رفتن تو نمی‌شوم، من نمی‌خواهم از آن زنهایی باشم که در روز قیامت پیش فاطمه‌ی زهرا سرافکنده باشم! ببینید، اینها مال قضایای صد سال پیش و دویست سال پیش نیست، مال سال ۹۴ و ۹۵ و مال همین سالها است، ۹. کتاب خاطرات سفیر را توصیه کنید که خانم‌هایتان بخوانند. ۱۰. من اخیراً کتابی دیدم که یکی از همین نویسندگان خودمان ــ که من از نزدیک با ایشان آشنایی ندارم ــ نوشته، به‌نام «سرگذشت استعمار»؛ پانزده شانزده جلد کتاب ۱۲۰، ۱۵۰ صفحه‌ای است که تشریح می‌کند استعمار چگونه در قاره آمریکا و در قاره آسیا توانست ثروت‌های این‌ها را از بین ببرد و خودش را ثروتمند کند. کشور انگلیس ثروتمند نبود، فرانسه ثروتمند نبود، کشور‌های اروپایی ثروتمند نبودند؛ این‌ها ثروت کشور‌های دیگر را گرفتند. این‌ها به‌وسیله سلاح توانستند چنین کار‌هایی را بکنند، ذهن‌های خلّاقی داشتند؛ تلاش هم خیلی کردند؛ اهل خطرپذیری بودند؛ این‌ها خصوصیات خوب اروپایی‌ها است، اما از این خصوصیات چه استفاده‌ای کردند؟ ایجاد نظام سلطه در عالم. نظام سلطه یکی از بلا‌های بزرگ امروز دنیا که هنوز تمام نشده و ان‌شاءالله تمام خواهد شد. نظام سلطه یعنی دنیا تقسیم بشود به سلطه‌گر و سلطه‌پذیر؛ یک عده‌ای حتماً بایستی قدرتمندانه بر همه دنیا حکمرانی کنند، کشور‌های دیگری هم بایستی زیر پوشش‌های مختلف از این‌ها اطاعت کنند؛ این نظام سلطه است که آن را پیشرفت علمی اروپا به وجود آورد. ۱۱. یكی از ماجراهای گریه آور تاریخ كه نظام سلطه ی آمریكا و امثال آن دوست ندارند این داستان احیا بشود، [كه یك نمونه اش] همین مسئله ی غلام و كنیز گرفتن مردم آفریقا است؛ كشتی ها را از اقیانوس اطلس می آوردند، در سواحل كشورهای غرب آفریقا مثل گامبیا و امثال این ها نگه می داشتند، بعد می رفتند با تفنگ و سلاح هایی كه دست مردمِ آن روز از این سلاح ها خالی بود، صدها و هزارها پیر و جوان و مرد و زن را می گرفتند، با شرایط بسیار سختی با این كشتی ها برای بردگی به آمریكا می بردند. انسان آزاد را كه در خانه ی خودش زندگی می كرد، در شهر خودش زندگی می کرد، به اسارت می گرفتند؛ الان سیاهانی كه در آمریكا هستند، از نسل آن هایند. چند قرن آمریكایی ها این فشار عجیب را آوردند كه [در این زمینه] كتاب ها نوشته اند كه این كتاب "ریشه ها" كتاب مغتنمی است برای نشان دادن گوشه ای از این فجایع. ۱۲. در میان کتابهای خاطرات جنگ، این ( آب هرگز نمی میرد ) یکی از بهترین‌ها است. نگارش درست و قوی، ذوق سرشار، سلیقه و حوصله، همّت بلند، همه با هم دست به کار تولید این اثر شده‌اند. کتاب ( گلستان یازدهم ) خانم ضرّابی در شرح حال شهید عالی‌مقام علی چیت‌سازیان نیز دارای همین برجستگی‌ها است. این دو نفر از ستارگان اقبال همدانند. ۱۳. درباره‌ی نگارش این کتاب ( وقتی مهتاب گم شد ) آنچه نوشتم کم است؛ لطف این نگارش بیش از اینها است. مقدّمه‌ی کتاب یک غزل به تمام معنی است. ۱۴. به این نویسنده‌ی خوش ذوق و به آن بیست و سه نفر و به دست قدرت و حکمتی که همه‌ی این زیبائی ها، پرداخته‌ی سرپنجه‌ی معجزه‌گر اوست درود می فرستم و جبهه‌ی سپاس بر خاک می سایم. یک بار دیگر کرمان را از دریچه‌ی این کتاب، آنچنان که از دیرباز دیده و شناخته‌ام، دیدم و منشور هفت رنگ زیبا و درخشان آن را تحسین کردم. ۱۵.‌کتاب ( من زنده ام ) را با احساس دوگانه‌ی اندوه و افتخار و گاه از پشت پرده‌ی اشک، خواندم و بر آن صبر و همت و پاکی و صفا، و بر این هنرمندی در مجسّم کردن زیبائی ها و زشتی ها و رنج ها و شادی ها آفرین گفتم. ۱۶. تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما را در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آنچنان که در این کتاب (‌ پایی که جا ماند ) است به تصویر کشیده باشد. این یک روایت استثنایی از حوادث تکان دهنده‌ای است که از سویی صبر و پایداری و عظمت روحی جوانمردان ما را، و از سویی دیگر پستی و خباثت و قساوت نظامیان و گماشتگان صدام را، جزء به جزء و کلمه به کلمه در برابر چشم و دل خواننده می گذارد و او را مبهوت می کند. ۱۷. بخش عمده‌ای از کتاب ( ره نمای طریق ) مطالعه شد، مطالب سودمند بسیاری در آن هست که برای جوانان دانستن آن لازم یا راه‌گشا است. ۱۸. ( پنجره های تشنه ) بسیار خوب و با ذوق و سلیقه نوشته شده است؛ و با نگاه هنرمندانه و کنجکاو و نکته‌یاب. ۱۹. من کتاب سووشون‌ را شاید در سال‌های اول دهه‌ی پنجاه، یا آخر دهه‌ی چهل خریدم و شروع کردم خواندن. دیدم داستان، داستانی است که آمیخته با ناکامی است. یعنی انگلیسی‌ها آمدند شیراز‌، پدر همه را درآوردند و همه کار کردند و بالاخره هم قهرمان داستان را کشتند و مرده‌اش را دادند دست زن و بچه‌اش که ببرند دفن کنند. من، هر کتابی را که می‌خوانم، پشتش دو، سه جمله می‌نویسم. الان اگر آن کتاب را بیاورند، خواهید دید این جمله پشت آن نوشته شده که «این کتاب را

طاقت نیاوردم بخوانم.» یعنی دیدم خواندنش، با این زندگی پر از غصه و دائم در حال مبارزه‌، جور در نمی‌آید. زندگی ما این‌طور بود. این بود که بعد از انقلاب، سووشون را خواندم. ۲۰. از اول سال مثل یک درس، هر روزى یک ساعت بنشینند کتاب‌هاى آقاى مطهرى را شروع کنند به خواندن، این را بخوانند تمام کنند بعدیش را بخوانند، بخوانند بخوانند تا این پنجاه، شصت تا چقدر کتاب ایشان الان ازشان چاپ شده، همه اش را بخوانند. من خیال مى‌کنم هر کدام از این ها یک مشعل نورى خواهند شد، البته به شرطى که پایه‌ سواد لازم و علمى لازم را داشته باشند. خیلى مطلب توى کتاب‌هاى ایشان هست انصافا، واقعا چقدر وجود ایشان مبارک بوده. ۲۱. من حالا یک کتابی را دارم می خوانم در همین شرح وضع اخلاقی و زندگی شهید -«سلیمانی‌ای که من می‌شناسم»؛ به نظرم یک چنین عنوانی [دارد]- که یک چیزهای جالبی آنجا هست. از قول یکی از دوستان قدیمی ایشان نوشته که نوه‌ی یکی از دوستان شهیدش را می خواستند عمل جرّاحی کنند، رفت داخل بیمارستان و ایستاد تا عمل تمام بشود. مادر آن بچّه گفت که خب حاج آقا عمل تمام شد، دیگر بروید به کارتان برسید؛ گفت نه، پدر تو -یعنی پدربزرگ این بچّه- به جای من رفت شهید شد، من هم حالا به جای او اینجا می‌ایستم؛ ایستاد تا بچّه به هوش آمد، خاطرش که جمع شد، بعد رفت. رفتارش با خانواده‌ی شهید این جوری است. ۲۲. به نظر من بینوایان ویکتور هوگو برترین رمانی است که در طول تاریخ نوشته شده است. من همه‌ رمان‌های طول تاریخ را نخوانده‌ام، شکی در این نیست، اما من مقدار زیادی رمان خوانده‌ام که مربوط به حوادث قرن‌های گوناگون هم هست. بعضی رمان‌های خیلی قدیمی را هم خوانده‌ام. مثلاً فرض کنید کمدی الهی را خوانده‌ام. امیرارسلان هم خوانده‌ام. الف لیله و هزار و یک شب را هم خوانده‌ام. وقتی نگاه می‌کنم به این رمانی که ویکتور هوگو نوشته، می‌بینم این چیزی است که اصلاً امکان ندارد هیچکس بتواند بهتر از این بنویسد یا نوشته باشد و معروف نباشد و مثل منی که در عالم رمان بوده‌ام، این را ندیده باشم یا اسمش را نشنیده باشم … من می‌گویم بینوایان یک معجزه است در عالم رمان‌نویسی، در عالم کتاب‌نویسی. واقعاً یک معجزه است … زمانی که جوان‌ها زیاد دور و بر من می‌آمدند قبل از انقلاب، بارها این را گفته‌ام که بروید یک دور حتماً بینوایان را بخوانید. این بینوایان کتاب جامعه‌شناسی است، کتاب تاریخی است، کتاب انتقادی است، کتاب الهی است، کتاب محبت و عاطفه و عشق است. ۲۳. یک وقت به یکی از این آقایان اهل قلم و ادبیات که می گفت می خواهم شرح حالی از امام بنویسم گفتم، اگر می خواهی از امام شرح حالی بنویسی حتماً کتاب «مهاتما گاندی» را که «رومن رولان» نوشته بخوان. انصافاً «رومن رولان» در تصویرسازی آدم فوق العاده ای است. هم در رمان هایش این طور است. هم در شرح حال هایش، «رومن رولان» یک، دو سه رمان بزرگ خوب دارد که از لحاظ داستانی، در حدّ رمان های درجه یک دنیا نیست اما از لحاظ تصویر و توصیف... به خصوص تبیین آن خصوصیات روانی و فکری چیز فوق العاده‌ای است...راجع به گاندی من خیلی کتاب خوانده‌ام اما هیچ کدام به خوبی این کتاب نبود. ۲۴.قیمت این کتاب «جان شیفته» رومن رولان به مراتب از این بیشتر است؛ هم تاریخ است، هم ادبیات است، هم اخلاق است، هم هنر است؛ این کتاب همه چیز است، این کتاب را من سالها پیش خوانده ام. ۲۵. این ( همپای صاعقه ) یک کتاب منبع بسیار غنی و ارزشمند است که از آن می‌توان ده‌ها کتاب و فیلمنامه و زندگینامه استخراج کرد. لحظات و حالات ثبت‌شده در سراسر این کتاب، همان ظرافت‌های حیرت‌انگیزی است که از مجموع آن، تابلوی پرشکوه و باعظمت عملیاتی چون فتح‌المبین و بیت‌المقدس پدید آمده و برترین‌های هنر جهاد و ایثار و شجاعت و ابتکار را در مجموعه‌ی نمایشگاه بی‌نظیر هنرهای انقلاب اسلامی، نشان می‌دهد. ۲۶. وقتی که جلد اول فرهنگ جبهه درآمد، طبعاً به طور عادی، مثل بقیه منشوراتی که پیش من می‌آوردند، نشستم آن را خواندم. این کتاب از بس مرا جذب کرد، تا آخرش خواندم؛ بعد دیدم این کافی نیست؛ به خانه بردم و گفتم همه بنشینید این کتاب را بخوانید؛ گفتم این کتاب اصلاً باید در فضای خانه‌ها باشد و همه باید آن را همیشه داشته باشند. ۲۷. این کتاب لشکرخوبان پر است از اعجاب و عظمت ناگفته‌ی رزمندگان غواص و اطلاعات عملیات جنگ. در ایامی که این کتاب را می‌خواندم، بارها و بارها متأثر شدم. ۲۸. اگر همین الان شما ادبیات شوروی را نگاه کنید، ناگهان می‌بینید که پرده‌ای وسطش وصل است. یعنی حصاری وجود دارد. در دو طرف این حصار،‌ کارهای عظیمی هست و متعلق به دو طرف است. اما وقتی شما کار مثلا «شولوخف» یا «آلکسی تولستوی» را نگاه می‌کنید، می‌بینید که طعم دیگری دارد. این «آلکسی تولستوی» یک نویسنده‌ی بسیار قوی است و رمان‌های بسیار خوبی دارد و از نویسندگان انقلاب شوروی

است و طعم دوران جدید در نوشته‌ی اوست؛ والا شما در کتاب «جنگ و صلح» «لئوتولستوی» آثار ملیت روسی را می‌بینید اما آثار دوران 60 ساله‌‌ی اخیر را نمی‌بینید. آن یک دوره و یک اثر دیگر است و اصلا متعلق به جای دیگر است. آن چیزی که نشان دهنده‌ی شخصیت امروز روسیه است، کدام است؟ اثر «شولوخف» و اثر همین «آلکسی تولستوی»‌ و امثال این‌هاست. ۲۹. من کتاب‌هایی را که می‌خوانم معمولا پشتش یادداشت یا تقریظی می‌نویسم. این کتاب ( فرمانده من ) را که خواندم بی‌اختیار پشتش بخشی از زیارت نامه را نوشتم: «السلام علیکم یا اولیاء الله و احبائه!» واقعاً دیدم که در مقابل این عظمت‌ها انسان احساس حقارت می‌کند. وقتی این شکوه را در این کتاب دیدم در نفس خود حقیقتاً احساس حقارت کردم. ۳۰. این کتاب ( سفر به قبله ) مرا باز در شور و حال حسرت‌آلود زیارت خانه‌ی خدا و حرم رسول‌الله(ص) فرو برد ... این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده! @alishirazi_ir

مدیریت حکیمانه امام خامنه ای و شعارهای سالیانه ¤ علی شیرازی از سال ۱۳۷۲ تا به امروز، هر سال عنوان خاصی را به خود اختصاص داده است. در اولین روز از فروردین، رهبر حکیممان؛ امام خامنه ای، شعاری برای آن سال انتخاب کردند و به تبیین آن شعار پرداختند و به مسئولین و مردم سفارش نمودند که آن شعار را در سال اجرایی نمایند. اگر شعارهای سال مورد توجه جدی همه ما قرار می گرفت، وضع کشور بهتر از امروز بود، گر چه برخی به شعارها عمل کردند و نتیجه عملشان را در پیشرفت کشور دیدند. در پایان سال ۱۴۰۱ نگاهی به نامگذاری سال ها از سوی امام خامنه ای می اندازیم، تا ضمن یادآوری، تاکید کنیم: این شعارها همچنان بایستی مورد توجه مردم و مسئولین نظام قرار گیرد: ۱۳۷۲: برنامه‌ریزان و مسؤولین دولتی توجّه کنند که هدف اصلی، کمک به طبقات محروم جامعه باشد. این، چیزی است که ما را به «عدالت اجتماعی» نزدیک میکند. هدف اصلی در کشور ما و در نظام جمهوری اسلامی، عبارت از تأمین عدالت است. ۱۳۷۳: از آغاز سال جدید، دو شاخص را به عنوان شعار برای خودمان قرار دهیم: «وجدان کار» و «انضباط اجتماعی». ۱۳۷۴: امسال می‌خواهم دو توصیه بکنم: یک توصیه این است که شعارهای سال ۷۳ را زنده نگه داریم. توصیه دوم که آن هم برای جامعه ما بسیار مهم است، «انضباط اقتصادی و مالی» است. ۱۳۷۵: من همه را به رعایت منابع مالی کشور توصیه میکنم. توصیه اوّل من، مبارزه با اسراف و زیاده‌روی و نابود کردن اموال عمومی و اموال شخصی است. ۱۳۷۶: امسال میخواهم مثل سالهای قبل، به همه مردم یک سفارش بکنم که سعی کنند اسراف را کنار بگذارند. کنار گذاشتن اسراف در چیزهایی که به نظر کوچک می‌آید؛ مثل اسراف در مصرف بی‌رویّه آب، ضروری است. ۱۳۷۷: امسال توصیه مهمّ من عبارت است از صرفه‌جویی. دولت هم باید صرفه‌جویی کند؛ ملت هم باید صرفه‌جویی کند. دولت، علاوه بر صرفه‌جویی بایستی راههای صرفه‌جویی را هم به مردم تعلیم دهد. ۱۳۷۸: از مهمترین خصوصیات امسال این است که مصادف با صدمین سال ولادت امام بزرگوار ماست. به همین مناسبت جا دارد که این سال را سال امام خمینی (ره) بدانیم و بنامیم. ۱۳۷۹: امسال، هم در آغاز و هم در پایان خود، مزیّن به عید مبارک غدیر است؛ یعنی سال ۱۳۷۹، دو عید غدیر دارد. بسیار مناسب است که ما این سال را به این مناسبت، «سال امام امیرالمؤمنین، علی بن‌ابیطالب علیه‌السّلام» بدانیم و بنامیم و خودمان را به آن بزرگوار نزدیک کنیم. ۱۳۸۰: من دو نقطه مهم را مطرح میکنم: نقطه اوّل، اقتدار ملی است. اقتدار ملی برای یک کشور، حفظ کننده هویت او، مایه عزّت او و وسیله رسیدن او به آرمانهاست. نکته دوم و نقطه‌ی اساسی دیگر مسأله اشتغال است. سال را باید از آغاز تا پایان، سالِ تلاش برای ایجاد اشتغال مفید و مولّد قرار دهیم. ۱۳۸۱: امسال، سال شمسی ما، هم در فروردین و هم در آخر سال در اسفند، با عاشورای حسینی مقارن و مصادف است. بنابراین جا دارد که ما امسال را «سال عزّت و افتخار حسینی» بدانیم. ۱۳۸۲: همه‌‌ی مسؤولان در سه قوّه، باید نهضتی را برای خدمت‌‌رسانی به مردم شروع کنند. ۱۳۸۳: مسؤولان بخشهای مختلف به مردم گزارش بدهند که در دوران مسؤولیتی که در حالِ پایان یافتن است یا پایان یافته، چه خدمت بزرگ و چه کار شایسته‌ای را برای مردم انجام داده‌اند. درواقع سال ۸۳، سال پاسخگویی سه قوه به ملت ایران است. ۱۳۸۴: آنچه برای مردم و مسؤولان - هر دو - حایز اهمیت است، عبارت است از همکاری و حفظ وحدت ملی و همبستگی عمومی ملت در قبال آنچه مسؤولان موظفند انجام دهند. امسال «همبستگی ملی و مشارکت عمومی» میتواند شعار بزرگ ملت ایران باشد. ۱۳۸۵: نام امسال به طور طبیعی، نام مبارک پیامبر اعظم است. در سایه‌ی این نام و این یاد، ملت ما درس‌های پیغمبر را باید مرور کند و آنها را به درس‌های زندگی و برنامه‌های جاری خود تبدیل کند. ۱۳۸۶: امسال، سالِ «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» است؛ یعنی در درون ملت ما اتحاد کلمه‌ی همه‌ی آحاد ملت و قومیتهای گوناگون و مذاهب گوناگون و اصناف گوناگون ملی؛ و در سطح بین‌المللی، انسجام میان همه‌ی مسلمانان و روابط برادرانه‌ی میان آحاد امت اسلامی از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه‌ی آنها. ۱۳۸۷: امسال را «سال نوآوری و شکوفایی» می‌نامم و انتظار دارم که ان‌شاءالله هم در زمینه‌ی نوآوری و هم در زمینه شکوفایی، ملت ما شاهد نتایج شیرینی باشند. ۱۳۸۸: من از عموم مردم و بخصوص از مسئولین، خواهش میکنم که برای اصلاح الگوی مصرف برنامه‌ریزی کنند. لذا من این سال را، سال «حرکت مردم و مسئولین به سوی اصلاح الگوی مصرف» میدانم. ۱۳۸۹: امسال را به عنوان سال «همت مضاعف و کار مضاعف» نامگذاری میکنم. به امید اینکه در بخشهای مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، عمرانی، اجتماعی، در همه ی

عرصه‌ها، مسئولین کشور به همراه مردم عزیزمان بتوانند با گامهای بلندتر، با همت بلندتر، با کار بیشتر و متراکم‌تر، راه‌های نرفته‌ای را بپیمایند. ۱۳۹۰: این سال را «سال جهاد اقتصادی» نامگذاری میکنم و از مسئولان کشور، چه در دولت، چه در مجلس، چه در بخشهای دیگری که مربوط به مسائل اقتصادی میشوند و همچنین از ملت عزیزمان انتظار دارم که در عرصه‌ی اقتصادی با حرکتِ جهادگونه کار کنند. ۱۳۹۱: همه‌ی مسئولین کشور، همه‌ی دست‌اندرکاران عرصه‌ی اقتصادی و همه‌ی مردم عزیزمان را دعوت میکنم به این که امسال را سال رونق تولید داخلی قرار بدهند. بنابراین شعار امسال، «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه‌ی ایرانی» است. ۱۳۹۲: سال ۹۲ را به عنوان «سال حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی» نام‌گذاری می‌کنیم و امیدواریم به فضل پروردگار، حماسه‌ی اقتصادی و حماسه‌ی سیاسی در این سال به دست مردم عزیزمان و مسئولان دلسوز کشور تحقق پیدا کند. ۱۳۹۳: آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم: «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی». ۱۳۹۴: امسال را باید سال همکاری‌های گسترده‌ی دولت و ملّت دانست؛ من این شعار را برای امسال انتخاب کردم: «دولت و ملّت، همدلی و هم‌زبانی». ۱۳۹۵: آنچه که من به عنوان شعارِ امسال انتخاب میکنم، عبارت است از «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل». ۱۳۹۶: نقطه‌ی کلیدی عبارت است از تولید، تولید داخلی؛ و اشتغال و عمدتاً اشتغال جوانان؛ اینها آن نقاط کلیدی اصلی است. لذا من شعار امسال را «اقتصاد مقاومتی: تولید ـ اشتغال» قرار میدهم؛ یعنی اقتصاد مقاومتی عنوان کلّی است، بعد تولید و اشتغال. ۱۳۹۷: اگر تولید ملّی شتاب بگیرد، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. من این را محور قرار دادم برای شعار امسال؛ شعار امسال «حمایت از کالای ایرانی» است. ۱۳۹۸: مسئله‌ی تولید به نظر من مسئله‌ی محوری امسال است؛ لذا من شعار را امسال این قرار دادم: «رونق تولید». باید همه تلاش کنند تولید در کشور رونق پیدا کند. ۱۳۹۹: امسال سالِ جهشِ تولید است. این شد شعار امسال؛ کسانی که دست‌اندرکار هستند جوری عمل کنند که تولید ان‌شاء‌الله جهش پیدا کند و یک تغییر محسوسی در زندگی مردم ان‌شاء‌الله به وجود بیاورد. ۱۴۰۰: شعار امسال را این جور تنظیم کردم: «تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها»؛ ما بایستی تولید را محور کار قرار بدهیم و حمایتهای لازم را انجام بدهیم و مانعها را از سر راه تولید برداریم. ۱۴۰۱: در این چند ساله بنده برای شعار سال «تولید» را عمدتاً محور قرار دادم با یک قیدی، با یک خصوصیتی. علت هم این است که تولید کلید حل مشکلات اقتصادی کشور است. تولید ملّی در واقع راه اصلی عبور از سختی‌ها و دشواریهای اقتصادی برای کشور است. امسال هم من یک چهره‌ی جدید از تولید را میخواهم مطرح کنم و آن عبارت است از تولیدی که دارای دو خصوصیت باشد: یکی اینکه اشتغال‌آفرین باشد، یکی اینکه دانش‌بنیان باشد. تولید دانش‌بنیان، متّکی به دانش، دانش جدید و پیشرفتهای علمی، و تولیدی که اشتغال‌آفرین باشد. بنابراین امسال ما شعارمان عبارت شد از این: «تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین». این شعارها را محور عمل خود قرار دهیم و با عمل به تدابیر امام خامنه ای، دنیا و آخرت خود را آباد کنیم. @alishirazi_ir

تکلیف ما در ماه مبارک رمضان چیست؟ ¤ علی شیرازی ماه مبارک رمضان، ماه روزه، خودسازی، تلاوت قرآن، دعا، شب زنده داری و عبادت است: ۱. پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: شَهْرُ رمضان شَهْرُاللّه عَزّ و جلّ اَلا فَاجْتَنِبوا فیه کُلَّ حَرامٍ و اَکْثِرُوا فیهِ مِنْ تِلاوَةِ الْقُرآن - ماه رمضان، ماه خدای عزوجل است. در این ماه از هر حرامی دوری کنید و بسیار قرآن بخوانید. ۲. اولین نکته ای که آن حضرت می فرمایند،‌‌ دوری ازگناه است. باید با روزه چشم، زبان، گوش، قلب و فکر ؛ اعضاء و جوارح خود را کنترل کنیم؛ تا فکر گناه هم نکنیم. ۳. ایشان در خطبه شعبانیه می فرمایند: اَیُّها الناسُ إِنَّ اَنْفُسَکُمْ مَرْهُونَةٌ بِاَعْمالِکُم فَفُکُّوها بِاسْتِغفارکُمْ - ای مردم! جان های شما در گرو عمل های شماست؛ پس آن را با استغفار، آزاد کنید. اگر خطای کوچک و صغیره ای هم داریم، باید با توبه و استغفار، آن را از پرونده عمل خود پاک کنیم. ۴. سومین نکته، آشتی با قرآن و تلاوت قرآن است. پیامبر بزرگوارمان می فرمایند: مَنْ تَلا فیه آیةٌ مِنَ القرآنِ کان لَهُ مِثلُ اَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقرآنَ فی غیرِه مِنَ الشُّهُور - اگر کسی در این ماه، یک آیه از قرآن تلاوت کند، ثوابش مانند کسی است که در غیر ماه رمضان یک ختم قرآن کرده باشد. برخی از بزرگان به شاگردان خود سفارش می کردند: هر ماه رمضان یک جزء از قرآن را به ترتیب از آخر قرآن کریم حفظ کنید. ۵. نکته چهارم، دعا و خواندن خدای مهربان است. پیامبراکرم ( ص ) می فرمایند: وَ ارْفَعُو اِلَیْه اَیْدیَکُمْ بالدُّعا فی اوقاتِ صَلَواتِکُمْ، فاِنّها اَفْضَلُ السّاعاتِ یَنْظُرُاللّهُ عزّو جلَّ فیهابالرَّحْمَةِ اِلی عبادِهِ - ای مردم! در ماه رمضان و هنگام نماز، دست هایتان را به سوی پروردگار بلند کنید که چنین لحظه هایی، بافضیلت ترین زمان زندگی شماست. در آن هنگام، خداوند با دیده محبت به بندگان نگاه می کند. علمای عارف در این ماه عزیز، سفارش به قرائت دعای افتتاح، سحر و ابوحمزه، در نیمه شب های ماه مبارک می نمودند. ۶. پنجمین نکته، خواندن نماز و سخن گفتن با خداست. پیامبر گرامی اسلام ( ص ) می فرمایند: وَ مَنْ تَطَوَّعَ فیه بِصَلوةٍ کَتَبَ اللّهُ لَهُ بَراءةً مِنَ النّار - هر کس در ماه رمضان، نماز مستحبی به جا آورد، خداوند برای او برائت از آتش دوزخ خواهد نوشت. ۷. نکته ششم، دادن افطاری است. امام کاظم ( ع ) می فرمایند: فِطْرُک لِأَخیکَ و اِدخالُکَ السُّرورَ عَلیْه اَعْظَمُ مِنْ اَجْرِ صِیامِکَ - افطاری دادن به برادر مسلمانت و ایجاد سرور در قلب او، از ثواب روزه ات بزرگ تر است. ۸. هفتمین نکته، خدایی شدن و تنها خدا را دیدن است. مـرحـوم آیت الله سید علی آقای قاضـى در ماه مبارک رمـضـان بـه مـردم مـى فـرمـودند : مــردم! خـودبـیـن نباشید، خدا بین باشید. ۹. هشتمین نکته، تقرب به خداست. امام خامنه ای می فرمایند: ماه رمضان در بین ماه های سال، فرصتی برای انسان است که در میان انواع عوامل و موجبات غفلت از خدا و از راه محاصره شده، فرصتی پیدا کند که در آن بتواند روح را به سمت عروج و اعتلا سوق دهد و به خدا تقرب جوید. ۱۰. نکته بعد، استفاده از فرصت های این ماه شریف است. استفاده از روزها، شب ها، سحرها، ساعت ها و لحظه های ماه مبارک رمضان است. إنَّ رَسولَ‌اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَءَالِهِ وَسَلَّمْ كانَ يَطْوى فِراشَهُ وَ يَشُدُّ مِئْزَرَهُ فى الْعَشْرِ الْأَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ - حضرت رسول‌خدا (صلّى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم ) در ده روز آخر ماه رمضان، بستر خود را جمع می نمودند و دامان خويش را محكم بسته و به عبادت مشغول مى شدند. ۱۱. دهمین نکته این است که بدانیم، ماه رمضان فصل سخاوتمندی ایثارگرانه و ماه توجه به نیازمندان و فقیران است. امام خامنه ای می فرمایند: علاوه‌ بر فرصت هایی که در زندگی فردی برای مردم در ماه رمضان مهیا است، در زمینه‌ی اجتماعی، ماه رمضان فرصت کمک به فقرا است. ۱۲. نکته بعد، این ماه، ماه صله‌ی رحم، صدق و برّ با برادران دینی است. امام خامنه ای می فرمایند: در ماه رمضان سعى کنیم از این فضاى معنویّت و صفا، براى ارتباطات صحیح و معنوى میان خودمان و دیگران استفاده کنیم و تصمیم‌هاى درست بگیریم، اقدام هاى درست بکنیم؛ خوشبینى را، اعتماد را، ایجاد محبّت را، خیرخواهى نسبت به یکدیگر را در ارتباطات خودمان دخالت بدهیم، و این بهره را از ماه رمضان ببریم که در روابط اجتماعى و روابط انسانى یک تلطیفى به‌وجود بیاوریم. ماه معظم‌ و مبارک رمضان، یک فرصت بسیار مغتنم است؛ برای این‌که خودمان را به خدا نزدیک کنیم، به اولیاء الهی نزدیک کنیم. به قرآن و دعا و نماز نزدیک کنیم. به کمال نزدیک کنیم، به ولی فقیه نزدیک کنیم. از مفاسد دور کنیم، از دنیا خواهی دور کنیم. از گناهان پاک کنیم.

این فرصت در محاسبه‌ی طول عمر هر انسان، به تعداد مشخصی فراهم می شود، قدر این ماه رمضانی را که الان در آن هستیم و قدر شب های قدرش را بدانیم. توفیق به ما داده شده که تعدادی ماه مبارک رمضان و شب قدر را تا آخر عمرمان در بین این مجموعه‌ی ماه رمضان‌های تاریخ درک کنیم؛ این را قدر بدانیم. بایستی آثار رحمت الهی را در این ماه بزرگ و عزیز، در خودمان حس کنیم و این آثار را، در ادامه‌ی زندگی خود نگه داریم. این سلوک رمضانی و حضوری که در ماه رمضان و شب های الهی قدر به روزه‌گیر و میهمان خداوند دست می دهد، بایستی در رفتارهای شخصی ما، در رفتارهای عمومی ما، در رفتارهای اجتماعیِ ما، در رفتارهای علمی ما، در رفتارهای مدیریتی ما، در رفتارهای حکومتی ما و در رفتارهای سیاسی ما تأثیر بگذارد، و تقوا و معنویّت اثر گرفته از این ماه خدا، خودش را در همه‌ی این عرصه‌های مهم نشان بدهد. @alishirazi_ir

توجه، توجه! به زودی منتشر خواهد شد: آثار و فواید ذکر و یاد الهی مقاله ای در ۴ قسمت @alishirazi_ir

ماه مبارک رمضان ، ماه عروج و رسیدن به کمال مطلق ¤ علی شیرازی ماه مبارک رمضان، ماه دعا و عبادت و معنویت است. در این ماه نورانی ، شیطان در بند است. در این ماه، زمینه برای رسیدن به کمال مطلق فراهم است . اگر ما از این سفره فیض الهی بهره نبریم ، زیان های جبران ناپذیری کرده ایم . خود را برای بهره گیری از این ماه پربرکت آماده کنیم و پندهای ذیل را برای دگرگونی دل و رشد معنوی ، به کار بندیم : ۱. به جای کمیت ، به کیفیت و اخلاص توجه کنیم . اولیاء الهی در پی خالص کردن عمل بودند . زیادی عمل ملاک نیست ، عمل پاک را می پذیرند ؛ ۲. عمل آگاهانه و از روی شناخت و معرفت ، پاداشی متفاوت از عمل جاهلانه دارد . باب معرفت را به روی خود باز کنیم و عبادت عالمانه را مد نظر قرار دهیم ؛ ۳. برترین عبادت ، تفکر است . گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان ، بایستی به دل صفایی بدهد که زمینه تفکر را فراهم سازد . تفکری از نوع تفکر مراجعه به باطن و روح ، که حقایق را روشن کند و باب حکمت را بر روی انسان بگشاید ؛ ۴. انس با خدا ، سرآغاز بهره گیری زیبا از این ماه نورانی است . زمانی از روز و شب ، با خدای خود خلوت کنیم و به نوع رابطه خدا با خود بیندیشیم و عشق خود به خدای مهربان را ابراز کنیم ؛ ۵. با نماز انس بگیریم ؛ نمازی با حضور قلب و در اول وقت ، که باطری حرکت عبادی ما در طول سال بشود و نماز را محبوب دل و جان ما گرداند ؛ ۶. با قرآن مانوس شویم . در هر فرصتی ، با صوت حزین و صدای خوش آن را تلاوت کنیم ، و به صورت متناوب در آیات قرآن تدبر نماییم و سعی کنیم تمام دستورات کاربری قرآن را عملیاتی نماییم ؛ ۷. با ذکر و مناجات و دعاهایی که مضامین آن ها دل را نرم می کند ، انس بگیریم . از خواندن دعای افتتاح ، دعای سحر ، دعای ابوحمزه و دعای ۴۴ صحیفه سجادیه غفلت نکنیم . زبان خود را به مناجات با خدا و ذکر و دعا و تسبیح حضرت زهرا عادت دهیم . توجه امان به خدا و اولیاء الهی باشد . شناخت خدا و معرفت به مقام پیامبر اسلام ( ص ) و ائمه هدی ( ع ) را اصل بدانیم . در روزهای جمعه زیارت عاشورا و جامعه کبیره بخوانیم و در شب های قدر مناجات امیرمومنان آویزه گوشمان باشد ؛ ۸. به سحرخیزی و شب زنده داری و نماز شب و تهجد و تضرع و اشک و درددل با خدای حکیم و استفاده از فرصت ها عادت کنیم . از خداوند بزرگ ، اشک و گریه های عاشقانه و عارفانه درخواست نماییم و بدانیم بدون بهره گیری از سحر و نماز شب ، دنیا و آخرت انسان آباد نخواهد شد ؛ ۹. در این ماه بزرگ و شریف ، خود را در ضیافت و مهمانی ویژه خدای عزیز ببینیم و او را حاضر و شاهد واقعه بدانیم و آداب مهمانی را در پیشگاه میزبان حفظ کنیم و با ورود به ضیافت الهی ، از آن استفاده کامل نماییم ؛ ۱۰. از گناه و اخلاقیات فاسده دوری گزینیم و دروغ نگوییم ، غیبت نکنیم ، تهمت نزنیم ، چشم و گوش و زبان و همه اعضاء و جوارح خود را کنترل و مراقبت کنیم ، از دنیاگرایی و دنیاخواهی فاصله بگیریم و نفس خود را اصلاح نماییم ؛ ۱۱. در لحظه لحظه این ماه عظیم و مبارک ، توجه امان به امام زنده و غایب ؛ حضرت ولی عصر ( عج ) باشد و در هر فرصت ، برای ظهور منجی عالم بشریت دعا کنیم و مدام "دعای فرج" بخوانیم ؛ ۱۲. گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان ، ما را به یاد درد ناداری فقرا و مستضعفان و مسکینان بیندازد . ما را دست به جیب کند . به مستمندان و فقیران ، خصوصا در امر ازدواج و تهیه جهیزیه کمک کنیم و انفاق را عامل رشد اقتصادی خود و جامعه بدانیم ؛ ۱۳. هدف گذاری ما در این ماه با شکوه و با عظمت ، از اول ماه ، "لیله القدر" باشد . شبی که از هزار ماه برتر و بالاتر است . از این شب بهره ببریم و تلاش کنیم ، در لیله القدر به خدای بزرگ نزدیک تر شویم ؛ ۱۴. زیباترین نقطه وصل و نزدیکی به خدا ، در حال سجده و پیشانی ساییدن در آستان ربوبی است . سجده طولانی ؛ بارانی از ابر رحمت و برکاتی از عالم ربوبیت بر سر ما می باراند . حداقل در هر روز از این ماه ستودنی ، با سجده ای طولانی ، زمینه نزول رحمت الهی بر قلب و سر خود را فراهم سازیم ؛ ۱۵. ماه رمضان ، ماه بازگشت به سوی خداست . با توبه و انابه و استغفار ، از دلمان غبارزدایی کنیم و با خارج شدن از شهوات باطنی ، به پروردگار مهربان و عزیز رجوع نماییم و با سیر از دوزخ بددلی و بدگمانی و بداندیشی و بدکرداری ، به بهشت نیک اندیشی و نیک کرداری وارد شویم ؛ ۱۶. این ماه ، ماه موعظه کردن و موعظه شنیدن است . هیچکدام از کارهای خوب ، فایده وعظ را ندارد و تمام اعمال خیر ، نتیجه موعظه است . بابی برای وعظ دیگران باز کنیم و خود نیز در کلاس درس و موعظه ، فضائل اخلاقی را فراگیریم و آنان را به کار بندیم و با همسر و فرزندان و خویشاوندان و دوستان و آشنایان با اکسیر حسن خلق و مهربانی رفتار کنیم؛

۱۷. از لحظه لحظه و ساعت های ماه مبارک رمضان برای صله ارحام و زیارت اقوام و دوستان و آشنایان و برادران دینی خود استفاده کنیم و تلاش نماییم اگر اختلاف و نزاعی با هم دارند ، بین آن ها را اصلاح کنیم ؛ ۱۸. علاوه بر زیارت زندگان از خویشاوندان و دوستان ، خود را به زیارت اهل قبور و از دنیا رفتگان و مردگان ، عادت دهیم و به دیدار شهدا و علماء برویم و از آنان برای عاقبت به خیری خود کمک بگیریم ؛ ۱۹. مطالعه کتاب های دینی ، علمی و مذهبی را به یک عادت روزانه تبدیل کنیم . با کتاب های تفسیری و تاریخی انس بگیریم ، و از خواندن کتاب های خاطرات جنگ هشت ساله و خاطرات رزمندگان جبهه مقاومت غفلت نکنیم ؛ ۲۰. به افطاری خالصانه دادن به روزه داران و قبولی افطاری با نیت خالص ، توجه خاص داشته باشیم و بدانیم که با قبول افطاری ، بهره ای می بریم که با عبادت دراز مدت به آن نمی رسیم. @alishirazi_ir

آثار و فواید ذکر و یاد الهی ◇ قسمت نخست ¤ علی شیرازی ماه مبارک رمضان، ماه ارتباط با ایزد یکتا و پروردگار بی همتا است. یکی از زیباترین جلوه های ارتباط با پروردگار بزرگ و اساسی ترین راه های سیر و سلوک، ذکر الهی است. خداوند عزیز در آیه ۲۰۵ سوره اعراف می فرماید: وَ اذْكُرْ رَبَّكَ في نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خيفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلينَ - پروردگارت را در درون خود، از روى تضرّع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، ياد كن؛ و از غافلان مباش. این ذکر می تواند نماز باشد، می تواند تلاوت قرآن باشد، می تواند صلوات باشد، می تواند استغفار باشد، می تواند توجه به رضای الهی باشد: ۱. نماز؛ در آیه ۱۴ سوره طه می فرماید: إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي - منم خدايى كه جز من خدايى نيست، پس مرا پرستش كن و به ياد من نماز برپا دار. ۲. تلاوت قرآن؛ در آیه ۱ سوره ص فرمود: وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ - سوگند به قرآنى كه داراى ذكر است. ۳. صلوات؛ صلوات دستور خداوند متعال در آیه ۵۶ سوره احزاب است که می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما - خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید و سلام گویید و کاملًا تسلیم (فرمان او) باشید." پس بندگان خدا وظیفه دارند امر خداوند را اطاعت کرده و بر آن ها درود بفرستند. ۴. استغفار؛ در آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره نوح فرمود: اِستَغفروا ربَّکم اِنَّه کانَ غَفّاراً یرسِلِ السَّماءَ علیکُم مِدراراً ویمدِدکُم بِاَموال وبنین وَیجعَل لَکُم جَنّاتٍ ویجعَل لکم اَنهاراً - از پروردگار خود آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است؛ تا باران های مفید و پر برکت را از آسمان بر شما پیوسته دارد و شما را با مال بسیار و فرزندان متعدّد یاری رساند و باغ های خرّم و نهرهای جاری به شما عطا فرماید." ذکر استغفار تنها برای آمرزش گناهان نیست، بلکه این ذکر آثار و فواید مادی و معنوی زیادی دارد و با توسل به ذکر "استغفرالله" می توانیم به تمام حاجت های دنیوی و اخروی خود دست یابیم. ۵. توجه به رضای الهی. امام خامنه ای در ۲۶ فروردین ۱۳۹۸ فرمودند: هر کاری انسان می خواهد بکند، به این فکر باشد که آیا این کار موافق رضای الهی است یا نیست؛ اگر احراز نکرد که مخالف رضای الهی است اشکالی ندارد، لکن مواظب باشد که مخالف رضای الهی نباشد؛این ذکر الهی است. ذکر فقط به زبان نیست؛ توجّه به این معنا، ذکر الهی است. ¤ ذکر جمعی: ذکر گاهی فردی است و گاهی جمعی است. نماز جماعت، ذکر جمعی است. نماز جمعه، ذکر جمعی است: امام خامنه ای در ۵ مرداد ۱۴۰۱ فرمودند: [از خصوصیات نماز جمعه] اینکه این ذکر دسته‌جمعی موجب می شود که برکات و آثار ذکر بر دسته‌جمع نازل بشود. ذکر الله آثاری دارد که در قرآن به این آثار اشاره شده است: «اَلا بِذِکرِ اللَهِ تَطمَئِنُّ القُلوب‌» این گسترش پیدا می کند در مجموع نماز جمعه، وقتی همه با همدیگر ذکرالله می کنند. بنده یک وقتی در ذیل آیه‌ی شریفه‌ی «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» عرض کردم که حتّی اعتصام بحبل‌الله هم جمیعاً باید باشد؛ «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَهِ جَمیعاً» همه با هم اعتصام بحبل‌الله بکنیم؛ این اجتماع در اسلام یک چیز عجیبی است؛ نفْس اجتماع و حضور مردمی یک چیز مهمّی است، اینجا است که شما باید حسّاس باشید. اگر چنانچه نماز جمعه‌ی این هفته‌تان از نماز جمعه‌ی مثلاً یک ماه قبلتان جمعیّت کمتری دارد، باید احساس نگرانی کنید؛ اصلاً اساس کار، حضور مردم است. وقتی دسته‌جمعی ذکر گفتیم، آثار و برکات ذکر بر دسته‌جمع نازل می شود، بر جمع نازل می شود. در قرآن دارد: ‌فَاِنَّ الذِّکرىٰ تَنفَعُ المُؤمِنین؛ این نفع، مال همه می شود. بله، شما تنهایی هم که خودتان نماز شب می خوانید در اتاق تنها، [به خاطر] آن هم خدای متعال به شما نفع می دهد امّا اینجا این نفع، نفع عمومی است، همه‌ی مجموعه نفع می برند. یا «فَاذکُرونی اَذکُرکُم»؛ «اَذکُرکُم»، این عنایت ویژه‌ی الهی، مترتّب است بر ذکر؛ اینجا ذکر، ذکر دسته‌جمعی است، پس آن عنایت هم مربوط به جمع می شود. ادامه دارد ...... @alishirazi_ir

آثار و فواید ذکر و یاد الهی ◇ قسمت دوم ¤ علی شیرازی ¤ اکنون به آثار و فواید ذکر و یاد الهی می پردازیم: ۱. تقوا؛ خدای مهربان در آیه ۵۵ سوره ذاریات می فرماید: وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ - و پيوسته تذكّر ده، زيرا تذكّر مؤمنان را سود مى‌بخشد. واژه «الذِّکْری» به معنی موعظه حسنه است. پند و اندرزی که انسان را به یاد خدا می‌اندازد و موجب تقویت ایمان و افزایش تقوا می‌گردد. در آیه ۱۰۲ سوره نحل فرمود: قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذينَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمينَ - بگو: «روحالقدس آن را از جانب پروردگارت بحق نازلکرده، تا افراد با ایمان را ثابتقدم گرداند؛ و هدایت و بشارتى باشد براى عموم مسلمانان.» گفتیم قرآن ذکر است. این ذکر، انسان را در راه دین و تقوا ثابت قدم می کند. انسان به مسیر کمال هدایت می شود. نورانی می شود.‌ عابد و عارف می گردد.‌ نگاه به او، انسان را به یاد خدا می اندازد.‌ انسان را ذاکر می کند. وَ قَالَ ( ص ) قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ تَحَبَّبُوا إِلَى اللَّهِ وَ تَقَرَّبُوا إِلَيْهِ قَالُوا يَا رُوحَ اللَّهِ بِمَا ذَا نَتَحَبَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ نَتَقَرَّبُ قَالَ بِبُغْضِ أَهْلِ الْمَعَاصِي وَ الْتَمِسُوا رِضَا اللَّهِ بِسَخَطِهِمْ قَالُوا يَا رُوحَ اللَّهِ فَمَنْ نُجَالِسُ إِذاً قَالَ مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي الْآخِرَةِ عَمَلُهُ - پیامبر اسلام(ص) فرمود: حضرت عیسی(ع) به حواریون گفت: خود را نزد خدا محبوب سازید و به او نزدیکی جوئید. حواریون گفتند: ای روح الله چگونه نزد خدا محبوب شده و به او نزدیک شویم؟ فرمود: با در دل داشتن بغض گناهکاران و رضایت خدا را نیز با خشم گرفتن بر گناهکاران بطلبید. گفتند: ای روح الله با چه کسانی نشست و برخاست کنیم؟ فرمود: کسی که دیدنش شما را به یاد خداوند بیندازد و سخنش بر دانش شما بیفزاید و کردار او شما را به آخرت ترغیب کند. نگاه به چهره نورانی چنین فردی، خود ذکر الهی است و تقوا را در انسان بارور می سازد. ۲. مراقبه؛ قال رسولُ اللّه ( ص ) : اُعبُدِ اللّه َ كَأنَّكَ تَراهُ، فَإن لَم تَكُن تَراهُ، فَإنَّهُ يَراكَ - پيامبر خدا ( ص ) فرمود: خدا را چنان عبادت كن كه گويى او را مى بينى؛ و اگر تو او را نمى بينى او تو را مى بيند. وقتی باور کردیم خدا ما را می بیند، از عمل و رفتار خود مراقبت می کنیم. ۳. اجتناب از گناه؛ خداوند مهربان در آیه ۲۰۱ سوره اعراف می فرماید: إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ - پرهيزگاران هنگامى‌كه گرفتار وسوسه‌هاى شيطان شوند، به ياد [خدا و پاداش و كيفر او] مى‌‌‌‌‌افتند؛ و [در پرتو ياد او، راه حق را مى‌بينند و] در اين هنگام بينا مى‌‌شوند." وقتی راه حق را دیدند، بی راهه نمی روند. خطا نمی کنند. گناه نمی کنند. این گریز و اجتناب از گناه، در پرتو ذکر خدا به دست می آید.‌ با برپایی نماز کسب می شود. در آیه ۴۵ سوره عنکبوت می خوانیم: اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ - آنچه را از این کتاب به تو وحی شده است، بخوان و نماز را برپا دار، یقیناً نماز از کارهای زشت، و کارهای ناپسند باز می دارد؛ و همانا ذکر خدا بزرگ تر است، و خدا آنچه را انجام می دهید، می داند. قال رسول الله ( ص ): ثلاثةٌ مَعصومونَ مِن إبليسَ و جنودِهِ : الذاكرونَ للّه ِِ ، و الباكُونَ مِن خَشيَةِ اللّه ِ ، و المُستَغفِرونَ بِالأسحارِ - پيامبر خدا ( ص ) فرمود: سه گروهند كه از گزند ابليس و لشكريان او مصونند : كسانى كه به ياد خدا هستند، كسانى كه از خوف خدا گريانند و آمرزش خواهانِ در سحرگاهان. ۴. اجتناب از دنیاطلبی؛ امام خامنه ای در ۲۰ فروردین ۱۳۹۷ فرمودند: "ذکر خدا است که ما را وادار می کند به تقوا، وادار می کند به مراقبه، وادار می کند به اجتناب از گناه، وادار می کند به اجتناب از خیانت، وادار می کند به اجتناب از دنیاطلبی؛ [یعنی] اینهایی که به آن ها احتیاج داریم. برای مسئولین جمهوری اسلامی این چیزها واجب است؛ اوجب واجبات این ها است، و آن یاد خدا است که ما را به این ها وادار می کند." دنیا طلبی، انسان را از ذکر و یاد خدا دور می کند. باید از ریاست طلبی و قدرت طلبی و دنیا طلبی و ثروت خواهی بگذریم تا بر غفلت ها خط بطلان بکشیم. یاد خدای بزرگ، ما را دنیا گریز می کند. ادامه دارد .... @alishirazi_ir