✨🌷✨🌷✨🌷✨🌷✨ 🌷✨ ✨ ✅مباحثه #امام_موسی_کاظم_علیه_السلام با دو تن از علماء برجسته فرقه حنفيه 🔷ايامي كه هارون الرشيد #امام_موسی_کاظم_علیه_السلام را محبوس كرده بود، ابو يوسف و محمد بن الحسن كه هر دو به مذهب اهل سنت، مجتهد عصر و از شاگردان ابوحنيفه بودند، با هم قرار گذاشتند نزد #امام عليه السّلام بروند و مسائل علمي از او بپرسند، و به اعتقاد خود با او مناظره كنند. چون به خدمت آن حضرت رسيدند، مقارن رسيدن ايشان مردي كه از طرف سندي ابن شاهك موكل بر آن حضرت بود، آمده گفت: نوبت من تمام شد و به خانه خود ميروم، اگر شما را خدمت و كاري هست بفرمائيد كه چون نوبت من شود آن را انجام دهم. #امام_موسی_کاظم عليه السّلام فرمود: «برو، خدمتي و كاري ندارم». و چون مرد روانه شد، رو به ايشان كرد و گفت: «تعجب نميكنيد اين مرد كه امشب خواهد مرد و قصد دارد كه فردا براي حل مشكل مرا ياري نمايد». پس هر دو برخاسته و بيرون رفتند، در حاليكه به هم ميگفتند: ما آمده بوديم از او مسائل واجب و سنت بشنويم، او خود از #غيب خبر ميدهد، كسي را فرستادند تا بر در خانه آن مرد منتظر خبر نشست، نصفي از شب گذشت، فرياد و ناله از خانه بلند شد، مأمور پرسيد چه شده؟ گفتند: آن مرد بدون هيچ بيماري و مرضي مرده است. فرستاده رفت و خبر را به آن دو رسانيد. ايشان به خدمت #امام عليه السّلام آمده  پرسيدند: ميخواهيم بدانيم كه شما اين #علم را از كجا به هم رسانده ايد؟ #امام_کاظم عليه السّلام فرمودند: «اين #علم از آن علمها نيست كه ديگري را راهي به آن باشد. اين #علم از آن باب است كه #رسول_الله صلّي الله عليه و آله اخبار فرموده بود، #علي_بن_ابيطالب عليه السّلام را.» آن دو متحير و مبهوت شدند و هر چه خواستند حرف ديگري بزنند نتوانستند و برخاسته و شرمنده برگشتند.[۱] 🔺پی نوشت: [۱] . اربلي، علي بن عيسي، كشف الغمه، مهر، چاپ دوم، ۱۳۶۴ هـ. ش، ج ۳، ص ۵۵ #کانال_تبیین

✅✅ نشست گفتمانی زن و خانواده در اندیشه رهبرانقلاب «مسئولیت‌پذیری» رکن اصلی تحکیم خانواده است   سلسله نشست‌های گفتمانی «زن و خانواده» در اندیشه رهبر انقلاب، با حضور اساتید و متخصصان این عرصه در مشهد در حال برگزاری است. نشست افتتاحیه‌ی این دوره با سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه با موضوع الگوها و اسوه‌ها و مسئولیت‌پذیری در خانواده برگزار شد:  مسئولیت پذیری را در خانواده‌های ایرانی تقویت کنیم حضرت امام تقریباً دیگران را در مقابل تأثیری که مادر بر فرزند دارد، بی‌تأثیر می‌دانند؛ حتی پدر را. اگر مادری به قدرت خود در تأثیرگذاری بر فرزندش واقف باشد، از شناخت و انجام دقیق مسئولیت خودش لذت خواهد برد. روانشناس‌ها میزان تحمل و بردباری زنان در برابر رنج را اندازه‌گیری و بیشتر از تحمل مردان اعلام کرده‌اند. البته معنی این حرف، این نیست که زن‌ها را به رنج کشیدن تشویق کنیم؛ ولی می‌دانیم «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ» یعنی انسان در رنج آفریده شده. برخی رنج‌ها مختص مردان است، برخی مختص زنان و برخی مشترک. اگر بخواهیم از رنج فرار کنیم، دچار رنج‌های بیشتری خواهیم شد. رنج مثل موج خروشانی که انسان را به درون دریا می‌کشد و غرق می‌کند، او را نابود خواهد کرد؛ ولی اگر مثل موج‌سواران بر روی این موج‌ها سوار شوی، ورزش و تفریح می‌کنی. نمونه‌ی طبیعی و مثال‌زدنی این رنج، فرزندآوری، تربیت فرزند و نگهداری فرزند است که خدا در این باره سخن گفته و فرزندان را برای همیشه مدیون مادران قرار داده است. مادران قدرت تحمل این رنج را دارند. این قدرت‌ها هر کدام مسئولیت‌هایی را به دنبال می‌آورند که مادران باید آنها را بشناسند، پدران هم همین‌طور.  زن و مرد هر کدام باید مسئولیت‌های خود را بشناسند پدران متأسفانه گاهی از همسران خود گله‌مند می‌شوند، چون همسران‌شان مطابق میل آنها رفتار نمی‌کنند. مردان در زمان خواستگاری و زمانی که به دنبال همسر محبوب می‌گردند، انعطاف‌پذیری بیشتری در مورد طرف مقابل دارند؛ این باید تا آخر عمر ادامه پیدا کند. کما اینکه حضرت ابراهیم (ع) در ارتباط با ساره، در آن شرایط خاص این هم‌نوایی و هماهنگی را داشت. در روایت هست که «حرف دل زنت را گوش بده تا او به تو علاقه پیدا کند.»؛ البته این روایت هم هست که «مردی که مطیع زنش باشد، ملعون است.». هر دو روایت را داریم، شنونده باید عاقل باشد. اگر زن جای مرد را بگیرد و بخواهد بر مرد فرماندهی کند و مرد از سر عجز، ترس یا فرار از دردسر، از زن اطاعت کند، مرد ملعون است؛ نه اینکه فقط خدا از او بدش بیاید، نه! این مرد پیش زن خودش هم محبوب نخواهد بود. فرزندان بدی هم بار خواهد آورد. نظام اجتماعی به هم می‌ریزد. مرد باید اقتدار داشته باشد و پادشاه و فرمانروای خانه باشد؛ البته این فرمانروایی مطلق نیست؛ اگرچه بعضی زن‌ها این اقتدار مرد را به راحتی می‌کوبند و خیلی از مردها هم تسلیم می‌شوند. از طرفی می‌فرمایند «علامت مرد منافق این است که خانواده به میل او غذا بخورند و علامت مرد مؤمن این است که او به میل خانواده غذا می‌خورد.». ببینید خدا چه ترکیب زیبایی ایجاد کرده است. همین مرد مقتدر و فرمانروا وقتی به خانه می‌آید می‌گوید «امروز می‌خواهیم برویم بیرون! بچه‌ها، چه دوست دارید که بخریم؟» و بعد می‌گوید «خانم! شما این غذا را دوست داری، این را حتماً می‌خرم.». این برای یک زن لذت‌بخش است. امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرماید: «وقتی زن عصبانی شد و بدگویی کرد، شما در مقابل او سکوت کنید.». آقایان زیادی از دعواها و مشاجرات خانوادگی گله می‌کنند؛ به آنها می‌گویم «شما در این دعواها، مشاجره نکن.». می‌گوید «نمی‌شود!»، می‌گویم «اگر دختربچه‌ی سه ساله‌ای داشته باشی که همین حرف‌های زنت را به تو بزند، چه کار می‌کنی؟»، می‌گوید «با خودم می‌گویم او بچه است، عیبی ندارد. حواس و سرش را گرم می‌کنم.»، می‌گویم «عیناً باید همین برخورد را با زنت بکنی. او گاهی اوقات مثل دختربچه‌ای که پدرش را اذیت می‌کند، می‌خواهد تو را به ستوه بیاورد. تو باید به پای او بنشینی و بردبارانه او را تحمل کنی. چرا عصبانی می‌شوی؟ حالا یک چیزی گفته! مگر تو چه کسی هستی که اگر کسی چیزی به تو بگوید، طوری بشود در عالم؟». مسئولیت زن هم گاهی اوقات همین است. مرد حتی اگر هیکل بزرگ، پول و زور زیاد و محاسن سفید هم داشته باشد، دوست دارد مورد نوازش همسرش قرار بگیرد؛ مانند دوران کودکی که مادرش او را نوازش می‌کرد. گاهی مرد این نیاز را دارد و گاهی زن. رهبر معظم انقلاب هم در فرمایش‌هایشان تصریح کرده‌اند که گاهی

اوقات مردان مثل یک بچه جز خرابکاری چیزی ندارند! من تعجب می‌کنم از زنانی که از مردان خود گله‌مندند، ولی از بچه‌هایشان خیر! وقتی بچه لباسش را کثیف می‌کند، لباس تمیز تن او می‌کند و هیچ کینه‌ای از بچه‌ی خود به دل نمی‌گیرد. افراد مسئولیت‌ناپذیر و مسئولیت‌نفهم، اگر مذهبی باشند دوست دارند همسری شبیه امیرالمؤمنین علی (ع) یا حضرت زهرای اطهر (س) از آسمان برایشان بیاید، وگرنه زندگی را به هم می‌ریزند. اول خودشان ناراحت می‌شوند و بعد دیگران را ناراحت می‌کنند.  هنر تقسیم کار در خانواده باید به درستی انجام شود در آن حدیث شریف که پیامبر اکرم (ص) مسئولیت‌ها را تقسیم کرد، فرمود «فاطمه! مدیریت خانه با تو؛ و علی جان! مدیریت بیرون با تو!». و حضرت زهرا (س) فرمودند «از این تقسیم مسئولیت خیلی خوشحال شدم». حضرت زهرا (س) نمونه‌ی یک انسان و زن کامل است. هر زنی که روحیه‌ی متناسبی داشته باشد و طبیعت و فطرتش بیدار و سالم باشد، همین‌طور است و این تقسیم مسئولیت را به سهولت می‌پذیرد. البته در زندگی شهری مشغله‌ها و کارهای داخل خانه برای خانم‌ها کم شده و مقداری از مسئولیت‌های اجتماعی به دوش خانم‌ها افتاده است. اما فرد می‌تواند تعادل را برقرار کند. خانم‌های زیادی باید معلم، پزشک، پرستار و... بشوند، حتی برخی خانم‌ها استعداد تجارت یا کارهای دیگر دارند، اما می‌توانند در کنار همسری و مادری، آن نقش را هم ایفا کنند. یک مادر در آن واحد می‌تواند نقشی را در ارتباط با دخترش و نقش متفاوتی را در ارتباط با پسرش، و نقش متفاوت‌تری را در ارتباط با همسرش داشته باشد. اگر شغل خارج از خانه داشته باشد، نقش دیگری را هم آنجا ایفا می‌کند. این استعداد زنان است که نباید دست کم گرفت. می‌توانیم بگوییم زن‌ها مسئولیت بیشتری هم در خانه و هم در جامعه دارند. مثلاً همین موضوع حجاب، که زنان باید روابط بین زن و مرد را مدیریت کنند؛ این ناشی از توانمندی‌های زن است. من از رهبر معظم انقلاب شنیدم که در یکی از سخنرانی‌هایشان فرمودند «در مجموع، زن قدرتمندتر از مرد است.»؛ معنای این جمله چیزی نیست جز اینکه زن مسئولیت بیشتری دارد. فرهنگ مسئولیت‌پذیری، نه مسئولیت‌گریزی را باید از کودکی، مادرها به بچه‌ها یاد بدهند. این مسأله خیلی مهم‌تر از مقوله‌ای مثل حجاب است. حجاب میوه‌ی این درخت است. می‌گویند «وقتی شما بی‌حجابی می‌کنید، لطمه می‌زنید!»، طرف می‌گوید «به من چه!». دیگر نمی‌شود کاری کرد؛ چون او مسئولیتی برای خودش قائل نیست. مردانی که به راحتی طلاق می‌دهند یا دل همسرشان را می‌شکنند یا زنانی که به راحتی غرور مردشان را می‌شکنند، اینها احساس مسئولیت نمی‌کنند. قدیم‌ها زن‌ها خط قرمزهایی برای خودشان داشتند؛ مثلاً یک مادربزرگ به دختر یا عروس خود می‌گفت «غرور مرد را نشکن، اگر بشکنی نابود می‌شود.». در ارتباط با کودکان‌شان هم احساس مسئولیت داشتند. الان دیگر هیچ‌کس درباره‌ی هیچ‌کس احساس مسئولیت نمی‌کند، همه به دنبال نفسانیات خود هستند، من راحت باشم، دیگران ناراحت! پس آداب خانواده از کجا به دست می‌آید؟  حجاب، میوه‌ی مسئولیت پذیری است خانمی احساس می‌کرد حق مردها بر زن‌ها زیاد تذکر داده می‌شود؛ پیش پیغمبر اکرم (ص) رفت و گفت: «ما به گردن مردها حق داریم یا نداریم؟»، پیامبر (ص) فرمود: «بله، شما هم یکی دو تا حق دارید، اگرچه مرد شما به گردن شما بیشتر حق دارد.». معنای این حرف چیست؟ تبعیض؟ یعنی تو مسئولیت بیشتری داری؟ نه! یعنی تو قدرتمندتری! زنان قدرت زبان دارند، وقتی ماهرانه اما بد، از این قدرت استفاده کنند، چه آتشی خواهند سوزاند! لذا گناه زن درباره‌ی زبان، ۹ برابر مردان حساب می‌شود. این یک اسلحه است. نباید از آن بد استفاده کرد. مهم‌ترین عامل به جهنم رفتن زنان، زبان آنها است، نه بی‌حجابی آنها. مهم‌ترین عامل به جهنم رفتن مردان، چشم‌شان و بدبختی‌های دیگر است. بالاخره هر کسی نقطه‌ضعفی دارد و البته ضعف مردان بیشتر است. ما در مدرسه‌ای که داریم، دوستان گفتند «از کدام خانواده‌ها دانش‌آموز بپذیریم؟»، گفتم «شما را به خدا به حجاب، نماز و خیلی از این حرف‌هایشان نگاه نکنید. ببینید مادر، اهل کنترل زبان نزد کودکان هست یا نه؛ اگر هم بی‌حجاب بود بپذیرید. با هم کنار می‌آییم.». این حرفم را این‌طور نقل نکنید که «فلانی گفت بی‌حجابی مهم نیست!». نه! بی‌حجابی مهم است؛ ولی نه به اندازه‌ی زبان. در خطبه‌ی همام در سطر صفات متقین فرمود «مَنْطِقُهُم الصَّواب» بعد فرمود «مَلْبَسُهُمُ الإقْتِصادُ»؛ مثلاً زبان شاکرانه نداشتن در زنان رایج است، ولی در روایات هست که زبان شاکرانه داشتن در زنان چه ثوابی دارد. می‌دانید که ثواب شکر، با اینکه با شیرینی توأم است، از ثواب صبر، با اینکه با رنج توأم است، بیشتر است؛ فردی که رنج کشیده و مصیبتی را تحمل کرده، ثوابش کمتر است از کسی که نعمت خورده و شکر کرده، چون فضیلت شکر بالاتر از فضیلت صبر است.

مرحوم ابوترابی هشت سال اسیر بودند؛ قبل از انقلاب هم وضع‌شان در زندگی خانوادگی بدتر از وضع دوران اسارت‌شان بوده. مدام این طرف و آن طرف بوده. آدمی نبود که بتواند جایی بایستد. رفیق ما می‌گوید: «برای کاری درب خانه‌شان رفتم. حاج خانم آمدند. پسرشان هم بودند. خواستم خودشیرینی کنم، گفتم «این آقای ابوترابی هم که شوهر نشد برای شما! هیچ‌وقت نیست. هشت سال که نبود، الان هم هر دفعه می‌آییم در شهر دیگری است!». خانم ناراحت شد، به من که به شوخی این حرف را زده بودم، خیلی جدی تاخت که «ایشان اسم‌شان که بالای سر ما هست، کافی است، ما درب خانه‌ی خدا شاکر و راضی هستیم. شما چه می‌گویید؟ ما به صدقه سر ایشان زنده هستیم!». این خانم اصلاً عوام نیست. مهم نیست دل این خانم چقدر راضی است، ولی اثر این زبان شاکرانه در فرزندان او دیده می‌شود.  حرمت پدر را در خانواده حفظ کنیم اکثر دخترانی که اهل تبرج و بی‌بند و بار هستند و بد رفتار می‌کنند، مادران دهان‌دریده‌ای در مقابل پدران‌شان دارند. وقتی حرمت پدر شکست، این دختر نه از توجه پدر لذت می‌برد، سیراب می‌شود و آرام می‌گیرد، نه این پدر دیگر به دختر خود توجه خواهد کرد. وقتی این دختر از محبت پدر سیراب نشد، می‌خواهد توجه همه را در خیابان جلب کند. در تهران کسی در یک جلسه‌ی خیلی رسمی گفت «ما این حرف را میدانی تجربه کردیم، دیدیم درست است» مردان در خانواده باید مسئولیت‌های خود را بشناسند. مسئولیت محوری مردها این است که دل خانم خود را به دست بیاورند و این دل را همیشه نسبت به محبت خاص خود مطمئن نگه دارند؛ که معمولاً در جامعه‌ی ما این‌طور نیست. کسی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت «خانمم اذیتم می‌کند». امام صادق (ع) علم غیب دارند و می‌توانند پشت پرده‌ی زندگی آدم‌ها را ببینند، ولی حرفی که زدند نیازی به علم غیب ندارد؛ فرمودند «حتماً کم به خانمت می‌گویی من به تو علاقه دارم! او روان‌پریش می‌شود و بعد به تو گیر می‌دهد!». مرد باید به زن اطمینان‌خاطر بدهد؛ این یک مسئولیت است. چرا حضرت معصومه (س) ازدواج نکرد؟ چون نمی‌توانست مسئولیت همسری خود را نسبت به مردهایی که در زمان او بودند انجام دهد. چرا اولیای خدا بعضاً با خانم‌هایی که زیاد هم خوب نبودند ازدواج کردند؟ چون می‌توانستند مسئولیت خودشان را انجام بدهند. مردها در مورد زن‌ها مسئولیت اندکی دارند، نسبت به مسئولیتی که زن‌ها در مورد مردها دارند؛ و چقدر شیرین است مسئولیت داشتن، نقش ایفا کردن و شکل دادن به افراد. زن به مرد خود و کودکان خود شکل می‌دهد. آیا کسی حاضر است نقش خالقیت و شکل دادن به دیگران را کنار بگذارد و نقش‌های دیگر را بپذیرد؟ عجیب است اگر کسی بخواهد شغل‌های دیگر را به این شغل ترجیح بدهد.  فرار از مسئولیت در خانواده، آثار مخربی دارد چرا باید مردها از زن‌ها خواستگاری کنند، بعد زن‌ها انتخاب کنند که بپذیرند یا نه؟ هیچ‌کس برای قبول کردن مردها کِل نمی‌کشد؛ می‌گویند مردها همین‌جوری کسی را انتخاب می‌کنند و کارشان حساب ندارد، ولی زن باید هوشیارانه ببیند که از این مرد چه می‌تواند بسازد؟ چه بسا مردها متوجه مسئولیت خود نباشند و جلو بیایند؛ ولی زن‌ها متوجه مسئولیت‌شان هستند. در خارج از کشور طرف حتی وقتی با معشوقه‌اش به رستوران می‌رود، حاضر نیست پول خرج کند و دانگی حساب می‌کنند؛ در زندگی هم همین‌طورند. من به یک کشور اروپایی رفته بودم. صاحب‌خانه با همسرش دعوا می‌کرد. علت را که پرسیدم گفت «بنا بود یکی پول آب را بدهد، یکی پول برق». یکی‌شان می‌گفت «تو برق اضافه استفاده می‌کنی!»، دیگری می‌گفت «تو آب اضافه استفاده می‌کنی!». چه زندگی ننگینی! به زنان اروپایی در مصاحبه‌ای می‌گویند «در ایران مردی هست که تمام خرج خانم را می‌دهد. اما از خانم تقاضا می‌کند حجاب داشته باشد». زنان می‌گویند «حتی اگر بگوید پوشیه بزن، ما می‌زنیم. واقعاً کسی هست که مسئولیت زندگی ما را بپذیرد؟». در غرب به اینجا رسیده‌اند. چرا سگ نگه می‌دارند؟ سگ زبان‌بسته مسئولیت چندانی برای آدم ندارد و با آدم در مورد مسئولیتی که در برابرش دارد، حرف نمی‌زند. ولی چرا از سگ داشتن لذت می‌برد؟ چرا این نوع از مسئولیت کم‌دایره و کم‌عمق را می‌پذیرد و از آن لذت می‌برد؟ چون انسان است و نمی‌تواند از انسانیت خودش دست بکشد، از مسئولیت داشتن لذت می‌برد. صبح به صبح بلند می‌شود، این سگ‌ها را می‌برد تا دور بزنند، سگ‌ها در کوچه کثیف‌کاری می‌کنند، بعد آنها را به خانه می‌برد. خب مسئولیت یک بچه را می‌پذیرفتی! نمی‌پذیرد؛ چون مسئولیت عمیق‌تر است. مکروه است مرد بیرون غذا بخورد. روایت می‌گوید «غذایی را که خانمت پخته بخور». این زن با احساس مسئولیت و عاطفه این غذا را پخته است. احساس مسئولیت مردان و زنان در جامعه فوق‌العاده زیبا است، ولی معمولاً کسی نمی‌بیند و از آن تقدیر نمی‌کند، جامعه هم دارد از آن فاصله میگیرد. 🔺گفتاری از حجت الاسلام علیرضا پناهیان

#تفسیر_قرآن_کریم (ادامه تفسیر آیه ۶ سوره هود) 💠در آیه کریمه خداوند میفرماید؛ ما روزی هر جنبنده ای را در هر کجا باشد به او میدهیم حال سؤال اینجاست که آیا روزى هر کس؛ خواه ناخواه به او مى رسد یا این که باید به دنبال آن رفت؟ 💠بعضى از افراد با اتکاء به تعبیراتى همانند آیه فوق، یا روایاتى که روزى را مقدر و معین معرفى مى کند، فکر مى کنند: لزومى ندارد که انسان براى تهیه معاش زیاد تلاش کند؛ چرا که روزى مقدر است، و در هر حال به انسان مى رسد، و هیچ دهان بازى بدون روزى نمى ماند! 💠این چنین افراد نادان، که شناختشان درباره دین و مذهب فوق العاده سست و ضعیف است، بهانه به دست دشمنان مى دهند، که مذهب، عاملى است براى تخدیر، رکود اقتصادى و خاموش کردن فعالیت هاى مثبت زندگى، و تن در دادن به انواع محرومیت ها، به عذر این که، اگر فلان موهبت نصیب من نشده، حتماً روزى من نبوده، اگر روزى من بود، بدون چون و چرا به من مى رسید. 💠در حالى که، مختصر آشنائى با قرآن و احادیث اسلامى، براى پى بردن به این حقیقت کافى است که، اسلام پایه هر گونه بهره گیرى مادى و معنوى انسان را سعى و کوشش و تلاش مى شمرد، تا آنجا که در جمله شعارگونه قرآنى[لَیْسَ لِلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعى] بهره انسان را منحصراً در کوشش و کارش قرار مى دهد. 💠پیشوایان اسلامى، از چوپانى گرفته، تا خیاطى، زره بافى و کشاورزى،را انجام میدادند اگر مفهوم تضمین روزى از طرف خدا، نشستن در خانه و انتظار رسیدن روزى باشد، نباید پیامبران و امامان، که از همه آشناتر به مفاهیم دینى هستند، این همه براى روزى تلاش کنند. ♻️ادامه دارد

🔴 #اسیر_توهمات_نباشیم! 💠 خیلی از مسائلی که مردم در زندگی به آن مبتلا هستند ناشی از این است که #اسیر اوهامند و از ياد مرگ و آخرت غافل شده‌اند! هنوز به غرض عالی خلقتشان و ميدان پرواز انسان پی نبرده‌اند. 💠مثلا بعضی از مردم همیشه یک #تقويم کنار دست خود دارند تا ببینند که مناسبت‌های مختلفِ مربوط به دوست و فامیل، مثل تاریخ تولّد، سالگرد ازدواج و دهها مناسبت بی‌مبنای دیگر در چه تاریخی است تا جشن و... برپا کنند عزيزان بس كنيد! عجیب‌تر آن است که حتّی اگر آدم #عاقلی ازاین امور تخطّی كند، بسیار بد می‌دانند و او را مواخذه می‌کنند و گاهی به #قهر و کدورت طولانی می‌انجامد! بسیاری از این کارها موجب تشویش در کانون خانواده.ها می‌شود. 💠 گاهی این تقیّدات، جوانان را از #ازدواج فراری می‌دهد! مثلاً دختر با پسر دعوا می‌کند که چرا تولّد مادربزرگ مرا تبریک نگفتی! عجب! واقعاً اسیر توهّمات هستیم! 🔴 #استاد_فاطمی_نیا

#مردمی_بودن اُنس با مردم یگانه بودن با مردم روادار بودن با مردم پیگیری مشکلات مردم #نماز_جمعه #مردمی_بودن_امام_جمعه

✅✅ نشست گفتمانی زن و خانواده در اندیشه رهبرانقلاب «مسئولیت‌پذیری» رکن اصلی تحکیم خانواده است   سلسله نشست‌های گفتمانی «زن و خانواده» در اندیشه رهبر انقلاب، با حضور اساتید و متخصصان این عرصه در مشهد در حال برگزاری است. نشست افتتاحیه‌ی این دوره با سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه با موضوع الگوها و اسوه‌ها و مسئولیت‌پذیری در خانواده برگزار شد:  مسئولیت پذیری را در خانواده‌های ایرانی تقویت کنیم حضرت امام تقریباً دیگران را در مقابل تأثیری که مادر بر فرزند دارد، بی‌تأثیر می‌دانند؛ حتی پدر را. اگر مادری به قدرت خود در تأثیرگذاری بر فرزندش واقف باشد، از شناخت و انجام دقیق مسئولیت خودش لذت خواهد برد. روانشناس‌ها میزان تحمل و بردباری زنان در برابر رنج را اندازه‌گیری و بیشتر از تحمل مردان اعلام کرده‌اند. البته معنی این حرف، این نیست که زن‌ها را به رنج کشیدن تشویق کنیم؛ ولی می‌دانیم «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ» یعنی انسان در رنج آفریده شده. برخی رنج‌ها مختص مردان است، برخی مختص زنان و برخی مشترک. اگر بخواهیم از رنج فرار کنیم، دچار رنج‌های بیشتری خواهیم شد. رنج مثل موج خروشانی که انسان را به درون دریا می‌کشد و غرق می‌کند، او را نابود خواهد کرد؛ ولی اگر مثل موج‌سواران بر روی این موج‌ها سوار شوی، ورزش و تفریح می‌کنی. نمونه‌ی طبیعی و مثال‌زدنی این رنج، فرزندآوری، تربیت فرزند و نگهداری فرزند است که خدا در این باره سخن گفته و فرزندان را برای همیشه مدیون مادران قرار داده است. مادران قدرت تحمل این رنج را دارند. این قدرت‌ها هر کدام مسئولیت‌هایی را به دنبال می‌آورند که مادران باید آنها را بشناسند، پدران هم همین‌طور.  زن و مرد هر کدام باید مسئولیت‌های خود را بشناسند پدران متأسفانه گاهی از همسران خود گله‌مند می‌شوند، چون همسران‌شان مطابق میل آنها رفتار نمی‌کنند. مردان در زمان خواستگاری و زمانی که به دنبال همسر محبوب می‌گردند، انعطاف‌پذیری بیشتری در مورد طرف مقابل دارند؛ این باید تا آخر عمر ادامه پیدا کند. کما اینکه حضرت ابراهیم (ع) در ارتباط با ساره، در آن شرایط خاص این هم‌نوایی و هماهنگی را داشت. در روایت هست که «حرف دل زنت را گوش بده تا او به تو علاقه پیدا کند.»؛ البته این روایت هم هست که «مردی که مطیع زنش باشد، ملعون است.». هر دو روایت را داریم، شنونده باید عاقل باشد. اگر زن جای مرد را بگیرد و بخواهد بر مرد فرماندهی کند و مرد از سر عجز، ترس یا فرار از دردسر، از زن اطاعت کند، مرد ملعون است؛ نه اینکه فقط خدا از او بدش بیاید، نه! این مرد پیش زن خودش هم محبوب نخواهد بود. فرزندان بدی هم بار خواهد آورد. نظام اجتماعی به هم می‌ریزد. مرد باید اقتدار داشته باشد و پادشاه و فرمانروای خانه باشد؛ البته این فرمانروایی مطلق نیست؛ اگرچه بعضی زن‌ها این اقتدار مرد را به راحتی می‌کوبند و خیلی از مردها هم تسلیم می‌شوند. از طرفی می‌فرمایند «علامت مرد منافق این است که خانواده به میل او غذا بخورند و علامت مرد مؤمن این است که او به میل خانواده غذا می‌خورد.». ببینید خدا چه ترکیب زیبایی ایجاد کرده است. همین مرد مقتدر و فرمانروا وقتی به خانه می‌آید می‌گوید «امروز می‌خواهیم برویم بیرون! بچه‌ها، چه دوست دارید که بخریم؟» و بعد می‌گوید «خانم! شما این غذا را دوست داری، این را حتماً می‌خرم.». این برای یک زن لذت‌بخش است. امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرماید: «وقتی زن عصبانی شد و بدگویی کرد، شما در مقابل او سکوت کنید.». آقایان زیادی از دعواها و مشاجرات خانوادگی گله می‌کنند؛ به آنها می‌گویم «شما در این دعواها، مشاجره نکن.». می‌گوید «نمی‌شود!»، می‌گویم «اگر دختربچه‌ی سه ساله‌ای داشته باشی که همین حرف‌های زنت را به تو بزند، چه کار می‌کنی؟»، می‌گوید «با خودم می‌گویم او بچه است، عیبی ندارد. حواس و سرش را گرم می‌کنم.»، می‌گویم «عیناً باید همین برخورد را با زنت بکنی. او گاهی اوقات مثل دختربچه‌ای که پدرش را اذیت می‌کند، می‌خواهد تو را به ستوه بیاورد. تو باید به پای او بنشینی و بردبارانه او را تحمل کنی. چرا عصبانی می‌شوی؟ حالا یک چیزی گفته! مگر تو چه کسی هستی که اگر کسی چیزی به تو بگوید، طوری بشود در عالم؟». مسئولیت زن هم گاهی اوقات همین است. مرد حتی اگر هیکل بزرگ، پول و زور زیاد و محاسن سفید هم داشته باشد، دوست دارد مورد نوازش همسرش قرار بگیرد؛ مانند دوران کودکی که مادرش او را نوازش می‌کرد. گاهی مرد این نیاز را دارد و گاهی زن. رهبر معظم انقلاب هم در فرمایش‌هایشان تصریح کرده‌اند که گاهی

اوقات مردان مثل یک بچه جز خرابکاری چیزی ندارند! من تعجب می‌کنم از زنانی که از مردان خود گله‌مندند، ولی از بچه‌هایشان خیر! وقتی بچه لباسش را کثیف می‌کند، لباس تمیز تن او می‌کند و هیچ کینه‌ای از بچه‌ی خود به دل نمی‌گیرد. افراد مسئولیت‌ناپذیر و مسئولیت‌نفهم، اگر مذهبی باشند دوست دارند همسری شبیه امیرالمؤمنین علی (ع) یا حضرت زهرای اطهر (س) از آسمان برایشان بیاید، وگرنه زندگی را به هم می‌ریزند. اول خودشان ناراحت می‌شوند و بعد دیگران را ناراحت می‌کنند.  هنر تقسیم کار در خانواده باید به درستی انجام شود در آن حدیث شریف که پیامبر اکرم (ص) مسئولیت‌ها را تقسیم کرد، فرمود «فاطمه! مدیریت خانه با تو؛ و علی جان! مدیریت بیرون با تو!». و حضرت زهرا (س) فرمودند «از این تقسیم مسئولیت خیلی خوشحال شدم». حضرت زهرا (س) نمونه‌ی یک انسان و زن کامل است. هر زنی که روحیه‌ی متناسبی داشته باشد و طبیعت و فطرتش بیدار و سالم باشد، همین‌طور است و این تقسیم مسئولیت را به سهولت می‌پذیرد. البته در زندگی شهری مشغله‌ها و کارهای داخل خانه برای خانم‌ها کم شده و مقداری از مسئولیت‌های اجتماعی به دوش خانم‌ها افتاده است. اما فرد می‌تواند تعادل را برقرار کند. خانم‌های زیادی باید معلم، پزشک، پرستار و... بشوند، حتی برخی خانم‌ها استعداد تجارت یا کارهای دیگر دارند، اما می‌توانند در کنار همسری و مادری، آن نقش را هم ایفا کنند. یک مادر در آن واحد می‌تواند نقشی را در ارتباط با دخترش و نقش متفاوتی را در ارتباط با پسرش، و نقش متفاوت‌تری را در ارتباط با همسرش داشته باشد. اگر شغل خارج از خانه داشته باشد، نقش دیگری را هم آنجا ایفا می‌کند. این استعداد زنان است که نباید دست کم گرفت. می‌توانیم بگوییم زن‌ها مسئولیت بیشتری هم در خانه و هم در جامعه دارند. مثلاً همین موضوع حجاب، که زنان باید روابط بین زن و مرد را مدیریت کنند؛ این ناشی از توانمندی‌های زن است. من از رهبر معظم انقلاب شنیدم که در یکی از سخنرانی‌هایشان فرمودند «در مجموع، زن قدرتمندتر از مرد است.»؛ معنای این جمله چیزی نیست جز اینکه زن مسئولیت بیشتری دارد. فرهنگ مسئولیت‌پذیری، نه مسئولیت‌گریزی را باید از کودکی، مادرها به بچه‌ها یاد بدهند. این مسأله خیلی مهم‌تر از مقوله‌ای مثل حجاب است. حجاب میوه‌ی این درخت است. می‌گویند «وقتی شما بی‌حجابی می‌کنید، لطمه می‌زنید!»، طرف می‌گوید «به من چه!». دیگر نمی‌شود کاری کرد؛ چون او مسئولیتی برای خودش قائل نیست. مردانی که به راحتی طلاق می‌دهند یا دل همسرشان را می‌شکنند یا زنانی که به راحتی غرور مردشان را می‌شکنند، اینها احساس مسئولیت نمی‌کنند. قدیم‌ها زن‌ها خط قرمزهایی برای خودشان داشتند؛ مثلاً یک مادربزرگ به دختر یا عروس خود می‌گفت «غرور مرد را نشکن، اگر بشکنی نابود می‌شود.». در ارتباط با کودکان‌شان هم احساس مسئولیت داشتند. الان دیگر هیچ‌کس درباره‌ی هیچ‌کس احساس مسئولیت نمی‌کند، همه به دنبال نفسانیات خود هستند، من راحت باشم، دیگران ناراحت! پس آداب خانواده از کجا به دست می‌آید؟  حجاب، میوه‌ی مسئولیت پذیری است خانمی احساس می‌کرد حق مردها بر زن‌ها زیاد تذکر داده می‌شود؛ پیش پیغمبر اکرم (ص) رفت و گفت: «ما به گردن مردها حق داریم یا نداریم؟»، پیامبر (ص) فرمود: «بله، شما هم یکی دو تا حق دارید، اگرچه مرد شما به گردن شما بیشتر حق دارد.». معنای این حرف چیست؟ تبعیض؟ یعنی تو مسئولیت بیشتری داری؟ نه! یعنی تو قدرتمندتری! زنان قدرت زبان دارند، وقتی ماهرانه اما بد، از این قدرت استفاده کنند، چه آتشی خواهند سوزاند! لذا گناه زن درباره‌ی زبان، ۹ برابر مردان حساب می‌شود. این یک اسلحه است. نباید از آن بد استفاده کرد. مهم‌ترین عامل به جهنم رفتن زنان، زبان آنها است، نه بی‌حجابی آنها. مهم‌ترین عامل به جهنم رفتن مردان، چشم‌شان و بدبختی‌های دیگر است. بالاخره هر کسی نقطه‌ضعفی دارد و البته ضعف مردان بیشتر است. ما در مدرسه‌ای که داریم، دوستان گفتند «از کدام خانواده‌ها دانش‌آموز بپذیریم؟»، گفتم «شما را به خدا به حجاب، نماز و خیلی از این حرف‌هایشان نگاه نکنید. ببینید مادر، اهل کنترل زبان نزد کودکان هست یا نه؛ اگر هم بی‌حجاب بود بپذیرید. با هم کنار می‌آییم.». این حرفم را این‌طور نقل نکنید که «فلانی گفت بی‌حجابی مهم نیست!». نه! بی‌حجابی مهم است؛ ولی نه به اندازه‌ی زبان. در خطبه‌ی همام در سطر صفات متقین فرمود «مَنْطِقُهُم الصَّواب» بعد فرمود «مَلْبَسُهُمُ الإقْتِصادُ»؛ مثلاً زبان شاکرانه نداشتن در زنان رایج است، ولی در روایات هست که زبان شاکرانه داشتن در زنان چه ثوابی دارد. می‌دانید که ثواب شکر، با اینکه با شیرینی توأم است، از ثواب صبر، با اینکه با رنج توأم است، بیشتر است؛ فردی که رنج کشیده و مصیبتی را تحمل کرده، ثوابش کمتر است از کسی که نعمت خورده و شکر کرده، چون فضیلت شکر بالاتر از فضیلت صبر است.

مرحوم ابوترابی هشت سال اسیر بودند؛ قبل از انقلاب هم وضع‌شان در زندگی خانوادگی بدتر از وضع دوران اسارت‌شان بوده. مدام این طرف و آن طرف بوده. آدمی نبود که بتواند جایی بایستد. رفیق ما می‌گوید: «برای کاری درب خانه‌شان رفتم. حاج خانم آمدند. پسرشان هم بودند. خواستم خودشیرینی کنم، گفتم «این آقای ابوترابی هم که شوهر نشد برای شما! هیچ‌وقت نیست. هشت سال که نبود، الان هم هر دفعه می‌آییم در شهر دیگری است!». خانم ناراحت شد، به من که به شوخی این حرف را زده بودم، خیلی جدی تاخت که «ایشان اسم‌شان که بالای سر ما هست، کافی است، ما درب خانه‌ی خدا شاکر و راضی هستیم. شما چه می‌گویید؟ ما به صدقه سر ایشان زنده هستیم!». این خانم اصلاً عوام نیست. مهم نیست دل این خانم چقدر راضی است، ولی اثر این زبان شاکرانه در فرزندان او دیده می‌شود.  حرمت پدر را در خانواده حفظ کنیم اکثر دخترانی که اهل تبرج و بی‌بند و بار هستند و بد رفتار می‌کنند، مادران دهان‌دریده‌ای در مقابل پدران‌شان دارند. وقتی حرمت پدر شکست، این دختر نه از توجه پدر لذت می‌برد، سیراب می‌شود و آرام می‌گیرد، نه این پدر دیگر به دختر خود توجه خواهد کرد. وقتی این دختر از محبت پدر سیراب نشد، می‌خواهد توجه همه را در خیابان جلب کند. در تهران کسی در یک جلسه‌ی خیلی رسمی گفت «ما این حرف را میدانی تجربه کردیم، دیدیم درست است» مردان در خانواده باید مسئولیت‌های خود را بشناسند. مسئولیت محوری مردها این است که دل خانم خود را به دست بیاورند و این دل را همیشه نسبت به محبت خاص خود مطمئن نگه دارند؛ که معمولاً در جامعه‌ی ما این‌طور نیست. کسی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت «خانمم اذیتم می‌کند». امام صادق (ع) علم غیب دارند و می‌توانند پشت پرده‌ی زندگی آدم‌ها را ببینند، ولی حرفی که زدند نیازی به علم غیب ندارد؛ فرمودند «حتماً کم به خانمت می‌گویی من به تو علاقه دارم! او روان‌پریش می‌شود و بعد به تو گیر می‌دهد!». مرد باید به زن اطمینان‌خاطر بدهد؛ این یک مسئولیت است. چرا حضرت معصومه (س) ازدواج نکرد؟ چون نمی‌توانست مسئولیت همسری خود را نسبت به مردهایی که در زمان او بودند انجام دهد. چرا اولیای خدا بعضاً با خانم‌هایی که زیاد هم خوب نبودند ازدواج کردند؟ چون می‌توانستند مسئولیت خودشان را انجام بدهند. مردها در مورد زن‌ها مسئولیت اندکی دارند، نسبت به مسئولیتی که زن‌ها در مورد مردها دارند؛ و چقدر شیرین است مسئولیت داشتن، نقش ایفا کردن و شکل دادن به افراد. زن به مرد خود و کودکان خود شکل می‌دهد. آیا کسی حاضر است نقش خالقیت و شکل دادن به دیگران را کنار بگذارد و نقش‌های دیگر را بپذیرد؟ عجیب است اگر کسی بخواهد شغل‌های دیگر را به این شغل ترجیح بدهد.  فرار از مسئولیت در خانواده، آثار مخربی دارد چرا باید مردها از زن‌ها خواستگاری کنند، بعد زن‌ها انتخاب کنند که بپذیرند یا نه؟ هیچ‌کس برای قبول کردن مردها کِل نمی‌کشد؛ می‌گویند مردها همین‌جوری کسی را انتخاب می‌کنند و کارشان حساب ندارد، ولی زن باید هوشیارانه ببیند که از این مرد چه می‌تواند بسازد؟ چه بسا مردها متوجه مسئولیت خود نباشند و جلو بیایند؛ ولی زن‌ها متوجه مسئولیت‌شان هستند. در خارج از کشور طرف حتی وقتی با معشوقه‌اش به رستوران می‌رود، حاضر نیست پول خرج کند و دانگی حساب می‌کنند؛ در زندگی هم همین‌طورند. من به یک کشور اروپایی رفته بودم. صاحب‌خانه با همسرش دعوا می‌کرد. علت را که پرسیدم گفت «بنا بود یکی پول آب را بدهد، یکی پول برق». یکی‌شان می‌گفت «تو برق اضافه استفاده می‌کنی!»، دیگری می‌گفت «تو آب اضافه استفاده می‌کنی!». چه زندگی ننگینی! به زنان اروپایی در مصاحبه‌ای می‌گویند «در ایران مردی هست که تمام خرج خانم را می‌دهد. اما از خانم تقاضا می‌کند حجاب داشته باشد». زنان می‌گویند «حتی اگر بگوید پوشیه بزن، ما می‌زنیم. واقعاً کسی هست که مسئولیت زندگی ما را بپذیرد؟». در غرب به اینجا رسیده‌اند. چرا سگ نگه می‌دارند؟ سگ زبان‌بسته مسئولیت چندانی برای آدم ندارد و با آدم در مورد مسئولیتی که در برابرش دارد، حرف نمی‌زند. ولی چرا از سگ داشتن لذت می‌برد؟ چرا این نوع از مسئولیت کم‌دایره و کم‌عمق را می‌پذیرد و از آن لذت می‌برد؟ چون انسان است و نمی‌تواند از انسانیت خودش دست بکشد، از مسئولیت داشتن لذت می‌برد. صبح به صبح بلند می‌شود، این سگ‌ها را می‌برد تا دور بزنند، سگ‌ها در کوچه کثیف‌کاری می‌کنند، بعد آنها را به خانه می‌برد. خب مسئولیت یک بچه را می‌پذیرفتی! نمی‌پذیرد؛ چون مسئولیت عمیق‌تر است. مکروه است مرد بیرون غذا بخورد. روایت می‌گوید «غذایی را که خانمت پخته بخور». این زن با احساس مسئولیت و عاطفه این غذا را پخته است. احساس مسئولیت مردان و زنان در جامعه فوق‌العاده زیبا است، ولی معمولاً کسی نمی‌بیند و از آن تقدیر نمی‌کند، جامعه هم دارد از آن فاصله میگیرد. 🔺گفتاری از حجت الاسلام علیرضا پناهیان

ترامپ برای دهمین بار پدربزرگ شد 🔹با تولد دختر اریک، دونالد ترامپ صاحب دهمین نوه خود شد. با این حساب دورتی ترامپ کوچک‌ترین عضو خانواده رئیس‌جمهور 73 ساله آمریکا شد./اعتماد آمریکاپرستها اما داخل ایران نسخه سگ و گربه پروری و فرزندکمتر زندگی بهتر را برای مردم ما نسخه می کنند

☘☘☘ ✨حضرت محمد (ص): امت من درباره نماز چهار گروه می باشند: ➊عده ای نماز نمی خوانند. اینها اهل وادی «سقر» می باشند ➋عده ای ڪه بعضی اوقات نماز می خوانند و گاهی نمی خوانند. اینها اهل وادی «نمی» می باشند ➌عده ای سهل انگار هستند ڪه به نماز خود اهمیت نمی دهند و احڪام آن را یاد نمی گیرند و اشتباه می خوانند و یا در آخر وقت به جا می آورند، ڪه خدای متعال در مورد این گروه در سوره ماعون آیه 4 می فرماید: «وای بر نمازگزارانی ڪه نماز خود را سبڪ می شمارند». ➍مؤمنانی هستند ڪه نمازشان را با خشوع و ڪامل می خوانند. اینها رستگارند و جایشان در بهشت است 📚نصایح، ص 218 •┈┈••✾❀💕✿💕❀✾••┈┈•

🎥 جزییات بازداشت دو نماینده مجلس در ارتباط با تخلفات خودروسازان سخنگوی دستگاه قضا: 🔹این دو نماینده هنوز وثیقه نداده و در بازداشت هستند. 🔴به کمپین #بیداری_ملت بپیوندید👇

فاطمه صالحی، فرزند عطاءالله صالحی فرمانده سابق کل ارتش و خواهرزاده محمدشریعتمداری و از ژن‌‌های خوب به اتهام فساد مالی بازداشت شد

⭕️با ریش، بی ریش با حجاب یا بی حجاب مسئول یا مامور اصلاح طلب یا اصولگرا یا حتی انقلابی نما، نظامی، دولتی، یقه سفید، یا یقه دیپلمات آشنا یا غریبه! فرقی نمیکنه کی هستی، کجایی، چقدر قدرت داری. توی مفسد، محکومی به زندان و اعدام! شعار ما اینه: با رئیسی تا آخرش :))) #رئيسي_مچكريم

🔺دو نماینده مجلس بازداشت شدند باید سر اختاپوس را نشانه رفت در غیر این صورت با قطع بازوها، به سرعت بازوهای دیگری رشد خواهد کرد. ⚖️ محمد عزیزی نماینده مردم ابهر و فریدون احمدی نماینده مردم زنجان به اتهام معاونت در اخلال در بازار خودرو بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. ⁉ سوال اینجاست که آن ها و سایر بازوهای #مافیای_خودرو در نهادهای مختلف، دقیقا با چه کسانی معاونت کرده اند که صنعت خودروی کشور را سال های سال است به عقب رانده و اقتصاد کشور را به بحران کشیده اند.

🌹من همچون #سگ اصحاب کهف در آستانه مزار #امامین_کاظمین(ع) زانو زده ام 🔺 #خواجه_نصیرالدین_طوسی که خود بزرگ فیلسوف، منجم، ادیب، فقیه و ریاضیدان جهان اسلام است، وقتی خود را در آستانه مرگ می بیند، وصیت می نماید که مرا از جوار باب الحوائج، #موسی_بن_جعفر(ع) بیرون نبرید و در آن حرم شریف دفن نمایید و برای احترام به مقام آن امام بزرگوار، هیچ یک از القاب مرسوم «آیت الله، علامه و...» بر قبرم ننویسید بلکه این آیه قرآن «وَ کَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَیْهِ بِالْوَصید» را بنویسید. 📖 این آیه که مربوط به داستان #اصحاب_کهف در قرآن است، نشان از فهم و درک خواجه نصیرالدین است که می گوید: «من همچون سگ اصحاب کهف در آستانه مزار امامین کاظمین(ع) زانو زده ام».

🔺 اسرائیل باید نگران سامانه‌ موشکی جدید ‌«باور-۳۷۳» ایران باشد 🔹به نوشته برخی منابع خبری روس، سامانه‌های موشکی جدید «باور-۳۷۳» تولید شده در ایران که مشابه موشک‌های «اس-۳۰۰» روسیه نامیده شده، می‌تواند مشکلات جدی را برای هواپیماهای متجاوز اسرائیلی در آسمان سوریه بوجود آورند. 🔴به کمپین #بیداری_ملت بپیوندید👇

❌قابل توجه فعالان رسانه ای! ⭕️رهبر معظم انقلاب اسلامی (آبان ماه سال 1391) فرمودند: 🔺«هم اختلافات بین مسئولین مضر است، هم بدتر از آن، کشاندن اختلاف میان مردم مضر است. این را من به مسئولین، به رؤسای محترم هشدار می‌دهم...به آنها هشدار می‌دهم، مراقب باشند. نه اینکه این نامه‌نگاری‌ها خیلی مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنویسند؛ کار خودشان را بکنند، 👈اختلافات را به میان مردم نکشانند، چیزهای جزیی را مایه جنجال و هیاهو و استفاده تبلیغاتی دشمن و خوراک تبلیغاتی رادیوهای بیگانه و تلویزیون‌های بیگانه نکنند، صد تا نامه بنویسند؛ نامه اهمیتی ندارد. مهم این است که همه ما بدانیم مسئولیتی داریم، همه ما بدانیم موقعیت حساسی داریم.» ❌فعالان رسانه ای و دلسوزان نظام و انقلاب دقت کنند، مبادا با کشاندن اختلافات میان مردم، آب به آسیاب دشمن بریزند و خوراک تبلیغاتی برای رسانه های بیگانه جور کنند. تا صددرصد مطمئن نشدید چیزی را در گروه ها و کانال ها منتشر نکنید. #تقوای_رسانه #دستور_آقا #خوراک_بیگانگان

🌿💐💐🌺❣🌺💐💐🌿 👏دهه‌ آخر‌ ذی‌الحجه👏 چند سالی است که از سوی برخی سخنرانان خاص، دهه‌ آخر ذی‌الحجه، به نام دهه «حی علی‌العزاء» و یا «حی علی‌البکاء» معرفی می‌شود. در حالی که در منابع روایی و حدیثی، در زمینۀ اقامه عزا و برگزاری سوگواری، به غیر از ده روز اول محرم، توصیه‌ای وارد نشده و هیچ سند تاریخی معتبری وجود ندارد که به غیر از دهه‌ اول محرم، در جامعه اسلامی عزای عمومی اعلام شود!! لذا با توجه به این‌که دهه‌ آخر ذی الحجه، علاوه بر امتداد عید غدیر، مصادف است با مناسبت‌هایی مانند: ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام، روز مباهله، و... که تقریباً جنبه‌ شادی دارند، لذا می‌توان گفت که: ایام عزا اعلام کردن این ایام، نوعی بدعت بوده و هیچ جایگاهی در منابع حدیثی و مقاتل ندارد!!! 🌿💐💐🌺❣🌺💐💐🌿 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎