👌👇👆👌 بعد ازخواندن هردو رڪعت نمازشب، مےخوابید و بیدار مےشد تا دو رڪعت دیگر بخواند. از او سوال شد چرا؟ گفت: نفس را بایدرنج دادتا‌ پاڪ‌ شود🌺 #شهیدانه🦋 #شہیدسیداحمدپلارک

▪️ هدیه ای از طرف حضرت زهرا سلام الله علیها حجت_الاسلام_میرباقری #یا_صاحب_الزمان_عج

💠 گناه و رزق 👈 رسول خدا (ص) فرمودند: 🌷 إنَّ الْعَبْدَ لَيَحْرُمُ الرِّزقَ باِلذَّنبِ يُصيبُهُ 🌷 🍃بنده خدا به خاطر گناهی که می کند، حتی از رزق و روزی که قرار بود به او برسد، محروم می شود.

چه طور مي‌توانيم بفهميم عملمان قبول شده است؟ مرحوم خوانساری می فرمود : بعضی از نمازها را اگر به قرآن عرضه كنيم، يك مهر مردود پای آن می گذارد. فرمودند: اين نماز قرآنی است: نماز، انسان را از فحشا و منكر باز ميدارد. در حديث داريم: ميخواهيم ببينيم عبادت قبول است بايد ببينيم چقدر جلوی فحشا و منكر را می گيرد. نشانه پذيرش عمل اين است كه ببينيم چقدر ما را متعبد كرده است. چقدر خاشع كرده است. قدرت بازدارنگی ما چقدر زياد شده است. نشانه قبولی نماز اين است كه نماز سّد فحشا و منكر شده باشد. در سوره معارج نُه صفات براي نمازگزار واقعي ذكر شده است: نمازگراز كسي است كه از مالش به راحتی ميگذرد و وفا به عهد دارد و خيانت نميكند و...

#قطره_قطره_نو_شدن -چه سودی بالاتر از سود معامله با خداست؟ خدا خریدار جان‌ها و مال‌هاست. 📚سوره#توبه - 111

⭕ *حـــوادث پــیش از ظـــهـــور* ----------------------------------------------- ---------------------‐------------------------- ✍️ *آشوب ها و فتنه مانند پاره های شب تار محقق می شوند* ☀️ *امام سجاد (علیه السلام) :* *براستی (در زمان غیبت) فتنه ها و آشوب ها همچون پاره های شب تار محقق خواهد شد، و جز آن کس که خداوند از او عهد و پیمان گرفته، احدی از آن ها نجات نیابد.* ----------------------------------------------- ----------------------------------------------- 📚 *بحارالانوار: ج51، ص135*

🎞کلیپ ویژه از کوفه تا ایران چندین هزار نفر به امام حسین نامه زدن که بیا و خودشون سرمطهرش راازبدنش جداکردند!! ❌ما که همش میگیم یا صاحب الزمان بیا نکنه وقتی اومد.....! 🎙سخنران#استاد_پور_آقایی

چگونه صبور باشیم؟ 💚 اگر به حکیم بودن خدا توجه و در آن تامل کنیم، صبر در مشکلات آسان می شود. او هرگز به بنده‌اش ظلم نمیکند و از ظلم و جهل و هر نقص و ضعفی مبراست. در تحقق، تأخیر یا عدم اجابت هر خواسته حکمتی عظیم نهفته است که شاید ما اکنون حکمت و موهبت پنهان آن را ندانیم.

📌پس از ظهور پاسخ امام زمان (عج) به معترضین انتقام کربلا چیست؟ 🔵 وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ #استاد‌عالی #امام_حسین #امام_زمان♥

حرف مفت زن ها گوش کنن👌👌

🎥هر چی خدا بخواد 🎙استاد عالی #منبر

رزّاق کیست؟ رازق تمام مخلوق اوّلاً و بالذّات خداوند است چنانکه فرموده است:«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ» (ذاریات:58 ) ؛ مقدم شدن «هو» دلیل حصر است . و ایضا فرموده است.« وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فی کِتابٍ مُبین : هیچ جنبنده اى در زمین نیست مگر اینکه روزى او بر خداست. او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مى داند؛ همه اینها در کتاب آشکارى ثبت است. »( هود: 6) بنا بر این ، غیر خدا فقط در حدّ واسطه فیض در روزی رساندن به مخلوقات نقش دارند. چرا روزی مردم یکسان نیست؟ شکی در این نیست که تلاش افراد در مقدرا روزی آنها دخیل است. یعنی اگر افراد دنبال روزی خود نروند در موارد بسیاری از آن محروم می شوند. درست است که خداوند متعال روزی رسان است ؛ ولی چنین نیست که خدا روزی هر کسی را در دهانش بگذارد. بلی ، افرادی هستند که خداوند متعال بی واسطه یا باواسطه روزی آنها را بدون اینکه تلاشی برای کسب آن بکنند می رساند. مثل کودکان شیر خوار و غیر شیر خوار و از کارافتادگان ؛ و بلکه اکثر مردم روی زمین . چرا که تنها عدّه اندکی از افراد بشر کار می کنند و افراد تحت تکفّل آنها از دست رنج آنها روزی می خورند. ولی به هر حال خداوند متعال روزی همه را چنین قرار نداده و روزی تعدادی از انسانها و افراد تحت تکفّل آنها را در گرو تلاش خود آنها قرار داده است. چرا که اگر چنین نمی کرد کمتر کسی حاضر می شد مسئولیّتهای اجتماعی خود را انجام دهد. کار از نظر اسلام علّت کسب روزی نیست بلکه یک وظیفه شرعی است. و هر کسی مؤظّف است برای بقاء اجتماع بشری تلاش کند. لکن اگر خدا روزی مردم را به کار آنها گره نمی زد کمتر کسی حاضر می شد به این وظیفه شرعی خود عمل کند. بنا بر این ، تلاش برخی افراد برای رسیدن به روزی لازم است ؛ ولی چنین هم نیست که هر کس بیشتر تلاش نمود حتماً روزی بیشتری نیز به چنگ آورد. این امری است که نیاز به اثبات ندارد چرا که با اندک توجّهی به جامعه انسانی می توان این حقیقت را دریافت که گاه برخی افراد که هم اهل تدبیر و حساب و کتابند ، هم اهل تلاش و کوشش ، در کسب روزی بیشتر شکست می خورند ؛ و در مقابل افرادی بدون کمترین تلاش و یا حتّی بدون هیچ تلاشی به ثروتهای هنگفت می رسند. و این نشان می دهد که دست دیگری نیز در کار است. و اساساً یکی از حکمتهای تفاوت ارزاق نیز همین است که انسانها از این راه متوجّه خدا شوند و بدانند که همه امور به دست اوست.لذا امیرالمومنین(ع) فرمود:« عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَمِ : خدا را از راه به هم خوردن تصمیمها ، گشوده شدن گرهها و نقض شدن اراده ها شناختم.»(نهج البلاغه/ حکمت 250)

به تصریح قرآن کریم توسعه و تنگى روزى در دست خداست «إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبِیراً بَصِیراً :پروردگار تو روزى را براى هر کس از بندگانش بخواهد گسترده مى کند، و براى هر کس بخواهد محدود مى سازد؛ همانا خداوند نسبت به بندگانش خبیر و بصیر است.» اسراء: 30. از ذیل آیه به دست می آید که قبض و بسط روزی ، روى عللى بوده و بی حکمت نیست ، که خدا به بندگان دانا و به صلاح آنها عالم است مشابه این آیه در رعد: 26 ، قصص:82 ، عنکبوت: 62، سباء: 36، زمر: 52 ، نحل: 71 نیز آمده است. البته تلاش انسان و وارد شدن از راههاى صحیح در کثرت روزى بى تأثیر نیست ؛ ولى به عنوان جزئی از علّت و حتّی از آن هم کمتر و فقط به عنوان علّت معدّ (علّت زمینه ساز) که قابلیّت قابل را تتمیم می کند. برای خوردن یک لیوان آب از شیر لوله کشى شهر ، حرکت شخص لازم است ؛ ولی این حرکت در مقابل هزاران و بلکه میلیاردها عاملی که به اذن خدا باعث شده اند تا این آب به لوله های خانه انسان برسد چه قدری دارد. یا انسان برای رسیدن به نان باید گندم بکارد. ولی نقش انسان در روییدن گندم همین است که گندم را برزمین بپاشد و در وقت درو آن را برداشت کند. آنکه یک گندم را صد گندم می کند خداست. لذا فرمود:« آیا هیچ درباره آنچه کشت مى کنید اندیشیده اید؟! آیا شما آن را مى رویانید یا ما مى رویانیم؟! »(واقعه/64 و 63) بنا بر این در هر کاری میلیاردها شرائط و مقدمات لازم است که جور کردن همه آنها در اختیار بشر نیست لذا قبض و بسط روزی در دست خدا است و کار و تلاش بشر تنها یکی از آن عوامل است. بنا بر این ، طبق مفاد آیات ، هیچ موجودی محروم از روزی مکفی نیست. لکن در مواردی ، یکی از شروط رسیدن به روزی تلاش خود افراد است. و مراد از تلاش نیز صرفاً کار کردن نیست ؛ بلکه گاهی تلاش به این است شخص یا جامعه حقّ خود را دیگران بگیرد. مقدار غذا و پوشاک و وسائل راحتی که بر روی زمین وجود دارد چندین برابر نیاز بشر موجود است. لکن تنبلی ، بی تدبیری ، و کج فهمی, ظلم و اسراف و بی تقوایی عدّه ای از مردم باعث شده است که حدود هشتاد درصد ثروت روی زمین در دست بیست درصد مردم قرار گیرد. آیا اگر این هشتاد درصد محروم برای احقاق حقّ خود قیام کنند نمی توانند حقّ خود را از آن بیست درصد مردم بگیرند؟! روشن است که اگر بخواهند می توانند ولی نمی خواهند. آیا اگر مردم فلسطین ، مردم عراق ، مردم افغانستان و مردم دیگر ممالک گرفتار فقر ، یکپارچه برخیزند نمی توانند از عهده اسرائیل و آمریکا و دیگر کشورهای جهانخوار بر آیند؟! اگر بخواهند می توانند ؛ ولی اختلافات فکری ، مذهبی ، تنبلی ها ، ترسها و اندیشه های نادرست اجازه چنین کاری را نمی دهد. انبیاء(ع) آمده اند تا بشر را با هم یکرنگ کنند تا در سایه یکرنگی ، همه از مواهب خدادادی عادلانه استفاده کنند. لکن مردم تن به این تعالیم نمی دهند ؛ و تا مردم تن به تعالیم الهی ندهند ، این بی عدالتی در تقسیم رزق ، همواره خواهد بود. این سنّت خداست که هر کس آخرت را رها کرده و فقط دنیا را بخواهد به آن می رسد. و هر کس برای آخرتش تلاش کند و مجری احکام خدا باشد او هم به اندازه کفاف به دنیا می رسد هم به آخرت. « آن کس که(تنها) زندگى زودگذر(دنیا) را مى طلبد، آن مقدار از آن را که بخواهیم-و به هر کس اراده کنیم- مى دهیم؛ سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش مى سوزد در حالى که نکوهیده و رانده(درگاه خدا) است. ـــ و آن کس که سراى آخرت را بطلبد، و براى آن سعى و کوشش کند-در حالى که ایمان داشته باشد- سعى و تلاش او، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد. »( الإسراء : 18و 19 )

« کسى که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش مى دهیم و بر محصولش مى افزاییم؛ و کسى که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمى از آن به او مى دهیم امّا در آخرت هیچ بهره اى ندارد»( الشورى : 20 ) این دو آیه شریفه مربوط به فرد است ؛ یعنی اگر فردی فقط به دنبال دنیا باشد ، و آخرت را رها کند دچار سنّت استدراج می شود و خدا او را غرق در خواسته هایش می کند و در نهایت او را وارد جهنّم می کند. و اگر کسی طالب آخرت باشد و در راه آن تلاش کند او نیز به آخرتش می رسد و از دنیا نیز بی بهره نمی ماند. امّا اگر یک جامعه در مسیر خدا و آخرت قرار گیرند ، نه تنها آخرت مردم آن جامعه تأمین می شود ، در دنیا نیز غرق در نعمت می شوند. و از آفات آسمان و زمین ایمن می شوند. خداوند متعال می فرماید:« و اگر اهل شهرها و آبادیها ، ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها مى گشودیم؛ ولى(آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم. »(الأعراف : 96) بنا بر این ، یکی دیگر از از عوامل ازدیاد رزق دینداری یا عدم دینداری است. اگر اجتماع متدیّنین حقیقتاً از دین تبعیّت کنند نعمات الهی به آن جامعه سرازیر می شود و همه به اندازه کفاف از نعمات دنیایی بهره می برند. امّا اگر جامعه ای ادّعای دینداری کند ولی دیندار واقعی نباشد ، برکت از آن جامعه برداشته می شود ؛ و در چنین فضایی فقط کسانی به ثروت می رسند که فقط طالب دنیا هستند و اگر از دین هم حرفی می زنند فقط برای این است که به دنیا برسند. و این از یک طرف مجازات خود آن شخص است که گرفتار سنّت استدارج شده است. و از طرف دیگر مجازات جامعه مدّعی دینداری است. چون در ادّعای خود صدق تامّ ندارند.

 را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد؟!در این نشانه هایى است براى گروهى که ایمان مى آورند. ــ پس حقّ نزدیکان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن .این براى آنها که رضاى خدا را مى طلبند بهتر است، و چنین کسانى رستگارانند. »(روم/36ــ 38) ( ) 4. روزی افزون گاه از باب مجازات الهی است. یعنی خداوند متعال کسانی را که خدا را فراموش کرده و دنیا چسبیده اند با امور دنیایی مشغول می کند تا بدون اینکه خود بدانند ناگهان خود را در آتش جهنّم ببینند. خداوند متعال می فرماید:« خدا روزى را براى هر کس بخواهد(و شایسته بداند) وسیع، براى هر کس بخواهد(و مصلحت بداند،) تنگ قرار مى دهد؛ ولى آنها[ کافران ] به زندگى دنیا، شاد(و خوشحال) شدند؛ در حالى که زندگى دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزى است! »(الرعد/26) « آن کس که(تنها) زندگى زودگذر(دنیا) را مى طلبد، آن مقدار از آن را که بخواهیم-و به هر کس اراده کنیم- مى دهیم؛ سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش مى سوزد در حالى که نکوهیده و رانده(درگاه خدا) است. ــ و آن کس که سراى آخرت را بطلبد، و براى آن سعى و کوشش کند-در حالى که ایمان داشته باشد- سعى و تلاش او، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد.»( الإسراء : 18و 19) 5. گاه تنگ نمودن روزی برای این است که بنده خدا طغیان نکند. یعنی همانطور که خدا روزی برخی افراد فاسق را از باب مجازات افزایش می دهد ، روزی برخی افراد مومن را هم کاهش می دهد تا همواره خود را محتاج خدا ببیند و راه طغیان پیش نگیرد. همچنین اگر همه در یک سطح بودند به استخدام همدیگر در نمی آمد ، لذا افراد برای این که داشته های دیگران استفاده نمایند متوسل به زور می شدند ، همان گونه که کشورهای ثروتمند سعی می کنند با افزایش قدرت نظامی خود دیگر کشورهای ثروتمند را مطیع خود کنند یا خود را از تجاوز آنها در امان نگه دارند. بین کمپانیهای ثروت و سرمایه داران نیز چنین رقابتها سخت و گاهاً خونبار وجود دارد. خداوندت متعال می فرماید:« چنین نیست(که شما مى پندارید) به یقین انسان طغیان مى کند. ــ از اینکه خود را بى نیاز ببیند. »(علق/6و7 ) و می فرماید:« بخورید از روزیهاى پاکیزه اى که به شما داده ایم؛ و در آن طغیان نکنید، که غضب من بر شما وارد شود و هر کس غضبم بر او وارد شود، سقوط مى کند. »( طه : 81) و ایضاً ««وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ : اگر خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم مى کنند؛ از این رو بمقدارى که مى خواهد(و مصلحت مى داند) نازل مى کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست»( شورى: 27) همچنین فرمود:« اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که در راه خدا گام مى زنید(و به سفرى براى جهاد مى روید)، تحقیق کنید! و بخاطر اینکه سرمایه ناپایدار دنیا(و غنایمى) به دست آورید، به کسى که اظهار صلح و اسلام مى کند نگویید: «مسلمان نیستى» زیرا غنیمتهاى فراوانى(براى شما) نزد خداست. شما قبلاً چنین بودید؛ و خداوند بر شما منّت نهاد(و هدایت شدید). پس، (بشکرانه این نعمت بزرگ،) تحقیق کنید! خداوند به آنچه انجام مى دهید آگاه است. »( النساء : 94)

حاصل کلام: 1. رزق فقط شامل خوراک و پوشاک و مسکن و امثال آن نیست. بلکه هر چیزی که بشر از آن سود می برد جزء رزق است. لذا وجود ، انسان بودن ، سلامتی ، دین ، علم ، امنیّت ، انبیاء و ائمه(ع) ، استعدادها و ... همه جزء رزق محسوب می شوند. 2. با تعریف فوق از رزق ، همه موجودات از رزق الهی بهره دارند ؛ و موجودی نیست که از خدا دم به دم روزی نگیرد. در بین انسانها نیز همه از روزی الهی بهره دارند. ولی روزیهای گوناگون به صورت متفاوت بین مردم تقسیم شده تا انسانها محتاج یکدیگر باشند و در نتیجه اجتماع انسانی شکل گیرد ؛ و در متن اجتماع استعدادهای فطری انسانها شکوفا شود. امّا این مطلب را که چه چیزی به نفع شخص خاصّی است فقط خدا می داند چرا که او خبیر و علیم است. چه بسا انسان با علم ناقص خود چیزی را به ضرر خود بداند و حال آنکه نفع او در همان است. خداوند متعال می فرماید: «... وَ عَسى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ : چه بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزى را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا مى داند، و شما نمى دانید.»( البقرة : 216 ) و ایضاً « فَعَسى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ یَجْعَلَ اللَّهُ فیهِ خَیْراً کَثیرا : چه بسا چیزى خوشایند شما نباشد، در حالی که خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى دهد »( النساء : 19) 3. تفاوات رزق افراد دارای حکمتهای فراوانی است که انسانهای اهل ایمان و فکر به آنها پی می برند ؛ در نتیجه بر قوّت ایمانشان افزوده می شود. 4. رزّاق بودن خدا به صرف دان یک رزق به هر موجود نیز تحقق می یابد. لذا تفاوت روزی افراد خدشه ای به رزّاقیّت او نمی رساند. بلکه خود همین تفاوت ، روزی دیگری است برای همه انسانها و بلکه برای همه موجودات. چون بقاء نظام عالم و نظام اجتماع به این تفاوتهاست. لذا از این تفاوتها می توان به حکمت خدا پی برد. 5. روزی فقط و فقط به دست خداست ؛ و تلاش انسان فقط معدّ است. رزق از سنخ مخلوق است و هیچ انسانی قادر به خلق روزی نیست. کار و تلاش فقط راهی است برای رسیدن به روزی که خدا خلق نموده است. لذا ربط علّی و معلولی بین کار و تلاش و روزی وجود ندارد. ولی یک نحوه ارتباط بین آن دو وجود دارد. و خدا به خاطر مصالحی ، این دو را در موارد زیادی به هم گره زده است. 6. مقدار رزقی که خدا آفریده فراتر از نیازهای بشر موجود است. لذا فقر موجود در انسانها معلول علل انسانی است. یعنی خود انسانها نمی گذارند روزی افراد به آنها برسد یا خود افراد دنبال گرفتن روزی خود نیستند. خداوند متعال در این مورد نیز راه را از طریق شریعت نشان داده است لکن مردم ، ایمان لازم به احکام خدا را ندارند.

قضا و قدر در قرآن و روایات در این مورد، نکات ذیل قابل توجه است: 1. در نگاهی کلی، معنای قضا و قدر در آیات و روایات با معنای لغوی و فلسفی آن هماهنگ است. در منابع نقلی «قدر» به معنای حد و اندازه و «قضا» به معنای حکم کردن و خاتمه دادن به کار رفته است. 2. از نظر قرآن هر چیزی دارای تقدیر است و خداوند با هندسه و کمیت خاصی آن را خلق می کند. آیات شریفه «اِنّا کُلَّ شَیْ ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ» و «قَدْ جَعَلَ اللّه ُ لِکُلِّ شَیْ ءٍ قَدْرا» با اطلاق و عمومیت خود، به صراحت از هندسه و اندازه مخصوص هر مخلوقی خبر می دهند. همچنین آیات شریفه: «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الاَْعْلی * اَلَّذی خَلَقَ فَسَوّی * وَالَّذی قَدَّرَ فَهَدی» از خلقت موجودات در حال اعتدال و در وضع و هیئت خاص و سپس هدایت آنها به مقصد دستگاه آفرینش حکایت می کنند. آیه مبارکه «وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ»، با به کار بردن کلمه نکره «شی ء» در سیاق نفی، حکایت از آن دارد که هر موجودی که عنوان «شی ء» بر آن صادق است، دارای گنجینه ای در نزد حق تعالی است که با اندازه و حد معینی تنزل می کند و از وجودی متناسب با شئون عالم پایین برخوردار می شود. رابطه بین علم، اراده، تقدیر و قضای خداوند بین علم، مشیّت، اراده، تقدیر و قضای خداوند رابطه و ترتیبی وجود دارد که قضای او، آخرین مرحله از مراحل وجود شی ء است. روایات فراوانی مؤیّد همین نکته است که به برخی از آنها اشاره می شود: امام صادق علیه السلام می فرمایند: «خداوند هر چیزی را که بخواهد [ایجاد کند]، اول تقدیرش می کند، سپس قضایش را می راند و آن گاه امضایش می فرماید (ایجادش می کند).» در حدیث دیگری، امام رضا علیه السلام ضمن تفسیر تقدیر به «هندسه و ابعاد وجودی دادن به شی ء» بر مفاد حدیث اول تأکید می ورزند: آن [قدر خدا، تشکیل شده است از] هندسه [که عبارت است] از طول و عرض [قرار دادن برای موجود،] و [تعیین مدت] بقای آن. سپس فرمود: وقتی خداوند [ایجاد] چیزی را بخواهد، [اول] اراده اش می کند، و وقتی اراده اش کرد، تقدیرش می نماید، و وقتی تقدیرش کرد، قضایش را می راند و [وضعیتش را مشخص می کند] و هنگامی که کارش را یک طرفه کرد، امضا و اجرایش می سازد.» امام کاظم علیه السلام نیز فرمودند: «[خداوند سبحان] چیزی را امضا و اجرا می کند که قضایش را رانده باشد و قضای چیزی را می راند که تقدیرش کرده باشد و چیزی را مقدر می سازد که اراده کرده باشد. پس مشیت او به علم او و اراده اش با مشیتش و تقدیرش با اراده اش و قضایش با تقدیرش و امضایش با قضایش صورت می گیرد. در نتیجه، [رتبه] علم مقدم بر مشیت، و مشیت در مرتبه دوم [و مقدم بر اراده او] و اراده در مرتبه سوم [و مقدم بر تقدیر او] و تقدیر براساس قضا به اجرا در می آید.» انحصار رزاقیت در خداوند بر اساس دلایل عقلی و نقلی فراوان، رزق و روزی همه جانداران به ویژه انسان، توسط خداوند ضمانت شده است و به هر طریق ممکن به آنان خواهد رسید. از سوی دیگر، در آیات و روایات فراوانی، روزی دهنده تنها و تنها خداوند دانسته شده و بر این موضوع تأکید فراوان شده است. قرآن کریم، در آیه 58 سوره ذاریات و با بیان جمله: «اِنَّ اللّه َ هُوَ الرَّزاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتینُ»؛ «تنها خداوند، روزی دهنده و صاحب قوت و قدرت است.» با استفاده از جمله اسمیه، به کارگیری ضمیر «هو»، استفاده از صیغه مبالغه «رزّاق» به جای به کارگیری واژه رازق و نیز تأکید بر قدرتمند بودن حق تعالی (ذوالقوة المتین)، بر منحصر بودن رازق هستی در خداوند متعال تأکیدی تمام دارد. بر اساس این آیه شریفه، تنها رازق حقیقی خداوند است و اگر کسی متصف به صفت «رازق» باشد، از باب مجاز و نسبت فعل به غیر فاعل حقیقی و از طریق اذن و اعطای خداوند است. این نکته در مکتب اهل بیت علیهم السلام چندان واضح و مبرهن است که چون یکی از اصحاب امام سجاد علیه السلام با نگرانی از گران شدن کالایی خبر می دهد، امام با خونسردی پاسخ می دهند: «گرانی این کالا به من مربوط نیست. اگر گران است [روزی من] بر عهده خداوند است و اگر هم ارزان است، [باز هم روزی من] بر عهده اوست.» گویا در ذهن بسیاری از مردم چنان است که اگر قیمت کالاها ارزان باشد، روزی رسانی خداوند سهل و آسان است؛ اما اگر قیمتها افزایش یابد، روزی رسانی خداوند با مشکل مواجه شده و به سختی صورت می گیرد. به عبارت دیگر، گویا وعده های الهی مبنی بر ضمانت روزی آدمیان، مربوط به دوران پایین بودن قیمتها و نبود تورم است؛ اما در روزگار گرانی و تورم بالای اقتصادی، وعده های خداوند قدری سست می شود و انسانها باید با تلاش و سعی بیشتری از پَسِ زندگی خود برآیند. امام سجاد علیه السلام در این جمله کوتاه، از دیدگاهی توحیدی بیان می دارند که تنها خداوند رازق است و کاهش و افزایش قیمتها تأثیری در وعده های الهی ندارد و از گنجین

ه نعمتهای او نخواهد کاست. خداوند، هم در شرایط ارزانی رازق است و هم در شرایط گرانی؛ چرا که ارزانی و گرانی، مفاهیمی اعتباری و در افق فکر بشر دارای معنا و مفهوم است؛ اما از افق بالای هستی و از منظر خداوند، واژه های ارزان و گران کلماتی بی معنا هستند. از سوی دیگر، امامان معصوم علیهم السلام در جایی که با افکار غیر توحیدیِ عده ای از یاران و هواداران خود مواجه می شدند و می دیدند که آنان، ائمه علیهم السلام را از کارگزاران نظام هستی می دانند و به تفویض برخی از افعال خداوند مانند رزاقیت او به امامان معصوم علیهم السلام معتقد هستند، به شدّت با این افکار و عقاید مقابله می کردند و منشأ همه تأثیرات و حوادث در جهان هستی را فقط خداوند معرفی می کردند. امام رضا علیه السلام همواره در دعای خود می فرمود: «خداوندا! از کسی که می پندارد ما ارباب [امور هستی] هستیم، بیزاری و دوری می جوییم و نیز از کسی که می پندارد کار خلق کردن و روزی رساندن از آن ماست [و به ما تفویض شده]، دوری می جوییم، همچون دوری جستن عیسی بن مریم علیهماالسلام از مسیحیان [که آنان عیسی علیه السلام را خدا می دانستند]. خداوندا! ما آنان را به آنچه پنداشته اند، نخوانده ایم؛ پس ما را به گفتار [باطل] آنان مؤاخذه مکن و ما را از آنچه می پندارند، مورد غفران و آمرزش قرار ده!» مقدر بودن ارزاق با توجه به اینکه فقط خداوند رزّاق است، بدیهی است تقدیر رزق و وسعت و ضیق آن نیز به دست اوست: «آیا آنها ندانستند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد، گسترده یا تنگ می سازد؟» او به خوبی می داند با افزایش روزی خود بر بندگان، عده ای از آنان به طغیان و سرکشی می افتند و از حد خود بیرون می شوند. از همین رو، از روی لطف خود و برای جلوگیری از سرکشی آنان، روزی آنان را به قدر خاص محدود می کند: «و اگر خدا روزی را برای بندگانش وسعت می داد، مسلما در زمین سر به عصیان برمی داشتند و لیکن به اندازه ای که می خواهد، نازل می کند. به راستی او به [حال] بندگانش آگاه و بیناست.» اوست که با حکمت بالغه اش، کمی و زیادی رزق را بین بندگان خود تقدیر و تقسیم می کند تا بدین وسیله ناسپاسان را از سپاسگزاران و شکیبایان را از ناشکیبان باز شناسد و بر اساس رفتار و عکس العمل خوب و بد آنها، به آنان مرتبت و سعادت یا هلاکت و شقاوت بخشد. به گفته مولای متقیان، علی علیه السلام : «و روزیها را مقدّر کرده، برخی فراوان و برخی اندک؛ و تقسیم کرد ارزاق را بر [دسته ای در] تنگی و [دسته ای در زندگانی] فراخ و آسان. قسمتی کرد به عدالت تا آن را که خواهد، بیازماید در زندگانی آسان یا دشوار و بیازماید به وسیله آن سپاس و شکیبایی را در توانگر و فقیر. سپس روزی وسیع را با فقر و بیچارگی در آمیخت و تندرستی را با حوادث دردناک توأم نمود و دوران شادی و سرور را با غصه و اندوه مقرون ساخت.» بنابراین، اوست که با تقدیر و تقسیم روزی خود بین فقیر و غنی، زرنگ و تنبل، ضعیف و قوی، با فراست و بی کیاست و ... به همگان ثابت کرده است که کلید تقدیر روزی در دستان اوست و قدرت و فراست قدرتمندان و زیرکان نمی تواند اندازه ای را که او برای روزی آدمیان معین کرده است، افزایش یا کاهش دهد. امیرالمؤمنین علی علیه السلام خطاب به همه انسانها، در نصیحتی مشفقانه، رمز آسوده زیستی و راحت طلبی واقعی را بارها و بارها این چنین بیان می فرمود: «به یقین بدانید که خداوند جلیل و عزیز، هر چقدر بنده پرتلاش و پرتدبیر و چاره جو باشد، برای او سهمی بیش از آنچه در علم حکیمانه اش مقدر فرموده است، قرار نداده و [در نقطه مقابل] هر چقدر بنده ضعیف و کم تدبیر باشد، برای او سهمی کم تر از آنچه در علم حکیمانه اش مقدر نموده است، قرار نداده است. ای مردم! هیچ کسی با زکاوت خود [چیز اندکی همچون [پوست هسته خرما را [بر رزق خود[ نمی افزاید و هیچ کسی در اثر کم خردی خود، [چیز اندکی همچون[ پوست هسته خرما را کم نمی کند. پس آن کس که این نکته را دریابد و به آن عمل کند، آسوده ترین مردم در کسب منفعت خود می باشد و آن کس که این نکته را دریابد؛ اما به آن عمل نکند، مشغول ترین انسانها در راه ضرر رساندن به خویش است. ... هان ای مردم! همّت درندگان، تجاوز [به دیگران] و همّت حیوانات، شکم آنان و همّت زنان، اهتمام به مردان است و مؤمنان [در اندیشه آخرت خود] بی تاب، نگران و ترسانند. خداوند ما و شما را از جمله آنان قرار دهد.» مگر نه این است که عامل بسیاری از دزدیها، اختلاسها، ضرب و شتمها و قتلها، ناراحتیهای عصبی و فشارهای روحی است و بسیاری از نابسامانیهای فردی و اجتماعی، از آنجا ناشی شده است که بسیاری از افراد، بدون توجه به تقدیرات حکیمانه خداوند و غفلت از آنها و تنها با اتکای به قدرت تدبیر و زور بازوی خود، به این سو و آن سو می دوند تا لقمه ای نان به دست آورند و این دوندگی بی حاصل را تا جایی ادامه می دهند که از رمق بیفتند و چشم به دست این و آن بدوزن

د. این عده، خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا جاهلانه، به جای اتکا بر خداوند به خود متکی اند و همه چیز را در سایه تلاش و تدبیر خود معنا می کنند. به راستی اگر به جای خود، به خدا متکی شویم و در فکر و عمل به تقدیرات حکیمانه او گردن نهیم، آیا بسیاری از التهابها و ناراحتیهای فردی و اجتماعی از بین نمی رود و جای آنها را راحتی و آرامش نمی گیرد؟

وصیت امام علی(ع) در مورد رزق و روزی به فرزندشان امام حسن مجتبی(ع) و بدان ای فرزند جانم!که روزی بر دو گونه است:یکی آن روزی است که تو در پی آنی و دیگری آن روزی است که خود در پی توست. این روزی را اگر تو هم دنبال نکنی خود به سراغت خواهد آمد. و فرمودند:روزی به سراغ آن کسی میرود که خود به سراغ روزی نمیرود. و فرمودند:راضی باش به آنچه خداوند روزی ات فرموده تا بی نیاز زندگی کنی. و نیز فرمودند:شما همگان خانواده ی خداوندید و خداوند سبحان خانواده اش را تامین میکند.

قانع باش تااندوهگین نشوی در روزگار در حال سپری بسیاری از انسان‌ها را می‌بینیم که از زندگی خود نالان و شاکی بوده و احساس نارضایتی از زندگی خویش دارند. در روزگار در حال سپری بسیاری از انسان‌ها را می‌بینیم که از زندگی خود نالان و شاکی بوده و احساس نارضایتی از زندگی خویش دارند.می توان گفت یکی از دلایلی که باعث می‌شود نارضایتی و تشویش در زندگی به وجود بیاید این است که انسان علاوه بر اینکه نسبت به رزاقیت خداوند ایمان نداشته و مدام نگران رزق و روزی خود در آینده می‌باشد قناعت ندارد و آنچه را رزق اوست کم دانسته و برای استمرار و گذران زندگی آن را ناکافی می‌شمرد که می‌توان بیشترین دلیل این مسئله را این دانست که همواره خود را با بالاتر از خود قیاس می‌کند که نتیجه این مقایسه احساس ناکافی بودن و ناچیز شمردن داشته‌ها و در نهایت عدم آرامش و رضایت در زندگی انسان می‌شود. اما در مقایسه نزولی یعنی قیاس با پایین تر و ضعیف تر از خود، داشته‌های انسان برایش نمایان می‌شود. او دیگرانی را می‌بیند که در وضع سخت‌تر و اسف بارتری زندگی می‌کنند که خود او هیچگاه در فکر و اندیشه اش نمی‌گنجد که روزی بتواند درچنین شرایط طاقت فرسایی حتی برای لحظه‌ای دوام بیاورد، پس به این نتیجه می‌رسد که به همین مقدار نیز می‌توان زندگی کرد.حضرت علی علیه السلام درمورد غصه نخوردن برای روزی می‌فرماید:ای فرزند آدم! اندوه روز نیامده را بر امروزت میفزا، زیرا اگر روزِ نرسیده از عمر تو باشد،‌خداوند روزی تو را خواهد رساند (حکمت۲۶۷). در حکمت ۳۷۹ نهج البلاغه نیز به چنین موضوعی اشاره شده است.امام علی علیه السلام همچنین می‌فرماید:...کسی که به روزی خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد...(حکمت۳۴۹).امام علی (علیه السلام) قناعت را عاملی می‌دانند که از اندوه و انسان جلوگیری می‌کند. ایشان می‌فرماید: (غرر الحکم و درر الکلم / ۵۷۹)کسی که قانع باشد اندوهگین نشود. در جایی از امام تفسیر سخن خداوند راکه در قرآن فرموده است: فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً.را پرسیدند.حضرت فرمود منظور از آن قناعت است. زیرا بدون شک زندگی باسعادت برای ما انسان‌ها در این دنیا همان زندگی با بی نیازی است و بی نیازی همان قناعت کردن است. پس غنی ترین مردم بی‌نیازترین آن‌هاست وبه همین جهت خداوند غنی ترین اغنیاست؛ واین را رسول خدا فرمودند که بی نیازی به زیاد داشتن ثروت نیست بلکه بی نیازی روح آدمی است. (شرح ابن ابی الحدید۵۵/۱۹ ) نکته بسیار مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که قناعت، احساس ناخرسندی و نارضایتی در زندگی رااز بین می‌برد.آورده اند:روزی حضرت سلیمان (ع ) در کنار دریا نشسته بود، نگاهش به مورچه‌ای افتاد که دانه گندمی را باخود به طرف دریا حمل می‌کرد. سلیمان (ع) همچنان به او نگاه می‌کرد که دید او نزدیک آب رسید.در همان لحظه قورباغه‌ای سرش را از آب دریا بیرون آورد و دهانش را گشود، مورچه به داخل دهان او وارد شد، و قورباغه به درون آب رفت.سلیمان مدتی در این مورد به فکر فرو رفت و شگفت زده فکرمی کرد، ناگاه دید آن قورباغه سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را گشود، آن مورچه آز دهان او بیرون آمد، ولی دانه ی گندم را همراه خود نداشت. سلیمان(ع) آن مورچه را طلبید و سرگذشت او را پرسید.مورچه گفت‌: ‌ای پیامبر خدا در قعر این دریا سنگی تو خالی وجود دارد و کرمی در درون آن زندگی می‌کند. خداوند آن را در آنجا آفریداو نمی‌تواند از آنجا خارج شود و من روزی او را حمل می‌کنم‌. خداوند این قورباغه را مامور کرده مرا درون آب دریا به سوی آن کرم حمل کرده و ببرد. این قورباغه مرا به کنار سوراخی که در آن سنگ است می‌برد و دهانش را به درگاه آن سوراخ می‌گذارد من از دهان او بیرون آمده و خود را به آن کرم می‌رسانم و دانه گندم را نزد او می‌گذارم و سپس باز می‌گردم و به دهان همان قورباغه که در انتظار من است وارد می‌شوم و مرا به بیرون آب دریا می‌آورد و دهانش را باز می‌کند ومن از دهان او خارج می‌شوم .سلیمان به مورچه گفت: وقتی که دانه گندم را برای آن کرم می‌بری آیا سخنی از او شنیده‌ای ؟ مورچه گفت آری او می‌گوید:‌ ای خدایی که رزق و روزی مرا درون این سنگ در قعر این دریا فراموش نمی‌کنی رحمتت را نسبت به بندگان با ایمانت فراموش نکن...

🛑ای متکفل جوجه کلاغ در آشیانه اش … حضرت امام صادق علیه السالم در دعا و اعمال روز عرفه، صفتی را آورده اند که حضرت داوود علی نبینا و آله و علیه نیز بوده جوجه کالغ را نام برده است و فرموده اند: 2 یا مُتَکَفِّل یا رازِقَ النَّعّابِ فی عُشِّه ای روزی دهنده جوجه کلاغ در آشیانه اش. اینجا یک سوال وجود دارد، چرا امام صادق علیه السالم جوجه کالغ را به عنوان نمونه و مصداق رزاقیت خداوند متعال استفاده نموده است. این صفت و نکته ای که در ارتزاق جوجه کلاغ وجود دارد، گمشده زندگی امروز ما و خیلی از اطرافیان ماست، نکته ای که هر لحظه دقت در معنا و مفهوم آن، عبادت هست: میگویند: جوجه کلاغ هنگام تولد سفید هست؛ و از جایی که کالغ سیاه رنگ است؛ مادر و پدرش فکر میکنند این جوجه مال آنها نیست و منکر جوجه میشوند و اصالً به او غذا نمیدهند و ترکش میکنند. برای اینکه ما خدا را بهتر بشناسیم بهتر است آن ذکر را قاب گرفته و روی دیوار منزل یا مغازه بزنیم تا همیشه جلوی چشم ما باشد و لحظه به لحظه خدا را بیشتر بشناسیم. در مقابل به حکم الهی، تصور و رفتار پشه ها نسبت به این موجود تازه به دنیا آمده متفاوت است، بوی خوش و رنگ زیبای این جوجه پشهها رو به اشتباه میاندازد، و به تصور اینکه یکتکه چربی دورافتاده هست نزدیک میشوند، ولی همین یک اشتباه کافی هست تا 3 زندگی خود رو از دست داده و تبدیل به غذای جوجه کلاغ بشوند . و این اتفاق جریان دارد تا زمانی که پرهایش روئیده و سیاه رنگ شود، رنگ و روی کالغ پیدا کند و اینجاست که پدر و مادرش برمیگردند و بچه شان را بزرگ میکنند. اما سوال اینجا است که با این وجود چرا ما نسبت به خداوند متعال بد گمانی میکنیم؟ احزاب / آیه 11 بحار األنوار )ط - بیروت(، ج59 ،ص: 262 ادعیه مخصوص روز عرفه 3 تاج العروس ج 2 ص 222 :فی دُعَاءِ داوُودَ، علیه الصَّالة و السَّالمُ: یا رازِقَ النَّعّابِ فی عُشِّه. قیل: إِنَّ فَرْخَ الغُرَاب إِذا خَرجَ من بَیضه، یکونُ أَبْیضَ کالشَّحْمة، فإِذا رآه الغُرَابُ، أَنکَرَه و تَرَکه، و لم یزُقَّهُ، فیَسوقُ اللَّهُ إِلیه البقَّ، فیَقعُ علیه، لِزُهُومَةِ رِیحِه، فیلْقُطُهَا، و یَعیشُ بها إِلى أَنْ یطْلُعَ الرِّیشُ و یسْوَدَّ، فیعاوِدُه أَبوهُ و أُمّهُ. نام کتاب: تاج العروس من جواهر القاموس نویسنده: حسینی زبیدی، محمد مرتضى تاریخ وفات مؤلف: 1219 ق محقق / مصحح: على، هاللى و سیرى، على موضوع: لغتنامه زبان: عربى تعداد

‍#کلام_علما 💠دستور مرحوم علامه طباطبایی (ره) به شاگردانشان : بیایید با امام حسین (علیه السلام) یک قراری بگذارید، تصمیم بگیرید هر معصیتی که در نماز برای شما مشغولیت ایجاد می کند (ذهنتان را مشغول میکند) را ترک کنید، مطمئن باشید به چله نرسیده آثارش و نورانیت اش را خواهید دید!

🔴 کشته شدن شیطان در ظهور 🔹از امام صادق علیه‌السلام پرسيدند: اينکه خدا به شيطان گفت "منتظر وقت معلوم باشد"، اين "وقتِ معلوم" کي خواهد بود؟ 🔹 امام فرمود: روز قيام قائم ماست، وقتي خداوند او را برانگيخته ميکند و آماده قيام است در مسجد کوفه است، در آن وقت شيطان در حالي که با زانوهاي خود راه ميرود، به آنجا مي آيد و ميگويد: اي واي از خطر امروز. قائم پيشاني او را گرفته و گردنش را مي زند. آن موقع "روز وقت معلوم" است که مدت او به آخر مي رسد. 📚 مهدي موعود ص ۱۱۳۵/ نجم الثاقب ص۱۶۲ 🌕 توضيح: شيطان موجودي حقيقي(جِن) است و کشته ميشود ولي نفس اماره (دشمن دروني) همچنان وجود خواهد داشت. #امام‌_زمان