برای اولین بار ینفر بهم حس خونه رو میده

اون تنها کسیه که وقتی باهاش صحبت میکنم همه‌چیز واقعیه

حیوون خونگی نداشتن هم به دردای زندگیم اضافه شد

حرف های آریانفر شبیه آتیشیه که وقتی بچه بودی ، با بچه های فامیل دورش جمع میشدی و ذوق داشتی برای نور خیره کننده و براقی که به صورتتون لبخند میزد . حالا بزرگ شدی و اون آتیش دربرابر تو کوچیک اما داغه ، اونقدر داغ و پرحرارت که می‌ترسی نزدیکش بشی چون هربار که نزدیکش شدی چشمات از زل زدن به تصویر های داخل نور آتیش پر از اشک شده . حس عجیبی پیدا می‌کنی وقتی لابه‌لای صدای قرچ‌قروچ هیزم ها تو دل آتیش ، صدای بچگیِ پر جنب و جوش و شادت رو میشنوی. لبخندی ، خیس از قطرهای سرازیر شده از چشمت میزنی و تعجب می‌کنی از سحرآمیز بودن کلمات این مرد و حقیقت های تلخ و عمیقی که مثل برگ های نارنجیِ درخت پاییزی روی سر و شونه‌هات رها می‌کنه

مردم دیگه از چهارشنبه سوری گذشتن به چهارشنبه جنگی رسیدن

نوروز امسال اصلا اونجوری که باید نیست و خیلی حس بدی نسبت به این موضوع دارم