#شرح_نامه ۳۱
📌قسمت ۱۳
❣امیر المومنین علیه السلام در ادامه نامه به امام حسن(ع) می فرماید :
✨وَدَعِ الْقَوْلَ فِيمَا لاَ تَعْرِفُ، وَالْخِطَابَ فِيمَا لَمْ تُکَلَّفْ وَأَمْسِکْ عَنْ طَرِيق إِذَا خِفْتَ ضَلاَلَتَهُ، فَإِنَّ الْکَفَّ عِنْدَ حَيْرَةِ الضَّلاَلِ خَيْرٌ مِنْ رُکُوبِ الاَْهْوَالِ
💠درباره آنچه نمى دانى سخن مگو و نسبت به آنچه موظف نيستى دخالت منما. در راهى که ترس گمراهى در آن است قدم مگذار چه اينکه خوددارى کردن به هنگام بيم از گمراهى بهتر از آن است که انسان خود را به مسيرهاى خطرناک بيفکند»;
🔻جمله «دَعِ الْقَوْلَ فِيمَا لاَ تَعْرِفُ»
نباید انسان از امورى سخن بگويد که از آن آگاهى ندارد.
🔻«وَالْخِطَابَ فِيمَا لَمْ تُکَلَّفْ»
اشاره به اين است که در مسائل غير مربوط به تو دخالت مکن و به تعبير ساده فضولى در کار ديگران موقوف! چه بسيارند کسانى که به علت دخالت در کارهاى ديگران و امورى که به آنها مربوط نيست هم از انجام وظيفه خود مى مانند و هم گرفتارى ها و نزاع هايى براى خود از اين رهگذر به وجود مى آورند.
🔻و جمله «وَأَمْسِکْ...» به رعايت احتياط در شبهات اشاره دارد که يکى از اصول مسلم عقلانى است; هرگاه انسان در برابر دو راه قرار گرفت: راهى روشن و خالى از اشکال و راهى مجهول و تاريک، عقل مى گويد هرگز در چنين راهى گام مگذار که ممکن است سرانجام شومش دامانت را بگيرد و اگر هم به مقصد برسى با ترس و وحشت و اضطراب خواهد بود. در راهى گام بنه که با اطمينان و آرامش تو را به مقصودت مى رساند.
📕#نهج_البلاغه
📝ادامه دارد.....
@atash_bandegi🍁
┗━━━🍁━━
✨﷽✨
#درس_اخلاق
🌼اقرار به نعمتها و گناهان
✍امام‌باقر(ع) می‌فرماید: خدا از مردم فقط دو چیز می‌خواهد، یکی اینکه اقرار کنند به نعمت تا خدا نعمتشان را زیاد کند و دیگر اینکه اقرار کنند به گناهشان تا خدا آنها را ببخشد (کافی/2/426)
اقرار به نعمت هم کار پیچیده‌ای نیست و احساس درونی نمی‌خواهد؛ همان نگاه و توجه به نعمت کافی است.
در روایات برای اینکه توجهِ ما به نعمت‌های خدا عمیق‌تر شود، راهکارهایی یاد داده‌اند که در واقع، تکنیک‌های تقویت توجّه است. مثلاً اینکه: وقتی انسان به یاد نعمتی افتاد، به‌خاطر شکر خدا، سجده کند (کافی/2/98)
این‌کار در تقویت توجّه انسان، مؤثر است.
شکر بالاتر از صبر است (امالی صدوق/613) وقتی به تو خوش گذشته است و از تهِ قلب می‌گویی «خدایا شکر»؛ این قیمتش بالاتر از صبر در بلاست! خدا خوشحال می‌شود بنده‌اش از نعمتها استفاده کند، لذّت ببرد و از او تشکر کند.اگر همیشه به نعمات نگاه کنیم، نعمات‌مان زیاد می‌شود و حال‌مان هم همیشه خوب خواهد بود. منتها اگر می‌خواهی تمرین کنی که زیاد به یاد نعمت‌های خدا بیافتی، باید به یک چیزهایی هم توجه نکنی؛ مثلاً به چیزهایی که خدا به دیگران داده، زیاد نگاه نکن (زیاد نگاه نکردن از مقولۀ کنترل ذهن است)
💥امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که زیاد به نعمت‌هایی که خدا به دیگران داده نگاه کند، اندوهش طولانی می‌شود و هیچ وقت ناراحتی‌اش برطرف نمی‌شود، نعمت‌هایی را که خدا به خودش داده است، کوچک تلقّی می‌کند لذا شکرش برای خدا کم خواهد شد. پس همیشه نگاه کن به کسی که کمتر از توست، این‌طوری بهتر می‌توانی شاکر نعمت‌های خدا باشی و مستحق زیادکردن نعمت می‌شوی (اصول‌سته‌عشر /209)
📚علیرضا پناهیان - 97.06.31
@atash_bandegi🍃🌺🍃