برگام. اولین باره که واقعا احساس میکنم چهارشنبه سوری‌ئه. جایی که هستیم یه طورایی نزدیک کوهه و شهر رو تقریبا میتونی ببینی، از این طرف و اون طرف شهر هی‌ فشفشه‌ و‌ این چیزای منور‌ و ترقه‌ میندازن، از یه طرف هم صدای آهنگ میاد و از هوراهاشون‌ معلومه حسابی تو فاز سور و ساتن. البته از یه طرف صداهای‌ ترقه‌ خیلی رومخه، این رو نمیشه انکار کرد.

حرف زدن با مامان همیشه تراپیه. یه‌چیزی والاتر از تراپی.

اگه می‌شد میرفتم فلش آهنگای این ساختمون کناریمون‌ رو می‌گرفتم😔 آهنگاش‌ کاملا باب سلیقه‌ی منن✅️

دست در دامن مولا زد در که علی بگذر و از ما مگذر...💔

بعد میگن چرا دبیر شیمی‌ رو دوست داری؟ خب دقیقا به همین دلیل.

هی میخوام‌ عید رو تبریک بگم ولی احساس میکنم مقدمه‌ش هنوز چیده نشده😂 باید باکت لیست می‌نوشتم، ادامه عیدی‌ها رو درست می‌کردم، کلیپ یا کلاژ عکس از اول سال تا الان می‌ساختم، از چت جی‌پی‌تی راجع به ایده‌های جدیدم مشورت می‌گرفتم، به این و اون پیام تبریک عید میفرستادم. جدا از این؛ مقاله‌ی فیزیک مونده، واسه مسابقه‌ قرائت آماده نشدم، کاتای‌ جدید رو تمرین نکردم، و هزار تا کار دیگه که تا درسای‌ اون روز تموم نشه نمیشه انجامشون داد. و دقیقا مشکل اینه‌ که درسا‌ هیچوقت تموم نمیشن.

خلاصه با اینکه درست‌حسابی به پیشواز بهار نرفتم، ولی همیشه هم‌ اینطوری نیست که "سالی که نکوست از بهارش‌ پیداست" . هنوز ۳۶۵ روز دیگه تا به پایان‌رسیدن این سالی که نیم‌ساعت دیگه شروع میشه، مونده. یعنی هنوز میشه برای بهار کاری کرد.