✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مادر_هستی» مناسبت روز: امروز، سالروز میلاد دختر نبوت، همسر ولایت، مادر امامت، سرور بانوان جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن و الگوی بی‌بدیل تمام جهانیان، حضرت فاطمه زهرا (س) است لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت به همه مسلمانان جهان، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ در زیارت نامه حضرت فاطمه زهرا (س) در روز ولادت آن حضرت می خوانیم: «یا أُمَّ الْمُؤْمِنِینَ..» و به آن حضرت با عنوان مادر مؤمنین سلام می‌دهیم و در روایات هم، از آن حضرت با عنوان «أُمَّ اَبیها» و «مادر امت» نام برده شده؛ لذا چه زیباست که روز میلاد «حضرت مادر» را به عنوان روز گرامیداشت «مقام بلند مادر» نامگذاری کرده‌اند؛ «مادر» در همه ادیان الهی دارای ارزش والایی است، اما در اسلام که کامل‌ترین دین الهی است، بیش از همه‌ی مکاتب دیگر به مقام بلند «مادر» و احترام و عظمت ویژه‌ برای مادران سفارش شده است‌؛ خداوند متعال در قرآن کریم با عنایت به زحمات بسیار «مادر» می‌فرماید: «وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ...»: «ما به انسان درباره والدینش سفارش کردیم، (چراکه) مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرده است...» (لقمان/۱۴) خداوند در این آیه، «مادر» را به‌عنوان عامل اصلی در لزوم نیکی به والدین دانسته؛ چنان که گویی به واسطه‌ی زحمات طاقت فرسای مادر، احسان به پدر نیز بر فرزندان واجب شده است؛ و شاید اگر نبود صبر و پایداری مادر در برابر سختی‌های بسیار، قرآن بعد از توحید، به نیکی به والدین حکم نمی‌داد: «لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْسانا» (بقره/۸۳) و مسئله‌ی تشکر از مادر و پدر را برابر با شکر الهی نمی‌دانست: «أَنِ اشْكُرْ لِی وَ لِوالِدَيْكَ» (لقمان/۱۴) در روایات اسلامی نیز اهمیت بسیاری برای مادر و مقام بلند او قائل شده‌اند، به‌گونه‌ای که حقوقی فراتر از حقوق پدر برای مادر در نظر گرفته شده، چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: مردی خدمت پیامبر (ص) آمد و عرض کرد: «ای رسول خدا! به چه کسی نیکی کنم؟» حضرت فرمودند: «به مادرت»؛ عرض کرد: «سپس به چه کسی؟» فرمودند: «باز هم به مادرت»؛ بار سوم عرض کرد: «بعد ازاو به چه کسی؟» باز هم فرمودند: «به مادرت»؛ در چهارمین بار که این سؤال را تکرار کرد؛ حضرت فرمودند: «به پدرت». [وسائل الشیعه، کتاب النکاح، احکام الاولاد] همچنین پیامبر اکرم (ص) در رابطه با حق مادر فرمودند: «هیهات، هیهات اگر به عدد ریگ‌های بیابان و قطره‌های باران در خدمت مادر بایستید، معادل با یک‌ روز که در شکم او بوده‌اید نخواهد بود» [عوالی اللئالی، ص٢۶٩] و فرمودند: «در خدمت مادرت باش که بهشت زیر پای مادران است» [جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۶] حضرت سجاد (ع) نیز در رابطه با حق بزرگ مادر فرمودند: «حق مادر بر تو این است که بدانی او، تو را حمل کرده، آن‌گونه که هیچ کس، دیگری را حمل نمی‌کند؛ و از میوه قلبش به تو داد که هیچ کس به دیگری نمی‌دهد... باکی نداشته از این‌که گرسنه بماند، در حالی که تو را سیر می‌کند، و یا تشنه باشد، آن هنگام که تو را سیراب می‌سازد؛ و نیز هراس نداشت که خودش برهنه باشد، آن‌گاه که تو را می‌پوشاند؛ و در آفتاب بماند تا تو در سایه باشی؛ خواب را به خاطر تو ترک کرده؛ و تو را از سرما و گرما محافظت نموده است؛ لذا تو هرگز نمی‌توانی شکرگزار خدمات او باشی، مگر به یاری و توفیق الهی» [تحف‌العقول ص٢۶٣] همچنین در کلام امامین انقلاب‌ نیز همواره بر اهمیت نقش «زن» و جایگاه «مادر» در جامعه تأکید شده؛ چنانچه امام خمینی (ره) فرمودند: «نقش زن در جامعه بالاتر از نقش مرد است؛ برای اینکه بانوان علاوه بر اینکه خودشان یک قشر فعّال در همه ابعاد هستند، قشرهای فعّال (دیگر) را در دامن خودشان تربیت می‌کنند؛ لذا خدمت مادر به جامعه از خدمت معلّم و از خدمت همه کس بالاتر است...» (صحیفه امام، ج١۴، ص١٩٧) همچنین رهبر فرزانه انقلاب حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) فرمودند: «همه‌ی انسان‌ها تحت تأثیر مادرانشان هستند و آنان‌که بهشتی می‌شوند، پایه‌ی بهشتی شدنشان از مادر است...» (۱۳۸۴/۰۵/۰۵) ✍️ در پایان تأکید بر این نکته ضروری است که براساس شرع مقدس اسلام، از مهمترین وظایف هر انسان مسلمان، احترام و محبت و قدردانی از «مادر» و «پدر»، و اطاعت از آن‌ها و جلب رضایت والدین است که در این کار مهم می‌بایست از خداوند متعال، طلب توفیق؛ و از اهل‌بیت (ع) استمداد و یاری طلب نموده و تمامی مساعی و اهتمام خود را به‌کار گیریم؛ و چه فرصتی بهتر و زیباتر از روز ولادت حضرت زهرا (س) و «روز گرامیداشت مقام مادر» برای سپاس‌گذاری و اظهار محبت به «مادر»، ولو با دادن یک شاخه‌ی گل و بوسیدن دست ایشان... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یگانه_دوران» مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز سالروز تولد بزرگمرد تاریخ معاصر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران بود، لذا روزبرگ امروز را با یاد و نام #خمینی_کبیر و با سلام و صلوات به روح بلند بزرگترین احیاگر اسلام و حکومت اسلامی در جهان معاصر آغاز می‌نمائیم؛ در سال ١٢٨١ شمسی در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی، در خانواده‌ علم و جهاد و شهادت، و در خاندانی از سلاله زهرای اطهر (س)، کودکی به نام «روح‌اللّه» چشم به جهان گشود؛ او وارث سجایای آبا و اجدادی بود که نسل در نسل در کار هدایت مردم و کسب معارف الهی پیشتاز بودند؛ پدر بزرگوار ایشان، آیت‌اللّه سید مصطفی موسوی (ره)، پناهگاه و امید مردم خُمین و هادیِ آنان در امور مذهبی و اجتماعی و سیاسی بود؛ که طاغوتیان و خان‌های ستمگر، ندای حق طلبی او را بر نتافتند و با شهادت وی، «روح اللّه» را در پنج ماهگی یتیم کردند؛ لذا امام، دوران کودکی و نوجوانی را تحت سرپرستی مادر مؤمنه خود (بانو هاجر) که او نیز از خاندان علم و تقوا، و از نوادگان حضرت آیت‌اللّه خوانساری (ره) بود و همچنین عمه‌ی مکرمه خود (صاحبه خانم) که بانویی پرهیزگار و شجاع و حق جو بود، سپری کردند؛ اما دست تقدیر بر آن بود که بار دیگر و تا قبل از پانزده سالگی، از نعمت وجود آن دو عزیز نیز محروم گردند و با سختی‌های فراوان در دوران کودکی و نوجوانی آبدیده شوند؛ ✍️ درست، در همین دوران، ایران نیز یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی خود را پشت سر می‌گذاشت؛ چنانچه نهضت مشروطه با دسیسه‌ها و مخالفت‌های مزدوران انگلیسی در دربار قاجار و همچنین اختلافات داخلی و خیانت جمعی از به اصطلاح روشنفکران غرب زده، به بیراهه رفته و روحانیون، به رغم پیشتازی در آغاز این نهضت، با انواع حیله‌ها از صحنه کنار گذاشته شدند و بار دیگر حکومت استبدادی برقرار گردیده بود و مزید بر آن، ماهیت عشیره‌ای پادشاهان قاجار و ضعف و بی‌کفایتی آن‌ها، باعث نابسامانی شدید اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ایران شده و دست مستکبران و شَروران را در سلب امنیت ملت باز گذاشته بود؛ در چنین شرایط سختی، تنها پناهگاه مردم «جامعه‌ی روحانیت» بودند، لذا حضرت امام که از طفولیت با واژه جهاد و شهادت کاملاً آشنا بودند، در عُنفوان جوانی، راه پدر را در پیش گرفته و عَلَمِ مبارزه بر ضد اشرار و ستمگران را برافراشتند؛ مبارزات خمینی کبیر، به موازات تکامل ابعاد روحی و علمی ایشان، و همچنین اوضاع و احوال سیاسی اجتماعی ایران و دیگر جوامع اسلامی، به شیوه‌های گوناگون ادامه یافت، تا بالاخره در سال‌ ١٣۴١ و در ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی، فرصتی پدید آمد تا ملت ایران، امام و رهبر خود را بشناسند و بدین ترتیب، قیام سراسری ملت، در ١۵ خرداد سال ١٣۴٢ با شعار و انگیزه الهی، سرآغازی برای ایجاد انقلاب اسلامی ایران به رهبری #امام_خمینی (ره) شد، که در وصف قیام و شخصیت ویژه امام، همین کافی است، که بدانیم ملتی که در مدت ٢۵٠٠ سال در خواب غفلت و تحت سیطره حکومت‌های جبار شاهنشاهی زندگی کرده بود، با دمِ مسیحایی «روح‌الله» بیدار شد و بزرگترین انقلاب تاریخ معاصر را رقم زدند. ✍️ هرچند وصف مبارزات امام و شرح خصوصیات «یگانه دوران» همواره شنیدنی است، اما وقتی خلف صالح ایشان، حضرت امام خامنه‌ای (که سال‌ها در جوار آن حضرت زیسته و درس آزادگی و شجاعت آموخته)، از پیر و مرادش می‌گوید، لطافت و شیرینی آن، صدچندان می‌شود؛ شـاگـرد مـخلصی که در مکتب خمینی کبیر پرورش‌ یافته و چون از «روح خدا» سخن می‌گوید، هر شنونده‌ای را به وجد می‌آورد؛ چنانچه در سخنانی در ١۴خرداد ١٣٩۶ فرمود: «او، آن روح اللّه بود که با عصا و ید بیضای موسوی و بیان و فرمان مصطفوی، به نجات مظلومان کمر بست، تخت فرعون‌های زمان را لرزاند و دل مستضعفان را به نور امید روشن ساخت؛ او به انسان‌ها، کرامت و به مؤمنان، عزت و به مسلمانان، قوّت و شوکت و به دنیای مادی و بی‌روح، معنویت و به جهان اسلام، حرکت و به مبارزان و مجاهدان فی سبیل‌اللّه، شهامت و شهادت را هدیه نمود؛ او، بت‌ها را شکست و باورهای شرک‌آلود را زدود؛ او به همه فهماند که انسانِ کامل شدن، علی‌وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن، افسانه نیست...» ✍️ آری، امام، گنجینه‌ای از کمالات و محاسن و زیبایی‌های ظاهر و باطنْ بودند؛ چهره نیکو، فصاحت و بلاغت و جذابیت بیان، سلامت و تناسب اندام، زیبایی و شیوایی خط، شجاعت و صلابت کم نظیر، هوش و ذکاوت، اخلاق محمدی، هیبت علوی، زهد و خودساختگی در حد اعلی و از همه این‌ها بالاتر، ایمان و توکل خارق‌العاده به خدای متعال، و در یک کلام، می‌توان در وصف امام گفت: «آن چه خوبان همه دارند، تو یک‌جا داری!» https://eitaa.com/ROOZBARG