امام زین العابدین علیه السلام: رَحِمَ اللّهُ العَبّاسَ! فَلَقَد آثَرَ وأبلى وفَدى أخاهُ بِنَفسِهِ حَتّى قُطِعَت یداهُ، فَأَبدَلَهُ اللّهُ عز و جل بِهِما جَناحَینِ یطیرُ بِهِما مَعَ المَلائِکةِ فِی الجَنَّةِ، کما جَعَلَ لِجَعفَرِ بنِ أبی طالِبٍ، وإنَّ لِلعَبّاسِ عِندَ اللّهِ تَبارَک وتَعالى مَنزِلَةً یغبِطُهُ بِها جَمیعُ الشُّهَداءِ یومَ القِیامَةِ. خداوند، عبّاس را رحمت کند! بى هیچ تردیدى، ایثار کرد و آزمایش [نیکویى] شد و خود را فداىِ برادرش کرد تا آن که دستانش قطع شد و خداوند عز و جل به جاى آنها، دو بال برایش قرار داد که با آنها، همراه فرشتگان در بهشت، پرواز مى کند، همان گونه که براى جعفر بن ابى طالب، قرار داد. عبّاس علیه السلام، نزد خداوند تبارک و تعالى منزلتى دارد که همه شهیدان در روز قیامت، به آن، رَشک مى برند. الأمالی للصدوق: ص ۵۴۷ ح ۷۳۱ https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422

تحلیل پنجم گزارش ۱۵ ( قسمت دوم ) : علت غیبت مختار در قیام مسلم بن عقیل (ع)

در این گزارش ها ، با پدیده تعیین زمان قیام و یا عدم تعیین زمان مواجه هستیم ، به نظر می رسد تعیین زمان و طرح این پیش فرض که مختار برای جمع آوری نیرو به خارج از کوفه رفته است دور از ذهن باشد ، چرا که در میان منابع متقدم هیچ ذکری از تعیین زمان برای خروج بر ابن زیاد مطرح نشده است ؛ ثانیا تعیین زمان برای قیام، هنگامی توجیه خوبی برای عدم حضور مختار است ،که قائل بشویم مسلم بن عقیل(ع) در ماموریت خود به شهر کوفه ، چنین اختیاراتی را بر عهده داشت که دست به قیام بزند ، در صورتی که مسلم بن عقیل(ع) تنها برای رصد اوضاع کوفه و برآورد پایبندی تعهدات مردم کوفه از سمت امام حسین (ع) ماموریت داشته است ، در غیر این صورت امام (ع) هنگام ماموریت مسلم(ع)، باید این اقدام را نیز جزو وظایف مسلم اعلام می نمودند؛ از طرف دیگر، قرار دادن شعار( یا منصور امت) نیز نمی تواند قرینه ای بر زمان معین برای خروج باشد، چرا که این احتمال وجود دارد که شعار تعیین شده در میان مسلم و یاران او تنها برای مواقع ضروری و اضطراری باشد.که در داستان هانی این اتفاق افتاد ؛ نه اینکه شعاری باشد برای زمان معین و مشخص برای خروج بر عبیدالله بن زیاد ؛ بنابراین، احتمال سوم و ورود گزاره ای چون تعیین زمان قیام نمی تواند ما را در حل این سوال کمک نماید ؛ در احتمال دوم و چهارم نیز گزاره ی خروج از کوفه از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، خروجی که در هر دو گزارش ، علت آن نامعلوم است ، هرچه بوده این خروج از کوفه با فاصله زیاد از کوفه نبوده بلکه مختار دراطراف کوفه حضور داشته است ، با این حال بی خبری او از قیام مسلم بن عقیل(ع) که در احتمال چهارم مطرح شده است ، بعید به نظر می رسد، چرا که گزارش های دیگر سرنخی از آگاهی مختار از قیام مسلم را ارائه می دهد ، اما باید واقعه چیزی تلفیق از دو احتمال اول باشد، یعنی مختار در آغاز در سپاه مسلم بوده و ماموریت مراقبت از خانه عمرو بن حریث را بر عهده داشته است ، اما با نیرنگ ابن زیاد و فاصله افتادن میان نیروهای مسلم ، مختار مخفی گردیده (همانگونه که در احتمال اول مطرح شده است) این مخفی شدن ، دقیقا همان خروج از کوفه است ، دراین صورت آیا مختار به اطراف کوفه رفته تا نیرو جمع آوری کند و یا اینکه مخفی گردیده تا آبها از آسیاب بیافتد؟ شایدوجه دوم معقول تر به نظر برسد ، چرا که جمع آوری نیرو در آن مدت زمان محدود امری دور از انتظار است، مضافا بر اینکه مختار شرایط کوفه و انشقاق میان صفوف نیروهای مسلم را مشاهده نموده بود ، اما بعد از مدتی به کوفه باز می گردد {ما از زمان غیبت مختار از شهر کوفه بی اطلاعیم}و در زیر پرچم امان که مقابل منزل عمرو بن حریث زده شده بود قرار می گیرد و دستگیر می شود ، همانگونه که در گزارشی از طبری بر این امر تصریح شده است ( تاریخ طبری ۵ص۵۷۰) و بعد از آن گرفتار زندان ابن زیاد می شود و تا بعد از واقعه جانسوز عاشورا در حبس باقی می ماند. https://eitaa.com/joinchat/2717123313Cc3af38e422

تحلیل ششم در گزارش ۱۵( قسمت اول) : چرایی عدم حضور سلیمان بن صرد خزاعی در قیام مسلم بن عقیل (ع)

ابومطرف سلیمان بن صرد خزاعی که نامش در جاهلیت یسار بود و آن را رسول خدا (ص) به سلیمان تغییر داد، را جزء اولین مسلمانانی دانسته اند که در کوفه سکونت نمود و در تمامی جنگ های امیرالمومنین (ع) شرکت داشت( الطبقات الکبری ج۴ص۲۹۲/ انساب الاشراف ج۶ص۳۶۳) اما فضل بن شاذان او را از تابعین دانسته و سلیمان را از جرگه صحابه خارج کرده است( جامع الرواه ج۱ص۳۱۸)از دیگر سوء در برخی دیگر گزارش ها در حضور سلیمان در جنگ جمل تشکیک وارد شده که همین امر سبب گردید تا مورد سرزنش امیرالمومنین (ع ) قرار گیرد( انساب الاشراف ج۲ص۲۷۱)اما بعدها از طرف امیرالمومنین (ع) به کارگزاری منطقه جبل منصوب شد( الامامه و السیاسه ج۱ص۱۶۳)در واقعه صفین و بعد از پذیرش حکمیت با چهره خون آلود نزد امیرالمومنین (ع) آمد و حضرت آیه ((فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا)) را خطاب به سلیمان خواند و فرمود : تو از جمله کسانی هستی که منتظر شهادتند و عهد خود را دگرگون نمی کنند( وقعه الصفین ص۱۹۷) در زمان خلافت امام حسن(ع)و صلح آن حضرت با معاویه ، سلیمان از زمره افرادی بشمار آمده که امام (ع) را با عبارت مذل المومنین خطاب نموده است( مناقب آل ابی طالب ج۳ص۱۹۷)با آغاز خلافت یزید و بیعت نکردن امام حسین (ع) با او ، سلیمان جزء اولین افرادی بود که کوفیان را برای دعوت از آن امام فراخواند، هر چند آنها را نیز از پیمان شکنی برحذر داشت ، اما خود سلیمان در وقایع بعدی و حتی واقعه عاشورا غایب است، ولی در سال 65 ه.ق به همراه مسیب بن نجبه فزاری خروج کرد و خود را توابین نامیدند و در عین الورده با عبیدالله بن زیاد به جنگ پرداختند و در سن 95سالگی به دست یزید بن حصین بن مهر کشته شد و سر از بدنش جدا گردید ، علامه مامقانی در نقلی که سند و منبع معتبری برای آن یافت نشده است و به داستان سرایی و مشروعیت بخشی به اقدامات توابین بیشتر شباهت دارد، نقل می کند که سلیمان در شب هشتم قیام خود در رویا خدیجه کبری ، فاطمه زهرا ، حسن و حسین (ع)را دید ، پس خدیجه علیها السلام فرمود :خداوند به تو و برادرانت اجر و مزد دهد ، همانا شما در روز قیامت با ما هستید و بشارت باد بر تو که فردا در هنگام زوال نزد ما خواهی بود ( مستدرکات علم الرجال ج۴شماره ۶۵۶۰) #عاشورا_پژوهی 🆔 @ashoora_61

ابن عساکر به اسنادش از عبدالله بن شریک نقل می کند: پوشندگان رداهای نقشدار و قلندران بُرنُس پوش را دیدم ( کنایه از زهاد و عباد)که وقتی عمربن سعد از کنار آنها گذشت ،گفتند: این ،قاتل حسین است و این پیش از آن بود که عمر بن سعد ،حسین را بکشد. تاریخ دمشق ج۴۵ص۴۸ #عاشورا_پژوهی 🆔 @ashoora_61

امام صادق علیه السلام فرمودند: به رباب عطر دان هایی هدیه داده شد تا با آنها برای ماتم حسین کمک بگیرد. وقتی عطر دان را دید ،پرسید: اینها چیست؟ گفتند: هدیه ای است که فلانی داده تا تو برای ماتم حسین توان پیدا کنی . گفت : ما که در عروسی نیستیم با اینها ،چه کنیم؟ آن گاه دستور داد که آنها را از خانه بیرون بردند. اما هنگامی که از خانه بیرون برده شدند ،دیگر بوی خوشی از آنها احساس نشد، گویی میان آسمان و زمین به پرواز درآمدند و پس از بیرون شدنشان از خانه، اثری از آنها دیده نشد. الکافی ج۱ص۴۶۶حدیث ۹ #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

شجری به اسنادش از امام صادق (ع) نقل می کند: ام البنین برای حسین مرثیه می سرایید و می گریست تا این که چشمانش نابینا شد . امالی شجری ج۱ص۱۷۵ #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

پادکست فرهنگ عاشورایی.... قسمت چهاردهم ( قسمت دوم ) : تعزیه #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

تحلیل ششم در گزارش ۱۵(قسمت دوم) : آیا زندانی بودن سلیمان بن صرد دلیل غیبت او بوده است؟

درباره چرایی عدم حضور سلیمان در قیام مسلم بن عقیل و واقعه عاشورا تحلیلی ارائه شده است که به بررسی آن می پردازیم : محقق ارجمند ، محمد حسین مظفر با طرح این ادعا که دوازده هزار نفر در زندان های عبیدالله در حبس به سر می بردند و بسیاری از زندانیان ، از زعما و بزرگان و سران قوم بشمار می رفتند ، از قبیل مختار ثقفی ، سلیمان بن صرد ، مسیب بن نجبه ، رفاعه بن شداد و ابراهیم بن مالک اشتر به نوعی زندانی بودند و زندانی شدن سلیمان را دلیلی بر عدم حضور او در وقایع کربلا دانسته است( تاریخ شیعه ص۷۷) مشابه همین سخنان نیز در کلمات محقق رجالی مامقانی وجود دارد، ایشان در تنقیح المقال می نویسد : ابن زیاد پس از آگاهی از نامه نگاری کوفیان با امام حسین (ع) ، چهار هزار و پانصد نفر از توابین و اصحاب امیرالمومنین (ع) را دستگیر و زندانی کرد و مانع پیوستن آنان به امام حسین (ع) شد ، از جمله زندانیان ، سلیمان بن صرد خزاعی و ابراهیم بن مالک اشتر و ابن صفوان و یحیی بن عوف و صعصعه بن صوحان عبدی و دیگران بودند که راهی برای یاری امام حسین (ع) نداشتند، چون زندانی و در غل و زنجیر بودند ، یک روز به آنان غذا می دادند و روز دیگر آنان را گرسنه نگه می گذاشتند ، پس از اینکه شایعه هلاکت یزید به کوفه رسید و ابن زیاد در بصره بود ، شیعیان به خانه آن ملعون حمله برده ، اموال آن را برداشتند و غلامانش را به قتل رساندند و در زندان را شکسته و چهار هزار و پانصد نفر از جمله افراد مزبور را آزاد کردند و تصمیم به انتقام خون امام حسین (ع)گرفتند( تنقیح المقال ج۲ص۶۳) باید اذعان کرد که دقیقا معلوم نیست منبع و ماخذ علامه مامقانی در نقل این واقعه از کدام یک از منابع معتبر و دسته اول است، مضافا بر اینکه اگر این دستگیری بعد از نامه نگاری باشد؛ چرا عده ای از شیعیان که از بزرگان و زعمای آن بشمار می آمدند به زندان نیفتادند؟ افرادی چون حبیب بن مظاهر ، مسلم بن عوسجه که در قیام مسلم بن عقیل(ع) شرکت جستند اما تا پیش از قیام در کوفه حضور اجتماعی داشتند .به نظر می رسد ، طرح ادعای زندانی شدن سران شیعه به نوعی برای توجیه غیبت و مخفی بودن علل عدم همکاری سلیمان با مسلم و کربلا باشد که ناموفق بوده است ، چرا که اگر اینان به تعداد دوازده هزار نفر و یا چهار هزار و پانصد نفر در حبس و مشقت بودند ، برای عدم حضورشان در وقایع بعدی دلیل قانع کننده وجود داشته است و نیازی به توبه و پشیمانی در میان نمی باشد، چراکه با وجود عذر در این پیش آمدها حضور نداشته اند و دیگر دلیلی برای توبه وجود ندارد. در حالی که بنا بر تصریح تمامی منابع، سلیمان و یارانش در سال 65 ه.ق قیام خود را با نام توابین علنی کردند و به خونخواهی امام حسین(ع) برخاستند. ادامه دارد.... #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

امام باقر علیه السلام فرمودند: هنگامی که خاندان حسین (ع) را بر یزید وارد کردند ،روز بود و صورت های آنان باز بود. شامیان جفاکار گفتند: ما اسیرانی نیکوتر از اینها ندیده ایم .شما کیستید؟ سکینه دختر حسین (ع) گفت: ما اسیران خاندان محمدیم. قرب الاسناد ص۲۶حدیث ۸۸ امالی صدوق حدیث ۲۴۲ #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

تاریخچه حرم در قرن سیزدهم ( قسمت دوم) : در سال ۱۲۱۶ق وهابیان به عراق یورش آوردند و نه تنها کربلا را غارت کردند، بلکه آسیب جدی به حرم وارد نمودند . آنان ،ضریح و صندوق را از جا کندند و زیور آلاتی را که در آن جا بود، غارت کردند و تعداد بسیاری از زائران به شهادت رسیدند ( تاریخ العراق ج۶ص۱۴۴/ اعیان الشیعه ج۱ص۶۲۹) در سال ۱۲۱۶ق به دستور فتحعلی شاه ضریح تازه ای برای حرم ساخته شد که در سال ۱۲۱۸ق نصب گردید. ( ناسخ التواریخ ج۱ص۱۱۶) . #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

سالروز رحلت عالم ربانی فقیه صمدانی حضرت آیت الله بهجت رضوان الله تعالی علیه تسلیت باد. #عاشورا_پژوهی 🆔@ashoora_61

رَباب دختر امروالقیس کلبی زنی است که به مدت یک سال در کنار قبر شوهرش حسین(ع) ماند . و وقتی حسین (ع) از دنیا رفت. از رباب خواستگاری شد و بر آن پافشاری شد. گفت : غیر از رسول خدا (ص) ،پدر شوهری انتخاب نمی کنم و ازدواج نکرد. یک سال پس از آن زیست و زیر سایه نرفت تا بیمار شد و افسرده ، از دنیا رفت. تاریخ دمشق ج۶۹ص۱۲۰ البدایه و النهایه ج۸ص۲۱۰ تذکره الخواص ص۲۶۵ https://eitaa.com/Ashuraresearch

تحلیل ششم در گزارش ۱۵ (قسمت آخر): حالات روحی و روانی سلیمان بن صرد دلیل عدم حضورش در قیام مسلم بود.

اشکال دیگر احتمال زندانی شدن سلیمان این است که اساسا ابن زیاد در آغاز ورودش به کوفه ، از قدرت زیادی برخوردار نبوده بلکه قدرت عمومی با مسلم و جریان او بوده است. همانگونه که در محاصره دارالاماره کوفه گذشت که ابن زیاد به همراه بیست نفر و اندی در قصر باقی ماند.در چنین فضایی شیعیان به راحتی می توانستند دست به قیام بزنند نه اینکه منتظر دستگیری و زندانی شدن باشند ؛ آن هم با این تعداد زیاد؛مگر اینکه احتمال گسستگی اجتماعی شیعیان و عدم اتحاد آنها را در این مسئله تقویت کنیم که دراین صورت این اشکال مرتفع می شود.به نظر می رسد در تحلیل چرایی عدم حضور سلیمان بن صرد خزاعی در واقعه مسلم بن عقیل(ع)و رخداد کربلا باید میان خصوصیات شخصی سلیمان و موقعیت اجتماعی کوفه در بعد از قیام مسلم بن عقیل (ع)و شکست او یک جمع بندی انجام گیرد؛ابن سعد ، سلیمان را بسیار شکاک و بطیءالنفس وصف کرده است( الطبقات الکبری ج۴ص۲۱۹)شکاک بودن سلیمان در وقایع گذشته نیز دارای شواهدی می باشد.شرکت نکردن در جنگ جمل و احتیاط کردن در جایی که به زعم آنها جنگ میان همسر رسول خدا (ص) و امیر المومنین (ع) در جریان است از جمله این شواهد می باشد.از دیگر سو در تحلیل گفتمان سلیمان و سخنرانی او برای مردم کوفه در دعوت از امام حسین (ع) ردپای بدبینی سلیمان نسبت به مردم کوفه به خوبی آشکار است. مختار بن ابی عبید ثقفی ، سلیمان را فاقد دانش نظامی و فهم سیاسی می دانست( انساب الاشراف ج۶ص۳۶۷) و بر این باور بود که او ساده لوح و زود باور بوده است. از لحاظ روحی در این گونه افراد ، خصیصه ی ترس از جان بیشتر نمود دارد.شاهد این مدعا گزارش سبط بن جوزی است که ترس سلیمان در آن به خوبی منعکس شده است( تذکره الخواص ص۲۵۵)در این میان آیت الله خویی در صدد دفاع از سلیمان بر آمده و نقل هایی که او را تضعیف نموده است را به دلیل وجود راویانی که وثاقت آنها ثابت نشده، نمی پذیرد و با استناد به سخنان فضل بن شاذان وثاقت و جلالت او را ثابت می کند( معجم الرجال الحدیث ج۹ شماره ۵۴۶۹)در حالی که نقل فضل بن شاذان در کتاب اختیار معرفه الرجال که مورد استناد آیت الله خویی قرار گرفته است( اختیار معرفه الرجال شماره ۱۲۴)بدون سند است و دقیقا مشخص نیست که به چه واسطه ای از فضل بن شاذان نقل شده است؛مضافا بر اینکه از لحاظ روشی، اگر روایات مذمت راویان و اصحاب ائمه (ع) مورد تشکیک سندی قرار می گیرد چرا روایت ستایش و نقل هایی که درفضیلت و جلالت آنها نقل شده، مورد واکاوی سندی قرار نمی گیرند؟ و تکلیف این دسته از گزارش ها نیز از جهت راویان مشخص نمی شود؟ هر چه بود، خصوصیات فردی و تعلل سلیمان در قیام مسلم (ع) موجب گردید تا او جزء قائدین این رویداد سرنوشت ساز بشمار آید. البته یک احتمال دیگر نیز وجود دارد،( هر چند در میان منابع دلیلی برای آن وجود ندارد )و آن اینکه سلیمان در آغاز امر با مسلم(ع) بیعت کرده باشد، اما هنگامی که کار مسلم به قیام و نبرد مسلحانه کشیده شد ، گوشه گیری را انتخاب نموده و وارد این نزاع نگردید و با شکست مسلم بن عقیل (ع)و شهادت وی ، کوفه در دستان ابن زیاد افتاد ، که با شکست دادن مسلم بن عقیل(ع) توانسته بود زهر چشمی از کوفیان بگیرد و در کوفه جولان دهد و شرایط را برای ملحق شدن افراد به کربلا سخت تر نماید. گزارش های متعددی درباره وجود موانع از سوی عبیدالله بن زیاد برای ملحق شدن مردم کوفه به امام حسین (ع) در میان منابع وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم ؛ عبیدالله بن زیاد ، بزرگان قوم را تهدید نمود که اگر خبری از او مخفی کنند ، مجازاتشان اعدام خواهد بود و همچنین مردم را هشدار داد که هرکس مظنون به پشتیبانی از امام حسین(ع) باشد، بدون محاکمه به دار آویخته می شود و خانه و اموالش نیز سوزانده و مصادره می گردد ( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۹)وی همچنین با گماردن جاسوس از ورود و خروج افراد مظنون جلوگیری کرد( اخبارالطوال ص۳۵۹)و مردم را به شدت زیر نظر گرفته بود( تاریخ طبری ج۵ص۳۵۹). با این اوصاف ، تردیدهای درونی سلیمان و یاری نرساندن به مسلم (ع)و سخت شدن شرایط کوفه از سوی حاکمیت، کار را به آنجا کشاند که سلیمان بن صرد نتواند در واقعه کربلا به نقش آفرینی دست بزند و تنها بعد از واقعه عاشورا و در جریان توابین توانست برای آیندگان نامی از خود در تاریخ به جای بگذارد. @ashoora_61

عاقبت جنایتکاران کربلا .... قسمت دهم : تمیم بن حصین از قبیله فزار و جزو سوارانی بود که از سپاه عمربن سعد برای جنگ تن به تن گام جلو نهاد و با لحنی شماتت آمیز آب فرات را به رخ سپاه تشنه کام امام حسین (ع) کشید. امام او را نفرین کرد که تشنه کشته شود . براثر این دعا بلافاصله چنان عطشی بر او مسلط شد که از اسب افتاد و زیر سم سواران له شد و به درک واصل شد. امالی صدوق حدیث ۲۳۹ @ashoora_61

تاریخچه حرم قسمت سوم قرن ۱۳ق : در دوره فتحعلی شاه و بعد از آن تا روزگار ناصرالدین شاه نه تنها سلطان قاجار، بلکه برخی از درباریان، از جمله زنان درباری مبالغ هنگفتی هزینه حرم امام حسین علیه السلام کردند. همسر فتحعلی شاه در سال ۱۲۳۲ق ایوان مقابل قبر شریف را طلاکاری کرد همچنین در سال ۱۲۳۷ق مناره های حرم طلاکاری شد اما در سال ۱۲۵۸ق و ۱۲۶۰ق نجیب پاشا حاکم بغداد به بهانه مبارزه با اشرار به کربلا یورش برد و شمار فراوانی از مردم را به قتل رساند. ناسخ التواریخ ج۲ص۸۳۵ @ashoora_61

اثاثیه حسین (ع) را تصاحب کردند. مردی زیور آلات فاطمه دختر حسین ( ع) را گرفت و گریه کرد. فاطمه گفت: چرا گریه می کنی؟ آن مرد گفت: آیا دختر رسول خدا را غارت کنم و گریه نکنم؟! فاطمه گفت: پس وا بگذارش گفت: می ترسم دیگری، آن را ببرد. سیر اعلام النبلا ج۳ص۳۰۳ @ashoora_61

تحلیل هفتم(قسمت اول) در گزارش ۱۵: غیبت ابراهیم بن مالک اشتر در قیام مسلم بن عقیل علیه السلام

قبیله مذحج که هانی بن عروه بزرگ آنها به شمار می آمد ، دارای هفده طایفه شناخته شده در کوفه بود که همگی در کوفه زندگی می کردند( جمهره انساب العرب ص۴۷۶)و طایفه نخع از جمله ی قبیله مذحج بود، با این حال در گزارش های تاریخی حرکت مثبتی از این طایفه، نسبت به دستگیری زعیم آنها هانی مشاهده نمی شود؛ و در این بین، نقش ابراهیم بن مالک اشتر که به خاطر رشادت خودش و نام آوری پدرش در کوفه شناخته می شد ، نیزدر وقایع قیام مسلم بن عقیل(ع) و رخداد عاشورا در هاله ی از ابهام قرار دارد؟ دکتر خلیل شاکر حسین در تحلیل چرایی عدم حضور ابراهیم ، براین دیدگاه متمایل شده که ابراهیم در وقایع قبل از قیام مختار کودک و کم سن و سال بوده و این همان عامل مهمی غیبت ابراهیم در قیام مسلم می باشد، چرا که بنابر گزارش ها در هنگام قیام مختار جوان بوده است( فصلنامه تاریخ اسلام شماره ۱۸ص۹۸)احتمالا مراد دکتر شاکر حسین از گزارش های تاریخی ، روایت ابو مخنف است که طبری آن را این گونه نقل کرده است که مختار ثقفی برای بدست آوردن پیروزی به ابراهیم نیاز داشت، زیرا یارانش به وی گفته بودند که ابراهیم جوان دلاور و نیرومند و فرزند مرد بزرگ و بلندآوزه ای است وعشیره توانمند و پر شماری دارد( تاریخ طبری ج۶ص۱۵) گذشت که برخی از پژوهشگران نیز بر این باور بودنند که ابراهیم به همراه دوازده هزارنفر توسط ابن زیاد زندانی شده بود( تاریخ شیعه ص۷۷)اما از دیگر سو،در گزارش نصر بن مزاحم (متوفای 212ق) آمده است که در جنگ صفین به همراه مالک اشتر می جنگیده( وقعه الصفین ص۴۴۱)و در جای دیگری نقل می کند که ابراهیم ازحضورخود نزد امیرالمومنین(ع) خبر می دهد که امر فرمود تا مالک که درون سپاه معاویه رخنه کرده بود ، باز گردد و واقعه قرآن به نیزه کردن شامیان را روایت می کند( همان ص۴۹۰). ادامه..... @ashoora_61

پادکست فرهنگ عاشورایی..... قسمت چهاردهم ( قسمت آخر) : تعزیه #پادکست @ashoora_61

غفرالله لهم و لنا ....... خداوند همه شیعیان امیرالمومنین (ع) را با اهل بیت (ع) محشور کرده و از خوان با کرم علی بن موسی الرضا (ع) متنعم نماید.