بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم سلام بر شما 🌱 به‌راستی آنچه از دل و قلمِ کسی چون علامه‌طباطبایی تراویده، حقیقت، نه مجاز است. بر آنیم اندکی از این حقیقت را در فضای مجازی با شما به اشتراک بگذاریم. 🌿 یاری شما در نشر چنین اندیشه نابی، عزم ما را راسخ‌تر خواهد کرد. سپاس از حضور و همراهی شما🌺

بهشتِ عذاب‌آور معناى جمله" وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ" بطورى كه سياق آن را افاده مى‏كند اين است كه خوشنودى خدا از ايشان از همه اين حرفها بزرگتر و ارزنده‏تر است. و اگر رضوان را نكره آورد براى اشاره به اين معنا است كه معرفت انسان نمى‏تواند آن را و حدود آن را درك كند، چون رضوان خدا محدود و مقدر نيست تا وهم بشر بدان دست يابد، و شايد براى فهماندن اين نكته بوده كه كمترين رضوان خدا هر چه هم كم باشد از اين بهشت‏ها بزرگتر است، البته نه از اين جهت كه اين بهشت‏ها نتيجه رضوان او و ترشحى از رضاى اوست- هر چند اين ترشح در واقع صحيح است- بلكه از اين جهت كه حقيقت عبوديت كه قرآن كريم بشر را بدان دعوت مى‏كند عبوديتى است كه بخاطر محبت به خدا انجام شود، نه بخاطر طمعى كه به بهشتش و يا ترسى كه از آتشش داريم. و بزرگترين سعادت و رستگارى براى يك نفر عاشق و دوستدار اين است كه رضايت معشوق خود را جلب كند، بدون اينكه در صدد ارضاء نفس خويش بوده باشد... اين رضوان، حقيقت هر فوز و رستگارى بزرگى است، حتى رستگارى بزرگى هم كه با رسيدن به جنت خُلد دست مى‏دهد حقيقتش همان رضوان است، زيرا اگر در بهشت حقيقت رضاى خدا نباشد همان بهشت هم عذاب خواهد بود، نه نعمت. ترجمه المیزان، ج۹، ص۴۵۶ با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

همه، او... اثبات وجود خدا از طريق برهان‌هاى منطقى، ممكن نيست؛ چون وجود خدا وجودى مطلق و بى‏قيد و حد است و داراى جنس و فصل نمى‏باشد و هر موجودى كه جنس و فصل منطقى نداشته باشد؛ در ذهن نخواهد گنجيد و عقل به او احاطه ماهوى پيدا نخواهد كرد. نتيجه اين‏كه: خداوند داراى وجود ذهنى نيست، فقط هستى خارجى دارد و بس و ذات او در مقام ثبوت و در مقام اثبات يك چيز بيش نيست، پس او برتر از علم و جهل ذهنى است. پس از دو حال خارج نيست يا وجود خدا به وصف خارجى‏اش معلوم و شناخته شده است و او از هيچ موجود غايب و چيزى هم فاقد او نيست و يا اين‏كه وجود او صددرصد مجهول و ناشناخته است؛ ولى چون خداوند سبحان از هيچ موجودى غايب نيست و هيچ پديده‏اى بى او نمى‏باشد، پس قطعا او وجود ناشناخته‏اى‏ نيست و همه وجدانا هستى او را دريافته‏اند. با ما همراه باشید: https://eitaa.com/allameh_media

کفر و ایمان " بركات" به معناى هر چيز كثيرى از قبيل امنيت، آسايش، سلامتى، مال و اولاد است كه غالبا انسان به فقد آنها مورد آزمايش قرار مى‏گيرد. در جمله" لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ" استعاره به كنايه به كار رفته، براى اينكه بركات را به مجرايى تشبيه كرده كه نعمت‏هاى الهى از آن مجرا بر آدميان جريان مى‏يابد، باران و برف هر كدام در موقع مناسب و به مقدار نافع مى‏بارد، هوا در موقعش گرم و در موقعش سرد شده، و در نتيجه غلات و ميوه‏ها فراوان مى‏شود، البته اين در موقعى است كه مردم به خداى خود ايمان آورده و تقوا پيشه كنند و گر نه اين مجرا بسته شده و جريانش قطع مى‏گردد. جمله" وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا ..." دلالت دارد بر اينكه افتتاح ابواب بركت‏ها مسبب از ايمان و تقواى جمعيت‏ها است، نه ايمان يك نفر و دو نفر از آنها، چون كفر و فسق جمعيت، با ايمان و تقواى چند نفر، باز كار خود را مى‏كند. با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

خدانشناس! خداوند برتر از اين است كه ديگران از طريق توصيف، محيط بر ذات او باشند و يا از اين رهگذر به شناخت حقيقت او نايل آيند؛ زيرا هرآن‏كه خدا را به صفتى محدود كند، او را نشناخته است. و همين «اخلاص در معرفت» يعنى اين مرتبه از توحيد است كه براى انسان مسلّم مى‏سازد كه او از شناخت ذات حق‏تعالى قاصر و عاجز است؛ چون تنها وسيله براى شناخت اشياء توصيف آنها با مفاهيم و معانى ذهنى است كه در عالم تصوّر كاملا از هم جدا و ممتازند و محدوديّت، لازمه آنها مى‏باشد. پس عقل انسان به آن هنگام كه مى‏خواهد چيزى را با صفتى توصيف كند در عين حالى كه مى‏خواهد بين صفت و موصوف از نظر مصداق، نوعى وحدت و اتّحاد برقرار كند ولى از نقطه‏نظر اين‏كه صفت از لحاظ مفهوم غير از موصوف است، خواه و ناخواه به مغايرت و بيگانگى آنها حكم مى‏كند. پس وقتى كه انسان خدا را با صفتى موصوف مى‏كند و آن‏را امر زايد بر ذات مى‏انگارد خدا را قرين و همدم چيزى مى‏سازد و همدم‏ ساختن در پرتو دوگانگى صورت مى‏گيرد و دوگانگى لازمه‏اش تجزيه و به اصطلاح داشتن ما به‏الاشتراك و ما به‏الامتياز است و جزء داشتن موقعى معقول است كه بتوانيم به اين جزء و به آن جزء اشاره كنيم و تنها هنگامى مى‏توانيم به چيزى اشاره كنيم كه آن، حدّ فاصلى داشته و از موجودات و پديده‏هاى ديگر مشخّص و متمايز گردد و محدوديّت فقط با وحدت عددى سازگار است و آن از توحيد حقيقى فرسنگ‌ها به دور مى‏باشد. علی و فلسفه الهی ص۶۰ با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

📝 «دست‌نوشته‌ها» مجموعه‌ای است از یادداشت‌های مرحوم سیداحمد ذوالمجدطباطبایی از جلساتِ خصوصی مرحوم علامه‌طباطبایی در دهه‌‌های ۴۰ و ۵۰ شمسی، که در منزل مرحوم ذوالمجد( تهران)برگزار شده است. حاضران این جلسات افراد مختلفی بوده‌اند از جمله: شهیدمطهری، مرحوم سیدجلال‌الدین آشتیانی، هانری کُربن، دکتر سیدحسین نصر، دکتر ابراهیمی‌دینانی، دکتر داریوش شایگان و... . در این جلسات که معمولاً شب‌های جمعه و روز جمعه برگزار می‌شد، به علوم و معارف فلسفی، عرفانی، قرآنی و گاه مباحث فقهی، اصولی و تاریخی و همچنین مطالعات تطبیقی میان ادیان و مذاهب پرداخته شده است. 🛒 برای دریافت و ثبت سفارش این کتاب می‌توانید به سایت انتشارات ذکرا و یا کانال علامه‌طباطبایی(ره) مراجعه نمایید. 🌐 سایت انتشارات ذکرا: http://www.zekraa.ir 📱کانال علامه‌طباطبایی(ره) https://eitaa.com/allameh_media

آئین بزرگداشت علامه سید محمدحسین‌طباطبایی 📌همراه با رونمایی از کتاب" دستنوشته‌ها"( یادداشت‌هایی از جلسات خصوصی علامه طباطبایی) 🗓زمان: چهارشنبه، ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۳ 🕰 ساعت: ۱۵ تا ۲۰ 📍مکان: خیابان شهید صدوقی خیابان حضرت ابوالفضل‌علیه‌السلام خیابان دانش، کوچه سوم، پلاک ۷۱، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

حقیقت... 📝 «رأس الحكمة لزوم الحقّ»؛ «ملازم حقيقت بودن، اصل و اساس حكمت است»؛ «عليكم بموجبات الحقّ فالزموها و اياكم و محالات الترهات»؛ «دلايل واقعى را فراگيريد و خود را با برهان و منطق مجهّز و مسلّح سازيد و از شبهه و مغلطه‏كارى، بپرهيزيد». 📝على عليه‌السّلام در اين سخنانش به نحوه اتّخاذ روش علمى براى رسيدن به حقايق اشاره مى‏كند و آن عبارت است از روش استدلال. حديث به طور كامل چنين است: رأس الحكمة لزوم الحقّ و طاعة المحقّ... و برهان كه در آن به اتّفاق و اجماع رجال بر قولى و يا مسلّم بودن و شهرت آن نزد علما اعتماد نمى‏شود، پس حقيقت، حقيقت است اعمّ از اين‏كه مردم آن‏را بشناسند يا منكر آن باشند. علی و فلسفه الهی، ص۵۰ با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

آئین بزرگداشت علامه سید محمدحسین‌طباطبایی 📌همراه با رونمایی از کتاب" دستنوشته‌ها"( یادداشت‌هایی از جلسات خصوصی علامه طباطبایی) 🗓زمان: چهارشنبه، ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۳ 🕰 ساعت: ۱۵ تا ۲۰ 📍مکان: خیابان شهید صدوقی خیابان حضرت ابوالفضل‌علیه‌السلام خیابان دانش، کوچه سوم، پلاک ۷۱، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با ما همراه باشید: https://eitaa.com/allameh_media

آخرین آبان 📝مرحوم آیت‌الله ابراهیم امینی می‌نویسد: ⚫️ متأسفانه این دانشمند بزرگ (علامه طباطبایی) در روزهای واپسین زندگی به بیماری فراموشی مبتلا شد و همه چیز حتی نام دوستان نزدیک و فرزندانش را فراموش کرد. پزشکان می‌گفتند سلول‌های مغز ایشان پیر شده است و برای دریافت علوم جدید آمادگی ندارد. گذشته‌ها را هم نمی‌تواند به یاد آورد... ⚫️ هرچند روز یک‌بار از ایشان عیادت می‌کردم. یک روز از ایشان پرسیدم: برای حضور قلب در نماز چه توصیه‌ای دارید؟ با صدای ضعیف فرمودند: توجه، توجه، توجه، مراقبه، مراقبه، مراقبه، مراوده، مراوده، مراوده استاد در حالی این سخنان را می‌فرمود که همه چیز را فراموش کرده بود. ⚫️ [ بار دیگر] در بیمارستان از او عیادت کردم. در حال اغما بود و با دستگاه اکسیژن تنفس می‌کرد. جز همسر باوفایش، شخص دیگری بر بالینش نبود. خانم گفت: نماز ظهر و عصر را نخوانده‌ام. شما مراقب علامه باشید تا من وضو بگیرم و نماز بخوانم. ⚫️ مشاهده چنین وضعیت رقت باری برایم دردناک بود و از قدرناشناسی مسئولان مربوطه بسیار متأسف شدم. آیا درست است که یک شخصیت بزرگ علمی و یک عالم ربانی در بیمارستان تنها بماند؟ اف بر قدرناشناسی و جهل ابنای روزگار. ⚫️ در آخر بامداد روز یکشنبه ۲۴ آبان۱۳۶۰ هجری شمسی، علامه در همان بیمارستان به لقاءالله پیوست. فردای همان روز با تشییع نسبتاً آبرومندی پیکر مطهرش را در مسجد بالاسر حضرت معصومه به خاک سپردند. رضوان‌الله‌تعالی‌علیه برگرفته از کتاب خاطرات آیت‌الله امینی با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media

ستم به دین و فلسفه 📝 اين، دور از انصاف و ستمى آشكار است كه بين اديان آسمانى و فلسفه الهى جدايى بيفكنيم... مگر نه اين است كه انبيا مردانى بودند كه به دستور خداوند، اجتماعات بشرى را به سوى سعادت حقيقى و ايده‏آل، رهبرى مى‏نمودند؟ 📝 آيا سعادت انسان جز در اين است كه در پرتو تعاليم آسمانى و به كمك هوش و استعداد خدادادى- كه با آن مجهّز و به واسطه آن، اسرار و رازهاى آفرينش را درك مى‏كند- به شناخت حقايق نايل آيد و در زندگى خويش، روش معتدل را پيش گيرد و از افراط و تفريط بپرهيزد؟ آيا انسان مى‏تواند در يافت معارف و علوم، برخلاف طبيعت خويش به دامن استدلال چنگ نزند؟ 📝 پس چگونه اديان‏ آسمانى و انبيا و سفراى الهى مى‏توانند مردم را به راهى مخالف فطرت و طبيعت آنان دعوت كنند و آنان را به پذيرش بدون دليل و حجّت، امر نمايند و در نتيجه در مسير غير طبيعى و ضدّ عقل، سوق دهند؟ 📝اصولا بين روش انبيا در دعوت مردم به حق و حقيقت و بين آنچه انسان از طريق استدلال درست و منطقى به آن مى‏رسد، فرقى وجود ندارد، تنها فرقى كه هست، عبارت از اين است كه پيغمبران از مبدأ غيبى استمداد مى‏جستند... و با وصف ارتباطى كه بين ايشان و جهان بالا برقرار بوده، در عين حال خودشان را تنزّل داده و در سطح فكر توده مردم قرار مى‏دادند و به اندازه فهم و درك آنان به سخن مى‏پرداختند و از بشر مى‏خواستند كه اين نيروى فطرى همگانى را به كار ببرند. با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media بله: https://ble.ir/allameh_media

🎙معرفی کتاب دست‌نوشته‌ها توسط محقق کتاب: استاد احسان کرمانشاهانی 📌با ما همراه باشید: https://eitaa.com/allameh_media

دینِ حقیقی 📝آنچه را كه برخى از نويسندگان و علماى خود ما درباره دين و فلسفه گفته و يا نوشته‏‌اند دور بيندازيد. آنان مى‏‌گويند: «دين بر روى فلسفه خطّ بطلان مى‏‌کشد و اصولا موقعيّت دين غير از موقعيّت فلسفه است و اين‏دو، هدفهاى مجزّا و جدا از هم دارند!». 📝اينان تفسير صحيحى از فلسفه نكردند و گمان بردند فلسفه جز يك سلسله آرا و نظريّات مردانى از يونان و غير يونان كه در ميانشان خداشناس و منكر خدا، ملحد و متّقى، مؤمن و كافر و خطاكار و صواب‌كار وجود دارد، نيست. به زعم اينان منظور از طرح مباحث فلسفى جز اين نيست كه به آن فلاسفه و دانشمندان تشبّه كنيم و از مشاهير و شخصيّتهاى نامدار آنان پيروى و تقليد نماييم! 📝اگر فلسفه همين باشد كه اين عدّه گمان دارند و حقيقت همان باشد كه اينان ادّعا مى‏کنند، جدّاً سزاوار است كه فلسفه را از حريم دين طرد کنیم... 📝فلسفه كه عبارت است از بحث استدلالى در زمينه حقيقت پديده‏‌ها، هيچ‏‌وقت تنها به رجال و آرايشان و يا اتّفاق، اجماع و شهرت‌ها، اعتنا نمى‏‌کندچگونه ممكن است در شناخت واقعيّت اشياى خارجى، نظرات و آراى اظهار شده پيرامون آنها كافى باشد؟... 📝پس بايستى اين حرفها را رها كنيد و باور نماييد كه دين حقيقى، مردم را جز به فلسفه الهى نمى‏‌‌‌خواند و اين‏‌‌دو كاملاً وحدت هدف دارند و آن اين‏‌که: انسان از روى دليل عقلى به عالم ماوراى طبيعت، يقين و علم پيدا كند. 📌با ما همراه باشید: ایتا: https://eitaa.com/allameh_media تلگرام: https://t.me/allameh_media بله: https://ble.ir/allameh_media سایت انتشارات ذکرا: http://www.zekraa.ir