شجری به اسنادش از امام صادق (ع) نقل می کند: ام البنین برای حسین مرثیه می سرایید و می گریست تا این که چشمانش نابینا شد . امالی شجری ج۱ص۱۷۵ #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

پادکست فرهنگ عاشورایی.... قسمت چهاردهم ( قسمت دوم ) : تعزیه #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

تحلیل ششم در گزارش ۱۵(قسمت دوم) : آیا زندانی بودن سلیمان بن صرد دلیل غیبت او بوده است؟

درباره چرایی عدم حضور سلیمان در قیام مسلم بن عقیل و واقعه عاشورا تحلیلی ارائه شده است که به بررسی آن می پردازیم : محقق ارجمند ، محمد حسین مظفر با طرح این ادعا که دوازده هزار نفر در زندان های عبیدالله در حبس به سر می بردند و بسیاری از زندانیان ، از زعما و بزرگان و سران قوم بشمار می رفتند ، از قبیل مختار ثقفی ، سلیمان بن صرد ، مسیب بن نجبه ، رفاعه بن شداد و ابراهیم بن مالک اشتر به نوعی زندانی بودند و زندانی شدن سلیمان را دلیلی بر عدم حضور او در وقایع کربلا دانسته است( تاریخ شیعه ص۷۷) مشابه همین سخنان نیز در کلمات محقق رجالی مامقانی وجود دارد، ایشان در تنقیح المقال می نویسد : ابن زیاد پس از آگاهی از نامه نگاری کوفیان با امام حسین (ع) ، چهار هزار و پانصد نفر از توابین و اصحاب امیرالمومنین (ع) را دستگیر و زندانی کرد و مانع پیوستن آنان به امام حسین (ع) شد ، از جمله زندانیان ، سلیمان بن صرد خزاعی و ابراهیم بن مالک اشتر و ابن صفوان و یحیی بن عوف و صعصعه بن صوحان عبدی و دیگران بودند که راهی برای یاری امام حسین (ع) نداشتند، چون زندانی و در غل و زنجیر بودند ، یک روز به آنان غذا می دادند و روز دیگر آنان را گرسنه نگه می گذاشتند ، پس از اینکه شایعه هلاکت یزید به کوفه رسید و ابن زیاد در بصره بود ، شیعیان به خانه آن ملعون حمله برده ، اموال آن را برداشتند و غلامانش را به قتل رساندند و در زندان را شکسته و چهار هزار و پانصد نفر از جمله افراد مزبور را آزاد کردند و تصمیم به انتقام خون امام حسین (ع)گرفتند( تنقیح المقال ج۲ص۶۳) باید اذعان کرد که دقیقا معلوم نیست منبع و ماخذ علامه مامقانی در نقل این واقعه از کدام یک از منابع معتبر و دسته اول است، مضافا بر اینکه اگر این دستگیری بعد از نامه نگاری باشد؛ چرا عده ای از شیعیان که از بزرگان و زعمای آن بشمار می آمدند به زندان نیفتادند؟ افرادی چون حبیب بن مظاهر ، مسلم بن عوسجه که در قیام مسلم بن عقیل(ع) شرکت جستند اما تا پیش از قیام در کوفه حضور اجتماعی داشتند .به نظر می رسد ، طرح ادعای زندانی شدن سران شیعه به نوعی برای توجیه غیبت و مخفی بودن علل عدم همکاری سلیمان با مسلم و کربلا باشد که ناموفق بوده است ، چرا که اگر اینان به تعداد دوازده هزار نفر و یا چهار هزار و پانصد نفر در حبس و مشقت بودند ، برای عدم حضورشان در وقایع بعدی دلیل قانع کننده وجود داشته است و نیازی به توبه و پشیمانی در میان نمی باشد، چراکه با وجود عذر در این پیش آمدها حضور نداشته اند و دیگر دلیلی برای توبه وجود ندارد. در حالی که بنا بر تصریح تمامی منابع، سلیمان و یارانش در سال 65 ه.ق قیام خود را با نام توابین علنی کردند و به خونخواهی امام حسین(ع) برخاستند. ادامه دارد.... #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

امام باقر علیه السلام فرمودند: هنگامی که خاندان حسین (ع) را بر یزید وارد کردند ،روز بود و صورت های آنان باز بود. شامیان جفاکار گفتند: ما اسیرانی نیکوتر از اینها ندیده ایم .شما کیستید؟ سکینه دختر حسین (ع) گفت: ما اسیران خاندان محمدیم. قرب الاسناد ص۲۶حدیث ۸۸ امالی صدوق حدیث ۲۴۲ #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

تاریخچه حرم در قرن سیزدهم ( قسمت دوم) : در سال ۱۲۱۶ق وهابیان به عراق یورش آوردند و نه تنها کربلا را غارت کردند، بلکه آسیب جدی به حرم وارد نمودند . آنان ،ضریح و صندوق را از جا کندند و زیور آلاتی را که در آن جا بود، غارت کردند و تعداد بسیاری از زائران به شهادت رسیدند ( تاریخ العراق ج۶ص۱۴۴/ اعیان الشیعه ج۱ص۶۲۹) در سال ۱۲۱۶ق به دستور فتحعلی شاه ضریح تازه ای برای حرم ساخته شد که در سال ۱۲۱۸ق نصب گردید. ( ناسخ التواریخ ج۱ص۱۱۶) . #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

سالروز رحلت عالم ربانی فقیه صمدانی حضرت آیت الله بهجت رضوان الله تعالی علیه تسلیت باد. #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

رَباب دختر امروالقیس کلبی زنی است که به مدت یک سال در کنار قبر شوهرش حسین(ع) ماند . و وقتی حسین (ع) از دنیا رفت. از رباب خواستگاری شد و بر آن پافشاری شد. گفت : غیر از رسول خدا (ص) ،پدر شوهری انتخاب نمی کنم و ازدواج نکرد. یک سال پس از آن زیست و زیر سایه نرفت تا بیمار شد و افسرده ، از دنیا رفت. تاریخ دمشق ج۶۹ص۱۲۰ البدایه و النهایه ج۸ص۲۱۰ تذکره الخواص ص۲۶۵ https://eitaa.com/Ashuraresearch

تحلیل ششم در گزارش ۱۵ (قسمت آخر): حالات روحی و روانی سلیمان بن صرد دلیل عدم حضورش در قیام مسلم بود.

اشکال دیگر احتمال زندانی شدن سلیمان این است که اساسا ابن زیاد در آغاز ورودش به کوفه ، از قدرت زیادی برخوردار نبوده بلکه قدرت عمومی با مسلم و جریان او بوده است. همانگونه که در محاصره دارالاماره کوفه گذشت که ابن زیاد به همراه بیست نفر و اندی در قصر باقی ماند.در چنین فضایی شیعیان به راحتی می توانستند دست به قیام بزنند نه اینکه منتظر دستگیری و زندانی شدن باشند ؛ آن هم با این تعداد زیاد؛مگر اینکه احتمال گسستگی اجتماعی شیعیان و عدم اتحاد آنها را در این مسئله تقویت کنیم که دراین صورت این اشکال مرتفع می شود.به نظر می رسد در تحلیل چرایی عدم حضور سلیمان بن صرد خزاعی در واقعه مسلم بن عقیل(ع)و رخداد کربلا باید میان خصوصیات شخصی سلیمان و موقعیت اجتماعی کوفه در بعد از قیام مسلم بن عقیل (ع)و شکست او یک جمع بندی انجام گیرد؛ابن سعد ، سلیمان را بسیار شکاک و بطیءالنفس وصف کرده است( الطبقات الکبری ج۴ص۲۱۹)شکاک بودن سلیمان در وقایع گذشته نیز دارای شواهدی می باشد.شرکت نکردن در جنگ جمل و احتیاط کردن در جایی که به زعم آنها جنگ میان همسر رسول خدا (ص) و امیر المومنین (ع) در جریان است از جمله این شواهد می باشد.از دیگر سو در تحلیل گفتمان سلیمان و سخنرانی او برای مردم کوفه در دعوت از امام حسین (ع) ردپای بدبینی سلیمان نسبت به مردم کوفه به خوبی آشکار است. مختار بن ابی عبید ثقفی ، سلیمان را فاقد دانش نظامی و فهم سیاسی می دانست( انساب الاشراف ج۶ص۳۶۷) و بر این باور بود که او ساده لوح و زود باور بوده است. از لحاظ روحی در این گونه افراد ، خصیصه ی ترس از جان بیشتر نمود دارد.شاهد این مدعا گزارش سبط بن جوزی است که ترس سلیمان در آن به خوبی منعکس شده است( تذکره الخواص ص۲۵۵)در این میان آیت الله خویی در صدد دفاع از سلیمان بر آمده و نقل هایی که او را تضعیف نموده است را به دلیل وجود راویانی که وثاقت آنها ثابت نشده، نمی پذیرد و با استناد به سخنان فضل بن شاذان وثاقت و جلالت او را ثابت می کند( معجم الرجال الحدیث ج۹ شماره ۵۴۶۹)در حالی که نقل فضل بن شاذان در کتاب اختیار معرفه الرجال که مورد استناد آیت الله خویی قرار گرفته است( اختیار معرفه الرجال شماره ۱۲۴)بدون سند است و دقیقا مشخص نیست که به چه واسطه ای از فضل بن شاذان نقل شده است؛مضافا بر اینکه از لحاظ روشی، اگر روایات مذمت راویان و اصحاب ائمه (ع) مورد تشکیک سندی قرار می گیرد چرا روایت ستایش و نقل هایی که درفضیلت و جلالت آنها نقل شده، مورد واکاوی سندی قرار نمی گیرند؟ و تکلیف این دسته از گزارش ها نیز از جهت راویان مشخص نمی شود؟ هر چه بود، خصوصیات فردی و تعلل سلیمان در قیام مسلم (ع) موجب گردید تا او جزء قائدین این رویداد سرنوشت ساز بشمار آید. البته یک احتمال دیگر نیز وجود دارد،( هر چند در میان منابع دلیلی برای آن وجود ندارد )و آن اینکه سلیمان در آغاز امر با مسلم(ع) بیعت کرده باشد، اما هنگامی که کار مسلم به قیام و نبرد مسلحانه کشیده شد ، گوشه گیری را انتخاب نموده و وارد این نزاع نگردید و با شکست مسلم بن عقیل (ع)و شهادت وی ، کوفه در دستان ابن زیاد افتاد ، که با شکست دادن مسلم بن عقیل(ع) توانسته بود زهر چشمی از کوفیان بگیرد و در کوفه جولان دهد و شرایط را برای ملحق شدن افراد به کربلا سخت تر نماید. گزارش های متعددی درباره وجود موانع از سوی عبیدالله بن زیاد برای ملحق شدن مردم کوفه به امام حسین (ع) در میان منابع وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم ؛ عبیدالله بن زیاد ، بزرگان قوم را تهدید نمود که اگر خبری از او مخفی کنند ، مجازاتشان اعدام خواهد بود و همچنین مردم را هشدار داد که هرکس مظنون به پشتیبانی از امام حسین(ع) باشد، بدون محاکمه به دار آویخته می شود و خانه و اموالش نیز سوزانده و مصادره می گردد ( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۹)وی همچنین با گماردن جاسوس از ورود و خروج افراد مظنون جلوگیری کرد( اخبارالطوال ص۳۵۹)و مردم را به شدت زیر نظر گرفته بود( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۹). با این اوصاف ، تردیدهای درونی سلیمان و یاری نرساندن به مسلم (ع)و سخت شدن شرایط کوفه از سوی حاکمیت، کار را به آنجا کشاند که سلیمان بن صرد نتواند در واقعه کربلا به نقش آفرینی دست بزند و تنها بعد از واقعه عاشورا و در جریان توابین توانست برای آیندگان نامی از خود در تاریخ به جای بگذارد. @ashoora_61

عاقبت جنایتکاران کربلا .... قسمت دهم : تمیم بن حصین از قبیله فزار و جزو سوارانی بود که از سپاه عمربن سعد برای جنگ تن به تن گام جلو نهاد و با لحنی شماتت آمیز آب فرات را به رخ سپاه تشنه کام امام حسین (ع) کشید. امام او را نفرین کرد که تشنه کشته شود . براثر این دعا بلافاصله چنان عطشی بر او مسلط شد که از اسب افتاد و زیر سم سواران له شد و به درک واصل شد. امالی صدوق حدیث ۲۳۹ @ashoora_61

تاریخچه حرم قسمت سوم قرن ۱۳ق : در دوره فتحعلی شاه و بعد از آن تا روزگار ناصرالدین شاه نه تنها سلطان قاجار، بلکه برخی از درباریان، از جمله زنان درباری مبالغ هنگفتی هزینه حرم امام حسین علیه السلام کردند. همسر فتحعلی شاه در سال ۱۲۳۲ق ایوان مقابل قبر شریف را طلاکاری کرد همچنین در سال ۱۲۳۷ق مناره های حرم طلاکاری شد اما در سال ۱۲۵۸ق و ۱۲۶۰ق نجیب پاشا حاکم بغداد به بهانه مبارزه با اشرار به کربلا یورش برد و شمار فراوانی از مردم را به قتل رساند. ناسخ التواریخ ج۲ص۸۳۵ @ashoora_61