آیا #امام_صادق (ع) مؤسس مذهب #شیعه است؟ و لقب رئیس مذهب برای آن حضرت صحیح است؟
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
🔷بی گمان مقصود از تشیع، همان حقیقت راستین اسلام است که مؤسس آن پیامبر اسلام (ص) بوده، و امت را به متابعت از علی (ع) و اهل بیت(ع) رهنمون کرده، تا بتوانند از این در، بر شهر علم محمدی راه یابند .
در زمان امام صادق (ع) شرایطی فراهم شد که امکان بیشتری برای ترویج علوم فراهم بود، و معارف دینی فرصت بیشتری برای اظهار داشت. از طرفی می بینیم که هفتاد درصد از روایات فقهی شیعه به نقل از آن حضرت بوده، همچنان که مذاهب فقهی اهل سنت نیز در همین دوره پایه گذاری شده است. پس این دوره، دوره شکل گیری مذاهب فقهی اسلام نیز بوده است. اصطلاح رئیس مذهب شیعه که اکثراً بر امام صادق (ع) اطلاق می شود، بیشتر ناظر به #فقه شیعی در برابر مذاهب اهل سنت است، و گرنه اساس تشیع و مکتب امامت از لحاظ معارف بنیادی، در عرض مذاهب فقهی نبوده و معارف اصلی اسلامی را شامل می شود که جز در مکتب اهل بیت (ع) قابل وصول نیست .
🔶بنابراین، این گونه اصطلاحات، ناظر به شرایط تاریخی بوده و صرفاً جنبه توصیفی دارد و تشیع به عنوان مکتب اهل بیت(ع) حقیقت راستین اسلام است و صرفاً مذهبی فقهی در عرض سایر مذاهب نیست. با این حال فقه متعالی شیعه به عنوان یکی از افتخارات تشیع در زمان امامت امام صادق (ع) در برابر سایر مذاهب فقهی اظهار شد و از این روی تبیین علم شریعت نیز بیشتر به آن حضرت اختصاص داشته است.
همان گونه که بیان شد به جهت وضعیت خاصی که در زمان امام صادق (ع) پیش آمد، پیروان حضرتشان نیز به جهت آزادی نسبی که برایشان پدید آمده بود، به شیعه #جعفری (ع) شهرت یافتند، و در گفتار امام صادق (ع) شیعیان به این لقب نامیده شده اند.
🔷اما در بیشتر موارد، دیگر امامان معصوم شیعیان را منتسب به نام خود نکردند (بدین معنا که گفته نشده شیعه باقر، شیعه کاظم و...) و نیز خود شیعیان نیز از انتساب خویش به آن امامان بزرگوار در خوف و هراس بوده اند.
گفتنی است که در صدر اسلام، پیروان امام علی (ع) در روایات پیامبر (ص) و خود ایشان به لقب شیعه منتسب شده اند.
#سبک_زندگی #امام_صادق (ع) ؛ #سیاسی #تشکیلاتی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
🔷 #امام_صادق(ع) مرد #مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد #تشکیلات بود. اما مرد علم و دانش بودنش را همه بسیار شنیده‌اند؛... مرد مبارزه بودنش را کمتر شنیده‌اند... اما آن بعد سوم را اصلا بسیاری نشنیده‌اند، مرد تشکیلات.
مبارزه‌ى امام صادق يك #مبارزه‌ى #پنهانى بود. امام صادق تفكر انقلابى اسلامى را كه پادشاهان اموى حاضر به تحمل آن نبودند در ميان مسلمانها رايج كرد. به طورى كه در سراسر جهان اسلام امام خودش در مدينه بود، در حجاز، در عراق، در خراسان، در سيستان، در يمن، در مصر، در تمام آفاق وسيع اسلامى كسانى بودند كه معتقد به امامت امام صادق بودند و علاقمند به آن حضرت بودند و اسلام را از ديدگاه امام صادق مى‌شناختند و بس. اما امام صادق به اين اكتفا نمى‌كرد.
🔶در ميان اين هزاران هزار انسانى كه به او معتقد بودند و علاقمند بودند يك جمع كوچكى را، كه يك #تشكيلات_پنهانى و #مخفى را تشكيل مى‌دادند به وجود آورده بود، جمع #شيعيان_مخلص و فداكار. آنهايى را كه اسرار امام صادق دست آنهاست، آنهايى كه اگر پادشاهان و امراى بنى‌اميه آنها را مى‌شناختند، با بدترين وضعى به شهادت مى‌رساندند و در ميان ياران امام صادق كسانى هستند كه با همين وضع، با شدت، در زير شكنجه جان سپردند بدون اين‌كه حاضر باشند كلمه‌اى از اسرار امام صادق را بيان كنند. اينها آن جمع شيعيان خاص بودند، اصحاب نزديك.
🔷البته امام صادق در رابطه‌ى با اين جمع با كمال #تقيه رفتار مى‌كرد. دائما به آنها سفارش مى‌كرد كه #اسرار او را برملا نكنند، افشا نكنند، حرفها را نزنند. بعضى خيال مى‌كنند اسرار امام صادق كه مثلا به معلی‌بن‌خنيس يا ديگران، مى‌گويد آنها را نگوييد، اينها اسرار الهى است. اسرار الهى را امام صادق چرا مخفى كند. اسرار الهى، احكام فقه، معارف گوناگون را امام صادق برملا مى‌كرد، پخش مى‌كرد، همه جا مى‌گفت، اما يك چيزهايى هم بودند كه آنها را نبايد كسى بداند، آنها همان چيزهايى بودند كه در دل شيعيان امام صادق، شيعيان نزديك، اين اميد را به وجود آورده بود كه امام صادق قائمى است كه قيام خواهد كرد و حكومت علوى را و حكومت آل محمد را برقرار خواهد ساخت و امام صادق در اين مبارزه‌ى طولانى، توفيقات زيادى داشت.
🔶بعضى خيال مى‌كنند كه امام صادق به #سياست كارى نداشت، عليه دستگاه فعاليتى نمى‌كرد، در صدد ايجاد حكومت الهى و علوى نبود، اين خطاست؛
امام صادق عليه‌الصلاةوالسلام، #ماهيت_مبارزه‌اش يك #ماهيت_سياسى بود، كار فرهنگى او هم كار سياسى بود، وقتى امام صادق مى‌گويد من امامم، #امام يعنى چه؟ امام يعنى حاكم جامعه، امام يعنى رئيس جامعه، يعنى من همان كسى هستم كه اين خليفه‌ى غاصب بى دين، جاى مرا گرفته. خب اين حرف آيا يك حرف سياسى است يا يك حرف فرهنگى است؟
کتاب 📚 #انسان_۲۵۰ساله بیانات مقام معظم رهبری #امام_خامنه_ای
#سبک_زندگی #امام_صادق (ع) ؛ #اقتصادی
🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷
🔶در برهه‌ای از زندگی امام صادق(ع)، بیشتر به علّت کمک‌های مالی ایشان به شاگردان و دیگر مردم نیازمند، هزینه‌های ایشان گسترده شده بود و درآمدهای سابق به اندازه کافی نمی‌توانست مخارج زندگی امام را تأمین کند. به همین دلیل، امام تصمیم گرفت تا فعالیّت اقتصادی جدیدی را شروع کند تا بتواند جوابگوی هزینه‌های زندگی باشد. امام سرمایه ای به اندازه هزار دینار تهیّه کرد و آن را به غلام خویش به نام مصادف سپرد تا با خرید یک کالای تجاری و بردن آن به مصر و فروختن آن، بتواند سودی حلال به دست آورد و کمک خرجی برای زندگی امام باشد.
🔶مصادف از کاروانهایی که از مصر می آمدند تحقیق کرد و دانست چه کالایی کمبود است و مردم بیشتر احتیاج دارند. مصادف با کاروان تجاری به مصر رفت و پس از مدتی با سود ۱۰۰ درصد و دوهزار دینار برگشت و به حضور امام (ع) رسید.
🔷مصادف پس از این معامله پر سود به مدینه بازگشت و به خدمت امام رفت. با این گمان که امام با دیدن این سود سرشار، خوشحال خواهد شد و از مصادف ابراز رضایت خواهد کرد. با همین فکر و نیّت، مصادف دو کیسه پر از دینار پیش امام گذاشت. امام پرسید «اینها چیست؟» مصادف گفت: «دو کیسه هزار دیناری است. هزار دینار آن، سرمایه ای است که به من داده بودید و هزار دینار دیگرش سودی است که برایتان کسب کرده‌ام». امام پرسید: «هزار دینار سود؟! یعنی دو برابر سرمایه اصلی؟! چگونه چنین سود کلانی را به دست آوردید؟!» مصادف پاسخ داد: «قبل از رسیدن به مصر، متوجّه شدیم که مال التجاره‌مان در آنجا نایاب شده و به علّت نیاز شدید مردم مصر به آن، قیمت زیادی پیدا کرده است. بنابراین تصمیم گرفتیم که کالایمان را با دو برابر قیمت بفروشیم تا بتوانیم حداکثر #سود را برای شما بیاوریم». امّا واکنش امام به این معامله با پیش بینی مصادف یکی نبود.
🔷برخلاف تصوّر مصادف، امام نه تنها خوشحال نشد بلکه بسیار هم ناراحت شد و فرمود: «سبحان ا...! واقعاً شما چنین کاری کردید؟! سوگند خوردید که در میان مسلمین، #بازار_سیاه درست کنید؟! و از احتیاج آنان، وسیله ای برای ارضای خواسته های خود بسازید؟! تصمیم گرفتید که از نیاز مسلمین به نفع خودتان سوءاستفاده کنید؟! نه! به خدا قسم که من چنین تجارتی را نمی‌خواهم. از این دو هزار دینار، فقط هزار دینارش را بر می‌دارم که اصل سرمایه من است و به آن هزار دینار دیگر کاری ندارم».
سپس امام فرمود: « بدان ای مصادف! #کسب_روزی_حلال_از_شمشیر_زدن_در_میدان_جنگ_سخت‌تر_است_و_اجر_آن_نیز_بیشتر ».