان علی آمده تا برود باز به قربان علی تا که نُه‌سال شود بی سرو سامان علی تا بسازد فقط او با نمک و نان علی تا بمیرند حسودانِ علی تا زهراست شیر وقتی که به سر ، تیغِ دوسر می‌چرخاند مثل گرداب سر و دست و سپر می‌چرخاند گِرد خود دست خدا کوه و کمر می‌چرخاند درِ خیبر به رویِ دست اگر می‌چرخاند همه دیدند رجزهای علی یازهراست آب را مهریه‌اش ساخت که باران بشود دو سه خرما به کسی داد که سلمان بشود چادرش داد که یک قوم مسلمان بشود او رضا داد به ما ، کشورم ایران بشود مادر اینهمه آلاله‌ی زیبا زهراست مادری کرد و به ما لطف ، فراوان کرده با حسینش همه را مستِ حسن جان کرده کربلا را جگرِ مردم ایران کرده خاکِ ما را حرمِ شاه‌خراسان کرده به شهیدان حرم زمزمه‌ی ما زهراست گفته بودیم به این خصم خزانش برسد صبر کردیم فقط تا هیجانش برسد رخش بر رستم و آرش به کمانش برسد انتقامی که بزرگ است زمانش برسد لب اگر تر بکند نعره‌ی ما یازهراست (حسن لطفی ۹۹/۱۱/۱۴) @aleyasein

بسم الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_زهرا_سلام‌الله از نجف آمده‌ام از نجف آبادِ علی تا بخوانم همه جا نادِعلی نادِعلی من و ایوانِ علی پنجره‌فولادِ علی که علی عشق ، علی جام ، علی باده علی هرکه شد غرقِ علی دید علی فاطمه است مرتضی مثل کسی نیست ولی فاطمه است باید از خلق چهل سال جدا بنشیند تا چهل سال فقط پیشِ خدا بنشیند هِی به معراج رَوَد هِی به دعا بنشیند چله‌ای آخرِ سر غارِ حرا بنشیند تا خدا هرچه که دارد به پیمبر بدهد تا به قرآنِ خودش سوره کوثر بدهد باید او عینِ پیمبر  خودِ خاتم باشد باید انگار خداوند مجسم باشد باید او معنیِ اسلام مُسَلم باشد جمع اسما‌ء خدا جامعِ اعظم باشد باید این مرد علی باشد و حیدر بشود تا که با حضرتِ صدیقه برابر بشود مادرِ آخرت آمد که به دنیا برسد خاکِ لب تشنه مُهیاست که دریا برسد مریم و آسیه و هاجر و حوا برسد فاطمه آمده تا اینکه به زهرا برسد  نقطه‌ی فا به بَرِ نقطه‌ی باء آمده است آی جبریل بخوان مادرِ ما آمده است چارده مرتبه حق گفت که تنها زهراست چار علی چار محمد همه زهرا زهراست یک حسین و دو حسن این سه به یکجا زهراست حضرتِ جعفر از او حضرت موسی زهراست او که مادر شده بر سرورِ پیغمبرها پس بگو نیست مگر مادر پیغمبرها هرچه جبریل پریده نرسیده‌است به او هرکجا عقل دویده نرسیده‌است به او کعبه از حج که رسیده نرسیده‌است به او سینه را باز دریده  نرسیده است به او فاطمه کعبه شده مکه اسیرش باشد خواست تا کعبه فقط جایِ امیرش باشد چادرش را که تکان داد جهان پیدا شد اولین بار که خندید زمان پیدا شد آمد از پیشِ خداوند و مکان پیدا شد تا به لب گفت علی جان  ضربان پیدا شد آفرینش شده خم بوسه زند خاکش را  دید چشمانِ نبی معنیِ لولاکش را کیست او اینکه رسیده به تماشای خودش امتحان داده ولی قبلِ خودش جای خودش هیچ کس نیست شبیهَش بجز آقای خودش تا خداوند ببیند رُخِ زهرای خودش او که آمد به زمین سجده بر آدم کردند شد زمین هرچه که از باغ جنان کم کردند او رحیم است خدا هم کرمش فاطمه است ذوالفقار است علی و دو دمش فاطمه است هرکه از تیره‌ی  مولاست است غمش فاطمه است دلِ او شد حرم و در حرمش فاطمه است تا گرفتیم از این سینه نشانیِ تو را یافتیم از دلِ خود قبرِ نهانیِ تو را پایِ انوارِ تنورِ تو که مهمان بشویم تازه سلمان شده و  تازه مسلمان بشویم ما که بر راه توئیم آنچه شدی آن بشویم مثل تو پای ولایت همه طوفان بشویم  تا علی هست  همه یک رگِ غیرت داریم به تو سوگند که ما عِرقِ ولایت داریم چه غم از  حادثه‌ها پیرِ خراسانی هست چه غم از این همه غم غیرتِ ایرانی هست آی ای خصم زبون  خونِ سلیمانی  هست منتظر باش که یک سیلیِ طوفانی هست منتظر باش که تیغِ عَلَوی تر گردد «رفته سردار نَفَس تازه کند برگردد» (حسن لطفی ۹۸/۱۱/۲۵) @aleyasein