eitaa logo
💓💓مــــُـــــحَنــــــــــــّٰٓــــــــــا💓💓
2هزار دنبال‌کننده
7.6هزار عکس
8.1هزار ویدیو
480 فایل
فعلا مادر شش فرزند، مشاور، نویسنده، مسیول خوابگاه دختران، علاقه‌مند به خوشبختی همه، اینجاباهم از زندگی، به حیات می‌رسیم استفاده از مطالب کانال بلااستثنا آزاد است. بگو تابگم @barannejat https://eitaa.com/joinchat/1763180548Cdca1fa9741
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله «هدیه‌ای که هدیه نماند» می‌دانستید فقط یک رسم ایرانی نیست؟ در اغلب نقاط جهان، کم وبیش، با یکی دو آیین متفاوت اما با همین ریشه رواج دارد. سیسمونی دادن را می‌گویم. در لغت‌نامه‌ها هم آمده است. مثلا در فرهنگنامه‌ی عمومی، این تعبیر آمده:«سیسمونی (به سانسکریت : Sismuni)  عبارت است از رخت و لباس، لوازم خواب و حمام نوزاد اول. در فرهنگ برخی مناطق ایران رسم بر آن است برای نوزاد اول وسایل مورد نیاز، توسط خانواده عروس تهیه  می شود و به خانه عروس و داماد می فرستند.» بله. همین طور است. سیسمونی رسم شیرینی است که نه تنها در ایران بلکه به گواهی تاریخ در مراکش، هند، كردستان عراق و بخش‌هایی از اروپا البته نه به تفصیل سایر کشورها، از یکی دو قرن پیش رواج دارد و نقطه‌ی اشتراکش در همه این کشورها، بردن سیسمونی در ماههای فرد بارداری و اهدای آن از ناحیه پدر ومادر زائو، به عنوان هدیه است. در بعضی از این کشورها، البته درروز بردن سیسمونی، پارچه‌ای دخترانه یا پسرانه، متناسب با جنس جنین، توسط بزرگتری که فرزندان سالمی داشته باشد، به عنوان بزرگتر با برکت،برش می‌خورد و زائو قند و بادامی در میان آن می‌اندازد تا فرزندش، خوش‌یمن و پربرکت باشد. اما همه اش به این شیرینی نیست. واقعیت این است که سیسمونی رسمی است که اگرچه قرار بود به عنوان چشم روشنی باشد وضرب‌المثل:« دندان اسب پیش کشی را نمی‌شمرند» شاملش شود اما حالا شده بلای جان خانواده‌هایی که اغلب، هنوز زیربار وام‌های کمرشکن برای جهزیه‌ی دخترشان، کمرشان خم مانده. بنابراین خبرخوش اضافه شدن شیعه‌ای به شیعه خانه‌ی امام زمان یا اضافه شدن وجودی پر از عشق و نور ومعصوم، به خانواده‌شان، بیشتر از شادی، باعث اضطراب و دغدغه‌شان می‌شود. زن وشوهرجوان،اگرهم از وسوسه‌ی بعضی افراد، جان سالم به در ببرند وبا همه‌ی موانع فرزندآوری مبارزه کنند، درس وکار و درآمد، برایشان به عنوان معضل ومانع، مطرح نباشد و بتوانند هم زمان با اراده‌ی فرزندآوری، صاحب فرزند شوند، تازه به موضوع سیسمونی می‌رسند. چه بسا کسانی که یا رویشان نشده به خاطر وضع پدر ومادر، فررندآوری را با آنها مطرح کنند و یا مطرح کرده‌اند و در بهترین حالت بااین سوال مواجه شده‌اند : «چه خبره؟ چرا این‌قدر زود؟ می‌گذاشتی عرق جهاز خریدن خشک بشه بعد سیسمونی می خواستی.» البته اگر اوضاع کمی متفاوت تر بود، این حرفها اصلا به جا نبود اما اکنون بااین شرایط فرهنگی و اقتصادی جامعه، با رواج بعضی سنتهای غلط وهزینه بر، تجمل وچشم وهم‌چشمی‌ای که متأسفانه اکثرجامعه به آن دچارند، نمی‌شود پدر و مادر عروس را متهم ردیف اول دانست. شاید وقت آن رسیده نگاهی دوباره به قضایایی مثل خرید جهاز، سیسمونی ومیزان آن، وحتی فلسفه‌ی وجودی آن داشت. چه باید کرد؟ به عنوان مهمترین انگیزه، نیاز روزافزون جامعه ایران به‌جمعیت به‌خاطر سیاست‌های غلط جمعیتی، ازسویی، تأکیدات شخص رهبر و دلسوزان نظام و جمعیت شناسان، ازسوی دیگر، ایجاب می‌کند همه‌ی ما، برای رفع هر مشکلی که منجر به فرزند نیاوردن شود، تلاش کنیم. در این میان نقش فرهیختگان و همه‌ی تلاشگران عرصه‌ی اجتماع و فرهنگ، از عوام جامعه، سنگین‌تر است. شاید بتوان ادعا کرد تابو شکنی برای رسم‌هایی که حالا تبدیل شده‌اند به دیوارها وموانع بلندی برای ازدواج و فرزندآوری جوانان، از سخت‌ترین این وظایف است. تبدیل هنجارهای دشوار اجتماعی که به خاطر رویکرد غلط جامعه به سمت اسراف وتبذیر، تجملگرایی، توقع‌ وچشم وهم چشمی، کشیده شده‌اند به هنجارهایی مناسب برای تمام اقشار، بازگشت به اصول مذکور و تلاش فکری و فرهنگی در همه‌ی عرصه‌ها، به همین منظور از مهمترین، پر اجرترین و موثرترین تلاش‌ها برای بهبود اوضاع نه تنها اقشار غیرمرفه بلکه بازگشت جامعه به اصالت دینی و ایرانی خود و آرامش روانی خانواده‌هاست. تلاشی که بی‌شک یکی از موانع فرزندآوری را برطرف خواهد کرد و رسم سیسمونی را به جایگاه واقعی خود به عنوان هدیه پدربزرگ و مادربزرگ به نوه‌ی خود و تلقی جامعه تنها به عنوان هدیه برخواهد گرداند. @zedbanoo