● آقا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) كسى كه خود را در مقام پيشوايى و امامت بر مردم قرار مى‌دهد بايد پيش از آنكه به تعليم ديگران مى‌پردازد به تعليم خويش بپردازد و بايد تأديب و تعليم او نسبت به ديگران پيش از آنكه با زبانش باشد با عمل صورت گيرد و كسى كه معلّم و ادب‌ كننده خويشتن است به احترام سزاوارتر از كسى است كه معلّم ومربّى مردم است. نَهجُ البَلاغه حکمت ٧٣| @alisokhan #روز_معلم

● آقا علی بن موسی الرضا (ع) دوستى با مردم، نيمى از عقل است . _تُحَفُ العُقول، صفحه ۴۴۳ @alisokhan

● فایل با کیفیت @alisokhan

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ خدایا به حق قرآن حافظ این مرد باش... @alisokhan

خدا کند که از این ورطه زود برگردی! سلامت از مه سرد و کبود، برگردی... @alisokhan

آغوش الرضا... ● سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ سلام بر ابراهیم [ما] نیکوکاران را این گونه پاداش می‌دهیم. _سوره صافات آیات ١٠٩ /١١٠ @alisokhan

● شرط شهید شدن شهید بودن است. @alisokhan #شهید_جمهور

● شادی می‌کنن... بلاتشبیه، از خبر کشته شدنِ حسین بن علی هم هلهله و شادی می‌کردند... "وَ هذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَ آلُ مَرْوانَ..." @alisokhan #شهید_جمهور #رییسی_عزیز

● به عنوان فاحشه، اسم و رسم دار بود! در جنگ بدر، عمو، پدر و برادرش توسط مسلمین کشته شده بودند، به همین جهت از اسلام کینه داشت آن هم چه کینه‌ای! به غلامان سیاه علاقه داشت! "وحشی" هم غلامی سیاه پوست بود. به او گفته بود: اگر علی‌ (ع) و یا حمزه را به قتل برساند با او نزدیکی می کند، و با مال و اموال، او را راضی خواهد کرد. وحشی موفق به کشتن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نشد اما حمزه را به شهادت رساند. خود او نیز همان جا برای دیدن انتقام حضور داشت. وقتی حمزه کشته شد؛ بدن حمزه را تکه تکه کرد، جگر او را از سینه درآورد و به دندان کشید، و به عنوان خوشحالی خود را برای استفاده مردان عرب تمام و کمال در اختیار آنها قرار داد. او هند جگرخوار، مادر معاویه بود! همچنین معاویه ای به دنیا آورد که دشمن سرسخت امیرالمومنین (ع) شد. _ خوشحالی برای مرگ دیگری، آن هم‌ با فاحشگی و برهنگی! گویا ماجرایی آشناست، و تکرار تاریخ دست از سرمان بر‌نمیدارد. @alisokhan

● ابراهیم... همه نگران بودند... نگرانِ بغضِ دمِ «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا»ی آقا. همه از دیشب می‌گفتند دعاکنید آقا سرنماز بغض نکند یکهو. در لحظه این فراز، همه بلند گریه کردند، تمام صف‌های قامت‌ بسته پشت شانه‌های آقا. صف‌های توی خیابان. همه بلند گریه کردند که بغض آقا توی صدای جمعیت گم شود. آقا اما بغض نکرد ابراهیم. در تکرار دوم و سوم هم همه مویه سر دادند. میلیون‌ها گریه بلند، برای شنیده نشدن یک بغض آرام؛ آقا اما بغض نکرد ابراهیم. هیچ شانه‌هایش نلرزید. کوه انگار. مشکی هم نپوشید حتی. و بر تابوت شما کمر خم نکرد حتی برای بوسه‌ای یا فاتحه‌ای. رفت و توی دفتر شخصی‌اش نشست به دیدارهای سران و سرسلامتی‌های همسایه‌ها. آقا حواسش هست ابراهیم. مراقب است که توی دل ما خالی نشود. بچه‌ها را بغل می‌کند. به آدم‌بزرگ‌ها میگوید هیچ‌نگران نباشید. خِلَلی پیش نمی‌آید. سَکَنات و رفتار او آراممان می‌کند. ابراهیم تو، توی دامن کوه‌ها گم شدی، و ما تکیه بر کوهی داده‌ایم این داغ را. حالمان خوب است، کوه‌مان استوار هنوز. نگران ما نباش. @alisokhan #شهید_جمهور