فاء در عربی شش گونه است :
- فاء سببیت است یعنی ماقبل فاء سبب ما بعد آن است و غالبا به معنای «پس» است. مثل اِجتهد فتَنجَح.
- فاء التعلیل که درآن مابعد فاء، علت ما قبل آن است و غالبا به معنای لام یا «به علت اینکه» است : اُخرُج منها فإنکَ رجیم
- فاء فصیحه یا تفریع که دال بر شرط محذوف است مثل الکلام اسم و فعل و حرف فالاسم ... که در تقدیر اینطور بوده است : فإذا أردت أن تعرف الاسم فهو کذا
- فاء زائدة که برای زیبائی بر قط و حسب داخل میشود مثل : معی درهم فقط
- فاء عطف
- فاء در جواب شرط
- فاء استیناف که به خلاف فاء عطف است و جملهی بعد از آن، جدا و مستقل از کلام سابق است، مانند: «فلَمّا ءاتاهُما صَالحاً جَعَلا لَه شُرکاءَ فِیما ءَاتاهُما فَتَعالی اللهُ عَمّا یُشرِکون»
May 11
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
شرح شافية رضی الدین استر ابادی بر شافیه ابن الحاجب 3 جلد از دارالکتب العلمیه 👇👇👇👇