💢تبریز اگر نبود قم فراموش میشد!
🔹۲۹ بهمنماه یادآور قیام تاریخی مردم آذربایجان بر علیه ظلم و استبداد دوران پهلویست؛ ظلم و استبدادی که در پی کشتار خونین رژیم ستمشاهی در ۱۹ دیماه ۱۳۵۶ در قم روی داد و باعث شد تا تحولات نظام سیاسی وارد مرحله جدیدی شود.
🔸در پی این قیام بود که مردمی بودن و سراسری بودن قیام و انقلاب اسلامی بر عناصر داخلی و خارجی کاملا عیان شد؛ تا پیش از این تلقی و ادعای دربار پهلوی و رسانههای بینالمللی این بود که تفکر انقلاب تنها در اذهان عدهای معدود از مردم ایران است و یا این فقط محدود به شهرهای قم و تهران است اما تبریز نشان داد که انقلاب نه تنها یک خواسته کاملا مردمیست بلکه این خواسته سراسر ایران نیز هست و محدود به یک جغرافیای خاص در ایران نیست چرا که پس از قیام تبریز شور انقلابی سرتاسر ایران را فرا گرفت و در سایر شهرها همانند (یزد، شیراز، اصفهان، اهواز و سایر شهرها و روستاها) نیز اعتراضات و راهپیماییهای انقلابی انجام شد.
🔹همچنین عنصر متمایزکننده قیام تبریز را میتوان عقلانیت و بصیرت مردم این دیار دانست. مردم تبریز به دنبال رهایی از بند استبداد ستمشاهی پهلویها و همچنین استقلال از بند استعمار و وابستگی خارجی به خیابانها آمدند و فریاد آزادی و آزادگی سر دادند؛ فریادهایی که نه از هیجانات و احساسات بلکه برخواسته از بطن عقلانیت مردم تبریز بود. همین فریادها بود که تفکر انقلابی را زنده کرد و مانع از آن شد که انقلاب فراموش شود و خونهای ریخته شده مردم قم در ۱۹ دیماه مورد غفلت قرار بگیرد.
🔸رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در همین باره میفرمایند: «در روز بیستونهم بهمن سال ۱۳۵۶، تاریخ ایران ورق خورد؛ یعنی یک مقطع تعیینکننده تاریخی بود. خب در نوزدهم دی همان سال، در قم آن قیام اتفاق افتاده بود؛ شکی نیست که قمیها کار بزرگی هم کردند و ابتکار عمل را به دست گرفتند؛ ولی مثل نوزدهم دی قم در کشور، باز هم اتفاق افتاده بود اما فراموش شده بود. پانزدهم خرداد سال ۱۳۴۲، با آن کشتار و با آن حرکت عظیمی که در تهران و قم و بعضی شهرهای دیگر انجام گرفت و ملت قیام کردند، جان دادند، خون دادند، تعداد هم خیلی زیاد بود اما فراموش شد، از بین رفت. سیاست دستگاه استبداد و استکبار این است که حوادث مهمی را که به نفع مردم است، با تبلیغات، با انواع حیلههای گوناگون، با زور، به فراموشی بسپارند؛ اگر کار تبریز نبود، نوزدهم دیماه قم هم به فراموشی سپرده میشد.»