بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ❇️ سلام و عرض ادب بر همراهان عزیز ❇️ 🔰در طلیعه ماه مبارک رمضان به «گذرگاه نگاه» خوش آمدید؛ سرزمینی که ساختار اندیشه را از آسمان فقاهت تا خاک سیاست و جامعه‌شناسی گرد هم می‌آورد. اینجا نه تک‌صدایی از منبر می‌شنوید، نه هیاهوی بی‌طرح شهر را! اینجا طلبه‌ای قدم می‌زند که گاه با مرکب «امر به معروف»، نقشه‌ی سیاست را بر لوح واقعیت‌ها ترسیم می‌کند و گاه با چراغ «تعارف»، گوشه‌های پنهان جامعه را روشن می‌سازد؛ از شور خیابان تا نجوای قلم‌ها. ✅ گذرگاه نگاه، نه راهی مستقیم، که پیچ‌وخم گفت‌وگوهای ناتمام است: گفت‌وگوی شریعت با زندگی، ایده با عمل، و سنت با نوگرایی. اینجا پاسخ‌ها گاه در مه پرسش‌ها گم می‌شوند، تا ذهن‌ها را به پرواز درآورند. قرار است با قلمی گاه نقاد و گاه روایتگر، از میان هزارتوی دین و جامعه گذر کنیم؛ جایی که هر پیچ، دریچه‌ای به افقی تازه است. 🤌اگر می‌خواهید سیاست را نه صرفا از پشت عینک ایدئولوژی، که از نگاهِ «ولتکن منکم امة یدعون إلی الخیر» ببینید. اگر می‌خواهید جامعه را نه با پیش‌داوری، که با ذره‌بین «لتعارفوا» واکاوی کنید. و اگر دوست دارید در شهری قدم بزنید که منبر و میدان، دو همسایه‌ی همیشه در گفت‌وگو هستند، کانال #گذرگاه_نگاه آینه‌ای است از این جهان به هم تنیده. 🙏 حقیر، طلبه‌ای از حوزه‌ی علمیه‌ی قم، این گذرگاه را برای هم‌قدمی در مسیر پرسش‌ها بنا کرده‌ام. بیایید با هم گام برداریم؛ گاهی زیر سایه‌ی منبر، گاهی در پیاده‌رو شهر. قدم‌هایتان سبک، و این گذرگاه، پر از نور نگاه‌هایتان باد! ✌️اگر قابل دانستید ما را به دوستانتان معرفی کنید تا جمعمان جمع شود ان شاءالله👇 https://eitaa.com/alirezaabolfathi

بسمه تعالی ❇️ یادداشتی بر ضرورت بازیابی جبهه انقلاب با نگاهی به آینده ❇️ ✍ علیرضا ابوالفتحی 👌این یادداشت را از آن رو نوشتم که در چند روز اخیر، آتش اختلافات فرسوده‌ی میان طرفداران قالیباف و جلیلی ــ که هر دو طیف از قضا مدعی‌اند پرچم جبهه‌ی انقلاب را به دست گرفته‌اند؛ بار دیگر زبانه کشیده است؛ گویی تاریخ می‌خواهد در گرداب همان کشمکش‌های تکراری غرق شود، بی‌آنکه دریابد مردم، خسته از جنگ سایه‌ها، چشم به‌ راهِ نسیمی تازه از آرمانخواهی و نوآوری‌اند. 🔰سلام بر وجدان‌های بیدار و دغدغه‌مندان انقلاب حضرت روح الله(ره)، در فضای آشفته‌ی سیاسی این روزها، گاه از خود می‌پرسم: آیا همچو منی که روزی با شعار «شاخص‌ها» به جای «شخصیت‌ها» پای صندوق‌های رأی رفته و در دور نخست، قالیباف را نه به عنوان یک چهره، بلکه به عنوان مصداق شایسته‌تری از منظر مدیر اجرایی و وفادار به آرمان‌های انقلاب برگزیدیم و در دور دوم، بی‌تردید جلیلی را «اصلح» یافتیم، آیا امروز باید شاهد تکرار همان کشمکش‌های ساده‌انگارانه‌ی انتخابات گذشته از طرف برخی طرفداران منتسب به این دو شخصیت باشیم؟ چرا برخی‌ها که خود را در جبهه انقلاب دانسته و خود را پرچمدار جریان انقلابی می‌دانند، چنان «کت انقلاب» را تنگ میدوزند که گویی تنها بر قامت دو چهره‌ی آشنا یعنی قالیباف و جلیلی میآید و بس؟ 🤌آیا وقت آن نرسیده است که در روند زمان، پیامِ امامین انقلاب را درک کنیم؟ پیامی که پس از چهار دهه، همچنان تکرار می‌شود که: «ارزشها را فدای چهره‌ها نکنید». مگر نه این است که انقلاب حضرت امام(ره) ، نه میراث جناح‌هاست و نه ملک طلق افراد. بلکه انقلاب، زنجیره‌ای از آرمان‌هاست که نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد. اما امروز، گویی برخی ترجیح می‌دهند به جای گشودن پنجره‌ها به روی افق‌های تازه، همان نقشه‌های فرسوده را ورق بزنند. 🤌آیا وقت آن نرسیده است که بجای این اختلاف‌ها؛ نکته‌ی تأمل‌برانگیز افتِ ۴ میلیونی رأی از دوره‌ی شهید رئیسی(کاندیدای منتسب به جبهه انقلاب ) به رای ۱۴ میلیونی جلیلی را به محاق‌ نبرده و به تجزیه و تحلیل عللی آن دست یافت تا دیگر در چند ماه مانده به انتخابات آینده یا بعد از عدم نتیجه گیری مطلوب؛ کاسه چه کنم چه کنم بر سر نگرفت.‌ این آمار، نه‌ تنها زنگ خطری برای جبهه‌ی انقلاب است، بلکه نشان می‌دهد جامعه، خسته از تکرار الگوهای قدیم، به دنبال پاسخ‌های نو و چهره‌های همصدا با دردهای امروز آنهاست ولو اینکه در تشخیص مصداق به اشتباه بیفتند . شاید پیروزی پزشکیان در این میانه، تنها یک هشدار باشد که مردم، حتی در سکوت، زبان گویایی دارند. تاریخ انتخابات‌های گذشته نیز گواهی می‌دهد که چهره‌های جدید، گاه توانسته‌اند جریان‌ها را دگرگون کنند؛ آیا پیروزی احمدی‌نژاد در برابر هاشمی رفسنجانی، جز به برکت ارائه چهره‌ای جدید و نو در آن مقطع بود؟ یا آیا حسن روحانی در دور اول ریاست‌جمهوری، به‌واسطه‌ی شعار اصلاحات و نشان دادن تصویرِ متفاوتش از چهره‌های پیشین و قدیمی جبهه‌ی انقلاب، رأی مردم را جلب نکرد؟ 👌پرسش اصلی اینجاست: چرا جبهه‌ی انقلاب، به جای بازسازی خود با اندیشه‌‌های روزآمد و نیروهای جوانِ کارآمد، همچنان در دامِ همان گفتمان‌های دیروز می‌افتد؟ آیا نباید از خود بپرسد که چرا نسل جدید، دیگر با شعارهای کلیشه‌ای ارتباط برقرار نمی‌کند؟ مگر نه اینکه در رقابت با اصلاح‌طلبان، هر بار با معرفی چهره‌ای جدید، بخشی از افکار عمومی را جذب می‌کنند؟ اگر جبهه‌ی انقلاب همچنان بر تکرار چهره‌های شناخته‌شده قبلی اصرار ورزد، آیا جز تکرار شکست‌های گذشته انتظاری می‌توان داشت؟ 👌نکته‌ی دیگری که نباید نادیده گرفت، لزوم پاسداری از حریمِ مردمسالاری دینی است. شائبه‌ی دخالت نهادهای نظامی یا انتسابِ ولی‌فقیه به حمایت از جناح یا فردی خاص، نه‌ تنها ظلمی بزرگ به جایگاه بلند این عزیزان است، بلکه اعتماد عمومی را به محاق می‌برد. مردمسالاری دینی، زمانی معنا می‌یابد که مردم باور کنند صندوق رأی، تنها مرجع تعیین سرنوشت است، نه پیش‌فرض‌هایی که گاه با تفسیرهای نادرست از مواضع نهادها یا شخصیت های بالادستی تقویت می‌شود. چرا باید با خرج کردن از نام رهبری یا نهادهای منتسب به ایشان برای حمایت یا تقابل با چهره‌ای خاص، آب را به آسیاب شائبه‌های «مدیریت انتخابات» ریخت؟ این نه‌تنها جمهوریت نظام را تضعیف میکند، بلکه قداست نهاد ولایت را نیز هدف می‌گیرد. ✌️به گمان، راه نجات، نه در نفی گذشته، که در «بازآفرینی هوشمندانه»ی آن است. جبهه‌ی انقلاب نیازمند چهره‌هایی است که همپای مردم در کوچه‌های تنگ معیشت قدم بزنند، همزبان با جوانان در فضای مجازی نفس بکشند و هم‌آوا با آرمانهای امام و شهدا، زبانِ امروزِ جامعه را بیابند. انقلاب، اگر زنده است، نه به نامها که به نمادها وابسته است؛ نمادهایی که باید هر روز در آزمایشگاهِ واقعیت جامعه، از نو ساخته شوند.

🤲 بیاییم به جای کوچک کردن کت انقلاب، بدنه آن را با قامتی متنوع و اندیشه‌های نو هماهنگ کنیم. شاید آنگاه، هجده میلیون رأی شهید رئیسی عزیز، نه عددی برای تکرار تاریخ، که آغازی برای فصل جدید باشد. با خود تکرار کنیم و تکرار کنیم و تکرار کنیم : آیا زمان عبور از چهره‌های قدیمی و معرفی ظرفیت‌های تازه نرسیده است؟ آیا نباید از تجربه‌ی موفقیت رقبا درس گرفت که با نوآوری در معرفی کاندیداها، گاه جریان انتخابات را به نفع خود تغییر داده‌اند؟ 🙏با امید به آینده‌ای که در آن، انقلاب، هماره جوان و پویا و با نشاط و کارآمدتر از قبل بماند.

بسمه تعالی ❇️ امنیت عاریه‌ای نیست «قایقی که با باد دیگری براند، هرگز از طوفان در امان نیست.»❇️ ✍علیرضاابولفتحی 🔰در کشاکش روابط بین‌الملل، امنیتِ وام‌گرفته شده از ابرقدرت‌ها همچون چتری سوراخ است که در تندبادِ منافع ملی، ناگهان می‌شکند. اختلافات داغ اوکراین با آمریکا، یا ناامیدی ماکرون از رویکردهای یکجانبه‌گرایانه‌ی ترامپ، گواهی است بر این واقعیت تلخ که وابستگی به قدرت‌های زمینی، نه‌ تنها امنیت نمی‌آفریند، که هزینه‌هایش از مقاومتِ خوداتکا فراتر می‌رود. 👌 «امنیت عاریتی» بر پایه‌ی «سازه‌انگاری واقع‌گرایانه» تعریف می‌شود؛ جایی که دولت‌ها با تکیه بر هژمونی یک ابرقدرت، خود را در پناه «ساختار قدرت» می‌پوشانند. اما تاریخِ جنگ سرد تا امروز نشان داده که این پناهگاهِ موهوم، در آزمونِ بحرانها (مانند تشدید تنشهای ناتو و روسیه) چونان شنزار زیر پای متحدان می‌شکافد. حتی فرانسه، به‌ عنوان نماد «استقلال راهبردی»، در رویارویی با یکجانبه‌گرایی آمریکا، به بازتعریفِ مفهوم «اتحاد» پرداخته است. 🤌بنابراین اگر مقاومت را به درخت تناوری تشبیه کنیم که ریشه در خاکِ حاکمیت ملی دارد، امنیت عاریتی تنها سایه‌بانی است فصلی که با تغییر فصلِ سیاست‌های ابرقدرت‌ها، ناپدید می‌شود. ترامپ با شعار «اول آمریکا» و ماکرون با هشدارِ «مرگ مغزی ناتو»، هر دو از زخم‌های این سایه‌بانِ بی‌ثبات پرده برداشتند. 👈 آیا زمان آن نرسیده است که برخی از سیاست پنداران به این فهم قطعی برسند که ابرقدرتها چونان شمشیر دولبه‌ای هستند که دسته‌اش در اختیار دیگری است؛ هر دم ممکن است لبه‌ی دوم به سوی ما برگردد؟ 👌پس همانگونه که حکیم متأله آیت الله جوادی آملی فرمودند که وقتی به آمریکایی‌ها دست می‌دهید، انگشتانتان را بشمارید! وابستگی امنیتی به واشنگتن یا غرب، در شرایطی که نظم لیبرال جهانی در حال بازتعریفِ پرتنش است، دولت‌ها را به بازیگرانی منفعل تبدیل می‌کند که هزینۀ هر چرخشِ مسیر ابرقدرت را از جیب ملت‌ها میپردازند. ✌️شاید درسِ روابط بینالملل امروز ما این باشد: «امنیت حقیقی نه در اتکا به ابرقدرتهای خاکی، که در تمسک به ابرقدرتی است که مبنای قدرتش بر عدالت و استقلالِ ذاتی استوار است و باید به جای چسبیدن به سایه‌ی شکسته‌ی هژمونها، ریشه‌هایمان را در خاکِ حاکمیت و عزت ملی استوار کنیم؛ چراکه امنیتِ خریداری‌شده، همیشه تاریخِ مصرفی کوتاهتر از مقاومت دارد. ❇️ به ما بپیوندید👇 ❇️ https://eitaa.com/alirezaabolfathi

بسمه تعالی ❇️ پزشکیان و دور باطل استراتژی ناکارآمد مذاکره: هشدار یک بن‌بست خطرناک ❇️ ✍ علیرضا ابوالفتحی 🔰 سخنان رئیس جمهور و اعتراف او در اعتقادش به گفتگو و مذاکره برخلاف نظر مقام معظم رهبری در جریان استیضاح همتی؛ نه تنها تضاد آشکار او با گفتمان کلان نظام را نمایان کرد، بلکه سوالی جدی را پیش کشید: آیا دولتی که در میانه‌ی میدان شطرنج بین‌الملل (با همه‌ی تجربه‌ی شکست آمریکا در اوکراین و بی‌اعتمادی اروپا به واشنگتن) همچنان بر «مذاکره» به مثابه راه برون رفت از مسائل اقتصادی پافشاری می‌کند، از جایگاه واقعی خود در معادلات جهانی غافل است یا اساساً ظرفیت طراحی استراتژی‌های جایگزین(اتکا به توان داخلی و پایبندی به نظریه اقتصاد مقاومتی) که بارها کارآمدی آنها به اثبات رسیده است را ندارد؟ ✅اما خطر اصلی، نه در این تناقض‌گویی‌ها، که در تداوم خط مشی‌های بی‌بازنگر رئیس جمهور است. او اگر همچنان بر باورهای خود بدون تطابق با واقعیت‌های میدانی و تغییر سیاست‌های استکباری آمریکا و غرب پای فشارد، نه‌ تنها خود را به ورطه‌ی «عدم کفایت» خواهد کشاند، بلکه پروسه‌ی حل بحران‌های معیشتی و اجتماعی مردم را به یک روند کُندیِ مرگبار محکوم خواهد کرد. 👌بلاشک بر هر بیننده بصیر روابط بین الملل پیداست که اتکای صرف به دیپلماسی گفتگو در شرایطی که غرب حتی به متحدان سنتی خود هم رحم نمی‌کند و آنها را به خروج از #امنیت_عاریتی در عبرت از نوع رفتار ترامپ با زلنسکی رهنمون می‌کند؛ نه تدبیر، که نوعی ساده انگاری خطرناک است. ✌️بنابراین دولتی که نتواند میان «صلابت در مواضع» و «انعطاف در تاکتیک‌ها» توازن ایجاد کند، محکوم به تکرار اشتباهات گذشته(برجام) و حتی بدتر از آن یعنی فروغلتیدن در باتلاق بی‌عملی است. 🤌 اما با پافشاری پزشکیان و دولت او بر این تئوری های انتزاعی و «ارزیابی‌های نادرست از روابط بین الملل، دو سناریوی محتمل در انتظار است: ۱- سقوط سیاسی فردی پزشکیان بدتر از خاتمی و روحانی: تبدیل شدن به چهره‌ای که تاریخ ورشکستگی استراتژیکش را ثبت می‌کند. ۲- فلج جمعی دولت: تبدیل اقتصاد و معیشت مردم به گروگان یک دور باطل مذاکره-تحریم-رکود. 🙏در پایان تاکید می‌کنیم که ما دغدغه‌مندان انقلاب اسلامی، به‌ هیچ وجه راضی به وقوع دو سناریوی فوق نیستیم و امید داریم دولت آقای پزشکیان با تغییر استراتژی، اتکا به توان داخلی و بهره‌گیری از جوانان و نیروی انسانی کم نظیر این سرزمین، نه‌ تنها از این آزمون سربلند بیرون آید، بلکه به دولتی تبدیل شود که تاریخ نظام اسلامی، نامش را با سرفصل «کارآمدی» و «پیروزی اراده‌ی ملی» ثبت کند. #سیاست_شطرنج_باز_قهار_مي_خواهد #پزشکیان_و_معمای_کفایت #اقتصاد_در_محاق ❇️ به ما بپیوندید👇 ❇️ https://eitaa.com/alirezaabolfathi

بسمه تعالی ❇️ حکمرانی بمثابه رمضان المبارک ❇️ ✍علیرضا ابوالفتحی 🔰شاید در آغازین روزهای ماه مبارک رمضان اکثرا از زاویه آداب «روزه‌داری » و تماشای «سحر» و «افطار» آن به این ماه عزیز خدا نگریسته‌اند. اما در نگرشی نو، می‌خواهیم از پنجره‌ای دیگر #رمضان_المبارک_آیینه‌ی_حکمرانی؛ يعني به مثابه آیینه‌ای که نظمِ آسمانیِ سحر تا افطار و اوقات رمضان المبارک را به نظامِ زمینیِ تدبیر امور پیوند می‌زند؛ به آن بنگریم. 🌱 روح ماه مبارک رمضان که تحقق عبودیت و مبارزه با خوی استکباری انسان است می‌تواند استعاره‌ای باشد از پارادایم حکمرانی توحیدی که در آن حاکمیت مطلق از آن خداست و نظام سیاسی-اجتماعی بر پایه اصول الهی، عدالت، تقوا، و مسئولیت‌پذیری در برابر پروردگار عالمیان شکل می‌گیرد. در چنین نظامی، قدرت نه ابزاری برای سلطه‌گری، بلکه وسیله‌ای برای خدمت به خلق و تحقق عدالت است. این محور در مقابل پارادایم طاغوتی قرار می‌گیرد که بر پایه امانیسم (انسان‌محوری، استکبار و انکار مرجعیت الهی) استوار است. در این پارادایم، انسان خود را محور هستی می‌پندارد و حکمرانی به سمت استثمار، سلطه‌گری، و نادیده گرفتن حقوق فطری و الهی انسان‌ها حرکت می‌کند. 🪴قبل از ورود به ماه مبارک رمضان بر شروع آن با توبه و استغفار از گناهان گذشته تاکید می‌شود؛ همانگونه که حکمرانی نیز با اعتراف به ناکارآمدی‌ها و آسیب‌های پیشین نظام حکمرانی کلید می‌خورد. در واقع توبه استعاره‌ای از مسأله‌یابی در فرایند حکمرانی است: یعنی حکمرانان باید پیش از طراحی هر برنامه‌ای، ابتدا مسأله‌ها و بحران‌های اساسی و اولویت دار جامعه را کشف کنند؛ همانگونه که یک دولت برای اصلاح نظام سلامت، ابتدا به آمار مرگ‌ومیر ناشی از خدمات ناکافی اعتراف می‌کند. پس بدون مساله‌یابی صحیح، حکمرانی به ورطه‌ی انکار و تکرار اشتباهات گذشته می‌غلتد. 🥈همچنین گفته‌اند که روزه، تنها پرهیز از خوردن و آشامیدن نیست بلکه ایجاد یک سیستم انضباطی دقیق برای اتیان اوامر و پرهیز از نواهی الهی است که غرایز طبیعی و باطنی انسان را در چارچوبی مقدس مهار می‌کند؛ در حکمرانی نیز دغدغه حکمرانان این است که چگونه می‌توان امیالِ ذاتاً نامحدودِ قدرت را در قالب قوانین و هنجارهای اخلاقی محدود ساخت؟ مانند قانون اساسی هر نظام حکمرانی که همانند احکام واجب و حرام روزه، یک چارچوب انضباطی را تشکیل می‌دهد که قدرت حاکمان را به اصولی حقوقی و ارزش‌ مدار محدود می‌کند تا از استبدادِ نظام و ذی نفعان حکمرانی جلوگیری شود. 3⃣ احکام پویای ماه رمضان« نظیر تسهیلات روزه برای مسافر و بیمار و...) استعاره‌ای است از ضرورت «حکمرانی تطبیق‌پذیر» که در آن قوانین، نه بر محورِ جمود اداری، بلکه بر اساسِ اصول تسهیل‌گرایانه حکیمانه و متناسب با توانمندی‌های فردی و اجتماعی افراد طراحی می‌شود. این رویکرد، بازتابِ فلسفه‌ی «تکلیف به مقدارِ وسع» در اندیشه‌ی اسلامی است که حکمرانی توحیدی را از نظام‌های طاغوتی یکسان‌ساز با معیارهای جبری و نادیده گیرنده‌ی تفاوتهای انسانی متمایز میسازد. 4⃣ کما اینکه شب قدر، لحظه‌ی تعیین سرنوشت سالانه هر انسان مکلفی است؛ می‌توان آن را استعاره‌ای از طراحی سیستم‌های حکمرانی دانست که در قالب آن، ایده‌ها به برنامه‌های عملیاتی تبدیل می‌شوند. این مرحله، نیازمند تدوین سندهای راهبردی است که همچون تقدیر الهی، مسیر حرکت را مشخص می‌کنند. مانند سندهای تحول و توسعه دولت‌ها و یا سند چشمانداز ۲۰ ساله‌ی کشورمان، که همانند «لیلةالقدر» می‌تواند سرنوشت جمعی جامعه را در چارچوبی زمانمند تعریف کند. بگونه‌ای که غفلت از این مرحله همانند غفلت از شب‌های‌ قدر، حکمرانی را به روزمرگی و ایستایی می‌کشاند. 5⃣ کما اینکه افطار، تنها شکستن روزه در وقت شرعی آن نیست بلکه تاکیدات فراوانی در روایات بر سفره‌داری آن بویژه برای محرومین و مستضعفین جامعه شده است؛ این امر می‌تواند استعاره و نمادی از توزیع عادلانه‌ی منابع و نعمات الهی یا انفال از منظر اسلام باشد. در واقع حکمرانان نیز در این مرحله، باید مانند سفره‌‌داران افطار، نیازمندان را در اولویت قرار داده و از انباشت قدرت در دست گروه‌های خاص جلوگیری به عمل بیاورند. سیاست‌های بازتوزیع ثروت (مانند مالیات تصاعدی) همانند زکات فطره،تضمین می‌کنند که فاصله طبقاتی،به شکاف‌های اجتماعی دامن نزند. 6⃣ کما اینکه نمازها و اذکار مخصوص هر شب و اوقات این ماه مبارک و همچنین تاکید بر تلاوت آیات قرآن در این ماه مبارک؛ ابزاری برای نظارت مستمر روزه‌دار بر خود ؛ جهت پرهیز از غفلت و بی بهره‌ نماندن از ضیافت عظیم این ماه تفسیر می‌شود؛ این مقوله می‌تواند استعاره‌ای از نظارت چرخه‌ای و فرایندی در حکمرانی باشد. یعنی فرایند حکمرانی نیز نیازمند مکانیسم‌های دائمیِ پایش همانند نهادهای نظارتی و ارزیابی چون دیوان محاسبات و .‌‌..👇

باشد تا انحرافات؛ پیش از تبدیل شدن به فاجعه، شناسایی شوند. 7⃣ کما اینکه عید فطر، پایان رمضان المبارک نیست؛ بلکه آغازِ تحولی است که باید در ماه‌های بعد تداوم یابد. حکمرانی نیز در این مرحله، با ارزیابی موفقیت‌های بدست آمده و تحصیل انگیزه قوی و پشتوانه‌ دار؛ زمینه‌ای برای بازسازیِ چرخه‌ی جدید در فرایند حکمرانی برای حل مسائل جدید فراهم می‌کند. ✌️بنابراین حکمرانیِ موفق، همانند فرایند روزه‌دارِی موفق در این ماه مبارک است که روزه زبان در آن استعاره‌ای از پرهیز از وعده‌های پوپولیستی حکمرانان است. روزه‌ی چشم همانند خوب دیدن مسائل اولویت دار نظام حکمرانی و پرهیز از غفلت در عدم توجه به بحران‌های جامعه است. روزه‌ی گوش همانند شنیدن صدای محرومان جامعه توسط حکمرانان است. و در نهایت، عیدِ چنین حکمرانی، نه یک روز، بلکه «حیاتِ دائمیِ عدالت» برای یک نظام حکمرانی است. https://eitaa.com/alirezaabolfathi

بسمه تعالی ❇️ لزوم در اولویت بودن تبلیغ برای حوزه‌های علمیه و تغییر رویکرد در آن ❇️ ✍علیرضا ابوالفتحی 🔰 بر اساس نظریه‌های رایج در جامعه‌شناسی ارتباطات، هر نظام تبلیغی برای بقا نیازمند هماهنگی پویا با «زیست بوم فرهنگی» زمانه خویش است. در فرصت تبلیغی ماه مبارک رمضان، بر آن شدم در یادداشتی کوتاه؛ نگاهی به ضرورت بازخوانی الگوهای تبلیغ دین؛ با توجه به مهندسی معکوس فرهنگی جامعه ایرانی، داشته باشم‌. همان دغدغه‌ای که مقام معظم رهبری در سالیان اخیر، بارها بر لزوم بازآرایی ساختاری آن تأکید فرموده‌اند‌‌. 🌱 در تاریخ کهن ایران اسلامی، درخت تبلیغ ریشه در خاکی داشت که از چشمه‌های ابهت و همت بلندقامتان تبلیغ، جرعه‌های معنویت، عدم ترس از توفان‌های ناشناخته و نداشتن رقیب در دشت‌های پیرامون؛ آبیاری می‌شد. 🌴 این درخت، سایه‌اش را بر سر مردمی گسترانید که شوق دانستن و عمل کردن را در خطوط کوفی منبرها می‌جستند و عطش معنویت خود را در حوض‌خانه‌های حسینیه‌ها سیراب می‌کردند. 🌪 اما زمین تبلیغ متحول گشت زیرا خاک علم و آگاهی، با گردبادهای مدرنیته دگرگون شد و چشمه‌های سابق آن رو به خشکی گروید. مردم که اکنون الفبای سبک زندگی را از پنجره‌های مدرسه و رسانه‌های نوین جهانی شده آموخته بودند، به تماشای گل‌های رنگارنگ هنر، روانشناسی و تفریحات نوین نشستند. حال درخت کهنسال تبلیغ، با شاخه‌هایی که هنوز بوی خاک روستا را میداد، در برابر آفتاب سوزان شهرهای بتنی و سیلاب اطلاعات برای تغییر در نظام محاسباتی و ارزیابی جوامع و به استثمار فرهنگی کشیدن آنها، به نظر می‌رسید که بی‌پناه مانده است. برگ‌هایش از غفلت نسیمی که دیگر از کوچه‌ پس کوچه‌های دیجیتال می‌وزید و تغییر رویکردی در آن مشاهده نمی‌شد؛ رو به زردی گروید. 🤌 حال آیا ضرورت نداشت که باغبانان تبیین و تبلیغ این عصر، اینبار نه صرفا با داس منبر، بلکه با بیل و ابزار نوین تبلیغ؛ خاک جان‌ها را زیر و رو و دفینه‌های عقول را استخراج و به کمال برسانند؟! 👌 فلذا در نظر آید که مبلغ متعهد امروز باید بذرهایی بکارد که در گلخانه‌های مدرسه و دانشگاه و دیگر محیط‌های مستعد جوانه بزند، یا ریشه‌ها را به عمق شبکه‌های اجتماعی برساند. دریغ است که این باغ، تنها به یادگار هیأت‌ها و گلخانه‌های سابق دیروزی زنده بماند، درحالی که نسل جدید، پیچک‌های معنویت را پشت پنجره‌های روان‌درمان‌ها و کنسرت‌ها جستجو می‌کند. ⭐️ جهاد تبلیغ امروز، نه جنگ با توفان رسانه و عصر دیجیتال، که ساختن کشتی‌هایی است که بر امواج هزاررنگ مدرنیته شناور بماند. 💡 باغبانان تبلیغی باید بدانند: درختی که یک قرن پیش، سایه‌اش روستاها را پوشاند، اکنون باید شاخه‌هایش را تا آسمان‌خراش‌ها و فضای مجازی بگستراند پیش از آنکه توفان بی‌تفاوتی، آخرین برگ‌هایش را برباید. در فرصتی دیگر بیشتر در اینباره خواهم نوشت. https://eitaa.com/alirezaabolfathi

بسمه تعالی ❇️ مبارزه با فساد؛ آزمونی برای اراده‌ی نظام و اعتماد مردم ❇️ 📎 واکاوی ساختارمند بیانات مقام معظم رهبری در مقابله با مقوله فساد؛ به بهانه صدور احکام قضایی پرونده #چای_دبش ✍ علیرضا ابوالفتحی 🔰 مبارزه با فساد اقتصادی این روزها به بهانه صدور احکام قضایی پرونده فساد چای دبش؛ به محوری اساسی در گفتمان سپهر سیاسی ایران تبدیل شده است. از مسئولان دولتی تا تحلیلگران جناح‌های مختلف، همگی بر ضرورت مبارزه با این پدیده تأکید می‌کنند، اما گویی کلیدواژه‌ای حیاتی تحت عنوان «نقشه‌ی راه عملیاتی» در این میان غایب است. پاسخ این نیاز را می‌توان در بیانات مکرر آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، جستجو کرد؛ بیاناتی که نه شعارهایی مقطعی، بلکه چارچوبی استوار برای «نبرد واقعی با فساد» برای نظام حکمرانی ما ترسیم می‌کند. 👌 ایشان با تأکید بر سه اصل ۱.«قاطعیت بی‌امان»، ۲.«عدالت همه‌گیر» و ۳.«پیشگیری هوشمند»، خطاب به قوای سه‌گانه هشدار می‌دهند: «با تکرار شعارهای نمادین نمی‌توان بر زخم کهنه‌ی فساد مرهم گذاشت؛ باید با جراحی دقیق، ریشه‌های این سرطان را سوزاند». 🤌 حضرت آیت الله خامنه‌ای مبارزه با فساد را نه یک اختیار سیاسی، که «واجبی شرعی برای حفظ سلامت نظام» دانسته و بر همکاری بی‌قیدوشرط قوه‌ی مجریه و قضائیه در اینباره تأکید دارند: «قوه مجریه و وزرای آن باید پیشقراولان این نبرد(مبارزه با فساد) باشند؛ اگر مدیران ارشد دولت اراده کنند، فساد در دستگاه‌های زیرمجموعه ریشه‌کن می‌شود». ✌️اما هشدار صریح رهبری به قوه‌ی قضائیه شنیدنی‌تر است: «قاضی خائن نه تنها باید مجازات شود، که تشهیر او واجب است». همچنین تشبیه این نهاد به «نمک ضدفساد» گویای همه چیز است: «اگر نمک خود فاسد شود، دیگر چه دارویی می‌تواند عفونت را مهار کند؟». این سخن بهانه‌هایی مانند «مصونیت اداری» یا «حفظ آبرو» را بی‌معنا می‌کند و بر مجازات دوبرابر متخلفان قضایی پای می‌فشارد تا قوه قضائیه در مبارزه با فساد اول از خود شروع کرده تا بتواند بدون شائبه به نقش نظارتی خود با اقتدار عمل کند چرا که طبق بیان مقام معظم رهبری «با دستمال کثیف، شیشه را نمی‌توان پاک کرد». 🔑 نکته‌ی کلیدی دیگر، پرهیز از «شعارزدگی» و حرکت به سمت «اقدام عملی» در بیانات مقام معظم رهبری است. ایشان در بیانی کنایه‌‌گونه می‌فرمایند: «با فریاد زدن «دزد دزد» نمی‌توان دزدی را متوقف کرد؛ باید دست دزد را در حین جرم گرفت». این گزاره مستلزم ایجاد سازوکارهایی برای شناسایی بسترهای فساد، شفافیت مالی مسئولان و نظارت مستمر مردم بر قوای سه‌گانه است. ایشان با اشاره به «فرمان هشت‌ماده‌ای سال ۱۳۸۰» صادر شده خودشان، بر لزوم تبدیل توصیه‌ها به «دستورالعمل‌های اجرایی» تأکید می‌ورزند. 👈 اما حلقه‌ی گمشده در معادله تبدیل فرامین و توصیه‌های مقام عظمای ولایت به دستورالعمل‌های اجرایی مبارزه با فساد و بسترهای آن چیست؟ پاسخ ایشان روشن است: آحاد نخبگان و مردم جامعه باید با مطالبه‌گری به «ناظران بی‌امانی» تبدیل شوند که با رصد عملکرد مسئولان، اجازه ندهند پرونده‌هایی مانند چای دبش و مشابه آن؛ به فراموشی سپرده شود؛ کما اینکه در این زمینه می‌فرمایند: «سکوت در برابر فساد، خیانت به آیندگان است». این سخن تلویحاً نقدی به رسانه‌های مواجب بگیر با سوگیری‌های جناحی‌ست که گاه به جای افشای فساد، به پاک‌نمایی چهره مفسدین مشغول‌اند. 👋 در پایان مبتنی بر بیانات مقام معظم رهبری؛ تاکید می‌شود که موفقیت در نبرد بزرگ با فساد و بسترهای آن را نمی‌توان در صدور چند حکم قضایی خلاصه کرد. همانگونه که رهبری تأکید دارند: «عمل بدون مماشات» سه قوه، «حذف تابوی مصونیت» برای نزدیکان به قدرت، و «ائتلاف تاریخی مردم و مسئولان بر علیه فساد و بسترهای آن»، تنها راه نجات اقتصاد و نظام حکمرانی ایران از چنگال فساد است. آیا نظام جمهوری اسلامی می‌تواند از این آزمون سربلند بیرون آید؟ پاسخ این پرسش را نه در متن مباحثات رایج، بلکه در میدان عمل امروز و فردای مسئولان و نظام حکمرانی‌مان باید جست. https://eitaa.com/alirezaabolfathi