🕎 تاریخچهٔ عید حنوکا (٢) 1⃣ زمانی‌که کشور کوچک یهودا تحت سلطه سلوکیان قرار داشت، #آنتیوخوس_چهارم سعی کرد یهودیت را ریشه‌کن کرده و فرهنگ یونانی را جایگزین نماید. او فرمان داد که #معبد_دوم اورشلیم به «معبد زئوس» تبدیل شود. 2⃣ سربازان آنتیوخوس مجسمهٔ #زئوس را به درون معبد برده و قربانگاهی در آنجا بنا نموده و یهودیان را مجبور به پیروی از این مراسم کردند. همچنین به‌دستور آنتیوخوس آموزش #تورات و مراسم مذهبی ممنوع شد و هرکس که از این قوانین سر باز می‌زد، محکوم به اعدام می‌شد. یهودیان بدون هیچ‌گونه مقاومتی پذیرای این فرامین شدند، زیرا داشتنِ #فرهنگ_یونانی را نشانهٔ شخصیت و تمدن می‌پنداشتند! 3⃣ اما گروهی از یهودیان با فرار به اطراف اورشلیم و پنهان شدن در کوه‌ها تصمیم گرفتند در حفظ ایمان خویش بکوشند و از قوانین یونانیان سر باز زنند. یکی از کاهنان بزرگ به‌نام #متتیا_حشمونایی نیز به‌همراه پسرانش از اورشلیم گریخت. وی با جمع کردن گروهی از یهودیان، علیه یونانیان دست به شورش زد و به پیروزی‌هایی هم نایل آمد. 4⃣ پس از مرگ متتیا، یکی از فرزندانش به‌نام یهودا، فرماندهی یهودیان را علیه یونانیان به‌دست گرفت. وی به‌علت ضرباتی که به یونانیان وارد ساخت، بعدها به‌نام #یهودا_مکابی (یهودای کوبنده) شهرت یافت. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

🕎 تاریخچهٔ عید حنوکا (٣) 1⃣ #یهودا_مکابی و گروهش که به #مکابیان معروف شده بودند، موفق شدند پس از جنگ‌های متوالی، سپاه آنتیوخوس را شکست داده و در سال ١۶۵ قبل از میلاد به اورشلیم وارد و با شادی و هلهله به #معبد_مقدس دست یابند. آنان معبد را پاک کرده و سپس هنگام آن فرا رسید که #منوره (شمعدان هفت‌شاخه) را که باید شب و روز در آنجا روشن باشد بیفروزند. 2⃣ مطابق آنچه در #تلمود (و نه در تورات) آمده، وقتی‌که #حشمونائیم (مکابیان) خواستند پس از مدت‌ها دوباره معبد را بازگشایی کنند فقط توانستند به ظرف کوچکی از روغن که هنوز مُهر #کاهن_اعظم را داشت و در نتیجه از ناپاکی به دور مانده بود، دست یابند. این مقدار اندک روغن حداکثر بیش از یک روز نمی‌توانست دوام داشته باشد، اما در عمل برای مدت هشت روز در حال سوختن بود و در نتیجه این امکان را فراهم آورد تا روغن پاک جدیدی تهیه شود. 3⃣ به‌همین دلیل، این معجزه نزد یهودیان تبدیل به #جشن_حنوکا شد و برای چنین روزی شمعدان ٩ شاخهٔ منوره ساخته شد، که در شب اول یک شمع آن افروخته می‌شود و روز بعد، شمع دیگری روشن می‌گردد و به این ترتیب تا روز هشتم تمامی شمع‌ها روشن می‌شود. 4⃣ گرچه حاخام‌ها سابقاً بیش از بُعد نظامی، بر بُعد معنوی این عید تأکید داشتند، اما امروزه تحت تأثیر #صهیونیسم (خصوصاً در اسرائیل) با بزرگ‌نمایی این جشن، بر بُعد ملّی و پیروزی نظامی آن تأکید می‌کنند. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

🕎 درخت حنوکا و عمو ماکس (به تقلید از درخت کریسمس و بابا نوئل)!! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

🕎 تاریخچهٔ عید حنوکا (۴) 1⃣ #عید_حنوکا از اعیاد مذکور در تورات نیست و در گذشته از اهمیت چندانی برخوردار نبود و به شکل ساده‌ای برگزار می‌شد. هر روز شمعی روشن می‌گردید و پدر خانواده دعایی می‌خواند و افراد خانه سرود ساده‌ای را با هم می‌خواندند که در آن از خداوند تشکر کرده، سلوکی‌ها را سگ می‌نامیدند. 2⃣ در نتیجه، روزهای عید حنوکا با سایر روزهای هفته فرقی نمی‌کرد. اما رفته‌رفته عید حنوکا به‌دلیل همزمان شدن با عید کریسمس مسیحیان، اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت و این عید بی‌اهمیت به مهم‌ترین #عید_یهود در برابر کریسمس تبدیل شد. 3⃣ عید حنوکا در تقلید از عید کریسمس تا آنجا پیش رفت که آداب و رسوم گذشتهٔ آن از یاد رفت و #درخت_حنوکا به‌عنوان همتای «درخت کریسمس» مطرح شد و مسئولیت توزیع هدایا بین کودکان به #عمو_ماکس (همتای بابا نوئل در مسیحیت) سپرده شد!! 4⃣ #جشن_حنوکا در سرزمین‌های اشغالی اسرائیل به‌عنوان عیدی دینی-ملّی جشن گرفته می‌شود و در آن، شمعدان‌ها در میادین عمومی شهرها روشن شده، افرادی مشعل به‌دست در معابر عمومی به‌طور هماهنگ به‌راه می‌افتند و هزاران جوان در این مراسم به #قلعه_ماسادا صعود می‌کنند. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

خانه / تقویم عبری / جشن حنوکا یا حانوکا از ٢۵ کیسلو تا ٢ طوت جشن حنوکا یا حانوکا از ٢۵ کیسلو تا ٢ طوت تقویم عبری ارسال دیدگاه 164 بازدید حنوکا یا حانوکا (به عبری: חֲנֻכָּה خَنوکَه – به انگلیسی: Hanukkah) یا جشن روشنایی یکی از جشن‌های یهودیان است که به‌مدت هشت‌روز (تقریباً مصادف با ایام کریسمس مسیحیان) برگزار می‌شود. واژه‌ی عبری «حانوکه» به‌معنای افتتاح و گشایش بوده و این عید یادآور خاطره‌ی پیروزی‌های کهن و یکی از معجزات در تاریخ یهود است. بر پایه‌ی تاریخ یهود، حزب قدیسین که از اورشلیم گریختند متاتیاهو، بزرگ خانواده حشمونی را که کمی پس از آن درگذشت، به رهبری خود برگزیدند. جانشین او پسرش یهودا ملقب به مکابی (چکش) علیه سلوکیان شورش کرد و پس از چند بار نبرد، بر آنان پیروز شد. تاریخچه عید حنوکا پس از آبادی بیت همیقداش (معبد سلیمان) دوم، حدود 300 سال قبل از میلاد قدرت جدیدی در اروپا ظهور کرد که امپراطوری‌های زمان خویش را به چالش کشید. این پدیده‌ی جدید قدرتی نبود جز قدرت فاتحان یونانی و تمدنی که به‌عنوان هلنیسم (Hellenization) نامیده شد. این قدرت جدید قسمت بزرگی از آسیا را تسخیر نمود که از آن‌جمله حکومت یهودا در سرزمین مقدس بود. پس از حکمرانی یونانیان بر سرزمین یهودا، حاکمیت آنان تاثیرات متفاوتی بر یهودیان گذاشت. فرهنگ و تمدن یونانی فکر گروهی از یهودیان را به خود معطوف داشت. تهاجم یونانیان به کشور یهودا بیش از آن‌که تهاجمی نظامی باشد، یک تهاجم فرهنگی بود. یونانیان که به وجود خدای یکتا اعتقاد نداشته و خدایان و الهه‌ها را می‌پرستیدند، در زمینه‌های مختلف مانند هنرهای زیبا، فلسفه، ادبیات و علوم دیگر پیشرفت‌های شایان توجهی کرده بودند و توانستند جمع کثیری از یهودیان را تحت تاثیر فرهنگ و آداب و رسوم خود قرار دهند. این یهودیان در تاریخ به هلنیست (پیروان فرهنگ و تمدن یونان) معروف شدند. در مقابلِ هلنیست‌ها، گروهی از یهودیان سنّتی به مبارزه برخاستند که به حسیدیم (به‌معنی پارسیان و پرهیزکاران) مشهور شدند. اینان بر حفظ و اجرای فرامین تورات اصرار داشتند. در زمانی که کشور کوچک یهودا تحت سلطه‌ی سلوکیان قرار داشت، آنتیوخوس چهارم (Antiochus IV) سعی کرد یهودیت را ریشه‌کن کرده و فرهنگ یونانی را جایگزین نماید. او فرمان داد که معبد دوم اورشلیم (Second Temple) به معبد زئوس (خدای یونانیان) تبدیل شود. آنتیوخوس چهارم طبق نقل‌های یهودی، سربازان آنتیوخوس مجسمه‌ی زئوس (Zeus) را به درون معبد برده و به افتخار خدای خود قربانگاهی در آنجا بنا نموده و یهودیان را مجبور به پیروی از این مراسم کردند. همچنین آنتیوخوس دستور داد که آموزش تورات و مراسم مذهبی ممنوع باشد. حتی نگاه داشتن کتاب مقدس در خانه جرم به‌شمار می‌رفت و هرکس که از این قوانین سر باز می‌زد، محکوم به اعدام می‌شد. یهودیان بدون هیچ‌گونه مقاومتی پذیرای این فرامین شدند، زیرا داشتن فرهنگ یونانی را نشانه‌ی شخصیت و تمدن می‌پنداشتند! اما گروهی از یهودیان با فرار به اطراف اورشلیم و پنهان شدن در کوه‌ها و غارها تصمیم گرفتند در حفظ ایمان خویش بکوشند و از قوانین یونانیان سر باز زنند. در این میان، یکی از روحانیون بزرگ یهود (کوهن گادول) به‌نام متتیا حشمونایی (Mattathias) نیز به‌همراه پنج پسرش از اورشلیم گریخت و در منطقه‌ای در شمال به‌نام مودیعین (Modi’in) ساکن شد. وی در آنجا با جمع کردن گروهی از یهودیان، اولین شورش خویش را علیه امپراطوری آنتیوخوس شروع کرد و به پیروزی‌هایی هم نایل آمد. متتیا حشمونایی پس از مرگ متتیا، یکی از فرزندانش به‌نام یهودا، فرماندهی یهودیان را علیه یونانیان به‌دست گرفت. وی به‌علت ضرباتی که به یونانیان وارد ساخت، بعدها به‌نام یهودا مکابی (Judas Maccabeus) به‌معنای: یهودای کوبنده، شهرت یافت. یهودا مکابی و گروهش که به مکابیان معروف شده بودند، موفق شدند بخش بزرگی از یهودیان را که دو‌دل بودند نیز به دور خود جمع کنند و در نهایت و پس از جنگ‌های متوالی، سپاه آنتیوخوس را شکست داده و در سال 165 قبل از میلاد به اورشلیم وارد شده و با شادی و هلهله به بیت همیقداش دست یابند. آنان بیت همیقداش را پاک کرده و ظروف تازه‌ای جهت آن ساختند و هنگام آن فرا رسید که منوره (Menorah = شمعدان هفت‌شاخه) را که باید شب و روز در آنجا روشن باشد بیفروزند. یهودا مکابی مطابق آنچه در تلمود آمده است، وقتی که حشمونائیم (یا همان مکابیان) خواستند پس از مدت‌ها دوباره معبد را بازگشایی کنند فقط توانستند به ظرف کوچکی از روغن که هنوز مُهر کاهن اعظم (kohen gadol کوهن گادول) را بر خود داشت و در نتیجه از ناپاکی به دور مانده بود، دست یابند. این مقدار اندک روغن حداکثر بیش از یک روز نمی‌توانست دوام داشته باشد، اما در عمل برای مدت هشت روز در حال سوختن بود و در نتیجه این امکان را فراهم آورد تا روغن پاک جدیدی تهیه شود. به‌همی

ن دلیل، این معجزه در نزد یهودیان تبدیل به جشن حنوکا شده و برای چنین روزی شمعدان ٩ شاخه‌ی منورا ساخته شد، که در شب اول یک شمع آن افروخته می‌شود و روز بعد، شمع دیگری روشن می‌گردد و به این ترتیب تا روز هشتم تمامی شمع‌ها روشن می‌شود. گرچه حاخام‌ها سابقاً بیش از بُعد نظامی، بر بُعد معنوی این عید تأکید داشتند، اما امروزه تحت تأثیر صهیونیسم (خصوصاً در اسرائیل) عکس این عمل شده و با بزرگ‌نمایی این جشن، بر بُعد ملّی [و پیروزی نظامی] آن تأکید می‌کنند. کاهن اعظم در حال ریختن روغن بر روی منوره ؛ کارت‌پستال سال جدید یهودیان عید حنوکا از اعیاد ذکر شده در عهد عتیق نیست و در گذشته از اهمیت چندانی برخوردار نبود. به‌همین دلیل به‌استثنای عید نصیب (پوریم)، تنها عیدی است که کار کردن در آن حرام نیست. این عید در گذشته به شکل ساده‌ای برگزار می‌شد؛ به این ترتیب که هر روز شمعی روشن می‌گردید و پدر خانواده دعایی می‌خواند و افراد خانه سرود ساده‌ای را با هم می‌خواندند که در آن از خداوند تشکر کرده، سلوکی‌ها را سگ می‌نامیدند! (می‌گفتند: دشمنانی که پارس می‌کنند). کودکان نیز بازی ساده‌ای داشتند. در نتیجه، روزهای عید حنوکا با سایر روزهای هفته فرقی نمی‌کرد. اما رفته‌رفته عید حنوکا به‌دلیل همزمان شدنش با عید کریسمس مسیحیان، اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت و این عید بی‌اهمیت به مهم‌ترین عید یهود و به پژواک کریسمس تبدیل شد؛ زیرا منورا در برابر درخت کریسمس قرار می‌گیرد و به کودکان یهودی هدیه می‌دهند. عید حنوکا در تقلید از عید کریسمس تا آنجا پیش رفت که آداب و رسوم گذشته‌ی آن از یاد رفت و درخت حنوکا به‌عنوان همتای درخت کریسمس مطرح شد. در میان یهودیان مسئولیت توزیع هدایا با عمو ماکس (“Hanukkah Harry” or “Uncle Max, the Hanukkah man”) همتای بابا نوئل در مسیحیت، است. درخت حنوکا و عمو ماکس (به تقلید از درخت کریسمس و بابا نوئل) نکته‌ی جالب توجه این‌که اگر چه عید حنوکا، هویت یهودی خود را کاملاً از دست داده است، ولی در عین حال آن‌را مهم‌ترین نشانه‌ی هویت یهودی می‌دانند! عید حنوکا در سرزمین‌های اشغالی اسرائیل به‌عنوان عیدی دینی-ملّی جشن گرفته می‌شود و در آن، شمعدان‌ها در میادین عمومی شهرها روشن شده، افرادی مشعل به‌دست در معابر عمومی به‌طور منظم و هماهنگ به راه می‌افتند و هزاران جوان در این مراسم به قلعه‌ی ماسادا صعود می‌کنند. شمعدان 9 شاخه در عید حنوکا در اعیاد یهودی دو نوع شمعدان استفاده می‌شود، یک شمعدان ٧ شاخه و یک شمعدان ٩ شاخه. شمعدان ٩ شاخه شمعدانی است که در عید حنوکا یهودیان استفاده می‌شود. منوره حنوکا که در هشت روز عید حنوکا یکی پس از دیگری روشن می‌شود متفاوت با شمعدان ٧ شاخه‌ای است که در معبد سلیمان روشن می‌شد و نماد اصلی یهودیت است. شاخه‌ی نهم این منوره شماس (خادم) نام دارد و شمعی که در آن قرار می‌گیرد برای روشن کردن هشت شمع دیگر در هشت روز عید حنوکا به کار می‌رود. تفاوت منوره حنوکا (سمت راست) با منوره نماد یهودیت (سمت چپ) یهودیان سراسر جهان از بیست‌وپنجم ماه کیسلو به‌مدت هشت روز در خانه‌های خود منوره ٩ شاخه حنوکا را روشن می‌کنند. این شمعدان در این ایام معمولاً پشت پنجره‌ی خانه‌ها قرار گرفته و روشن می‌شود. اما شمعدان ٧ شاخه که در بسیاری از کنیسه‌ها و منازل یهودیان یافت می‌شود، نمادی تاریخی از شمعدان ٧ شاخه‌ی زرّینی است که در خیمه‌ی عهد و بعدها در پرستشگاه مقدس اورشلیم، از این شمعدان استفاده می‌شد. حنوکا در محافل و انجمن‌های مخفی و شیطانی همزمان با این‌که یهودیان جهان حنوکا را به‌عنوان یکی از اعیاد خویش جشن می‌گیرند، به‌طور هماهنگ در سرتاسر جهان، انجمن‌های مخفی نظیر فراماسونری (Freemasonry)، ایلومیناتی (illuminati)، جمجمه و استخوان (Skull and Bones)، بوهمیان گراو (Bohemian Grove)، ایشتاریان (ishtar) و… مراسم جادوی سیاه شیطانی و آیینی باستانی را به کثیف‌ترین شکل ممکن برگزار می‌نمایند که بعضاً همراه با قربانی‌های خاص می‌باشد. در کشور ما نیز به‌طور خاص در 11 کلان‌شهر مراسم‌ها در سطح بالا و در سایر شهرهای بزرگ در سطحی پایین‌تر انجام می‌شود. این مراسم‌ها از غروب آفتاب کم کم شروع شده و به‌طور خاص از ساعت 10 شب الی 2 بامداد با بیشترین حجم انجام می‌شود، که ممکن است اثرات منفی نیز برای سایر شهروندان به‌همراه داشته باشد. توصیه‌ای درباره‌ی ایام عید حنوکا خوانندگان عزیز را در این ایام سفارش می‌کنیم به خواندن سوره‌ی انشراح، آیةالکرسی، چهار قُل، آیه‌ی نور، ذکر «لاحول و لاقوة الله الا بالله العلی العظیم» و ذکر «یا دافع» خصوصاً از غروب آفتاب تا آخر شب. و زیارت مکان‌های مقدس در صورت امکان.

خانه / یهود و رسانه‌ها / یهود و هالیوود / افسانه‌ی هالیوودی یهودی «بن هور» افسانه‌ی هالیوودی یهودی «بن هور» یهود و هالیوود ارسال دیدگاه 1,537 بازدید هنر هفتم، همه را سر جایشان میخکوب می‌کند؛ لذت تماشای فیلم، چه در سینما و چه در منزل، باعث می‌شود که برای بسیاری از ما، این موضوع به یک سرگرمی مهم و اصلی تبدیل شود. شاید به همین دلیل است که برخی افراد فراری از کتاب که متأسفانه این روزها در جامعه ما کم نیستند، فیلم‌های سینمایی را به‌عنوان منبع تاریخی خودشان انتخاب می‌کنند و گاه، درباره‌ی وقایع گذشته، از روی آن‌چه دیده‌اند، به تفصیل سخن می‌گویند و خود را مورّخی درجه یک می‌پندارند و هر نوع مخالفتی را، مصداق نادانی و جهل به حقایق تاریخی می‌پندارند! بن هور غافل از این‌که اولاً، در تاریخ ما با حقایق روبه‌رو نیستیم، بلکه این شواهد هستند که به مورّخ، برای کشف یک واقعه، آن هم از زوایای محدود و البته در دسترس، کمک می‌کنند. ثانیاً، فیلم، به‌عنوان یک اثر هنری، بیش از آن‌که تابع روایت تاریخی باشد، مقهور قوّه تخیل و نیز، اهداف نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده است. البته طیّ بیش از یک قرنی که از تولد سینما می‌گذرد، فیلم‌هایی ساخته شده است که به لحاظ توجه به منابع تاریخی، دلگرم‌کننده است، اما آن‌چه در سینمای امروز و به‌ویژه در مؤسسات بزرگ فیلم‌سازی مانند هالیوود جریان دارد، بیشتر پشت پا زدن به منابع تاریخی و آمیختن آن‌ها با توهّماتی است که سازندگان فیلم، برای فروش بیشتر یا اهداف فرهنگی و سیاسی خاص، به خورد مخاطبانشان می‌دهند. در ادامه به بررسی یک نمونه‌ی مشهور در این زمینه می‌پردازیم: «بن هور». (1) وقتی در یکی از روزهای تابستان سال 1880، «لو والاس» [Lew Wallace]، افسر سابق ارتش آمریکا در جنگ‌های انفصال و فرماندار وقت ایالت نیومکزیکو، بر اساس عِرق مذهبی‌اش، تصمیم گرفت رمانی خیالی درباره‌ی دوران زندگی مسیح (ع) در فلسطین بنویسد، اصلاً انتظار نداشت که 79 سال بعد، فیلمی بر اساس رمان او، با نام اصلی «Ben-Hur: A Tale of the Christ» [بن هور: قصه‌ای از مسیح]، توسط «ویلیام وایلر» [William Wyler] ساخته و نامزد 12 جایزه اسکار شود و 11 جایزه را هم نصیب خود کند! تصویر «لو والاس» و کتاب «بن هور: قصه‌ای از مسیح» فیلم بن هور در سال 1959 (1338 هـ.ش)، با هنرمندی تأثیرگذار «چارلتون هستون» [Charlton Heston]، چنان روی مخاطبانش تأثیر گذاشت که بسیاری از بینندگان، آن‌را به‌مثابه یک واقعه تاریخیِ انکارناپذیر پذیرفتند؛ در حالی که آن‌چه در برابر دیدگان آن‌ها قرار داشت، مجموعه‌ای از شواهد قابل انکار و تردیدپذیر از روایت زندگی حضرت مسیح (ع) محسوب می‌شد که والاس، آن‌ها را با احساسات شبه اوانجلیستی خود درآمیخته بود! داستان بن هور، درباره‌ی فردی متموّل و یهودی است که به جرم قتل فرماندار رومی فلسطین، به کِشتی‌های جنگی رومیان منتقل می‌شود و پس از طی سختی‌های فراوان، دوباره به زادگاهش بازمی‌گردد و انتقام خود را از «مسالا»، فردی که مسبّب گرفتاری بن هور و خانواده‌اش شده است، می‌گیرد. بن هور که مادر و خواهرش در زندان رومی‌ها به جذام مبتلا شده بودند، آن‌ها را نزد عیسی (ع) برد و توانست در آخرین دقایق عمر عیسی، شفای خواهر و مادرش را بگیرد! «چارلتون هستون» در فیلم «بن هور» داستان والاس، نه تنها منطبق با شواهد تاریخی مسیحیت نیست، بلکه تصویری که او در کتابش، از فلسطین آن روزگار و حضور شاهزادگان یهودی نقل می‌کند، تطبیقی با منابع تاریخ ندارد. دورانی که مسیح (ع) در فلسطین ظهور کرد، عصری پرتشویش برای این سرزمین بود. در واقع فلسطین، در آن زمان، مانند امروز، محل زندگی اقوام مختلف با ریشه‌های متفاوت نژادی محسوب می‌شد و یهودیان، جامعه‌ی بزرگ و یکپارچه‌ای نداشتند. می‌دانیم که به فاصله حدود یک دهه بعد از عروج عیسی (ع)، حدود سال 70 میلادی، در عصر تیتوس، امپراتور روم، ارتش این کشور برای تثبیت قدرت خود به فلسطین تاخت و به عمر همان اقلیت یهودی هم در این سرزمین پایان داد. (2) با این حال، تصویری که فیلم سینمایی بن هور ارائه می‌کند و اطلاعاتی که عوامل این فیلم به خورد مخاطبانشان می‌دهند، اصولاً کمترین پیوستگی را با شواهد تاریخیِ موجود دارد و به‌نظر می‌رسد که شخصیت خیالی بن هور، تنها برای تقویت جریان وابسته به صهیونیست‌ها و البته، تسخیر گیشه با داستانی قوی و تأثیرگذار، بر صفحه‌ی نقره‌ای سینما نقش بست. به غیر از اثر وایلر، سه فیلم دیگر نیز با اقتباس از این داستانِ به ظاهر تاریخی، در سال‌های 1907، 1925 و 2016 ساخته شده است که هیچ‌کدام موفقیت فیلم وایلر را نداشتند. (3) *** فیلم سینمایی بن‌هور که در ژانر فیلم‌های تاریخی ـ دینی به‌شمار می‌آید، به کارگردانی ویلیام وایلر [کارگردان یهودی] تولید سال 1959 امریکاست. فیلم به سرگذشت بن هور می‌پردازد که یک یهودی پولدار و اهل اورشلیم است.

ویلیام وایلر» یهودی در صحنه‌ی فیلم‌برداری «بن هور» در این فیلم، همکاری نکردن او با دوست رومی کافر خود که فرماندار جدید اورشلیم شده است، مقدمه‌ی کینه‌جویی و توطئه فرماندار جدید را علیه او و مادر و خواهرش فراهم می‌کند. بن هور به‌عنوان برده تبعید، و مادر و خواهرش در دهکده جذامی‌ها جای داده می‌شوند. بن هور پس از نجات یک فرمانده رومی به وطن خود برمی‌گردد و از دوستش انتقام می‌گیرد. زمانی‌که حضرت عیسی مسیح (ع) را [طبق عقاید تحریف‌شده‌ی مسیحی] برای مصلوب کردن می‌برند، بن هور، مادر و خواهر جذامی خود را نزد ایشان می‌برد و آنان شفا می‌گیرند! این فیلم 11 جایزه اسکار را برد و جزو معدود فیلم‌های تاریخ سینماست که در هر پنج رشته‌ی اصلی جوایز اسکار برنده شده است. ورای فیلم‌نامه و بازی‌ها و تکنیک قوی به کار رفته در فیلم، ما شاهد استفاده‌ی ابزاری حرکت صهیونیستی از آن هستیم. در فیلم می‌بینیم با وجود گرایش قوی و ضدیهودی مسیحیان که می‌گویند عیسی (ع) به‌دست یهودیان کشته شد، می‌کوشند میان یهودیت و مسیحیت نزدیکی ایجاد کنند. بن هور یهودی که به‌طور طبیعی و بنا بر عقاید خود هرگز نباید عیسی (ع) را به‌عنوان پیامبر و مسیح قبول داشته باشد، برای شفا نزد او می‌رود و این امر، درست در زمانی اتفاق می‌افتد که یهودیان به توطئه‌ی مصلوب کردن عیسی (ع) متهم می‌شوند! «جودا بن‌هور» در حضور «عیسی مسیح»! استفاده‌ی ابزاری از فیلم برای اهداف دینی کاملاً مشهود است. از تناقض‌های موجود نیز به ماهیت پوچ و بی‌اساس سکولاریسم در هنر و سینما می‌توان پی برد. حرکت صهیونیستی ـ امریکایی دقیقاً دین را با هنر و سینما درهم آمیخته است. (4) پی‌نوشت‌ها: (1) املای صحیح این نام «بن حور» است: بن حور از اسامی مشهور عبری در میان یهودیان سراسر جهان است و در کتب فارسی و عربی هم تا پیش از اکران فیلم ویلیام وایلر در ایران، آن را به همین صورت می‌نوشته‌اند. بن حور به لحاظ تاریخی نام یکی از دوستان حضرت موسی (ع) بوده و به لحاظ لغوی به معنای «سفید رنگ» است که کنایه و اشارتی است به پاکی. حور، حوری، حورا و اسم های عربی- عبری (سامی) از این دست همه با هم هم‌خانواده‌اند… بنابراین پیداست که نام فیلم ویلیام وایلر «بن حور» است و نه آن‌طور که مشهور است «بن هور»… [نویسنده: علیرضا معتمدی] (2) تیتوس فلاویوس سابینوس وسپاسیانوس (Titus Flavius Sabinus Vespasianus) متولد ۳۰ دسامبر ۳۹ میلادی و درگذشته ۱۳ سپتامبر ۸۱ میلادی امپراتور روم بود. از مهمترین دستاوردهای نظامی وی قبل از رسیدن به مقام امپراتوری، شکست دادن شورشیان یهودی و بازگرداندن آرامش و اقتدار روم در سرزمین فلسطین بود. به پاس این پیروزی طاق تیتوس را در شهر رم به افتخار وی ساختند که تا به امروز نیز پابرجاست. [ویکی‌پدیا] (3) نویسنده: جواد نوائیان رودسری (4) نویسنده: ابراهیم رحیمى بندرابادی

🔸#اینفوگرافیک|کدام افراد نباید به گوشت قرمز لب بزنند؟ 🆔 @YjcNewsChannel

🎤 سخنرانی طوفانی علامه امینی (ره) 👈 با کیفیت‌ترین صوت از مرحوم علامه 1️⃣ امیرالمومنین (ع) ناموس ما است؛ او را هرگز مصالحه نکنید 2️⃣ طرفداران خلفا، سالهای سال، مولای ما را در قنوت نمازشان لعن کردند 3️⃣ نمونه‌های تکان دهنده‌ای از مظلومیت امیرالمومنین (ع) 4️⃣ تحلیل عجیب مجله "المختار" درباره رمز بقای شیعه و اسلام 5️⃣ به خدا اگر ماموریت دیگری نداشتم، پیش قبر مطهر حضرتش می‌نشستم و شبانه‌روز بر او اشک می‌ریختم! ▪️با تشکر از صدای معرفت 🆔 کانال اسرار تاریخ | استاد ابوالحسنی 🌐 eitaa.com/monzer_ir

خانه / یهود و علوم / یهود و اقتصاد / یهودیان و حیات اقتصادی مدرن یهودیان و حیات اقتصادی مدرن یهود و اقتصاد ارسال دیدگاه 351 بازدید کتابی که توسط صهیونیست‌ها سوزانده شد! یهودیان و حیات اقتصادی مدرن کتابی که صهیونیست‌ها را برآشفته کند تا آن را جمع‌آوری کنند و در آتش بسوزانند تا قدری تسکین بیابند، حتماً خواندنی است! به‌خصوص اگر بدانیم که آن کتاب را یکی از بنیان‌گذاران جامعه‌شناسی مدرن و یار غار ماکس وبر نوشته است. «یهودیان و حیات اقتصادی مدرن» از نوشته‌های مشهور ورنر سومبارت (Werner Sombart) است که آن را در سال 1911 و در برابر کتاب «اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری» ماکس وبر، دوست و همکار خود نگاشته است. سومبارت و وبر با هم و در کنار هم می‌نوشتند و مطالعه می‌کردند و نشریه‌ی «آرشیو» را منتشر می‌کردند؛ نشریه‌ای که در عرصه‌ی تفکر سیاسی اقتصادی آلمان تاثیر بزرگی داشت. این دوستی و هم‌کاری و هم‌فکری تا وقتی ادامه یافت که این دو به دلایل اجتماعی تکوین سرمایه‌داری مدرن علاقه‌مند شدند. «ورنر سومبارت» نویسنده کتاب «یهودیان و حیات اقتصادی مدرن» وبر می‌اندیشید که حضور پروتستان‌ها در این عرصه بسیار موثر بوده است. در نگاه او، اخلاق پروتستان‌ها پیوند عمیقی با روح سرمایه‌داری مدرن دارد. وبر در سال های 1904 و 1905 کتاب «اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری» را در توضیح نظریه‌ی خود نوشت. اما سومبارت معتقد بود این نقش را یهودیان بیش از پروتستان‌ها به‌عهده داشته‌اند. او کتاب «یهودیان و حیات اقتصادی مدرن» را در شرح نظریه‌ی خود نوشت. در نظر سومبارت حضور یهودیان یکی از عوامل تکوین سرمایه‌داری جدید است. سومبارت پا به عرصه‌ای گذاشته بود که هزار اتفاق برای او و کتابش افتاد. کتاب که منتشر شد، گروهی از یهودیان برآشفته شدند که این کتاب ضدیهودی است و یهودستیزها نیز بیشتر آشفته شدند که این کتاب با ملایمت از یهودیان حرف می‌زند و آن‌ها را به‌قدر کافی رسوا نمی‌کند. ظاهر محور فکر هر دو گروه یهودستیزی بود نه کتاب سومبارت، اما در نهایت، آن چه طرفین خود را با سوزاندنش تسلی می‌دادند، کتاب سومبارت بود!! جلد سه چاپ از چاپ‌های متعدد کتاب «یهودیان و حیات اقتصادی مدرن» سومبارت برای بحث در مورد مشارکت یهودیان در حیات اقتصادی مدرن،‌ از دو روش استفاده می‌کند: ‌یکی روش آماری و دیگری روش ژنتیک. سومبارت در بخش اول کتاب با عنوان “سهم یهودیان در حیات اقتصادی مدرن” به‌طور مبسوط و جزیی، ‌به بیان موارد مختلف مشارکت یهودیان در اقتصاد مدرن می‌پردازد و نمونه‌های فراوانی از تجار و بازرگانان و کارخانه‌داران و کارآفرینان یهودی در سراسر اروپا و آمریکا می‌آورد که مایه‌ی رونق تجاری این مناطق بوده‌اند. در این بخش، ‌سومبارت اسناد فراوانی ارائه می‌کند از این‌که حاکمان اروپا تا چه حد به حضور یهودیان در قلمرو خود اهمیت می‌داده‌اند و با شواهد تاریخی اثبات می‌کند که مهاجرت یهودیان از یک منطقه به منطقه‌ی دیگر، ‌باعث جابجایی مرکز تجارت شده و رونق اقتصادی از منطقه‌ی مبدأ به منطقه‌ی مقصد منتقل می‌شده است. در بخش دوم با نام “ظرفیت و آمادگی یهودیان برای سرمایه‌داری مدرن” ‌سومبارت به شرایط عینی آمادگی یهودیان برای سرمایه‌داری مدرن می پردازد. به نظر او، چهار عامل اصلی برای موفقیت اقتصادی یهودیان وجود دارد: پراکندگی و آوارگی در عرصه‌ای وسیع، برخورد با آن‌ها به‌عنوان غریبه، موقعیت آن‌ها به‌عنوان شهروند درجه دوم و ثروت. نویسنده،‌ سپس به بررسی آموزه‌های دینی یهود پرداخته و بسیاری از‌ آن‌ها را مطابق با روح سرمایه‌داری می‌یابد‌؛ از جمله دعوت به تکاثر ثروت،‌ محاسبه‌ی سود و زیان اعمال، رابطه‌ی آزاد و بی قید و بند با غیریهودیان، دعوت به منطقی‌بودن خشک و خالی از احساسات و عواطف و… از دیگر ویژگی‌های یهودیان،‌ نبوغ ذهنی و علاقه به کار ذهنی به‌جای کار جسمی است که باعث موفقیت آنها در اقتصاد شده است. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که یهودیان به مردم دیگر به چشم پیچ و مهره نگاه کنند و از آن‌ها برای منظوری که می‌خواهند استفاده کنند و همان‌طور که ذکر شد،‌ هیچ کاری با احساسات و عواطف افراد ندارند. متن کامل کتاب ورنر سومبارت (با اندکی تلخیص) را می‌توانید در لینک‌های زیر مطالعه کنید: …… 1. یهود و بنای حیات اقتصادی مدرن 2. نقش یهود در تغییر کانون حیات اقتصادی 3. نقش یهود در شتاب تجارت بین‌المللی 4. نقش یهود در بنیان مستعمرات جدید (1) 5. نقش یهود در بنیان مستعمرات جدید (2) 6. نقش یهود در تأسیس حکومت‌های جدید 7. نقش یهود در پیدایش اوراق بهادار و اسناد اعتباری (1) 8. نقش یهود در پیدایش اوراق بهادار و اسناد اعتباری (2) 9. نقش یهود در پیدایش اوراق بهادار و اسناد اعتباری (3) 10. یهود و رشد دیدگاه سرمایه‌داری (1) 11. یهود و رشد دیدگاه سرمایه‌داری (2) 12. یهود و رشد دیدگاه سرمایه‌داری (3)

✡️ دربارهٔ ابلیسک 1️⃣ در یادداشت پیشین دربارهٔ نماد #ابلیسک و جایگاه «مقدس» آن در فرقه‌های شیطانی، از جمله فراماسونری، سخن گفتیم. 2️⃣ اشاره کردیم که ابلیسک نمادی است از آلت تناسلی شیطان به معنای دخول شیطان در کالبد انسان یا تسلیم روح خود به شیطان. به این دلیل، از دوران کهن ابلیسک «آلت تناسلی بعل» نیز خوانده می‌شد. 3️⃣ #بعل خدای کهن ادیان غیرابراهیمی در تمدن‌های شرق مدیترانه و بین‌النهرین بود و در تمدن‌های گوناگون اسامی گوناگون به خود گرفته، مانند مردوخ و نمرود و داگان و اوزیریس و... و در ادیان ابراهیمی #شیطان خوانده می‌شود. 4️⃣ در تمامی #فرقه‌های_شیطانی معاصر، مانند ایلومیناتی و فراماسونری، این «خدا» با نام #لوسیفر مورد پرستش است. نمادهای «لوسیفر»، از جمله ابلیسک، از گذشتهٔ کهن تا به امروز بلاتغییر مانده است. در مسیحیت نام «بعل» به‌عنوان مترادف «شیطان» به‌کار می‌رفت. 5️⃣ و گفتیم که این همان نماد شیطان است که در مراسم حج توسط میلیون‌ها زائر سنگ‌باران می‌شد و حکومت سعودی آن را حذف کرد و به‌جایش دیواری ساده گذارد. این حذف به‌دلیل نقش #لرد_فاستر (سِر نورمن فاستر) معمار و ماسون نامدار، در بازسازی مکه است. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter