"سفر من به سوی چین" ✦این سفر تمام نشده. تمام هم نخواهد شد. اما سرزمین‌های دیگر منتظرند. شکر خدا قابلیت تلپورت(طی‌الارض) را در این سفرهایم دارم. هروقت رگ‌های قلبم تنگ شد یا سردردی عود کرد برمیگردم. برمیگردم کنار رود چندین هزارساله. همان‌ که اژدها کف‌اش، بین سنگ‌های سفید، لانه کرده و به خواب رفته. برمیگردم به جنگل‌ شین‌جیانگ. همان که در دامنه‌ی کوه کون‌لون مثل فرش سبز پهن شده. روی پل چوبی می‌ایستم و پیچ خوردن برگ‌های سوزنی را در هوا نگاه میکنم. مردم این دیار با برگ‌های باریک و سوزنی فلوت می‌زنند. سری هم به کون‌لون میزنم، همان نزدیکی. ارمان‌شهر اسطوره‌های چین، که جایی در دل یا نوک کوه مخفی شده. شاید یک دست هانفو(لباس باستانی چین متعلق به سلسله هان) هم خریدم. هنوز بین رنگ یشمی یا سرمه‌ای دو دل هستم. هرچند در این سرزمین قرمزش طرفدار بیشتری دارد. برمیگردم، اما فعلا سرزمین‌های بعدی منتظرند.... *** ✦خیلی وقت بود تصمیم داشتم شروع کنم. صحبت‌های استاد باباخانی هل محکمی بود. کار از جایی شروع شد که اقای باباخانی مثالش رو زده بود: "چین" هدف سفر هم برای من معلوم بود: از کی و چرا ژانر رو به سبد خوراک مردمشون اضافه کردن و بعدش چیشد؟ الان جواب سوال‌ها رو تا حد زیادی توی کوله‌پشتیم دارم. ظرافت در چین حرف اول رو میزنه. این ظرافت توی ژانر هم گنجونده شده. فیلم‌ها سریال‌ها انیمیشن‌ها و دونگهوا ها(انیمه‌های چینی) حتی کتاب‌ها و کمیک‌ها همشون ردی از ظرافت چینی و ژانرهای چینی رو دارن. ما با چین یک اشتراک بزرگ در وضعیت داستان داشتیم. چین در لیست پنج تمدن باشکوه دنیاست(که البته ایران هم در این لیست پنج‌تایی هست) اما هیچوقت از اسطوره‌ها و تاریخ و المان‌های خودش برای داستان‌سرایی استفاده نکرده بود. ظرف بزرگ داشته‌ها رو گذاشته بود جلوی چشمش و بربر نگاهش میکرد(دقیقا مثل ما). اما این وضعیت ادامه پیدا نکرد. چینی‌ها به خودشون اومدن و نزدیک ده ساله ورق رو که هیچی میز رو هم برگردوندن. چین حالا دوتا ژانر با دنیایی از ساب‌ژانر/زیر‌ ژانر به اسم خودش داره. و داستان‌هاش رو توی قالب‌های مختلف به کل دنیا صادر میکنه. یه چشمه از تاثیراتش روی مردم خودش اینه که بعد از قرن‌ها نسلz چین شروع کردن به دوباره پوشیدن لباس‌های باستانی کشورشون(البته با استایل مدرن‌تر) و نم‌نم پوشش غربی داره محو میشه. دقت کنید نسلz نه پیرمرد پیرزن‌های وطن‌دوست چینی. این فقط یکی از هزاران تاثیر روی مردم خودشون بود، مردم باقی دنیا بماند. دوست دارم فرصت کنم و این تجربه و سفر جذاب رو برای بقیه بگم. بگم تا شاید ما هم مثل چینی‌ها به خودمون اومدیم و میز رو چپه کردیم:))) پ.ن۱: ادیت مال سریال سفر من به سوی تو هست. پیرنگ سریال سوراخ زیاد داره(خیلی توصیه‌اش نمیکنم) اما ظرافت رو میشه از تصاویر حدس زد. پ.ن۲: مقصد بعدی *هند* و بعدی‌تر *مصر* است. به‌به:)) پ.ن۳: به این مناسبت یه گوشه‌ای از هنر موسیقی چین رو هم امروز رو میکنم. #یک_عدد_خوره‌ی_ژانر #وقتی_ول‌کن_معامله_نیستی #مثلا_ژانرنویس_آینده @archamah