این موارد گرچه نفوذ عمیق ساختاری در کنترل غذای ایرانیان را نمایش می‌دهد اما روشن است که کار هرگز به این موارد ختم نمی‌شود. انبوه اسناد واصله نشان می‌دهد جریان دانش‌آموختگان راکفلر طی سه دهه گذشته رفت و آمدهای گسترده و برقراری ارتباطات رسمی و غیررسمی فراملی و نیز نهادسازی در کشاورزی ایران در ساختار پژوهشکده‌ها، انجمن‌ها و سازمان‌ها، تا رده‌های بالای سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها را در دستور کار قرار داده‌اند. تاریخچه ایری در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۰۱ می‌نویسد: «ایری میزبان کارگاه آموزشی بیوانفورماتیک با حضور ۷۰ همکار از چین، هند، اندونزی، ویتنام، تایلند، فیلیپین، کره، ژاپن، و ایران بوده است.» (۲۸) همچنین ذیل وقایع ۸ نوامبر ۲۰۱۲ می‌خوانیم: «اولین کنفرانس دانشمندان جوان ایری (IYSC)، برای حفظ برتری در پژوهش برنج، در ستاد ایری برگزار شد. بیش از ۳۰۰ پرسنل و محقق ایری از کشورهای دیگر (استرالیا، بنگلادش، بنین، بوتان، هند، ایران، و تانزانیا) حضور داشتند.» (۲۹) این کارگاه‌ها هرگز به این موارد محدود نشد؛ حضور همکاران راکفلر در ایران در سال‌های اخیر قابل توجه است.

کنگره‌ای با حضور برنده جایزه جهانی راکفلر

کنگره‌ای در رشت؛ شهریور ۹۵ ــ حضور محقق برجسته و برنده جایزه جهانی راکفلر قابل توجه است اسناد مفصل این جریان به مراجع ذی‌صلاح ارجاع شده و در حال بررسی است. بخشی از اسناد به مرور برای اطلاع مردم ایران، رسانه‌ای خواهد شد. این گزارش ادامه دارد…

منبع: تسنيم پی‌نوشت‌ها: ۱. The Rockefeller Foundation ۲. research on all phases of rice production ۳. International Rice Research Institute (IRRI) / Non-profit organization ۴. مقدار درست، حدود ۶۵۰ هزار هکتار است. ۵. Rice is one of the main foods consumed in Iran, along with wheat, sugar and honey, and fruits, and is grown on about half a million hectares. The average Iranian consumes about 30 kg of rice annually, and most consumers prefer rice that has high grain quality and is aromatic. In 2010, Iran produced about 2.3 million tons of rice with rice farms producing an average of 4 t/ha. ۶. Iran and IRRI’s collaboration started in 1976 with a memorandum of agreement between the Iranian government’s Research Organization of Agriculture and Natural Resources, Ministry of Agriculture and Natural Resources, and IRRI. In 1990, a one-year work plan was signed for scientific and technical cooperation between the Iranian government, through this organization of the Ministry of Agriculture, and IRRI. ۷. M.S. Swaminathan (او از اول آوریل ۱۹۸۲ مدیرعامل ایری بوده است) ۸. IRRI scientists have since visited Iran to monitor existing projects in the country and several work plans have also been signed to support these collaborations and capacity-building partnerships. ۹. Robert Zeigler ۱۰. In a visit to IRRI in April 2010, Deputy Minister of the Jihad-e-Agriculture of Iran and head of the Agricultural Research, Education and Extension Organization, Dr. J. Pourhemmat, made an agreement with IRRI Director General Robert Zeigler to open the regional hub at RRII in Rasht, in close cooperation with IRRI in strategic rice research and training. ۱۱. Achim Dobermann ۱۲. Jauhar Ali ۱۳. Melissa Fitzgerald ۱۴. Casiana Vera Cruz ۱۵. Arvind Kumar ۱۶. In September 2010, IRRI’s head of research, Dr. Achim Dobermann, and a team of IRRI scientists (Dr. Jauhar Ali, Dr. Melissa Fitzgerald, Dr. Casiana Vera Cruz, and Dr. Arvind Kumar) visited the Rice Research Institute of Iran (RRII) to strengthen rice research cooperation and promote collaborative ties with Iran. ۱۷. RRII established an international training center called the Regional Rice Research and Training Hub for the Central and West Asia and North Africa region, with full endorsement from IRRI and Guilan Province Governor General R. Ghahramani, who cut the ribbon in the inaugural ceremony on 18 September 2010. ۱۸. Following that, a training workshop on commercialization of hybrid rice seed production in Iran, jointly organized by IRRI and RRII, was held and attended by 40 researchers, seed growers, seed certification officers, and policymakers from provincial agricultural organizations from different parts of Iran. ۱۹. Gurdev Khush

۲۰. IRRI has also been honored by awards given by Iran. The first was in August 2000, when Dr. Gurdev Khush, IRRI’s principal plant breeder, received a Plaque of Appreciation and Gold Medal from Dr. Issa Kalantari, who was then Iran’s minister of agriculture. In February 2004, Iranian President Mohammad Khatami gave Dr. Khush the Khwarzimi International Award for Agriculture. ۲۱. Izar Weizman, President of Israel ۲۲. ۲۸ January 2000 , Gurdev Khush, IRRI principal scientists, is named the winner of the 2000 Wolf Prize in Agriculture for his extraordinary contribution to theoretical research in plant genetics, evolution, and breeding. He received the award from Izar Weizman, President of Israel . ۲۳. built capacity ۲۴. A total of 53 Iranian scholars pursuing doctorate and master’s degrees, as well as interns and fellows have been trained at IRRI, as well as 101 nondegree trainees in short training courses. ۲۵. Consultative Group for International Agricultural Research: مجموعه مادر ایری ۲۶. Since 1976, Iran has contributed around US$2.8 million to CGIAR to support international agricultural research, including the research of IRRI. ۲۷. Developing better varieties : IRRI and Iran are developing molecular markers to enable selection against chalk in rice to improve rice quality. Existing projects also seek to produce salt tolerance to help the salt-affected rice areas in the country and help create resistance of rice to sheath blight disease, as well as develop high-yielding rice with “Sadri” quality. Understanding rice: IRRI and Iran are embarking on understanding the genetic diversity and traits of Iranian rice. Improving rice management: IRRI and Iran are developing site-specific management best practices for the irrigated rice system in northern Iran. ۲۸. IRRI hosts the very first Microarray and bioinformatics training workshop attended by 70 national NARES collaborators from China, India, Indonesia, Vietnam, Thailand, Philippines, Korea, Japan, and Iran. ۲۹. The first IRRI Young Scientists Conference (IYSC), Sustaining excellence in rice research, is held at IRRI Headquarters with more than 300 IRRI staff and researchers from other countries (Australia, Bangladesh, Benin, Bhutan, India, Iran, and Tanzania) attending.

توطئه سرطانی راکفلرها برای غذای ایران

گزارش ویژه «ایران؛ ایری؛ راکفلر» – قسمت سوم راکفلرها کارنامه سیاه «انقلاب سبز» تاکنون دو شماره از گزارش ویژه «ایران؛ ایری؛ راکفلر» در سایت اندیشکده مطالعات یهود منتشر شده است. این گزارش ویژه به بررسی ابعاد جهانی سرمایه‌گذاری بنیادها و نهادهای امپریالیستی همچون بنیاد راکفلر (۱) و جریان‌های وابسته به آنها در مقوله «غذا» می‌پردازد. در شماره اول از این گزارش (اینجــا) دیدیم که مؤسسه غیرانتفاعی ایری (۲) یک مؤسسه تحقیقاتی ژنتیک غذاست که راکفلرها طی ۶ دهه گذشته میلیاردها دلار بر آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا «غذا» را تحت کنترل داشته باشند. در شماره دوم (اینجــا) روایت خود ایری را در مورد ارتباطات عمیق چهل ساله‌اش با ایران بررسی کردیم. در گزارش جاری تلاش شده به اختصار پروژه انقلاب سبز (۳) به عنوان یکی از تلاش‌های مهم بنیاد راکفلر برای جهت‌دهی به کشاورزی و غذای ملت‌ها معرفی شود. قرن بیستم؛ انقلاب در ابزارهای بهره‌کشی از ملت‌ها تا قرن نوزدهم میلادی، ابزارهای بهره‌کشی از دولت‌ها و ملت‌ها، از حیث پراکندگی جغرافیایی و ضریب نفوذ محدود بود. شاید اعمال قدرت متمرکز سیاسی در مستعمره‌ها در این دوران بدترین ابزارهای استثمار ملت‌ها به شمار می‌رفت؛ اما از ابتدای قرن بیستم با گسترش زیرساخت‌های ارتباطی در سطح جهان -خصوصاً توسعه حمل‌و‌نقل و ابزارهای مخابره اطلاعات- راهبردهای قدرتمندان بین‌المللی در سازماندهی ظرفیت‌های گوناگون جهانی برای استفاده تجاری و امنیتی از همه انسان‌های روی زمین شکل جدیدی به‌خود گرفت. مستندات نشان می‌دهد کمپانی‌ها و دولت‌های استعمارگر، دست‌ِکم از «دهه دوم قرن بیستم میلادی» -مقارن با جنگ اول جهانی- استفاده از ابزارها و شرایط جدید استعمار را در دستور کار قرار داده‌اند. (۴)

آرامگاه خاندان راکفلر آرامگاه خاندان راکفلر در نیویورک، مدفن کسانی است که در یک برنامه مدون یکصد و اندی ساله نسل به نسل برای سیطره بر غذای دنیا برنامه‌ریزی و اقدام کرده و اکنون در خاک آرمیده‌اند؛ «انقلاب سبز» یکی از برنامه‌های ویژه این خاندان است.

علاوه بر اهداف تجاری، اغراض ایدئولوژیک برخی نحله‌های خاص نیز در شکل‌گیری این ساختارها تأثیر زیادی داشته است. برای مثال نگاه‌های خاص اعتقادی گروه‌هایی از یهودیان ساختارهای قدرت جدیدی را در عرصه جهانی شکل داد؛ به‌گونه‌ای که کشورها، نهادها و معاهده‌های بین‌المللی و چندملیتی گوناگونی، مانند رژیم اشغالگر قدس، سازمان ملل، شورای امنیت، بانک جهانی، فائو، یونسکو، صندوق بین‌المللی پول، دادگاه لاهه، ناتو، آ‌سه‌آن، بریکس، و حتی معاهده‌هایی چون جنبش عدم‌تعهد و همچنین تعاملات منطقه‌ای و دو جانبه تحت‌تأثیر این نگاه‌های ایدئولوژیک قرار گرفته‌ است. این ساختار جهانی قهراً بر روابط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی تک‌تک جوامع و کشورها تأثیرگذار بوده است. طبیعتاً در گام‌های بعدی، این ساختارسازی جهانی سبب شده ساز و کارهای گوناگون زیست بشر در همه‌جای کره خاکی تحت تأثیر قرار بگیرد. تمرکز بر نیازهای اساسی مردم جهان یکی از مهم‌ترین اتفاقات قرن‌های ۲۰ و ۲۱، جهت‌گیری صاحبان قدرت برای سیطره بر نیازهای اساسی است. دو مورد از مهم‌ترین راهبردهایی که برای کنترل این نیازها به کار گرفته شد، تمرکز بر «غذا و کشاورزی» و همچنین فناوری بدیع تغییر ژنتیک بود. طی یکصد سال اخیر این دو راهبرد دو مسیر مستقل را طی کرده، اما در برخی موارد تلاقی این دو شرایط خاصی را رقم زده است. یکی از مهم‌ترین نقاط تلاقی این دو، حوزه «بذر» و «ژنتیک گیاهی» است که به‌طور ویژه حداقل از دهه ۱۹۱۰ در دستور کار قدرتمندان قرار گرفته است؛ بنیاد راکفلر، بنیاد فورد (۵) و اخیراً بنیاد بیل و ملیندا گیتس (۶) از سرشناس‌ترین نهادهایی هستند که در این حوزه سرمایه‌گذاری گسترده‌ای کرده‌اند. بنیاد راکفلر بنیاد راکفلر ذی‌نفوذترین نهاد آمریکایی به شمار می‌رود. این بنیاد، به همراه بانکداران روچیلد (۷) ساختار قدرت در آمریکا و مراکز حساس این کشور را در اختیار گرفته‌اند. تقریباً همگی شخصیت‌های آمریکایی که از سال ۱۹۴۵ تاکنون به پست‌های کلیدی دست پیدا کرده‌اند، به‌نوعی در این بنیاد «خیریه»! یا سازمان‌های تابعه آن فعالیت داشته یا از کمک‌های آن استفاده کرده‌اند. تا جایی که مشهور است بنیاد راکفلر به‌نوعی «رختکن مسئولین کاخ سفید» برای ورود به عرصه قدرت به‌شمار می‌رود.

(( بنیاد راکفلر و ایران )) بنیاد راکفلر دارای بخش‌های مطالعاتی پیشرفته‌ای در زمینه «مطالعات استراتژیک»، «روانشناسی»، «جامعه‌شناسی» و «رسانه» است. این بخش‌ها در زمینه شناخت چالش‌های آمریکا و تدوین راهبردها و سیاست‌های جهانی این کشور فعالیت می‌کنند. «شبکه‌سازی سیاسی» و «فعالیت‌های دانش‌محور» دو اهرم بنیاد راکفلر برای عمق‌بخشی به نفوذ در سراسر دنیاست.

ویکی‌پدیا (اینجا) درمورد بنیاد راکفلر می‌نویسد: «یک نهاد خصوصی و مدعی فعالیت‌های بشردوستانه است که ساختمان مرکزی آن در خیابان پنجم منهتن در شهر نیویورک قرار دارد. این بنیاد که تاکنون توسط شش نسل از خانواده راکفلر در آمریکا اداره شده است، توسط سرسلسله این خاندان، جان دیویس راکفلر (۸) -ثروتمندترین مرد تاریخ جهان و مؤسس کمپانی استاندارد اویل- در ۱۴ مه ۱۹۱۳ تأسیس شد.» ویکی پدیا ادامه می‌دهد: «در طول تقریباً یک قرن فعالیت، شعار این بنیاد «فعالیت برای زندگی بهتر بشر در سراسر جهان» بوده است… نشریه فوربز (۹) در سال ۲۰۰۷ جان دیویس راکفلر را با ثروتی معادل ۳۳۶ میلیارد دلار، به عنوان ثروتمندترین فرد تاریخ معرفی کرد.» گذشته از سیطره راکفلر بر نهادهای بین‌المللی، استفاده از ظرفیت مراکز آموزشی و پژوهشی سراسر دنیا، در دستور کار این بنیاد قرار دارد؛ ضمن اینکه این بنیاد مراکزی مانند ایری را زیر نظر مستقیم خود تأسیس کرد که اهداف مورد نظرش با سرعت بیشتری دنبال شود. بنیاد راکفلر با استفاده از این ابزارها و با جهت‌دهی به نخبگان سیاسی کشورهای مختلف، آرایش قدرت سیاسی را به‌سوی منافع خود شکل داده‌ است. روش این بنیاد عموماً به این ترتیب است که با انتخاب نخبگان، آنها را به‌صورت متمرکز آموزش داده و برایشان منافعی همسو تعریف می‌کند؛ سپس شبکه‌ای از این نخبگان، به‌مرور زمان با حمایت و پشتیبانی از یکدیگر ساختارهای سیاسی و اجرایی را در قبضه می‌گیرند. در این میان از اهمیت حمایت و فشار نهادهای بین‌المللی در حمایت از این شبکه‌ها نیز نباید گذشت. آغاز انقلاب سبز از دهه‌های ابتدایی قرن بیستم مطالعات عمیق و راهبردی روی بذرهای اصیل در کشتگاه‌های کهن جزو علاقه‌مندی‌های ویژه بنیاد راکفلر قرار گرفت. (۱۰) به این ترتیب نطفه تفکر «سیطره بر غذا از طریق کشاورزی» بسیار پیشتر از جنگ دوم جهانی شکل گرفت، اما آغاز تولد مفهوم انقلاب سبز بلافاصله پس از خاتمه جنگ در سال ۱۹۴۶ میلادی کلید خورد. در این سال نلسون راکفلر (۱۱) به همراه هنری والاس (۱۲)، وزیر وقت تجارت امریکا در سفری به مکزیک، آغاز انقلاب سبز را اعلام کردند. اولین انقلاب سبز در مکزیک و هند با کانالیزه کردن منابع و حمایت‌های دولتی این کشورها انجام شد. پروفسور حمید مولانا، استاد برجسته علوم ارتباطات، تلاش‌های آمریکایی‌ها در دهه ۶۰ میلادی را به یاد می‌آورد. او در این خصوص خاطرنشان می‌کند: «به خاطر دارم «ویلیام گاد» رئیس یک آژانس آمریکایی، در آن موقع که جنگ سرد بین آمریکا و شوروی ادامه داشت، اعلام کرد توسعه کشاورزی جدید یک انقلاب است. این انقلاب نه انقلاب خشونت‌آمیز قرمز شوروی‌هاست و نه انقلاب سفید شاه ایران؛ بلکه ما نام آن را «انقلاب سبز» می‌گذاریم.» گرچه همواره عناوین خیرخواهانه‌ای همچون «حمایت از برنامه غذایی طبقه ضعیف» مهم‌ترین بهانه این جریان برای اجرای برنامه‌هایشان بوده است، اما درحقیقت باید انگیزه‌های ایدئولوژیک و تجاری را علت اصلی تعقیب این سیاست توسط راکفلرها دانست؛ در این راستا برخی اعترافات تکان‌دهنده و گاه‌به‌گاه، پرده از نیت واقعی طراحان این انقلاب بالا می‌زند.