اولین تصویر شهدای امروز ایذه منتشر شد 🔺 مأموران پاسگاه انتظامی هلایجان در اجرای حکم دستگیری سارقان مسلح در مخفیگاهشان واقع در روستای بیشه شیرین وارد عمل شدند. 🔺 سارقان به محض مشاهده مأموران اقدام به تیراندازی کردند که در آتش متقابل یکی از متهمان به هلاکت رسید. 🔺در این درگیری ۲ نفر از مأموران پلیس به نام‌های ستوان یکم علی غلامی و ستوان سوم سلمان غریبی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731

🔴جزئیاتی از ضربۀ امنیتی به بزرگ‌ترین تیم تروریستی ۲۰ سال اخیر 🔻یک مقام آگاه: 🔸آنچه امروز اعلام شد ضربه‌ای بود که به‌تازگی به بزرگ‌ترین شبکۀ تروریستی ۲۰ سال گذشته فعال داخل کشور زدیم. قصد این تیم‌ها التهاب‌آفرینی، افزایش خشونت و ایجاد جنگ شهری در ایران بود. 🔹سرپل‌های این تیم‌ها در کشورهای همسایه مستقر شده بودند و تسلیحات و تجهیزات لازم را از همان کشورها در اختیار عوامل داخلی خود قرار می‌دادند. مهم‌ترین ویژگی این جریانات، تمایل شدید آن‌ها به کشته‌سازی و افزایش رنگ خشونت در جامعه ایران بود. 🔻در این راستا دو نفر از عوامل ضدانقلاب به‌نام‌های شاهین زحمتکش با نام مستعار شاهین‌لو و تدین طهماسبی، کارمند اسبق وزارت خارجه، فعالیت‌های خود را در فضای مجازی به‌سمت شکل‌دادن شبکه‌هایی برای اقدامات تروریستی جهت‌دهی می‌کردند. 🔺 آنچه باعث شد این شبکه ضربه بخورد این بود که از یک بازه‌ای به بعد وارد فاز تروریستی شدند که اولین اقدامشان تلاش برای بمب‌گذاری در مزار حاج قاسم بود. یکی دیگر از عملیات‌هایی که این تیم‌ها می‌خواستند انجام بدهند تلاش برای انفجار مرکز تقویت فشار گاز در ۵۰ کیلومتری یاسوج همزمان با سفر رئیس‌جمهور بود. 🔻در استان‌های مختلف این تیم‌ها دپوی مهمات داشتند. مثلا در تهران بیش از ۸۰ مورد و در فارس بیش از ۱۰۰ مورد دپو انجام داده بودند که کشف و استخراج شدند. این تیم‌ها در کرمان دنبال این بودند که برخی مغازه‌ها را با بمب‌های پرتابی منفجر کنند که بازهم آنجا تحت ضربه رفتند. 🔺کشفیات متعددی مثل ۴۳ بمب آماده انفجار، ۵۵ چاشنی انفجاری، ۲۰ بمب پرتابی، بیش از ۱۰۰ کیلو مواد پیش‌ساز انفجاری از این افراد داشتیم.

☑️ جزئیاتی از ضربۀ امنیتی به بزرگ‌ترین تیم تروریستی 20 سال اخیر یک مقام آگاه: 🔹آنچه امروز اعلام شد ضربه‌ای بود که به‌تازگی به بزرگ‌ترین شبکۀ تروریستی 20 سال گذشته فعال داخل کشور زدیم. قصد این تیم‌ها التهاب‌آفرینی، افزایش خشونت و ایجاد جنگ شهری در ایران بود. 🔹سرپل‌های این تیم‌ها در کشورهای همسایه مستقر شده بودند و تسلیحات و تجهیزات لازم را از همان کشورها در اختیار عوامل داخلی خود قرار می‌دادند. مهم‌ترین ویژگی این جریانات، تمایل شدید آن‌ها به کشته‌سازی و افزایش رنگ خشونت در جامعه ایران بود. 🔹در این راستا دو نفر از عوامل ضدانقلاب به‌نام‌های شاهین زحمتکش با نام مستعار شاهین‌لو و تدین طهماسبی، کارمند اسبق وزارت خارجه، فعالیت‌های خود را در فضای مجازی به‌سمت شکل‌دادن شبکه‌هایی برای اقدامات تروریستی جهت‌دهی می‌کردند. 🔹آنچه باعث شد این شبکه ضربه بخورد این بود که از یک بازه‌ای به بعد وارد فاز تروریستی شدند که اولین اقدامشان تلاش برای بمب‌گذاری در مزار حاج قاسم بود. یکی دیگر از عملیات‌هایی که این تیم‌ها می‌خواستند انجام بدهند تلاش برای انفجار مرکز تقویت فشار گاز در 50 کیلومتری یاسوج همزمان با سفر رئیس‌جمهور بود. 🔹در استان‌های مختلف این تیم‌ها دپوی مهمات داشتند. مثلا در تهران بیش از 80 مورد و در فارس بیش از 100 مورد دپو انجام داده بودند که کشف و استخراج شدند. این تیم‌ها در کرمان دنبال این بودند که برخی مغازه‌ها را با بمب‌های پرتابی منفجر کنند که بازهم آنجا تحت ضربه رفتند. 🔹کشفیات متعددی مثل 43 بمب آماده انفجار، 55 چاشنی انفجاری، 20 بمب پرتابی، بیش از 100 کیلو مواد پیش‌ساز انفجاری از این افراد داشتیم.

☑️حضور سردار امیرعلی حاجی زاده در عزاداری شب ششم محرم هیأت آیین حسینی https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731

🔴 خبر دادن علما از زنده بودن سفیانی و نزدیکی ظهور! روزى در محضر عارف مرحوم آيت‌اللـه محمّدجواد أنصارى همدانی از ایشان درباره عثمان بن عنبسه يا همان سفيانى (ملعون) سؤال مى‌كنند... و ايشان ‌میفرمايند: «سفيانى الآن هفده سال دارد! با توجه به زمان این فرمایش مرحوم انصاری، سنّ سفيانى الآن، حدود هشتاد و خورده ای سال است! چون در روایات ما یکی از علائم حتمی ظهور حضرت ولیعصر (عج)، خروج سفیانی است پس سفیانی بخاطر بالا رفتن سنش به زودی خروج خواهد کرد... بنا بر شواهدی از علما از جمله امام موسی صدر و.... سفیانی یکی از فرماندهان ارتش سوریه است... از آنجا كه سفيانى و خروج آن، از علائم قطعی ظهور امام زمان عليه‌السّلام است، درنتیجه قرب ظهور حضرت نيز دانسته مى‌شود. 📒 نور مجرد، ج1، ازص509 به بعد، تالیف آیت الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی

🔴داستان زندگی حضرت قاسم بن حسن(ع)

🔴 شب هفتم: حضرت علی اصغر(ع) علی اصغر(ع) فرزند کوچک امام حسین(ع) و حضرت رباب دختر امرءالقیس است که با تیر سه شعبة حرمله بن کاهل اسدی به شهادت رسید. مصیبت علی اصغر(ع) برای حسین(ع) جان فرسا بود چنان که گریست و به خداوند عرض کرد: خدایا خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند ولی برای کشتن ما کمر بسته اند. در این لحظه ندایی از آسمان رسید که: ای حسین(ع) در اندیشه اصغر(ع) مباش، هم اکنون دایه ای در بهشت برای شیر دادن به او آماده است. شب هفتم، شب رضاست. حسین(ع) بهترین الگوی پایداری و رضآیت است. او پس از تحمل شهادت همه یاران و جوانانش، کودک شیرخوار خود را به میدان آورد. هنگامی که علی اصغر نیز فدا شد بر قضای الهی گردن نهاد و خطاب به خداوند گفت: ای خدا! چون تو این صحنه ها را می بینی تحمل این مصیبت ها بر من آسان می شود.

🔴 شیخ احمد کافی(نفر سمت راست) در ابتدای ورود به حوزه علمیه

🔴 عنایت امام حسین علیه السلام به کریم سیاه آیة الله سید محمد کاظم طباطبایی یزدی مشهور به صاحب عروه (1253 – 1337 ق) برای صله ارحام عازم یزد بود، یک قطعه کفن برای خودش خریده در حرم امیرمؤمنان علیه السّلام همۀ قرآن را بر آن نوشته، سپس در حرم امام حسین علیه السّلام زیارت عاشورا را با تربت براطراف آن نوشته بود، در این سفر این کفن را با خودش به یزد می برد، در شب اول ورودش به یزد، در منزل یکی از دخترانش استراحت می کند، حضرت سیدالشهداء علیه السّلام به خوابش آمده می فرماید: یکی از دوستان ما فوت کرده، در مزار یزد منتظر کفن است، ما دوست داریم این کفن به او اهداء شود. بیدار می شود و می خوابد، دوبار دیگر این رؤیا تکرار می شود، لباس پوشیده به قبرستان یزد می رود و می بیند شخصی به نام «کریم سیاه» فوت کرده، او را غسل داده روی سنگ نهاده منتظر کفن هستند. تا ایشان می رسد، می گویند: کفن را آوردند. مرحوم یزدی از آن ها می پرسد: شما کی هستید؟ می گویند: همان آقایی که به شما امر فرموده کفن بیاورید، به ما نیز امر فرموده که برای تجهیز و دفن ایشان به این جا بیاییم. مرحوم یزدی می پرسد: این شخص کیست؟ می گویند: او شخصی به نام «کریم سیاه» است، یک فرد معمولی، ولی عاشق امام حسین علیه السّلام بود، در هر کجا مجلسی به نام امام حسین علیه السّلام برگزار می شد، او بدون هیچ تکلّفی حاضر می شد. جرعه ای از کرامات امام حسین، ص 97.