ذهبی از ابوحمزه بن یزید حضرمی نقل می کند : یکی از خویشان ما، برایم گفت که دیده است سر حسین را سه روز در دمشق نصب کردند. سیر اعلام النبلا ج۳ص۳۱۹ خوارزمی به نقل از ابومخنف می آورد: یزید ،فرمان داد که سر حسین را بر در خانه اش بیاویزند. مقتل خوارزمی ج۲ص۷۳ https://eitaa.com/Ashuraresearch

پادکست فرهنگ عاشورایی..... قسمت هشتم ....سیاه پوشی . https://eitaa.com/Ashuraresearch

اشکال ششم در گزارش ۱۰: این نقل در شان مسلم بن عقیل (ع)نیست : از دیگر اشکالات وارد شده براین واقعه این است که لازمه ای طرح تروری که توسط شریک ابن اعور طراحی گردید ه است که مسلم در آغاز به این امر رضایت داشته باشد و بعد از آن برای او کشف شده باشد که این عمل با سنت نبوی همخوانی ندارد ، آیا فقیه ی عالم همچون مسلم بن عقیل(ع) این روایت نبوی را فراموش کرده است و بعد از آن و در هنگام اجرای طرح به یاد آن افتاده است ؟ همانا این پندار پیرامون مسلم بن عقیل(ع) دور از ذهن است و جلالت قدر و بزرگواری او بیش از این است که چنین روایتی را فراموش کرده باشد( المولی الغریب مسلم بن عقیل ج۳ص۲۴۸) جواب : در این نقل سخن پیرامون جناب مسلم بن عقیل(ع) است که سفیر امام حسین(ع) به شهر کوفه بوده است ، انسانی بزرگوار و مطیع امر امام زمان خود که برای امام خود ازجان شیرینش نیز گذشته است، اما با تمامی این فضیلت ها و احترامی که شیعیان برای این شخصیت والا قائل هستند ، این نکته نیز واضح و روشن است که مسلم بن عقیل(ع) معصوم نبوده و عاری از اشتباه و خطا و فراموشی نیست ، در این رخداد روی سخن بر روی عملکرد انسانی است که می توان در حالت های گوناگون تصمیم گیری های متفاوت اتخاذ کند و یا این مسئله را فراموش نماید ، دایره عصمت در اندیشه شیعه تنها در باره معصومین(ع) ارائه شده که می توان آن را با استناد به آیات و روایات صریح ثابت نمود، اما اصحاب و یاران آنها از این قاعده مستثنی هستند، بنابر این در تحلیل این رویداد باید یک شخصیت غیر معصوم اما والا را در بستر یک واقعه تحلیل نمود و دید آیا این تصمیم و عملکرد از چه جایگاهی برخوردار است. https://eitaa.com/Ashuraresearch

اشکال هفتم در گزارش ۱۰ : چرا شریک در بصره ابن زیاد را نکشت؟ شریک ابن اعور بنابر تصریح منابع از دوستان ابن زیاد در بصره و از منزلت اجتماعی خاصی نیز نزد او برخوردار بوده است ، بنابر این شکی نیست که می توانست ابن زیاد را در فرصتی مناسب به قتل برساند و یا حتی در برخی گزارش ها آمده است که شریک به مسلم بن عقیل(ع)وعده داده بود که اگر ابن زیاد را بکشد خیال او را از بصره و بیعت مردم آن آسوده می کند ، اگر شریک به هر دلیلی مثلا بیماری در بصره باقی می ماند و ابن زیاد را در سفر کوفه همراهی نمی کرد ؛ می توانست شهر بصره را در اختیار مسلم بن عقیل(ع) قرار دهد( المولی الغریب مسلم بن عقیل ج۳ص۲۴۸) جواب : اولا : شریک بن اعور به چه عنوانی باید ابن زیاد را می کشت ؟ هنوز از جریان مسلم بن عقیل(ع) آگاهی نداشت و هنوز ابن زیاد به کوفه نیامده بود تا نوع عملکرد او را در این شهر با شیعیان بداند ، بنابر این کشتن ابن زیاد در بصره از هیچ وجه عقلی برخوردار نیست ، مضافا بر اینکه مگر ابن زیاد به عنوان امیر وحاکم شهر بصره دارای محافظ و سرباز و نگهبان نبوده که از جان او حفاظت کنند ؛ آیا با وجود چنین محافظانی هرگونه سوءقصد به ابن زیاد که دارای خدم وحشم هستند ، معقول به نظر می رسید؟ بنابراین دیگر نمی توان این احتمال را داد که شریک می توانسته دربصره دست به اقدامی بزند اما اهمال کرده است. ثانیا : با حضور سلیمان فرستاده امام حسین (ع) در شهر بصره و جریان دعوت آن امام از بزرگان شیعه ، طبیعی به نظر می رسید که ابن زیاد هنگام خروج از بصره ، بزرگان شیعه ای را که احتمال دهد حضور آنها در بصره برای اداره کردن شهر خطرناک می باشد را به همراهی خود مجبور نماید ، مضافا بر اینکه با حضور سلیمان ، اگر شریک احتمال می داده است که می تواند در شهر بصره کاری انجام دهد ، دیگر نیازی به دادن پیشنهاد به مسلم بن عقیل(ع) نبود. ثالثا : شریک هنوز به کوفه نیامده بود و از انگیزه و سفارت مسلم بن عقیل(ع) آگاهی نداشت تا بتواند یک تصمیم درست ومنطقی اتخاذ کند ، این احتمال زمانی معقول به نظر می رسد که شریک بن اعور قبل از حرکت از بصره و ورود به کوفه از انگیزه مسلم بن عقیل(ع) آگاهی داشته باشد ، با این حال نیز و در صورت آگاهی داشتن از این سفارت هم نمی توانست بدون اذن از امام معصوم (ع) دست به اقدامی بزند که منجر به ریختن خون تعداد زیادی ازشیعیان گردد. رابعا : سفراء امام حسین(ع) به شهرها تنها برای دعوت مردم و فهمیدن میزان ارادت و پایبندی آنان به نامه نگاری هایشان ، ماموریت داشتند و در سخنان امام حسین(ع) به مسلم بن عقیل(ع) گذشت که حضرت از مسلم خواستند که امر خود را مخفی نماید و میزان پایبندی مردم به نامه های آنان را ارزیابی کند و از آنان بیعت بگیرد و او را از جریان کوفه آگاه نماید. https://eitaa.com/Ashuraresearch

تاریخچه حرم در قرن پنجم : در آغاز قرن پنجم هجری، برخی از بادیه نشینان که زندگی سختی داشتند به کربلا یورش بردند.این امر سبب شد تا در سال ۴۰۰ق با حمایت حسن بن فضل بن سهلان رامهرمزی وزیر بهاءالدوله بویه دیواری دور شهر کربلا کشیده شود که تا سال ۴۰۳ق کشیدن آن طول کشید( المنتظم ج ۱۵ص۱۵۹) در ۱۴ ربیع الاول ۴۰۷ق حرم مطهر امام حسین علیه السلام آتش گرفت ( الکامل فی التاریخ ج۵ص۶۳۵) و در سال ۴۷۹ق سلطان ابوالفتح ملک شاه سلجوقی مرقد مطهر امام را زیارت کرد و دستور تعمیر دیوارهای آن را صادر نمود. ( المنتظم ج۱۶ص۲۵۹). https://eitaa.com/Ashuraresearch

شیخ صدوق (ره) به اسنادش از فضل بن شاذان نقل می کند که شنیدم امام رضا علیه السلام می فرماید: هنگامی که سر حسین را به شام بردند، یزید فرمان داد آن را بر زمین بگذارند و در کنار آن، سفره انداخت و او و همراهانش به خوردن و نیز نوشیدن آب جو پرداختند و چون فارغ شدند، فرمان داد سر را در تشتی زیر تخت بگذارند و بساط شطرنج را در کنار آن گشود. یزید به شطرنج بازی نشست و حسین و پدر و پدربزرگش را یاد می کرد و مسخره شان می نمود و هرگاه همبازی اش را در قمار می برد، آب جو را می گرفت و آن را سه جرعه می نوشید و سپس ته مانده اش را نزدیک تشت بر زمین می ریخت. پس هرکه شیعه ماست، باید از نوشیدن آب جو و قماربازی با شطرنج بپرهیزد . هرکس که به آب جو یا شطرنج نگریست،حسین را به یاد آورد و یزید و خاندان زیاد را لعنت کند که خدای گناهانش را به خاطر آن محو میکند، حتی اگر به تعداد ستارگان باشد. من لایحضره الفقیه ج۴ص۴۱۹حدیث ۵۹۱۵ عیون اخبارالرضا ج۲ص۲۲حدیث ۵۰ جامع الاخبار ص۴۳۲حدیث ۱۲۰۸ الدعوات ص۱۶۲حدیث ۴۴۷ https://eitaa.com/Ashuraresearch

اشکال هشتم در گزارش ۱۰ : چه فایده ای بر مخفی کردن مسلم مترتب بوده است ؟ بنابر تصریح منابع ، هانی بن عروه ، مسلم را در خانه خود مخفی کرده است در حالی که مردم کوفه نزد او رفت و آمد می کردند و با او بیعت می نمودند ، اگرتعدادی از مردم با او بیعت کرده و نزد او رفت و آمد داشتند ، چه فایده ای از مخفی کردن او وجود دارد ؟ آیا نباید مسلم بن عقیل (ع)را تنها از ابن زیاد مخفی کرد ؟ بنابر این همه ی مردم ازمکان مسلم بن عقیل(ع) آگاهی داشتندو می دانستند که مسلم بن عقیل(ع) درخانه هانی است ، پس چرا سربازان ابن زیاد بر خانه هانی هجوم نیاوردند و مسلم بن عقیل(ع) را نگرفتند ؟ جواب : اولا : مسلم بن عقیل(ع) شبانه تغییر مکان داده و از خانه مختار به خانه هانی وارد شده است ؛ بنابر این از تغییر مکان او کسی آگاهی نداشته است. ثانیا : فاصله استقرار مسلم بن عقیل(ع) در خانه هانی با ورود شریک بن اعور در این خانه و بیماری شریک و هانی زیاد نبوده تا این احتمال مطرح گردد که شیعیان با مسلم در خانه هانی دیدار می کردند. ثالثا : از منابع و گزارش های موجود چنین برداشت می شود که گرفتن بیعت ها از مردم تا هنگامی بوده که مسلم در خانه مختار حضور داشته است ، و بعد از جابجایی مسلم به خانه هانی دیگر افراد نزدیک به او از پناهگاه مسلم آگاهی داشتند ، و داستان جاسوسی معقل و فریفته شدن مسلم بن عوسجه تنها به دلیل اصرار زیاد معقل بوده و گرنه در خانه هانی بیعتی از مردم گرفته نشده و مردم با واسطه ها در ارتباط بودنند، بلکه بنابر برخی گزارش ها مسلم بن عقیل(ع) هنگامی که تغییر مکان داد و به خانه هانی بن عروه وارد شد و بیعت هجده هزار نفر را داشت به امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد(تاریخ طبری ج۵ص۳۷۵) https://eitaa.com/Ashuraresearch

اشکال نهم در گزارش ۱۰ : چرا کوفه را تصرف نکردند ؟ بنابر برخی گزارش ها عبیدالله بن زیاد فردی ترسو بوده است( سیراعلام النبلا ج۳ص۵۴۵) و زیارت عبیدالله بن زیاد از هانی در اوائل ورودش به شهر کوفه واقع شده است و به زعم مورخان تمام کوفه در اختیار مسلم قرار داشته و ابن زیاد نیز انزوای در قصر را برگزیده بود و دراطراف خود افراد معدودی را به همراه داشت ، در چنین شرایطی چرا اقدامی از سوی مسلم بن عقیل(ع) برای تصرف کوفه انجام نشده است ؟ جواب : اولا : اینکه تمام شهر کوفه در اختیار مسلم بن عقیل(ع) بوده باشد ، ثابت نیست چرا که با مقایسه میان تعداد کسانی که با مسلم بن عقیل(ع)بیعت کرده اند و با جمعیت کوفه فهمیده می شود که تعدادکسانی که با مسلم بیعت کرده اند به نسبت با جمعیت کلی شهر کوفه کمتر از نصف را تشکیل می داده است و عبارت ((ان لک ها هنا مائه الف سیف ))( الارشاد ج۲ص۶۹) مبالغه و اشتباه تاریخی است که به احتمال قوی اشاره به تعداد احتمالی دارد که در صورت حضور امام حسین(ع) در شهر کوفه به او اقبال می نمایند. ثانیا : با پیشینه سیاه زیاد بن ابیه در شهر کوفه و قلع و قمع مردم این شهر در زمان حکمرانی خود وقتی مردم کوفه فهمیدند عبیدالله ابن زیاد برای حکمرانی بر آنها تعیین شده است به شدت ناراحت شدند( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۸) و بر روحیه آنها بشدت تاثیر منفی گذاشته است ، مردم کوفه از شدت عمل ابن زیاد آگاهی داشتند و همین گونه نیز شد ، چنان جو خفقان و ترسی را در کوفه ایجاد نمود که هانی بن عروه که بزرگ قبیله مرادی بشمار می آمد را با دست بسته در بازار کوفه آورد و گردن زد و تعصب های قبیلگی نیز نتوانستند کاری از پیش ببرد ، با این اوصاف موازنه قدرت به گونه ای نبود که مسلم بن عقیل(ع) بتواند در برابر مردم کوفه که نصف آنها هنوز گرایش اموی داشتند و یا بی طرف بودند و همچنین مدیریت قوی شهری ابن زیاد تاب بیاورند و شهر را به تصرف خود در آورند. https://eitaa.com/Ashuraresearch

عاقبت جنایتکاران کربلا قسمت ۲: عبیدالله بن زیاد در سال ۳۳ ق به دنیا آمد. در سال ۵۵ق در ۲۲سالگی حاکم بصره شد صورتی زیبا داشت و مادرش مرجانه از دختران پادشاهان ایران بود( سیراعلام النبلاءج ۳ص۵۴۵) در سن ۲۸سالگی واقعه عاشورا را فرماندهی کرد و در سال ۶۷ق در منطقه به نام خازر در پنج فرسخی موصل توسط ابراهیم بن مالک اشتر نخعی کشته شد (البدایه و النهایه ج ۸ص۲۸۱) ترمذی نقل می کند که وقتی سر عبیدالله بن زیاد و یارانش را نزد مختار آوردند و در ایوان مسجد بر روی هم چیدند ناگهان ماری آمد و داخل بینی ابن زیاد شد ( سنن الترمذی ج۵ص۶۶۰شماره ۳۷۸۰) مختار سر را برای امام سجاد (ع) فرستاد و امام آن را برای عبدالله بن زبیر فرستاد و ابن زبیر دستور داد آن را بر سر نیزه کنند و بعد از آن دستور داد تا آن را به یکی از دره های مکه پرتاب نمایند. (امالی طوسی ص۲۴۱حدیث ۴۲۴) و ابن عساکر نقل کرده است که ابراهیم بن اشتر جسد ابن زیاد را سوزاند.( تاریخ دمشق ج۱۴ص۳۸۸) https://eitaa.com/Ashuraresearch

قاضی نعمان مغربی به اسنادش از امام صادق (ع) نقل می کند: برای حسین در طول یک سالِ کامل، شبانه روزی،نوحه سرایی شد و سه سال هم روزانه از همان روزی که در آن کشته شد. مسور بن مخرمه ،ابوهریره و بزرگانی از صحابیان رسول خدا ( ص) به صورت پنهانی و پوشیده می آمدند و به نوحه ها گوش می دادند و می گریستند. دعائم الاسلام ج۱ص۲۲۷ https://eitaa.com/Ashuraresearch

اشکال آخر در گزارش ۱۰:چرا ابن زیاد جرم هانی را بازگو نکرد ؟ در جریان بازداشت هانی ، چرا عبیدالله بن زیاد هنگام بر شمردن جرائم هانی ، سخن از طرح ترور آنها در هنگام بیماری شریک به میان نیاورده است ؟ همین دلیلی بر ساختگی بودن این واقعه است. جواب : این اشکال نیز وارد نیست ، چرا که در جریان بازداشت هانی بن عروه توسط عبیدالله بن زیاد ، در منابع گزارش شده است که وقتی هانی به عبید الله بن زیاد نزدیک شد ، عبیدالله رو به هانی کرد و این شعر را خواند : ارید حباءه و یرید قتلی عذیرک من خلیلک من مراد (من خیر او را می خواهم و او قصد جان من می کند ، عذر تو نسبت به دوستت از قبیله مراد مقبول است )( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۴/ الارشاد ج۲ص۴۶/ اخبارالطوال ص۲۳۰) مصرع اول این بیت شعر دقیقا اشاره به طرح تروری دارد که در خانه هانی طرح ریزی شد اما به سرانجام نرسید ، اما اگر کسی قائل شود که این بیت شعر به این واقعه اشاره ندارد بلکه مرادش وقایع کوفه و بیعت گرفتن مسلم بن عقیل (ع)از مردم است ، در جواب گفته می شود که صرف بیعت گرفتن از مردم را که اراده قتل نمی توان دانست ، چرا که ابن زیاد با ادبیاتی هانی را مخاطب خود قرار داده است که این واقعه اتفاق افتاده و او از یک توطئه قتل ، جان سالم بدر برده است . ثانیا : در نقل دیگری از عیسی بن یزید کنانی گزارش شده است که عبیدالله بن زیاد به هانی گفت : آیا جزای من ، آن است که مردی را در خانه ات پنهان کنی تا مرا بکشد ؟( تاریخ طبری ج۵ص۳۶۰) https://eitaa.com/Ashuraresearch

گزارش ۱۱: جاسوسی معقل و شناسایی مکان مسلم بن عقیل علیه السلام