از همه التماس دعا دارم

متن نوشته ای است که برای یکی از بهترین دوستان عزیز و دوست داشتنی ام در سحر بیست و پنجم ماه رمضان از حیاط مسجدالشهدا نوشتم باید به درون بیاندیشی اگر به دنبال تحول از بیرون خودت هستی این نشانه خوبی نیست چون دوباره به تنوع و تحول نیاز داره که زحمات فراوانی داره و گاهی نشدنی است و به خیال پردازی منجر می شه منشا تحول باید از درون شکل بگیره که دائمی و همیشه با طراوت و شادابی باشه و در همه شرایط ماندگاری داشته باشه برای اینکه از درون بجوشه و چشمه درونت باز بشه باید فکر کنی خیلی تا حسب علاقه و توانمندیت تحولات مثبت را ببینی تحول را از خودت شروع کن و خسته نشو همین حتما نتیجه میگیری ان شاالله https://eitaa.com/atraf_man

آیت الله شیخ جعفر توسلی به رحمت خدا رفتند

وضعیت غرور امروز دولت نه در بحران اقتصادی، نه در بحران سیاست خارجی و نه در بحران سیاست داخلی و نه در بحران آسیب های اجتماعی است و نه در ... امروز دولت درگیر بحران غرور است ریشه مشکلات امروز به غرور باز می گردد چند وزیر خواهان خروج از کابینه اند اما رئیس مغرور مخالف است چون نمی خواهد در آینده سیاسی اش اینجور بگویند که وی وزرایش را از بی کفایتی تغییر داد دوست دارد در باره وی گفته شود او وزرایی اننخاب می کرد که از بس قوی و خوب و کارآمد بوند تا آخر دوره شان باقی ماندند نه مثله دوره نژاد! برجام در آی سی یو است اما رئیس مغرور به دنبال روشن نگه داشتن سو سوی آن است و دائم بر خاکسترش می دمد شاید که روشن بماند و وزیرش را می فرستد تا بگوید وضعیت جهان آنقدر بد و علیه ماست که دیگر فرقی نمی کند که اصولگرا بر سر کار باشد یا اصلاح طلب، دنیا عوض شده جماعت ایرانی! آری بجای کمی تامل و فکر در گذشته این سیر و سلوک، از بس که غرور دارند به فکر آینده و فردای سیاسی خودشان اند فکر نکنید توچال یک گاف است ،هرگز ! توچال نماد همان غروری است که می خواهد بگوید اوضاع آنقدر ها هم بد نیست!ما آنقدر ها هم بدبخت و بیچاره نیستیم، ما برند هم می پوشیم ! غرور آنقدر غده سرطانی شد که نگاه را منقلب می کند، فکر می کند که در جنگ روانی، توچال رفتن لاکچری پیامی است برای بهبود اوضاع اما نمی داند که سیر و سیاحت کشنده امید آن در خاک نشسته ی منتظر آب در گرمای جنوب است! خداوند ما را از شر نفس و غرور نجات دهد و این کشور و این مردم را الهی آمین https://eitaa.com/atraf_man

دوگانگی موجود میان مدیران کشور بیش از آن که جنبه شخصی داشته باشد، به اختلاف دو بینش مربوط میشود. یک بینش معتقد و ملتزم به فقاهت و اجتهاد، اجتهادی که در عین زنده بودن و پویا بودن، باید سخت ملتزم به وحی و تعهد در برابر کتاب و سنت باشد، بینش دیگر در پی اندیشهها و برداشتهای بینابین، که نه به‌کلی از وحی بریده است و نه آنچنان که باید و شاید در برابر آن متعهد و پایبند، و گفتهها و نوشتهها و کردهها بر این موضوع بینابین گواه. بینش اول در برابر بیگانگان و هجوم تبلیغاتی و سیاسی و اقتصادی به نظام سخت به توکل بر خدا و اعتماد به نفس و تکیه بر توان اسلامی و پرهیز از گرفتار شدن در دام داوریها یا دلسوزیهای بیگانگان معتقد و ملتزم. بینش دیگر، هرچند دلش همین را میخواهد و زبانش همین را میگوید و قلمش همین را مینویسد، اما چون همه مختصات لازم برای پیمودن این راه دشوار را ندارد، در عمل لرزان و لغزان. بینش اول به نظام و شیوهای برای زندگی امت ما معتقد است که در عین گشودن راه به‌سوی همه نوع پیشرفت و ترقی، مانع حل شدن مسلمانها در دستاوردهای شرق یا غرب باشد و آنان را بر فرهنگ و نظام و ارزش اصیل و مستقل اسلام استوار دارد. بینش دیگر با حفظ نام اسلام و بخشی از ارزشهای آن، جامعه را به راهی میکشاند که خود به خود درها را به‌روی ارزشهای بیگانه از اسلام و بلکه ضداسلام میگشاید. بینش اول روی شرایطی در گزینش مسئولان تکیه میکند که جامعه را به‌سوی امامت متقین و گسترش این امامت بر همه سطوح راه میبرد. بینش دیگر بیشتر روی شرایطی تکیه میکند که خود به خود راه را برای نفوذ بی‌مبالاتها یا کم‌مبالاتها در همه سطوح مدیریت امت اسلامی و حاکم شدن آنها بر سرنوشت انقلاب هموار میسازد محمد حسین بهشتی https://eitaa.com/atraf_man

https://www.khabaronline.ir/detail/790625/culture/religion "حجت‌الاسلام محمدرضا زائری که مخالف حضور و ورود روحانیون در همه عرصه‌هاست می‌گوید باید اعتراف کنیم و بپذیریم که شخصیت اصلی روحانیت، مناسب مدیریت و سیاست نیست." نقد: ایشان در این گفتگو به مضرات ورود روحانیت به عرصه های مختلف اشاره می کنه اما ایده اصلی کلام ایشان مناسب نبودن مدیریت و سیاست با شخصیت روحانیت است، هر چند با این حرف که ورود هر روحانی به هر کاری از آن جهت که روحانی است غلط است،موافقم اما او از کنه فکر و ریشه اندیشه اش پرده بر می دارد و آن تخالف هویت روحانیت با سیاست است یعنی همان نظریه رقیب امام خمینی ره که اساس شریعت و احکام اسلام را برای اداره جامعه می دانست و بر همان اساس مشی کرد؛ اگر سکولاریزم را فحش نپنداریم، کلام او همان ترجمان سکولاریزم و جدایی دین از سیاست و به تبع آن جدایی عالم دینی از امر دنیا و سیاست است؛ لذا او و امثال او صریحا الگوی خود را امام موسی صدر به اندازه فهم خود می دانند. یعنی موسی صدری که قائل به حکومت نیست و یک مصلح روشنفکر است و نظارت عام بر جامعه دارد بدون دخالت در سیاست تا عبایش لک بر ندارد. البته که این طریق کفر نیست اما شناخت تفاوت مسیر او از مسیر و مکتب خمینی و خامنه ای امری است مهم در تحلیل و تبیین و مباحثه با آنها. و الله العالم https://eitaa.com/atraf_man

نگاه امام در دو سطح و لایه باید دیده بشه در حوزه نظریه پرداز و اندیشمند اسلام که آرا و فهم خود را خارج از ظرف مقتضیات روز بیان نموده. این مباحث در کتب فقهی ایشان و ... موجود هست و خلاصه اینکه ایشان اسلام را از آن جهت که کاملترین دین برای دنیا و آخرت می داند لذا فقه را متکفل برنامه سعادت دنیا و آخرت برمیشمرند. خب از همین ناحیه وظیفه فقیه و روحانی هم معلوم می گردد. سطح و لایه دوم ناظر به مقتضای روز است در واقع بسط ولایت دارای سطوح و مراتب می شود امام خمینی روزی به شاه گفت : الداعی و روزی نصیحت و روزی گفت باید برود و روزی دولت را عزل کرد. همانطور که می دانید جامعه بر اساس قوانین اداره می گردد و ایشان با جعل شورای نگهبان بر جزئی ترین امورات مردم ورود و دخالت کرد. البته ادعا نمی کنم که واجب است در همه امور روحانیت متکفل تصدی و اجرا باشد اما شان روحانی معلمی هست ولی تنها این نیست شان روحانی از شان رسول الله ص اخذ می شود . ولایت مطلقه فقیه یعنی مجاز و گاهی واجب بودن دخالت فقیه در اداره امت با هدف هدایت و مصالح الهی؛ خلاصه آنکه امام ره خودشان هرجا مصلحت بوده در ریزترین جزئیات دخالت نموده اند. همانطور که در متن قبلی هم اشاره کردم قرار نیست هر که عمامه به سر دارد در هر کاری دخالت کند اما شان و آرمان روحانیت مانند رسول الله ص بودن است اما بالفعل نه! مانند بزرگانی از فقه که اعتراف به نداشتن کفایت حتی برای مرجعیت عام داشتند. https://eitaa.com/atraf_man

1⃣ چکیده هفت موج اصلاحات| بخش اول 💠 فصل اول: عدالت خانه 💎 نظریه مشارکت رقابت آمیز 🔹 شیعیان بر اساس اندیشه سیاسی خود در مقاطعی از تاریخ گذشته در بخش‌های وسیعی از دنیای اسلام با گریز از مراکز قدرت، سیاستی منفی را در پیش گرفته‌اند و در مقاطعی دیگر نیز به سوی سیاست‌های مثبت و فعال گام برداشته‌اند. با استفاده از همین مبانی بود که عالمان شیعه در دوران قاجار ابتدا طرح عدالتخانه و سپس مشروطه را برای تأمین مشارکت فعال و در عین حال رقابت‌آمیز مردم با دولت قاجار، عنوان کردند. 🔷 جنبش تنباکو تجربه موفقی بود که امکان حضور فعال مردم را در عرصه سیاست اثبات کرد. این جنبش گرچه سیاستی منفی بود که در قالب تحریم تنباکو انجام شد، لكن یک عمل انفعالی و سلبی محض نبود، بلکه یک مقاومت منفی بود، و مقاومت در حد ذات خود یک عمل اجتماعی فعال است. این مقاومت به رهبران مذهبی نشان داد که امکان رقابت فعال نیز وجود دارد و مشروطه، نظریه سازمان یافته این رقابت بود. 🔹 در این نظر گسل دولت و ملت به طور کامل حذف نمی شد، لكن حضور مردم در بخشی از اقتدار اجتماعی برای مشارکت رقابت آمیز با دربار قاجار تئوریزه میگردید. 🔹 برداشت عالمان دینی از مشروطه چیزی جز صورت مدون و تغییر نام یافته عدالت خانه نبود. عدالت خانه عنوانی بود که مشروطه با تقاضای آن آغاز شد. مشروطه لفظی بود که از ناحیه برخی دیگر از نظر به پردازان عنوان شده و رهبران دینی، این لفظ را به معنای مورد نظر خود به کار بردند. 🔷 مشروطه نظام مطلوب دینی نبود و هنگامی هم که لفظ مشروعه در کنار آن گذارده شده ، برخی از عالمان دینی از اضافه کردن این قید با این استدلال خودداری کردند؛ آنان می گفتند: مشروطه هرگز مشروعه و دینی نیست این استدلال را همان کسانی به کار می بردند که هم متدین بودند و هم از مشروطه دفاع می کردند. 🔷 هنگامی که برخی از مراجع طرفدار مشروطه، آن را غیر مشروع میخواندند. مرادشان جدایی دین از سیاست و با مطلوب بودن یک حاکمیت غیردینی و غیر شرعی نبود؛ مراد آنها این بود که مشروطه یک نظام در حد ذات خود غير مشروعی است که در شرایط فعلی همراهی و مشارکت با آن مشروع بوده و مطابق با دیانت است. 🔹 هنگامی که در جنبش عدالتخانه لفظ مشروطه مطرح شد، اغلب و یا همه مراجع نجف از قبول آن استنکاف ورزيدند. عالمانی که در تهران بودند در گفت و گوهای بعدی آنان را مجاب کردند که مشروطه چیزی از سنخ همان عدالتخانه است؛ یعنی نظامی است که گرچه ولایت جور در آن حضور دارد. لکن مردم با حضور در بخشی از اقتدار به کنترل ظلم پرداخته و لااقل مانع از رفتار و عمل ظالمانه آن می شوند. 🔹 در نظام مشروع دینی هم ولایت باید نصبی الهی و هم والی باید رفتاری عادلانه و در چارچوب شریعت داشته باشد. مشروطه نظامی بود که در شرایط محرومیت از خصوصیت نخست، دست کم ویژگی دوم را تأمین میکرد. 🔹 شیخ فضل الله نوری درباره مخالفت اولیه عالمان نجف و همراهی بعدی آنان با مشروطه می گوید: «علمای بزرگ که در مجاور عتبات عالیات و سایر ممالک هستند هیچ یک همراه نبودند. همه آنها را با اقامه دلایل و براهين، من همراه کردم.» 🔷 هنگامی که شیخ فضل الله نوری، لفظ مشروعه را در کنار مشروطه گذاشت، مرادش این نبود که مشروطه می تواند یک حکومت مطلوب شرعی باشد، بلکه مراد او این بود که مجلس نباید نقش پارلمان های غربی را ایفا کند و خود را در حکم مقنن بداند. مجلس باید نقش عدالتخانه را ایفا کرده و راه کارهای اجرای شریعت را دنبال کند. ✍ استاد پارسانیا 💠 @hparsania

📸نقاشی حسن روح الامین، تقدیم به ۱۱ شهید مدافع وطن مریوانی ✅ @Rajanews

درباره شهید و شهادت همچو منی چه بنویسد! فقط می دانم از آن وادی طور دور گشته ام و پاکی ام و طهارت جوانی ام از دست رفت مگر حسین علیه السلام برایم فکری کند سیدی اخرج حب الدنیا من قلبی نوکرت محمد صابر #حسین_نامه_ع #شهدای_مریوان پ.ن : چقدر جای آوینی خالی است. این روزها را این هجمه ها را این تلفات ها را کیست که روایت کند؟ کجاست عارف خاکی که بگوید از داشته هامان؟ کجاست آنکه ذکرش و داستانش بیادآورد آخرت را و پس زند برق دنیا را؟ چقدر دنیا محبوس تر از قبل است! آن بلبل خوش الحان که رشادت ها را یادآور میشد و چاووش شهر عشق می خواند کجاست؟آه از این همه غریبی! به درستی فرمود فقد الاحبه غربه. کجاست حبیب؟ کجاست مجلس ذکر و انس؟کجا بگشایم عقدها را و کجا دلتنگی ها را! دیده بگشا بر این رنجور ضعیف ناتوان. غیبتت گلو می فشرد و آه محروم و اشک معصوم و خون مظلوم و دل مغموم همه تو را می خواند؛سیدی غیبتک نفت رقادی وضیقت علی مهادی وابتزت منی راحة فؤادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجائع الابد... پ.ن :نقاشی اثر حسن روح الامین شاید آوینی متکثر در دیگرانی شد که روح الامین یکی از آنها باشد. حفظهم الله https://eitaa.com/atraf_man