یه سخنرانی از یکی از مشاورهای معروف خانواده گوش میدادم، با عرض معذرت عین کلام رو نقل میکنم:

دختره نصفه شب بلند میشه میبینه یکی کنارش دراز کشیده که عین شتر -بازم معذرت میخوام- داره خُرّ وپُف میکنه! با خودش میگه واقعا این موجود ارزش داشت که این قدر خودم رو براش بکشم؟!!

حقیقتی هست انصافا!

البته منکر تقدس عشق زمینی وارزش اون نیستم.

عرضم اینه ارزش انسان بیش از ایناست!

باید فدای موجود بی نقص ونامحدود شد

هر چه قدر جلوتر بریم بفهمیم که هنوز هیچی ازش نمیشناسیم

موجودی که هر چه قدر باهاش باشیم تکراری نشه از جذابیت نیفته

کمالاتی داره که اصلا نمیتونیم درک کنیم پس همیشه خواستنی میمونه!

این روایت زیبا از امیرالمومنین علیه السلام رو با هم ببینیم

قیمه کل امرئ ما یحسنه

ارزش هر کس به مقدار اون چیزی هست که اون رو خوب ونیکو حساب میکنه