نظریه قابل توجه ویکتور شکلوفسکی در خصوص مفهوم آشنایی زدایی یا بیگانه سازی Defamiliarization، در هنر و انواع ادبی : در سال ۱۹۱۵ در روسیه گروهی به وجود آمدند که نظریه های مهمی در مورد ادبیات و ویژگی های زبانی آن مطرح کردند. اعضای آن گروه به نام فرمالیست ها یا صورت گرایان روسی معروف شدند که البته بعدها در مکاتب ساختارگرایی، نقد نو و فرمالیسم نو تکامل پیدا کرد. تا پیش از آن در طول قرن ۱۹ میلادی تاریخ هتر توجه خود را بر محتوا و موضوع متمرکز ساخته بود و به طور کلی توجه به فرم و ریخت شناسی را به فراموشی سپرده بود. فرمالیسم به هنر به عنوان جزوی از صورت محض نگاه می کند. یکی از اعضای اصلی مکتب مسکو، ویکتور شکلوفسکی بود در که در سال ۱۹۱۷ مقاله ای با عنوان هنر به منزله شگرد منتشر کرد و در این مقاله، مفهومی را بیان کرد که به آشنایی زدایی معروف شد. او عقیده دارد که کارکرد اصلی هنر و ادبیات، همان آشنایی زدایی است و در مقاله خود می گوید: شگرد هنر ناآشنا کردن موضوعات است و هنر مشکل کردن صورت ها. به عبارت ساده یعنی روش هایی که هنرمند، آگاهانه برای بیگانه سازی اثر با هدف آفریدن حسی تازه و عادت شکنی استفاده می کند. وی هنر مشکل تولید می کند تا احساس را طولانی کند، زیرا فرایند درک حسی، یک پایان زیبایی شناختی، هنری و لذت بخش دارد و هرچه طولانی تر باشد، زیباتر است. در واقع آشنایی زدایی با تسلیم ادراک های معمول به فرایندهای قابل توصیف و غیر قابل توصیف واکنش ما را نسبت به جهان تغییر می دهند.

بیت " غمت در نهانخانه دل نشیند " نهانخانه در معماری: جایی که پنجره رو به بیرون ندارند در زیر زمین

در ستایش کمال الملک :)))

و در هجو علی رضا عباسی :))) ( خوشنویس کتیبه های ثلث مسجد جامع عباسی اصفهان، مسجد شیخ لطف الله و آستان قدس رضوی) میگن همایون شاه، پادشاه کورگانی های هند، به دربار صفوی بابت قتل میرعماد معترض شده و نقل کرده حاضر بوده هم وزن میرعماد به دربار صفوی طلا بده اما دربار صفوی، میرعماد را به دربار گورکانیان هند بفرسته :)))

🌿 نگاره بارگاه کیومرث (پلنگینه پوشان) اثر سلطان محمدتبریزی شاهنامه طهماسبی (شاهنامه هوتون) مکتب تبریز دوم، دوره صفوی محل نگهداری: موزه آقاخان تورنتو 🆔️ @hoonarjooo 🔗 https://eitaa.com/hoonarjooo

در ستایش این اثر :)))

کلا دربار صفوی در فراری دادن یا قتل هنرمندها پیشگام بوده :))) بعد از قتل میرعماد ... 🥲 یه نمونش اینکه چند تنی از نگارگران و خوشنویسان، مثل عبد الصمد( شیرین قلم)، میر مصور و میر سیدعلی در زمان شاه تهماسب به همراه همایون شاه گورکانی به هند مهاجرت میکنند ... و مکتب نگارگری گورکانی را راه اندازی می کنند. قاعدتا نسخه های طوطی نامه، حمزه نامه و انوار سهیلی ملهم از مکتب نگارگری ایرانی خصوصا مکتب تبریز دوم هست :)

میدونستید زمان تیموریان ( شاهرخ تیموری) قرن ۹، هنرمندی بوده به اسم پیر احمد زرکوب ( غیاث الدین) که همراه هیات سیاسی به چین میره، با این هدف که طرح باغ ها و شیوه نقاشی چینی رو به ایران بیاره؟ و اسم سفرنامش، رساله عجایب اللطایف هست ؟