📢 «رئیسی عزیز خستگی نمی‌شناخت» ✍️ پیام تسلیت رهبر انقلاب اسلامی و اعلام عزای عمومی در پی درگذشت شهادت‌گونه رئیس‌جمهور و همراهان گرامی ایشان 📝 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی شهادت حجت‌الاسلام والمسلمین سیّدابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور اسلامی ایران، دکتر امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌هاشم نماینده ولی‌فقیه در آذربایجان شرقی، دکتر رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و همراهان گرامی ایشان در سانحه هوایی را تسلیت گفتند. 📝 متن پیام تسلیت رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است: بسم الله الرّحمن الرّحیم انا لله و انا الیه راجعون ▪️با اندوه و تاسف فراوان خبر تلخِ درگذشتِ شهادت گونه‌ی عالم مجاهد، رئیس جمهور مردمی و با کفایت و پرتلاش، خادم‌الرضا علیه السلام جناب حجة الاسلام و المسلمین آقای حاج سید ابراهیم رئیسی و همراهان گرامی ایشان رضوان الله علیهم را دریافت کردم. ▪️این حادثه‌ی ناگوار در اثنای یک تلاش خدمت‌رسانی اتفاق افتاد؛ همه‌ی مدت مسئولیت این انسان بزرگوار و فداکار چه در دوران کوتاه ریاست جمهوری و چه پیش از آن، یکسره به تلاش بی‌وقفه در خدمت به مردم و به کشور و به اسلام سپری شد. ▪️رئیسی عزیز خستگی نمیشناخت. در این حادثه‌ی تلخ، ملت ایران، خدمتگزار صمیمی و مخلص و با ارزشی را از دست داد. برای او صلاح و رضایت مردم که حاکی از رضایت الهی است بر همه چیز ترجیح داشت، از این رو آزردگیهایش از ناسپاسی و طعن برخی بدخواهان، مانع تلاش شبانه روزیش برای پیشرفت و اصلاح امور نمیشد. ▪️در این حادثه‌ی سنگین شخصیتهای برجسته‌ئی مانند حجةالاسلام آل هاشم امام جمعه‌ی محبوب و معتبر تبریز، جناب آقای امیر عبداللهیان وزیر خارجه‌ی مجاهد و فعال، جناب آقای مالک رحمتی استاندار انقلابی و متدین آذربایجان شرقی و گروه پروازی و دیگر همراهان نیز به رحمت الهی پیوستند. ▪️اینجانب پنج روز عزای عمومی اعلام میکنم و به ملت عزیز ایران تسلیت میگویم. جناب آقای مخبر طبق اصل ۱۳۱ قانون اساسی در مقام مدیریت قوه‌ی مجریه قرار میگیرد و موظف است به همراهی رؤسای قوای مقنّنه و قضائیه ترتیبی دهند که ظرف حداکثر پنجاه روز رئیس جمهور جدید انتخاب شود. ▪️در پایان تسلیت صمیمی خود را به مادر گرامی جناب آقای رئیسی و همسر فاضل و بزرگوار ایشان و دیگر بازماندگان رئیس جمهور و خانواده‌های محترم همراهان بویژه والد ماجد جناب آقای آل هاشم معروض میدارم و صبر و تسلای آنان و رحمت الهی برای درگذشتگان را مسألت میکنم. سیّدعلی خامنه‌ای ۴۰۳/۲/۳۱ 💻 Farsi.Khamenei.ir

💔 خبر چه سنگینه، خبر پر از درده 💔 غم رفیقامون، بیچاره‌مون کرده 🎙حاج سید رضا نریمانی 🆔 @allame_tehrani

😭 تمام دلخوشی زندگی من... 🎙حاج منصور ارضی 🆔 @allame_tehrani

📝 فرازی از نامهٔ امام عصر (أرواحنا فداه) به جناب شیخ مفید در بیابان‌های تاریک و ظلمانی و صحراهای خشک و بی‌آب و علف که دست تطاول زمان بدان نمی‌رسد برای شما دعا می‌کنم. 📚 احتجاج طبرسی، ج۲، ص۴۸۹ 🆔 @allame_tehrani

💎 ارزش واقعی اخلاص 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

💎 فقط برای خدا 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani

💎 گوهر إخلاص [۱] 💎 قالَ اللّٰهُ تَباركَ و تَعالَى: وَ مَآ أُمِرُوا إلّا لِيَعْبُدُوا اللّٰهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَآءَ.[۲] وصول به توحيد حضرت پروردگار، بر دو پايهٔ عمل صالح و إخلاص استوار است؛ و إخلاص ضدّ إشراک است. يعنى سالک بايد عمل و قلب خود را از شوائبى چون حبّ جاه و مال، حظوظ نفسانى و انگيزه‌هاى ديگر كه عمل را لوث و قلب را در بند حجاب كثرت، حبس می‌كند و مانع از دستيابى به حقيقت مى‌شود، پاک گرداند. و تا اين مهمّ به انجام نرسد، قلب سالک استعداد و قابليّت تابش و انعكاس أنوار جمال و جلال إلهى را نخواهد داشت؛ و هرگاه طمع در لقاء حضرت أحديّت كند، دست ردّ بر سينهٔ او زنند. قلب اندودهٔ حافظ بَرِ او خرج نشد كاين مُعامِل به همه عيبِ نهان بينا بود[۳] و لذا امام‌صادق عليه‌السّلام در شأن گوهر إخلاص می‌فرمايد: إذا أَدْرَكَ ذَلِكَ فَقَدْ أَدْرَكَ الْكُلَّ، وَ إذا فاتَهُ ذَلِكَ فاتَهُ الْكُلُّ.[۴] «هر كس به مرتبهٔ إخلاص برسد، به همهٔ خوبى‌ها رسيده است؛ و هر كس كه اين توفيق از او فوت شد، همهٔ خيرات را از دست داده است.» و در جاى ديگرى می‌فرمايد: ما أَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَى عَبْدٍ أَجَلَّ مِنْ أَنْ لايَكونَ فى قَلْبِهِ مَعَ اللّٰهِ عَزَّوَجَلَّ غَيرُهُ.[۵] «خداوند بر هيچ بنده‌اى نعمتى بزرگ‌تر از اين عطا ننموده است كه در قلب او با خداوند غير او وجود نداشته باشد.» بنابراين در سلوک إلى اللـه، عبادت خالص مطلوب بوده و آنست كه سالک را در مسير فناء و اندكاک نفس حركت مى‌دهد، نه عبادات و أعمالى كه با انگيزه‌هاى نفسانى بوده و صرفاً مايهٔ تورّم و غلظت حجاب نفس مى‌شود. 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۲ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. معناى اخلاص و ضرورت آن در سلوک إلى اللـه (ت) خواجه نصيرالدّين طوسى (رحمةالله‌علیه) در أوصاف‌الأشراف می‌گويد: پارسىِ إخلاص، ويژه‌كردن باشد، يعنى پاک‌كردن چيزى از هر چيزى كه غير او باشد و با او در آميخته باشد. و اينجا به إخلاص آن مى‏خواهند كه: هرچه گويد و كند، قربت به خداى تعالى بود، و خاصّ خالص بسوى او كند كه هيچ غرضى ديگر از دنيوى و اُخروى با آن نياميزد؛ أَلَا لِلّٰهِ الدِّينُ الْخَالِصُ. و مقابل إخلاص آن بود كه غرض ديگر با آن درآميزد، مانند حبّ جاه و مال يا طلب نيكنامى يا طمع ثواب آخرت يا از جهت نجات و رستگارى از عذاب دوزخ، و اين همه از باب شرک باشد؛ و شرک دو نوع بود جلىّ و خفىّ، أمّا شرک جلىّ آن بت‌پرستى بود و باقى همه شرک خفىّ باشد. قال صلّى‌اللـه‏عليه‏وآله: نيّةُ الشِّركِ فى أُمّتى أَخفَى مِن دَبيبِ النَّملَةِ السَودآءِ على الصَّخرَةِ الصَّمّآءِ فى اللَّيلَةِ الظَّلمآءِ. و طالب كمال را شرک، تباه‏ترين مانعى باشد در سلوک؛ فَمَن كَانَ يَرْجُوا لِقَآءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً وَ لَايُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً. و چون مانع شرک خفىّ برطرف شود سلوک و وصول به آسانى دست دهد؛ مَن أَخلَصَ لِلّٰهِ أَربَعينَ صَباحاً ظَهَرَتْ يَنابيعُ الحِکْمَةِ مِن قَلبِهِ عَلَىٰ لِسانِهِ. وَ بِاللّٰـهِ العِصمَة. (أوصاف‏الأشراف، فصل ششم، ص21و22) ‎ ۲. قسمتى از آيهٔ ۵، از سورهٔ ۹۸: (البيّنة): «و امر نشده‌اند جز به اينكه خدا را عبادت كنند درحالى‌كه دين خود را براى او خالص گردانيده و از مسير اعتدال خارج نشوند.» ۳. ديوان حافظ، ص۱۰۷، غزل۲۴۲ ۴. مصباح‌الشريعة، ص۳۳۵ ۵. مجموعهٔ ورّام، ج۲، ص۱۰۸ 🆔 @allame_tehrani

✨ اخلاص، معيار ارزش عمل ✨ بارى، حضرت علّامه والد قدّس‌سرّه إخلاص را معيار ارزش عمل دانسته و آنچنان جذّاب و دلنشين لزوم اخلاص و پرهيز از دواعى نفسانيّه را در عبادات و مجاهدات، بيان مى‌فرمودند كه از طرفى بالعيان خود را تهيدست ديده و فاتحهٔ عبادتهايمان را مى‌خوانديم؛ و از طرفى مطالب ايشان شوق و رغبت در تحصيل خلوص و إخلاص و تصحيح عبادات و معاملات با حضرت حقّ را در دل‌ها بر مى‌انگيخت. گاه مى‌شد كه به كسى مى‌فرمودند: بايد به مستحبّات كاملاً عمل كنى، و به شخص ديگرى مى‌فرمودند: مستحبّات مطلقاً براى شما ضرر دارد و حتّى نوافل را نبايد بخوانى. نوعاً به افراد دستور مى‌دادند كه در ماه سه‌روز روزه بگيرند؛ گاهى برخى اصرار مى‌نمودند كه اجازه بفرمائيد تمام ماه را روزه بگيريم ولى ايشان اجازه نمى‌فرمودند. 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۳ 🆔 @allame_tehrani

⛔️ عبادت نبايد براى حظّ نفس انجام شود مى‌فرمودند: نوع أفرادى كه عبادت مى‌كنند، نماز مى‌خوانند، روزه مى‌گيرند، حجّ و عمره بجاى مى‌آورند، در واقع دنبال نفس و أميال و حظوظ آن مى‌باشند. نفس است كه ميل و علاقه به نماز دارد و از آن لذّت مى‌برد، أمّا وقتى اين نماز را در بوتهٔ نقد مى‌گذارى و تحليل مى‌كنى درمى‌يابى كه لِلّٰه نبوده و صبغهٔ خدايى ندارد بلكه خود را عبادت كرده است. دور خانهٔ خدا طواف می‌كند أمّا فى‌الواقع نفس خود را مطاف قرار داده و به دور آن می‌گردد و لذا در كمال او تأثيرى ندارد. از سالكانى كه عبادات و معاملات آنان فاقد روح و إخلاص بوده تمثيل به «حمار آسياب» مى‌نمودند.[۱] مى‌فرمودند: حال اينان حال آن چهارپاست كه او را به سنگ آسيا بسته و چشمانش را پوشانده‌اند و از صبح تا به شب، پيوسته دور آسيا می‌گردد و به خيال خود فرسنگ‌ها راه رفته است، ولى شب كه چشمانش را باز مى‌كنند، مى‌بيند دريغا! در همان نقطهٔ آغاز است. اين نوع أعمال نيز اگرچه به ظاهر سنگين باشد، عامل آن طىّ طريق نكرده و به قرب حضرت حقّ نائل نمى‌شود و تنها درجا مى‌زند. 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۴ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. اين تمثيل را ايشان از كلام أميرالمؤمنين عليه‌السّلام: «المُتَعبِّدُ عَلَى غَيرِ فِقهٍ كَحِمارِ الطّاحونَةِ يَدور و لايَبرَحُ» أخذ نموده‌اند. (بحارالأنوار، ج۱، ص۲۰۸، ح۱۰) 🆔 @allame_tehrani

🪓 ايمان بايد بت‌شكن باشد نه بت! مى‌فرمودند: ایمان بعضى، بت و صنم آنان مى‌شود! چه خطرى از این بالاتر! ایمان باید بت‌شکن باشد و موانع و أوهامى را که مانع از وصول حقیقت بوده کنار زند، نه اینکه خود نیز بتى شود. اینچنین ایمانى که انسان را از التفات به مقام عبودیّت و توحید حضرت پروردگار بازمى‌دارد، از این جهت که به هر حال راه سالک را سدّ نموده و اجازهٔ حرکت و عبور از عالم نفس را به او نمى‌دهد، همانند کفر است؛ و لذا اهل عرفان از آن به «بت» تعبیر مى‌نمایند. خدا زان خرقه بیزارست صدبار که باشد صد بتش در آستینى (۱) در کتاب شریف روح مجرّد مى‌فرمایند: «رموز و لطائف و اشارات و دلالات حاج سیّد هاشم حدّاد را کسى نفهمید، و یا فهمید و به روى خود نیاورد. زیرا آن کس دوست داشت از عادت صِرف و أعمال مکرّره و روزمرّهٔ خویش دست برندارد؛ و به صورتى بدون معنى و به ظاهرى بدون باطن و به مجازى بدون حقیقت و به پندارى بدون عقل و به سرگرمى‌اى بدون شهود و به کارهاى سهل بدون عمقِ مجاهدات و چشش تلخ تحمّل و صبر و شکیبائى در مجاهده با نفس أمّاره دل ببندد و خود را از زیر بار سنگین ولایت به در برد. ...» 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۵ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. ديوان حافظ، ص۲۰۷، غزل۴۵۴ 🆔 @allame_tehrani

✨فضيلت عرفان خداوند بر زيارت بدون معرفت ⚡️لزوم توجّه به باطن در زيارت‌ها حاج سيّد هاشم می‌فرمود: روزى براى ديدن فلان، در كاظمين كه بودم به مسافرخانه‌اش رفتم، ديدم خود با زوجه‌اش ايستاده‌اند و چمدانها و أسباب را بسته و عازم مسافرت به حجّ هستند، پس از كرّات و مرّاتى كه حجّ رفته بود و شايد تعدادش را غير از خدا كسى نداند. به وى نهيب زدم: تو كه هر روز كربلا مى‌روى، مشهد مى‌روى، مكّه مى‌روى؛ پس كى به‌سوى خدا مى‌روى؟ وى حقّ سخن مرا خوب فهميد و إدراک كرد امّا به روى انديشهٔ خود نياورد و خود را به نادانى و غفلت زد و خنده‌اى به من نمود و خداحافظى كرد و گفت: دعاى سفر براى من بخوانيد، و چمدانها را دست گرفته بيرون مى‌برد تا به حركت درآيد.[۱] روزى، حقير از اين آقا پرسيدم: تا به الآن چند سفر به حجّ مشرّف شده‌ايد؟ ايشان گفتند: سفر حجّ واجب و مستحبّ بيش از پنجاه مرتبه! و ظاهراً گفت: اگر با عمره حساب شود حدود هفتاد و پنج بار مى‌شود! اين خصوص سفر مكّهٔ ايشان بود. أمّا سفر به عتبات‌عاليات إلىٰ‌ماشاءاللـه، و اقامت‌هاى چهار تا شش ماه در آنجا خود حديث ديگرى است. حضرت علّامه والد قدّس‌سرّه پس از نقل اين ماجرا به حقير فرمودند: آقا! اين كلام آقاى حدّاد گُتره نيست. وقتى آقاى حدّاد مطلبى مى‌فرمايند، عين حقّ و عين واقع است! و نیز می‌فرمایند: «او (حاج سیّد هاشم حدّاد) به أفراد غیرلائق و غیرمستعدّ چیزى نمى‌گفت؛ ولى دوست داشت أفراد، لائق گردند و استعداد یابند و یا أفراد مستعدّ و لائقى پیدا شوند و آن معانى راقیه و مُدرَکات عالیهٔ خویشتن را که از ملکوت أعلى سرچشمه می‌گیرد به آنها إلقاء نماید. أمّا أفسوس و صدأفسوس كه او گفت و دنبال كرد و پيگيرى نمود و دعوت كرد و در مسافرخانه به ديدار و ملاقاتشان رفت، و آنها نپذيرفتند تا دامن از اين سراى خالى تهى كنند و نزد ارباب حقيقى دست‌خالى بازگشت ننمايند. او كه نمى‌گفت: حجّ نرو! مكّه و مدينه نرو! كربلا و نجف نرو! حقيقت حجّ و روح ولايت را او چشيده بود و مزهٔ واقعى آن را او دريافت نموده بود. او مى‌گفت: لحظه‌اى به دنبال معرفت ذاتت و نفست بگرد، دقيقه‌اى در حال خود تفكّر كن تا خودت را بيابى كه خداى را خواهى يافت، و در اينصورت تمام مسافرت‌هايت صبغهٔ إلهيّه به خود مى‌گيرد و با خدا و از خدا و به‌سوى خدا خواهى رفت. در آنحال چنانچه تمام جهان بلكه تمام عوالم را سير كنى براى تو ضررى ندارد، زيرا با خدا و عرفان ذات أقدسش سفر نموده‌اى![۲] و نيز مى‌فرمايند: «حضرت حاج سیّد هاشم می‌فرمود: دیده شده است بعضى از مردم حتّى أفراد مسمّىٰ به سالک و مدّعى راه و سبیل إلى الله مقصود واقعى‌شان از این مسافرتها خدا نیست؛ براى انس ذهنى با مُدرَکات پیشین خود و سرگرمى با گمان و خیال و پندار است، و بعضاً هم براى بدست آوردن مدّتى مکان خلوت با همراه و یا دوستان دیرین در آن أماکن مقدّسه مى‌باشد. و چون دنبال خدا نرفته‌اند و نمى‌روند و نمى‌خواهند بروند و اگر خدا را دو دستى بگيرى ـ والعياذباللـه ـ مثل آفتاب نشان دهى باز هم قبول نمى‌كنند و نمى‌پذيرند؛ ايشان أبدا به كمال نخواهند رسيد. فلهذا در تمام اين أسفار از آن مشرب توحيد چيزى ننوشيده و از ماء عذب ولايت جرعه‌اى بر كامشان ريخته نشده، تشنه و تشنه‌كام بازمى‌گردند، و به همان قصص و حكايات و بيان أحوال أولياء و سرگرم‌شدن با أشعار عرفانى و يا أدعيه و مناجاتهاى صورى بدون محتوا عمر خودشان را به پايان مى‌رسانند![۳] 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۵-۵۳۸ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. روح‌مجرّد، ص۶۷۱و۶۷۲ ۲. روح‌مجرّد، ص۶۷۳ ۱۳. روح‌مجرّد، ص۶۷۲ 🆔 @allame_tehrani

🔥 راه خدا راه مجاهدت است نه حظّ نفس ايرادى كه علّامه والد به برخى از شاگردان مرحوم حضرت آيت‌اللـه أنصارى رضوان‌اللـه‌عليه داشتند همين بود. جلساتى داشتند و شب تا به صبح دور هم جمع شده، حافظ مى‌خواندند و سرگذشت و أحوال أولياء خدا را بيان مى‌كردند، ولى نماز شب‌شان فوت مى‌شد و از تهجّد بازمى‌ماندند! و مى‌فرمودند: به اين نحو، اگر ده‌سال و بيست‌سال بگذرد، انسان تكان نمى‌خورد. و اينها همه حظوظ نفس است؛ و راه خدا راه مجاهدت و رياضت است. بارى، ايشان ارزش عمل و ملاک ردّ و قبول آن را إخلاص و توحيد مى‌دانستند. در مسجد قائم مى‌فرمودند: شخصى براى عمارت مسجد، يک ريال أمّا قربةً‌إلى‌اللـه مى‌پردازد و در مقابل، شخصى ميليونها خرج می‌كند و مسجد بنا می‌كند تا اينكه بگويند: فلانى مسجد ساخته است. عمل شخص أوّل چون براى خدا بوده، و هرچه براى خداست ارزش و بهاء دارد، ارزشمند بوده و متاعى است كه در بازار قيامت طالب و راغب دارد، به خلاف عمل شخص دوّم كه چون ملاک توحيد و خدا در آن نيست، مورد قبول واقع نمى‌شود و فاقد ارزش است. دربارهٔ وجوهات و صدقاتى كه برخى از أهل مساجد جمع‌آورى مى‌كردند، مى‌فرمودند: انسانى كه اگر تنها باشد فقط صد تومان كمک می‌كند، اگر در برابر رفقاى خود كه به دست او نگاه كرده و خيره شده‌اند، از روى حيا مثلاً سى‌هزارتومان كمک كند، چون غيرخدا را در اين إعانت خود دخالت داده، ارزشى ندارد. و لذا جمع‌آورى پول در ملأ عام و در مقابل ديدگان افراد را كار صحيحى نمى‌دانستند. 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۸ 🆔 @allame_tehrani

💎 فرمايشاتى از مرحوم علّامه دربارهٔ اخلاص البتّه مى‌فرمودند: إخلاص أمرى قلبى است و قابل تشخيص نبوده و تنها خداست كه از نيّات و ضمائر بندگان خود آگاه است. لذا روزى در محضر ايشان گفته شد: فلانى، إخلاص بيشترى در عمل از فلان كس دارد! ايشان فرمودند: از كجا مى‌گوئيد؟ درجهٔ إخلاص را خدا می‌داند. اگر بگوئيم ظاهر فلانى از ديگرى أصلح است، مثلاً محاسنش را نمى‌زند، نماز را در أوّل وقت بجا مى‌آورد، قابل قبول است، چون أمرى است ظاهرى؛ به خلاف إخلاص كه با اين ظواهر معلوم نمى‌شود. و مى‌فرمودند: نبايد پيكرهٔ عمل را ملاک قرار داد و عمل شخصى را به خاطر ظاهر كوچک آن، حقير و ناچيز شمرد. چه‌بسا اين عمل كوچک با إخلاص و نيّت خالص، همراه بوده است. و روى اين جهت دربارهٔ بعضى از أفراد كه پاتوق‌دار مسجد قائم بوده و تحت أوامر ايشان نبودند و سرِخود عمل كرده و مايهٔ ناراحتى و نارضايتى ايشان مى‌شدند، با وجود اين رفتارها به بنده مى‌فرمودند: اينها اگرچه در صراط مستقيم نيستند ولى همين نمازى كه مى‌خوانند، نزد خدا مأجورند. يک «لا إله إلّا اللـه» كه بر زبان مى‌آورند، در پيشگاه خدا مأجورند و عمل آنان تباه نمى‌شود، و نمى‌توان به ديدهٔ حقارت بدانها نگريست. 📚 نورمجرد، ج۱، ص۵۳۹ 🆔 @allame_tehrani

🔹خدا دوست‌ دارد بنده‌اش‌ بنده شود ▪️عارف کامل مرحوم سید هاشم حداد: خدا دوست‌ دارد بنده‌اش‌ تسليم‌ باشد و او برای بندۀ خود اختيار كند، نه‌ آنكه‌ بنده‌ چيزی را اختيار كند. اختيار بنده‌ مطلوب‌ نيست‌؛ و خواست‌ او گرچه‌ برآورده‌ شود و می‌شود، خلاف‌ روش‌ محبّت‌ و عبوديّت‌ است‌. خدا دوست‌ دارد بنده‌اش‌ بنده‌ شود، يعنی از اراده‌ و اختيار بيرون‌ شود. 📚 روح مجرد، ص۵۵۶ 🆔 @allame_tehrani

💫 غایت دین توحید است غایت دین توحید است؛ و توحید صِرف و خالص امری است بس عظیم که بدون سالها مجاهده و تعبّد به نوامیس دینی و عبادت خالصانهٔ حضرت حق، و شهود وجدانی، و تقویت قوای ذهنی و تفکیری حاصل نمی‌شود. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 سرّالفتوح، ص۴۸ 🆔 @allame_tehrani

🔴 تا انسان از نفس نگذرد، محال است به مقام تجرّد برسد... دعوا کردن‌ و شتم‌ و ناسزا دادنِ ناسزاگو و شَتّام‌ و سَبّاب‌، از غرائز طبیعی‌ انسان‌ است‌. طبعاً هر کس‌ می‌خواهد حقّ خود را اثبات‌ کند، و در مقام‌ سزا و پاداش‌ دشنام‌ دهنده‌ برآید؛ ولیکن‌ این‌ خواستها همه‌ ناشی‌ از میول‌ نفسانیّه‌ است‌، و تا انسان‌ از میل‌ نفس‌ و آثار نفس‌ نگذرد به‌ ماوراء نفس‌ نخواهد رسید. تجرّد از هوی‌ و هوس‌، تجرّد از میول‌ نفسانیّه‌ است‌؛ و با اصرار و ابرام‌ در مشتهیات‌ نفسانیّه‌ و لذائذ طبیعیّه‌ و انغمار در شهوات‌ حیوانیّه‌ و أوهام‌ شیطانیّه‌ و غضب‌های‌ سَبُعیّه‌، محال‌ است‌ انسان‌ به‌ مقام‌ تجرّد برسد. اين‌، جمع‌ ميان‌ متناقضين‌ است‌. تجرّد يعنی تجرّد از نفس‌ و آثار نفسانيّه‌؛ و اصرار بر مشتهيات‌ آن‌ يعنی اصرار بر ابقاء نفس‌ و آثار نفسانيّه‌. و اين‌ دو كاملاً در دو جهت‌ متعاكس‌ واقع‌اند. بايد از خواهشهای نفسانی رفع‌ يد كرد تا جمال‌ عالم‌آرای ماوراء نفس‌ متجلّی گردد. 📚 روح مجرد، ص۱۸۸ 🆔 @allame_tehrani

💫 معرفت به نفس یعنی: خداوند علیّ أعلیٰ به ذات انسان متّصل است معرفتِ به نفس یعنی: خداوند علیّ أعلیٰ به ذاتِ انسان متّصل است و وجود انسان مندکّ و فانی در ذات پروردگار است. اگر انسان ذات خودش را به نحو اندکاک و فنا پیدا کند و به هستی خودش برسد که نیستی محض است، این نیستیِ محض در هستی محضِ پروردگار مندکّ شده، آن‌وقت به مقام هستی پروردگار می‌رسد و فنای در ذات پروردگار پیدا می‌کند. 📚 تفسیر آیهٔ نور، ص۲۱۴ (موعظۀ شب سه‌شنبه، ١٣ شعبان، سال ١٣٩٦ هجری قمری) 🆔 @allame_tehrani

⁉️ چگونه خدا را بشناسیم؟! 🎙حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 🆔 @allame_tehrani