_

هر که باشیم، هر کجای دنیا زندگی کنیم، همگی جایی در اعماقمان نوعی حس کمبود داریم. انگار چیزی اساسی گم کرده ایم و می ترسیم نتوانیم آن را پس بگیریم. آن هایی هم که می دانند چه چیزی کم دارند، واقعا انگشت شمارند. برشی از کتاب ملت عشق نوشتۀ الیف شافاک #دیالوگ‌کتاب

_

‌«حس می‌کنم مدت‌هاست سقوط می‌کنم و به زمین نمی‌رسم، غرق می‌شوم و خفه نمی‌شوم، می‌سوزم و جان نمی‌دهم؛ در پایانی بی‌پایان به‌سر می‌برم»

_

فرقی نمی‌کند خانه‌ای کوچک یا اتاقی بزرگ وقتی نه کیف ساعتی می‌شود کوک و نه لبان داغ اتو بوسه‌ می‌زند بر دست و شانه پیراهن چروک. #عکس‌نوشت

قدرت تحمل هر کسی را از میزان سکوتش بسنجید آنان که هیاهو میکنند بار هیچ چیزی را به روی شانه های خود تحمل نمیکنند...!

_

Life is not eternal and this news is bitter and sweet زندگی جاودانه نیست و این خبری تلخ و شیرین است ... #شایدبیو

_

زندگی پدیده‌ی غریبی‌ست. امروز به چه کسی بیشتر از همه فکر کردیم؟ پنج سال دیگه، او کجا خواهد بود؟ آیا نگاهی که بین ما جاری‌ست، همینطور خواهد خندید؟

_

نقص یا کمبود زیبایی در چهره‌ی یک فرد را اخلاق خوب تکمیل می‌کند؛ اما کمبود یا نبود اخلاق را هیچ چهره‌ی زیبایی نمی‌تواند تکمیل کند. _نلسون ماندلا #بسی‌حق

_

‌ولی باور کنید غم وزن داره! وقتی غمگینی کندتر می‌شی، اگر دراز کشیده باشی نمی‌تونی بلند شی، راه رفتنی دوست داری پخش زمین شی. اصلا انگار دستگاه پرس داره بهت فشار وارد می‌کنه.

_

سیوش کن ''ko'u mau loa'' همیشگی من؛ یعنی کسی که تا اخرین لحظات زندگی باهات باقی میمونه و حتی اگه روزی هم دنیا جوری پیش بره که از هم جدا بشید باز هم دل و فکرت پیشش گیر میمونه .

_

‌تاریکم. تاریک تاریک. و مثل سیاه‌چاله‌ای گمشده، هر نوری به سمتم بیاید در من ناپدید می‌شود. کاش کسی درست و حسابی پیدایم کند.

_