‌ آری.. سرنوشت مقلدان #خمینی چیزی جز شهادت نیست! شهید بهشتی @andar_tamolat

‌‌ وظیفۀ کنونیِ روحانیت! 🔹بعد از شهادت و ترور نیروهای فکری-نظامی در دهۀ شصت، آیت‌الله خامنه‌ای، عَلَم تبیین و راهبری فکری جامعه را به دست گرفته و راهی مسجد، بازار و مجامع عمومی می‌شدند و روح خفتۀ جامعه را با تبیین خود بیدار می‌کردند. حال که دبیر کل حزب ‌الله، سید حسن نصرالله به شهادت نائل آمدند، معدود افرادی بر اساس فهم خود از حکم جهاد رهبری، بر خود وظیفه دانسته که راهی تهران و فرودگاه امام خمینی شوند؛ حال اینکه این حرکت نمادین است یا واقعی، خود افراد هم بر این امر عالم نیستند! 🔸از امکانات و فرصتی را که رهبر انقلاب از آن صحبت میفرمایند، چنین برداشت نمی‌شود که جهاد، صرفا اسلحه به دست گرفتن است. «بر همه‌ی مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب‌الله سرافراز بایستند. ١٤٠٣/٧/٧» رهبر انقلاب در مراسم اربعین امسال که دیداری با دانشجویان نیز بود، از جهاد و جنگ چنین سخنی به میان می‌آورند که: «حرب لمن حاربکم همیشه به معنای تفنگ به دست گرفتن نیست، به معنای درست اندیشیدن، درست سخن گفتن، درست شناسایی کردن، دقیق به هدف زدن است. ١٤٠٣/٦/٤» 🔹طبق فعل، مبنا و بنیان فکری آیت‌‌الله خامنه‌ای، تبیین، تبلیغ و بیداری تودۀ مردم توسط روحانیت اولویت و چه‌بسا تکلیف کنونی روحانیت است. جامعه‌ای که بعد از هر ترور و شهادت، بیدار که نه، حتی خفته‌تر، مهمل و ناسی می‌شود، نیازمند تلنگری‌ست تا از تن‌آسایی به جامعه‌ای آرمانخواه و خونخواه تبدیل شود. جامعۀ کنونی، هیچ روح خونخواهی و غیرتی نسبت به شهادت دبیرکل حزب‌الله از خود عیان نکرده، زیرا دستگاه فکری او دچار اختلال شده، که تنها به دست روحانیت حل شدنی‌ست. 🔸تبیین اهداف جبهۀ مقاومت، بیان ماسَبَق انقلاب اسلامی و جبهۀ مقاومت، توصیف مبنای فکری صیهونیسم و غرب(دشمن‌شناسی) و القاء امید و همدلی وظیفۀ روحانیت است. البته که در مواقع ضروری، اسلحۀ خود را از قلم، تبیین و رسانه به تفنگ، خشاب و چکمه هم تغییر می‌دهیم؛ اما حال که ایران اسلامی و جبهۀ مقاومت به برکت قیام امام خمینی رحمةالله از نیروی نظامی بَری‌ست، بر خود تبیین و متنبه‌سازی توده را وظیفه میدانیم. ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌ گفتمان پیرِخمین! امشب غرش شاگردان مکتب خمینی کبیر را شاهد بودیم. آری، گفتمان «مامیتوانیم»، توانست. گفتمان خمینی کبیر، در حال دریدن حرامزاده‌های صهیون است؛ آن افراد مغرضی که شعار گفتمان مذاکره میدادند کجایند؟! نظاره‌گر باشید؛ هر مسئله، موضوع و مقوله‌ای را که گوش به فرمان رهبر انقلاب بودیم، پیشرفت و موفقیت را به عینیت یافتیم.. موشک‌های فرود آمده بر قلب تل‌آویو، آثار حکمت و تدبیر رهبر انقلاب و ولایت پذیری شهید طهرانی مقدم‌ست! ✍ علی رشیدی #کوتاه_نوشت @andar_tamolat

‌ https://virasty.com/Ali_rsh20/1727859678374477023 دیدار امروز رهبر انقلاب با نخبگان علمی، آن هم بعد از عملیات وعدۀ صادق۲ و کری‌خوانی‌های دیشب آمریکا و رژیم صهیونیستی، در دیپلماسی سیاسی چنان تلقی می‌شود که پشیزی برای تهدیدات گرگ‌های خونخوار ارزش قائل نشده و اهمیتی قائل نیستند؛ که چنین مواجهه‌ای، بیان از قدرت حکمرانی و مدیریتی آیت‌الله خامنه‌ای دارد. 👤 علی رشیدی #ویراستی @andar_tamolat

‌ 🔻جهاد در کدام طریق! ۱ در چند روز اخیر و با توجه به شهادت سید حسن نصرالله، شماری از افراد، فریاد انتقام به سر داده و خواهان رویارویی مستقیمِ خود با رژیم صهیونیست هستند. اشخاصی که معتقدند آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی که به مناسبت شهادت دبیرکل حزب الله صادر فرمودند‌، جهاد و مقابلۀ نظامی ایشان با رژیم صهیونیست را به عنوان تکلیف ذکر کرده‌اند؛ در صورتی که نه فضای استراتژی و نه سیره، مبنا و ایدئولوژی رهبری این نوع مواجهه را می‌پذیرد. چنین افرادی که ادعای انقلابی‌گری، آرمان‌خواهی و آزادی‌خواهیشان گوش فلک را کر کرده، در پیشینۀ خود نسبت به آیت الله خامنه‌ای ادای دین نکرده‌اند و حال اینکه چگونه در این برهه و آن هم با ماسک انقلابی‌گری مدعی مبارزه با اسرائیل هستند خدا می‌داند! 🔹اولین تکلیف نانوشتۀ این افراد، یک سال اخیر است. از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تا به امروز رهبر انقلاب در قریب به اتفاق بیانات و گفتارشان، بر مسئلۀ غزه تاکید داشتند و مسئلۀ غزه و فلسطین را مسئلۀ اول دنیا قلمداد کردند. مواعظ و تذکرات رهبر انقلاب خطاب به دنیای اسلام مکرراً بیان شد، تذکراتی که در آن صرفاً حُکّام و بزرگان اسلام و دُوَل عربی را خطاب قرار ندادند، چه‌بسا برای خواص جوامع اسلامی هم، طریقی مشخص و مسئولیتی قائل شدند. یکی از گفتارهای رهبرانقلاب در باب تأثیرگذاری خواص در مسئله غزه این بیان است:«خواص در دنیای اسلام وظیفه دارند. خواص علما هستند، دانشمندان هستند، سیاسیّون هستند، مطبوعاتی‌ها هستند؛ می‌بینند که در غزّه چه دارد میگذرد؛ می‌بینند که آمریکا با پشتیبانی از رژیم صهیونیستی چه ضربه‌ای دارد به انسانیّت و بشریّت میزند؛ این را می‌بینند؛ خب بایستی به مردمِ خودشان بگویند، توضیح بدهند، مردم را وادار کنند، درخواست عمومی در مردم به وجود بیاورند که دولتهایشان ناچار بشوند ضربه‌ی قاطع را به رژیم صهیونیستی بزنند.١٤٠٢/۱۱/١٦» 🔸روح جامعۀ ایرانی در قبال اتفاقات دنیای اسلام خفته است، خواب زمستانی‌ای که از دهۀ۶۰ شروع شده و تا به حال ادامه دارد، حال اینکه رَه به کجا دارد، خدا می‌داند! مردمی که در قبال طمع، مقاصد شوم و اغراض دشمن سهل‌انگارند و حتی در فرض هم برای خود، دشمنی متصور نمی‌شوند را باید بیدار کرد. اگر آب سردی بر سر این جامعه یا سیلی محکمی بر صورت این جامعه زده شود، آنگاه‌‌ست که نه در قبال بمب‌های سعودی در یمن، نه در قبال انتحاری‌ها در افغانستان، نه در قبال تکفیری‌ها در سوریه، نه در قبال موشک‌های اسرائیلی در غزه و نه در قبال ترور فردی در قلب پایتخت، لال، بی‌خیال و خفته نیستند. آگاه ساختن چنین جامعه‌ای، وظیفه‌ایست بر دوشوان خواص جامعه. خواص جامعه، مسئولیت این متنبه‌سازی را دارند، تا در قضایای مانند شهادت دبیرکل حزب الله تودۀ مردم مغلوب روزمرگی لجن‌آلود نشوند. به راستی چه شده که مردمی در بَطن تمدن غرب، در دانشگاه‌های آمریکا و در کشورهای غربی، اروپایی و آمریکایی، به کوچه و خیابان رَهسپار می‌شوند تا خونخواهیِ خویش از کودکان فلسطینی را به گوش جهانیان رسانند، اما جامعۀ ایرانی آنچنان غرب‌زدگی بر روح و جانش سیطره یافته که حتی غیرت دینی که هیچ، غیرت انسانی را هم به فراموشی سپرده! آیا خواصی که چکمه بر پا، اسلحه به دست و فریاد زنان مبارزۀ با صهیون را بر لب دارند، چندین فرد از این جامعۀ دین‌زده و سیاست‌زده را با قلم، گفتار و تبیینشان آگاه ساختند؟! ادامه دارد.. ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌ 🔻جهاد در کدام طریق! ۲ 🔹دومین حیطه‌ای که این افراد، تکلیف نانوشته‌ای در مقولۀ جهاد دارند، مقوله‌ای است که آیت الله خامنه‌ای از دهۀ هفتاد بر آن اصرار ورزیدند، و آن هم نفوذ دشمن داخلی‌ست. حال چه نفوذ فرهنگی، چه نفوذ اقتصادی و چه نفوذ اجتماعی. دشمنی که با تمدن، فرهنگ و ایدئولوژی خود، بر کوچه و خیابان، رفتار و افکار، آموزش و علم، تلویزیون و فضای مجازی رسوخ کرده، نیازمند تکاورهای تمدنی‌ست که با چنین دشمنی رودررو به جنگ بپردازند. آیت‌الله خامنه‌ای، نفوذ دشمن در حاکمیت را به کَرّار متذکر شده‌اند؛ که آخرین تذکر حضرتشان این چنان بود:«پرچم نفوذ فرهنگی و سبک زندگی دشمن و وسوسه‌های خصمانه‌ی دشمن، نباید در داخل کشور، در دستگاه‌های مختلف ما برافراشته بشود! باید مراقبت کرد؛ همه موظّفند. در وزارت آموزش‌وپرورش باید مراقبت کرد، در صداوسیما باید مراقبت کرد، در مطبوعات باید مراقبت کرد، در وزارت علوم و وزارت بهداشت ــ که محلّ تربیت جوانها است ــ باید مراقبت کرد. ١٤٠٣/٧/٤» 🔸آری، دشمن صرفاً جنگنده‌های اسرائیلی و آمریکایی نیستند. متد آموزشیِ کنونیِ آموزش و پرورش گویی پرچم نفوذ دشمن است، رواج زبان بیگانه و گسترش آن در کشور پرچم نفوذ دشمن است، عدم حکمرانی فضای مجازی پرچم نفوذ دشمن است و صدها دشمن دیگر؛ از روند اقتصادی و علوم انسانی غربی تا زیست عمومی و تراوشات ذهنی جامعه را دشمن فرا گرفته. با چه منطق و استدلالی این کارزار را رها کرده و دغدغۀ مبارزۀ نظامی با صهیون دارند؟! کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که کارزار جنگ در داخل را فراموش کرده و سینه سپرکنان به جنگ دشمن به بیرون از مرزها بروند؟! 🔹باید به فهم خود از جهاد رجوع کرد. آیا جهاد صرفاً برای حذف جسمی صهیونیست و آمریکاست، یا فکر و ایدئولوژی تمدن غرب؟! هدف، حذف و اضمحلال فکر، گفتمان و ایدئولوژی غرب و صهیون است، گفتمانی که در میانۀ حاکمیت در حال جولان دادن است. جهاد، مبارزه با این ایدئولوژی‌ست. حال اینکه جهاد را صرفاً مبارزۀ نظامی و تفنگ به دست گرفتن معنی می‌کنند، بدین معناست که جهاد را در طریق خواسته‌های خویش دیده‌اند و نه در طریق الهی. قدرت تحلیل و فکر خود را از دست داده و به علت شدت خشم و غضب نسبت به دشمن، صرفا جهاد را، حذف قاتلان شهید نصرالله میپندارند و نه فعلِ دیگری. به راستی که اگر صرفا اسلحه به دست گرفتن در این برهه، جهاد در طریق الهی بود، خویش نیز، جزو اولین افراد رَهسپار در این میان بودم، زیرا که جهاد نظامی، آسوده‌تر از جهاد فکری و داخلی‌ست. باید بیابیم که جهاد را در کدام رَه و طریق میپنداریم، طریق خویشتن یا طریق الهی..؟! ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌ نمازجمعۀ فردا، فارغ از اینکه دارای پیوندی‌قلبی، بصیرتی عاقلانه و گوش‌به‌فرمانیِ هوشمندانه‌ای میان امام و امت است؛ میتواند نمازجمعۀ تراز انقلاب اسلامی را با محتوای حکمتانه، فَحوای پیامبرانه و اجتماع دشمن‌شکنانۀ خود، عینیت ببخشد. نماز جمعه‌ای که رهبرانقلاب، خود نیز، راجع به آن میفرمایند:«عمده‌ی [هدف‌] در این قرارگاه [نماز جمعه] تبیین است؛ مسئله‌ی تبیین. عمده‌ی هدف انبیای الهی تبیین بود؛ حقیقت را بیان کنند؛ چون آن چیزی که موجب میشود انسانها گمراه بشوند این است که حقیقت را نمی‌شناسند؛ عمده این است. از این قبیل هم هستند که حقیقت را میدانند امّا انکار میکنند، لکن عمده‌ی انحرافها ناشی از ندانستن حقیقت است و انبیای الهی آمدند تا حقیقت را بیان کنند، واضح کنند، ظاهر کنند، حجّت را تمام کنند بر مردم؛ مسئله‌ی تبیین این است. اَلعُلَماءُ وَرَثَةُ الاَنبیاء؛(۱) شما میراث‌بر انبیا هستید، از جمله در این قضیّه؛ مسئله‌ی تبیین.۱۳۹۴/۱۰/۱۴» ✍ علی رشیدی #کوتاه_نوشت @andar_tamolat

‌ در نمازجمعۀ امروز، رهبرانقلاب سعی بر این امر داشتند که نکات و دغدغه‌های خویش را با سیره و کنشِ خویش، منتقل کنند و نه صرفا با بیانات. سیره و رفتاری معنادار، جلوه‌گر و پرکنایه که نیازمند واشکافیِ عمیقی‌ست.. فردا عمری باشد، ان‌شاءالله خواهم نوشت.. @andar_tamolat

‌ 🔻حزنِ یار..! ۱ 🔹نمازجمعه و اجتماع جمعه سیزدهم مهرماه، آکنده از شور و شوقی از جانب مردم نسبت به دیدار با امامِ خویش بود. شور و شوقی که از شبِ عملیات وعدۀ صادق۲ تا ابتدای ورود آیت‌الله خامنه‌ای به مصلّی دوام داشت؛ پس از آن، بغضِ در گلو و اضطرابِ در دلهای مردم بود که جای آن شور و شوق را ستانده بود. داغی که چند روز قبل، رهبر انقلاب از آن سخن به میان آورده بودند، خود را در سیرت ایشان نمایان کرده بود. سیمایی اندوهگین که پوسته‌ای بر ابُهت حیدریِ پسر فاطمه هویدا زده و نگاه زن و مرد، پیر و جوان و کودک و خردسال را مجذوب خویش کرده و خود را غالب بر همۀ دیدگان ساخته بود. 🔸حزنِ آیت‌الله خامنه‌ای، بیانگر رابطۀ قلبی و فکری ایشان با سید حسن نصرالله است. غم و اندوه نادری که از رهبر انقلاب در برخی بزنگاه‌ها و مناسبات نظاره می‌شود، مختص به افراد ممتازی‌ست. چنین اندوهی در برخی موارد مانند شهادت شهید رئیسی و شهید سلیمانی هم عیان شد. سوال این‌ست که چرا در بابِ فقدان این شخصیتها، رهبر انقلاب احساس خسران کردند! 🔹عامل اصلی را می‌توان درک فکر و دغدغۀ ولیّ از جانب این افراد پنداشت. در میان سیاستمداران، روحانیون، نظامیان، نخبگان و موثرانِ در حاکمیت، دریافت و فهم فکر و ایدئولوژی امام و حکمران، محال‌ست. زیرا در ساخت‌و‌پاخت‌های سیاسی و حاکمیتی، ولایت فقیه را صرفا یک جایگاه سیاسی انگاشته‌ و تئوریِ ولایت فقیه و تئوریِ انقلاب اسلامی را فهم نکرده‌‌اند. بنابراین درصورت عدم‌فهمِ تئوریِ ولایت فقیه، نظرات و اندیشه‌های او را در عرْض نظرات باقی متفکرین سیاسی/اجتماعی قرار داده و از میان آنان، سیاست و اندیشه‌ای متمایلانه و شاعرانه را گزینش می‌کنند. همین امر موجب می‌شود که دستگاه فکریِ حاکمیت دچار اختلال شده و فاقد سیاستی واحد باشد. - که طبق معمولِ همیشگی، سیاستمداران، اندیش‌های میلی و آسوده را و آن‌ هم به نام مصلحت نظام و خواست مردم برمی‌گزینند - . حاکمیتی که دربند روزمرگی، تن‌آسایی و محافظه‌کاری‌ست، هیچگاه تن به عدالتخواهی، انقلابیگری و ایدئالیسم نمی‌دهد؛ همین امر موجب می‌شود که افکار و اذهان کارگزاران حاکمیت مالامال از ایدوئولوژی‌های بازنشسته و تکراری شود و هیچ تصوری هم حتی از ایده‌ها و اندیشه‌های جدید به ذهن نسپرده باشند. ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌ 🔻حزنِ یار..! ۲ 🔸در میانِ این پیکار و منجلاب سیاست و حاکمیت، افرادی گلچین شده که هم به تئوریِ ولایت فقیه پی برده‌اند و هم رابطه‌ای قلبی با ایشان دارند، برمی‌خیزند و عَلَم دغدغه‌ی امام را افراشته‌ می‌کنند و خود را وقف راه او می‌کنند. شهید رئیسی در عرصۀ سیاست و حکمرانی، شهید سلیمانی در رزمگاهِ جنگ نظامی و مقاومت، شهید نصرالله در گسترۀ وحدتِ دنیای اسلام و جبهۀ مقاومت، شهید طهرانی مقدم در ساحَت موشک‌سازی و مرحوم کاظمی آشتیانی در عرصۀ علم و فناوری. چنین اشخاصی که پا در جای پای آیت‌الله خامنه‌ای نهادند، پدیده، اسوه و الگویی برای تک تک سیاستمداران، نخبگان، روحانیون، نظامی‌ها و حتی توده‌ی مردم می‌توانند باشند. گفتنی‌ست که در هر عرصه و ساحتی که ایدئولوژی و مبنای آیت‌الله خامنه‌ای عینیت یافت، موفقیت و کامیابی به‌ جای گذاشت. 🔹آری، این‌ست که رهبری با روح و جانی تماماََ اندوهگین و حزن‌آلود خطبه‌های نمازجمعه را مستحکم و راسخ تقریر فرمودند. براستی که بازآفرینی فردی مانند نصرالله به راحتی نمی‌انجامد! تولید، پدیدآوری و انسان‌سازی افرادی مانند نصرالله کار یک عمْرَست. همین امر است که آیت‌الله خامنه‌ای را اندوهگین، آشکارا ساخته. آیت‌الله خامنه‌ای با سیره و رفتار خود در آن اجتماع بیانگر این موضوع بودند که توده و کارگزاران را بر این امر آگاه سازند که فردی فکری/نظامی و برجسته‌ای را از دست داده‌ایم و حال که خواهان این افراد و اشخاص برجسته‌ایم، تهی از این اشخاصیم و کمتر فردی وجود دارد که مانند این اشخاص، امر ولیّ را لبیک گوید. امّا به گفتۀ رهبر انقلاب، مکتب نصرالله ادامه دار است و ادامه خواهد داشت ان‌شاءالله. ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌‌ 🪑نه آن و نه این! در مراسم امروز آغاز سال تحصیلی دانشگاهیان، نُطق دانشجوی معترض و واکنش رئیس جمهور، حاوی پیامدهایی چندجانبه بود. 🔹۱.دانشجوی معترض که خواستگاهش، ایجاد بستری از جانب حاکمیت برای شنیدن دغدغه‌ها، صحبت‌ها و مطالبات دانشجویان بود، پشتوانۀ دغدغۀ خود را به این صحبت آیت‌الله خامنه‌ای سوق داد:«خدا لعنت کند آن دستهایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند.۱۳۷۲/۰۸/۱۲». حال اینکه آیا حیطۀ فکری آیت‌الله خامنه‌ای نسبت به فعالیت سیاسی دانشگاه و دانشجو، به همین فعالیتهای شبه سیاسی دانشجویان تقلیل پیدا‌ می‌کند یا خیر، سوال برانگیز است! صرف باد در غبغب انداختن، طوطی صفتی و کارگزاران را به باد انتقاد بستن، فعالیت سیاسی مورد نظر رهبر انقلاب شمرده نمی‌شود. ارائۀ فکر نو به دستگاه‌های حاکمیت، عرضۀ طرح‌های پویا به مناسب دولتی و تأثیرگذاری در حیطه‌های متخلف علمی-میدانی را می‌توان جزو مطالبات و دغدغه‌های حضرتشان نسبت به فعالیت‌های سیاسی-حاکمیتی دانشگاه و دانشجویان برشمرد. به حق، کرسی‌های آزاد اندیشی که حدأقلی‌ترین کار سیاسی دانشجویان است، مداوم نبوده؛ درصورتی که رهبر انقلاب بر تشکیل چنین کرسی‌هایی، اهتمام ورزیده‌اند:«تشکیل میزگردها و کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها که بنده مکرّر این را تکرار کرده‌ام و تأکید کرده‌ام و توصیه کرده‌ام؛ و خب خیلی پیشرفتی نداشته. چه کسی باید این را بکند؟ [اگر] منتظر باشید که رئیس دانشکده یا معاون فرهنگی یا مانند اینها بکنند، فایده‌ای ندارد؛ خودتان باید بکنید. در دانشگاه‌ها کرسی‌های آزاداندیشی را باید تشکیل بدهید. ۱۳۹۸/۰۳/۰۱» به همین جهت، روح سخنوری دانشجوی مزبور، بیانگر عدم فهم فعالیت سیاسی و درون‌مایۀ فعالیت سیاسی دانشجویان بود. 🔸۲.کج‌خلقیِ طرف دوم این ماجرا که رئیس‌جمهور است، گوشها را به خود تیز و چشم را به خود جلب کرد؛ زیرا رفتاری بر خلاف گفته‌ها و شعارهای جنابشان، نظاره شد. شخصی که از رَوِش و منش امیرالمؤمنین، شاعرانه سخن به میان می‌آورْد، حال چه شد که در مواجهه‌ای ساده و کشمکشی لفظی، به راحتی مغلوب خشمِ خود می‌شود و منش و رفتار علی‌گونه را به فراموشی می‌سپرد؟! شخصی که آیت‌الله‌ خامنه‌ای را پیشوای سیاسیت‌ورزی خود می‌داند، چگونه‌ست که شمه‌ای از عطوفت حکیمانه، نصیحت پدرانه و خوش‌خلقی پیامرگونۀ رهبری را حس نکرده و درس نیافته؟! مواجهه و تعامل آقای پزشکیان، بیانگر فردی مدعی، مجوف و پوک بود که صرفا مشهوراتی راجع به رهبری زمزمه می‌کند و لاغیر! 🔹۳.روح کلی این نزاع، روشنگر چنین مطلبی است که گویا اختلافی پشت پرده نیز، بین دانشجویان و حاکمیت بوده و همین امر سبب شده که این بغضِ نسبت به حاکمیت، تبدیل به فریادی شود و در نزد دیگران نیز فاش شود. افکارِ در پسِ ذهن‌های فرسوده، افرادِ در پشت میزهای عنکبوت زده و اشخاصِ سکناگزیده بر صندلی‌های فئودالیزیسیونی، بازگوکنندۀ ایدولوژی لیبرال‌های چهل‌ساله است که به دانشجویان نه امیدی داشته و نه بهایی داده‌اند. به راستی که بایدهم میان دانشجویانی نخبه، دغدغه‌مند و ایده‌پرداز و کارگزارانی فرتوت و تاریک‌اندیش، اختلاف و نقطۀ آشوبی، سایه افکند! ✍ علی رشیدی @andar_tamolat

‌ 💭دکتر نه، سردار! سفر اخیر رئیس مجلس به بیروت ستودنی بود، سفری که خلبانیِ پرواز و قدم زدن در قلب لبنان، به جذابیت این سفر، افزود. 🔹اما حال، بعد از کش و قوس‌های شب انتخاباتی، به خوبی در چشم‌ها عیان شد که قالیباف، سردار متبحری‌ست و نه سیاستمدار خبره‌ای! پیشینۀ نظامی او بیانگر توانایی او در این عرصه است و نیازمند تمجید نیست، اما پیشینۀ سیاسی او آکنده از عدم ایدۀ نو، فاقد مقبولیت مردمی و اختلاف ایدئولوژی او با مبانی امام خمینی رحمة‌الله است. آری، قالیباف همانند علی لاریجانی و محسن رضایی، چه‌بسا سابقه طویلی در امر سیاست داشته باشد، اما پاسدار و سردار بر آن زیبنده‌تر است تا سیاستمدار و کارگزار حکومت اسلامی! 🔸اگر سختگیراته به این سفر بخواهیم بنگریم، به درستی پی می‌بریم که سفرِ جناب قالیباف به عنوان رئیس مجلس، سفری بی‌مبنا و بی‌ربط است، زیرا طرح‌ها و لوایح نیمه‌کارۀ مجلس، نیازمند مجلسی پرشور و فعالیت‌ است که این اوضاع را ساماندهی کند. به حق، همدردی و خلق گفتمان دیپلماسی با کشورهای منطقه، مسئولیت دولت و وزارت خارجه است و سوار بر طیاره شدن و ابراز تفاخر و اقتدار بر بام شهر بیروت هم، مأموریت نیروهای نظامی‌ست و نه رئیس مجلس! درست است که سفر مزبور، بر روح و شعف برخی‌ها ابتهاجی سرایت داد، اما از ساحت فردی نظامی درخور تشویق بود، و نه از ناحیۀ ریاست مجلس. ✍️ علی رشیدی #کوتاه_نوشت @andar_tamolat

🎥 نماهنگ «گدایی خالصانه» بیانات مرحوم علامه مصباح رحمة‌الله در باب مقام و جایگاه حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها @andar_tamolat