سلام علیکم 💐 ✅ هشتمین روز از #چله_چهلم مهمان سفره بانوی شهید 🍃🌷 طیبه السادات زمانی موسوی 🌷🍃 هستیم.

شهید طیبه سادات زمانی موسوی گودینی در هجدهم آبان ماه ۱۳۳۴ در روستای گودین کنگاور در استان کرمانشاه به دنیا آمد، پدرش آقا سید حسین روحانی بود و مادرش فاطمه خانم نام داشت، طیبه سادات که ۶ ساله شد والدینش تصمیم گرفتند او را به مکتب بفرستند به همین خاطر هم در زمانی کوتاه قرآن خواندن را فرا گرفت و عامل به کلام وحی شد.

اخراج از مدرسه به واسطه داشتن حجاب بعد از مکتب به دبیرستان پروین اعتصامی رفت و در رشته علوم طبیعی شروع به درس خواندن کرد طیبه دختر باهوشی بود و به خوبی در تحصیل پیشرفت می‌کرد، در مدرسه بقیه را به رعایت حجاب دعوت می‌کرد و حتی سه بار هم به خاطر پوشیدن روسری از مدرسه اخراج شد، اما هیچوقت حاضر نشد که از اعتقاداتش دست بکشد.

شهیده طیبه السادات زمانی موسوی در رشته شیمی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد و دانشگاه را فرصت مناسبی برای ادامه فعالیت‌های مبارزانه خود علیه رژیم طاغوتی شاهنشاهی می‌دانست و هر بار که از مشهد برمی‌گشت با خود اعلامیه‌های امام را به همراه داشت، وی به عکاسی و فیلمبرداری نیز علاقه بسیاری داشت و در اکثر تظاهراتی که صورت می‌گرفت از وقایع و شهدا عکس‌برداری می‌کرد

در زلزله شهریور ۵۷ که حادثه زلزله طبس رخ داد، در گروه امداد امام خمینی (ره) به همراه دیگر دانشجویان به طبس رفت و با تمام توانش به مدت یک ماه مشغول خدمت به یتیمان و بی‌سرپرستان شد و از محرومیت و کمبود امکانات مردم زلزله‌زده طبس عکس‌برداری می‌کرد، مجموعه عکس‌های بسیاری داشت و قصد داشت در نمایشگاهی همه آن‌ها را به نمایش بگذارد، اما این مجموعه ناقص بود تا این‌که در روز هفدهم دی‌ماه ۵۷ در تظاهراتی که در کنگاور برپا شده بود شرکت کرد و توسط مأموران به گلوله بسته شد و عکس‌های خودش نیز به عکس‌هایی که از شهدا گرفته بود اضافه و مجموعه‌اش تکمیل شد

نمایشگاه عکس یک روز پس از شهادت دوستان طیبه یک روز بعد از شهادتش تمام مجموعه عکس‌هایی که خودش گرفته بود و عکس‌هایی از ظلم‌های طاغوت به مردم را با عکسی از خود شهید طیبه سادات زمانی موسوی در نمایشگاهی به نمایش گذاشتند و این جمله شهید زینت‌بخش این نمایشگاه شد که: «مگر نه این است که می‌میریم، پس بگذار مرگی را انتخاب کنیم که زندگی‌ها را بارور کند…» طیبه‌سادات، شهید ۲۳ ساله در جوار آستان امام‌زاده محمدباقر (ع) زادگاهش به خاک سپرده شد، اهالی روستا که تهدیدات دشمن را شنیده بودند، سه روز بر مزار او پاسبانی دادند تا جسارتی بر پیکر طیبه‌سادات نشود.

مادر شهیده می گوید : 👇 طیبه‌سادات فیلم‌برداری و عکاسی هم می‌کرد، از تظاهرات عکس می‌گرفت، از طرف امام برای زلزله‌زدگان طبس برای عکاسی رفت و می‌خواست همه عکس‌ها را به نمایش بگذارد اما هفدهم دی‌ماه شهید شد و فردای آن روز، عکس خودش را نیز با عکس شهدا در نمایشگاه گذاشتند، بعد از شهادتش دعا کردم که خدایا اگر این انقلاب حق است تا چهلم طیبه، پیروز شود؛ چهار روز تا چهلم طیبه مانده بود که انقلاب اسلامی پیروز شد.

یکی از کارکنان مجموعه‌های امنیتی پهلوی در مقابل دوربین‌های مستندی در خصوص این شهیده گفت: طیبه دانشجو بود و کارهای تشکیلاتی می‌کرد و با گروه‌های سیاسی ارتباط داشت، یک‌بار توسط ساواک دستگیر و مورد بازجویی قرار گرفت، در تظاهرات همیشه جز پیش‌قراول‌ها بود، خیلی هم فعالیت داشت و توسط مأموران در تظاهرات کشته شد. در این مستند مأمور شهربانی رژیم ستم‌شاهی از روز شهادت طیبه نقل می‌کند: هلیکوپترها از کرمانشاه به کنگاور آمده بودند، حدود ۵۰ نفر سرباز از آن‌ها پیاده شد، مقابل دبیرستان دخترانه پیاده شدند و نصفشان داخل دبیرستان رفتند تا بچه‌ها را تنبیه کند نصف دیگر داخل خیابان به صورت گروهی ایستادند و با اسلحه در شهربانی تیراندازی کردند و طیبه‌سادات هم در این تیراندازی شهید شد.

طیبه دختر بسیار فداکار و مهربانی بود، همواره با برخود خوش،  پذیرای دوستان و خانواده و اقوام بود، سعی می کرد هیچ گاه تلاوت دعای کمیل را فراموش نکند ضمن اینکه روزهای دوشنبه و پنج شنبه را روزه می گرفت و به تزکیه نفس خویش اهتمام ویژه ای داشت.   طیبه در تشکیل انجمن های اسلامی در دانشگاه و نیز برنامه های مذهبی همواره نقش موثری داشت و علاوه بر  این موارد در زمینه عکاسی، هنر، خیاطی، بافندگی و ... هم فعالیت می کرد.  

همان روز شهادتش روزنامه اطلاعات تیتر زد: «طیبه زمانی نماینده امام در طبس، به گلوله بسته شد»، پدرش نماینده امام خمینی (ره) در کنگاور بود به خاطر همین هم برخی از نشریات تیتر زدند: «دختر نماینده امام در کنگاور شهید شد»، طیبه اولین شهید زن در کرمانشاه بود، در مجلس ختمش، پیر روشن‌ضمیر کنگاور، حاج آقا بزرگ محمدی عراقی گفت: «من معتقدم که خون این شهیده جوان رژیم شاه را از ریشه بر خواهد کند».