خندیدن، خطر دیوانه قلمداد شدن را دارد گریستن، خطر احساساتی قلمداد شدن را دارد ابراز احساسات، خطر برملاشدن شخصیت را دارد عشق ورزیدن، خطر این را دارد که متقابلا به ما عشق نورزند زیستن، خطر مردن را دارد تلاش کردن، خطر شکست را دارد ولی با خطر نکردن، برده ای خواهید بود که گرفتار زنجیر قاطعیت شده است و آزادی را به اسارت داده است تنها یک نفر آزاد است، آن که خطر کند... #ریچارد_لیدر

می‌گویم: تو قشنگی، خیلی قشنگی. چشم‌هات مثل یک دشتِ ناشناس که مرد شبِ مهتاب به آن رسیده باشد. مرد دوست دارد که به آن زُل بزند و تویِ سیاهی‌اش دنبال ردِ چشمه‌ای، یا پریدنِ «پری شاهرخ»یی بگردد تا سپیده‌ی سحر. از این چشم‌ها، مرد هیچ وقت خسته نمی‌شود. فهمیدن دارند، ستاره دارند. ‌ #شهریار_مندنی‌پور

هرگز کسی مانند من، از قلب تو که تا کوچکترین کنج‌هایش عاشق بود، لذت نخواهد برد. #تو را دوست دارم، آن‌سان که هرگز کسی را دوست نداشته‌ام و دوست نخواهم داشت... تو یگانه هستی و یگانه خواهی ماند، بی هیچ قیاسی با دیگری. قسمتی از نامه #گوستاو_فلوبر به معشوقه اش «لوئیز»

کجای این شب بیاویزم قبای ژنده خود را... #نیما_یوشیج #شبتون_آروم‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌🙏🏻🌺🙏🏻

_بہ‌ نام خداے نیڪو سرشت☘'.!

من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هشیار است در دلم چیزی هست مثل یک بیشه نور مثل خواب دم صبح و چنان بیتابم که دلم میخواهد بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه ... #سهراب_سپهری #درود #صُبحتون_بخیر شوق وامیـــددر زندگیتون جارے...

عشق تقدير غير قابل پرهیزی است و از آن به هیچ ‌سو ما را توان گریختن نیست زیرا نه در مرگ و نه در زندگی از بی‌کران عشق فراتر نخواهیم رفت و باز به همان‌جا می‌رسیم که عشق ما را بدان سو می‌کشد... ‌ #بیژن_جلالی

من اگر رنگ بودم قرمز می‌شدم. با غلظتی که به دوست داشتنت بیاید. یا اگر فصل بودم پاییز. اگر گل بودم جز مریم نمی‌شدم! می‌دانم قرمز نیست اما هر جای خانه که باشی خودش را به مشامت می‌رساند.... اگر قرار باشد چیزی جز این باشم، بدون شک به دوست داشتنت نزدیک می‌شدم. که مشخص باشد. که بپیچد. حالا که دست و بالم بسته است به سبک خودمان دوستت دارم، اما عمیق... #مریم_قهرمانلو

افرادی وجود دارند که در خاک مدفونشان می‌کنیم اما قلبِ ما کفنِ کسانی می‌شود که علاقه‌ی خاصی به آن‌ها داریم. خاطراتِ آن‌ها هر روز با تپشِ قلبِ ما در هم می‌آمیزد با هر نفس به آن‌ها می‌اندیشیم و بر اساسِ قانونِ مهرآمیزِ تناسخِ روحی که خاصِ عشق است در وجودِ ما زنده می‌مانند. روحی در روحِ من زندگی می‌کند. اگر کارِ نیکی انجام دهم یا سخنِ دل‌نشینی بگویم این روح هم صحبت می‌کند و واردِ عمل می‌شود. به‌سانِ عطری که زنبق از خود در فضا می‌پراکند و عطرآگینش می‌کند سرچشمه‌ی نیکی‌های وجودِ من هم در آن گور است. #اونوره_دو_بالزاک #زنبق_‌دره

#مستِ_عشق #علیرضا_قُربانی