📝#نگاهی_به_دریا| قاعده لاضرر در نگاه حضرت امام، شأن حاکم شرع است نه مرجع تقلید 🌀 حضرت امام در رساله لاضرر به همان مبنای خاص خود که مبدا تصدیقیه نظام اجتهادی ایشان است اشاره می کنند یعنی همان مساله «کیفیت اوامر مبتنی بر مناصب مختلف». 🌀امام می فرمایند تمام فقه ای که ما با آن کاری می کنیم بر اساس یک منصب خاص است و آن این است که شارع خداوند متعال است و رسول صلوات الله علیه هم تنها رسول و مخبر است در این فضا است که مصالح و مفاسدی را برای ما روشن می کند که اگر روشن نشود ما واجد آنها نمیشویم. 🌀در این فضا مخالفت الرسول در واقع مخالفت الشارع است زیرا رسول هیچ حکمی از خود ندارد بلکه تماما حکم شارع را بیان میکند. 🌀اما یک منصب دیگر وجود دارد که #منصب_حکومت و ریاست است. این منصب هم در طول تاریخ برای نبی اکرم صلوات الله علیه و امیرالمومنین علیه السلام اتفاق افتاد. 🌀طبق این منصب خود حاکم یعنی خود نبی که حاکم است از جانب خود حکم می کند و حکم، حکم او است و مخالفت با او هم مخالفت با خود او است اگرچه نهایتا منجر به مخالفت الله شده و عصیان هم می باشد. 🌀فلسفه احکامی هم که در این منصب بیان میشود مجتمع بما هی مجتمع است نه مصلحتی که مانند مصالح منصب اول هر یک از مکلفین را واجد کنند. 🌀زیرا مجتمع بیشترین تاثیر را در سعادت و شقاوت بشر دارد لذا شارع مقدس هم باید احکامی برای ان داشته باشد. 🌀همین نگاه می تواند مفسر صحیح دلیل اول امام بر ولایت فقیه در کتاب البیع باشد. اساسا ولایت فقیه از همین جا شروع میشود. 🌀حال امام می فرمایند که دلیل لاضرر مختص فضای دوم است یعنی شان صدور روایت لا ضرر منصب ریاست و سیاست و حکومت است و احنبی از تک به تک مکلفین است. 🌀لذا این طور نیست که مشهور لا ضرر را حاکم بر کل فقه می بینند و آخوند قائل است که لا ضرر موضوع ضرری را تحدید میکند یا شیخ قائل است که لا ضرر، حکم ضرری را مرتفع می کند بلکه لا ضرر اجنبی از مکلفین است و هیچ ارتباطی با آنها ندارد پس نه مفسد ادله است نه مقید آنها بلکه لا ضرر حکم حاکم است. لذا است که نمی تواند لا ضرر را در ادله وضو و امثال وضو جاری دانست. 🌀پس اگر هم دلیل قاعده لاضرر، مفسریت و تقیید یا تخصیص و ... داشته باشد در فضای حکومت و احکام حکومتی و اجتماعی بوده و توسط حاکم شرع جاری میشود. 🔰مقرر: احسان چینی پرداز (@Chinipardaze) #فقه #نگاهی_به_دریا #در_مدرسه_امام_خمینی @almorsalaat