سلام علیکم شیخنا یسال سائل علی اي اساس ديني فقهي الاطباء والحقل الطبي الذين فقدوا حياتهم بسبب الكرونا شهداء بسم الله الرحمن الرحيم. الجهاد براينا لايساوى القتال بل هواعم منه خلافا لما يتصور فان ايات الجهاد نزلت في مكة ايضا كقوله تعالى ومن جاهد فانما يجاهد لنفسه ان الله لغني عن العالمين (الاية 6 سورة العنكبوت) وعلى المختار في تعريفه هو بذل الجهد والطاقة والوسع لاعلاء كلمة الله في الحفاظ على الدين او نفوس المسلمين اوالضعفاء و المظلومين او اعراضهم وكرامتهم وشرفهم او اموالهم . وعليه فان مجاهدى السلامة وشهداء حفظ النفوس ودفع ورفع المخاطرعن البشرية؛ فانهم مجاهدون وشهداء بلا شك ؛لبذل الجهد والطاقة العالية في الدفاع وحفظ النفوس ودفع ورفع المخاطر والضرر وصيانة المجتمع وحفظ سلامته . وهو من مصاديق سبيل الله واعلاء كلمة الله فى جهاد دفاعي في مواجهة عدو فاتك اخطر على البشرية من الجيوش والاسلحة المدمرة (وهذا العدو المدمر هو جائحة كرونا العالمية سواء كان وايروس كرونا من فعل البشر و ارهاب بيولوجي اوخطا بشري او تطور بيولوجي طبيعي ))؛. فعناصر الجهاد الدفاعى متحققة في جهاد السلامة وشهدائه بلاريب. ومنطبق عليه تماما. والله الموفق الاقل_ عباس الكعبي @atraf_man

پای تفسیر یک معتاد اولین بار وقتی پتو را دور خودش کشیده بود و روی تخت مثل جنین خوابیده بود دیدم، چند ساعتی از شیفت گذشته بود که مرد جوانی که نوک موهایش نارنجی بود را دیدم، صورت لاغر و قد تقریبا بلند و کشیده ای داشت، داشت میرفت دستشویی/ تخت چهل پیرمردی بود که جواب هیچکس را نمی داد و بسیار کلافه بود، با پسرش در حال کمک به او بودیم که جوان قد بلند با نوک موهای نارنجی آمد جلوی درب اتاق و ازم خواست تا بیرون بیایم، اشاره کردم که صبر کند تا کارم تمام شود، دوباره آمد و دوباره گفتم دستم به پیرمرد بند است و بایست صبر کند/ دقایقی بعد که از اتاق بیرون آمدم دنبالش گشتم، دیدم شیخ حمید با یک ملافه متکا بالای سرش ایستاده و او دارد سرش را در روشویی توی اتاق میشوید، زیر آب هم حرف میزد و از چیزی گله میکرد، شیخ حمید ازم خواست کمی باهاش صحبت کنم، با هم رفتیم کنار تختش و شیخ حمید کمکش کرد تا سرش را با گرمای فنکوئل خشک کند، پنجره ها را هم بست تا سرما نخورد، تکیه به دیوار دادم و پرسیدم چطوری و چی شده؟/ شروع به صحبت کرد، از صدا و قیافه اش فهمیدم که احتمال زیاد مصرف کننده مواد مخدر است، اما رویم نمیشد بپرسم، از طرفی تجربه های قبلی در نشناختن معتادان هم بر احتیاطم می افزود، چون دوبار پیش آمد که بیماری گفت: من عمل دارم و من بخیال اینکه عمل جراحی دارد، می پرسیدم چه عملی؟! و معتاد بیچاره با نگاه عاقل اندر سفیه میگفت: یعنی تریاک و شیره می کشم! خب این مواجه ابتدائی من با چنین اعترافاتی بود! اما اینبار مثل یک متخصص با تجربه پرسیدم: چیزی هم مصرف میکنید؟ و او را مرا ضایع کرد، "بله قرصی برای قلب مصرف میکنم"، و من مبهوت و خیره ماندم، به خودم آمدم، آیا برای اعصاب هم دارو مصرف میکنی؟ جواب داد: خیر، فقط تریاک و شیره مصرف میکنم، و من دوباره مبهوت شدم! خلاصه حرفش این بود که مرا از اینجا بیرون ببرید که ... ، خب به راحتی میشد حدس زد که دچار توهم است و نسبت به اطرافیانش بدبین است، جواب من هم این بود که وقتی خوب شدی میری بیرون میتونی دنبال کارهات بری/ روی تخت دراز کشید و سرش را ملحفه نویی که دوباره برایش آوردم پیچاند، می گفت اگر موهایم خوابیده و مرتب نباشه کسی به حرف هام توجه نمی کنه، اما یکهو حالش دگرگون شد و از حالت گله و شکایت به وضعیت التماس افتاد، مثل بچه ای که میترسد و التماس میکند ... انگار فیلم میدیدم، انگار داشت بازی میکرد، مثل فیلم ها شروع کرد به گریه کردن، گفت بدنم درد دارد، برایش قرصی آوردم، گفت قرصی بده تا بتوانم بخوابم، با رایزنی که با پرستارها کردم، توانستم قرص قوی تری تهیه کنم، گفتم زیر زبانت بگذار تا زود آرام شوی، دائم تشکر میکرد و قربان صدقه میرفت، گریه و التماس میکرد، وقتی قرص را گرفت، گفت فقط یک خواهش دارم، وقتی خوابم برد به من آمپولی تزریق کن تا بمیرم، این جملات را با التماس و گریه میگفت، و من از این مواجهه نزدیک با حالات یک معتاد به بهت بیشتری فرو میرفتم و به یک جمله فکر میکردم، از کرونا بدتر، اعتیادست! به خواب سنگینی فرو رفته بود، در انتهای شیفت چند بار امتحان کردم ببینم زنده است یا نه! ماسکش را عقب و جلو میبردم و با واکنشش میفهمیدم که زنده است، کمی ترسیده بودم، چاقوی میوه خوریش را هم از جلوی چشمانش دور کردم/ دو روز بعد نوبت شیفتم بود، تا وارد بیمارستان شدم دیدم در حیاط است و به سمت در خروج میآید، من را که با لباس روحانیت ندیده بود نشناخت، با اسم کوچک صدایش کردم که کجا میروی؟ گفت حاج آقا کبریت میخوام بخرم، سیگار دارم/ ساعتی بعد در راهرو دیدمش، دوباره سرش را شسته بود، کمک خواست، گفتم برو تو اتاقت میام ببینم چی شده، باز هم ناله و التماس، شماره یکی از خواهرهایش را میخواست تا کمکش کند، لیستی از تلفن ها را در ورق داشت که ظاهرا این چند وقته با تلفن رفقای دیگر جهادی هم تماس گرفته اما نتیجه دلخواه را نداشته، میگفت: به مخابرات زنگ بزن و شماره همراه خواهرم را بگیر، اون اهل خدا و نماز و این هاست، بهش گفتم نمیشه و شماره نمیدن، از توی پرونده اش شماره مادر و یک خواهرش را یادداشت کردم، در پرونده اش ثبت شده بود که هروئین مصرف کرده، کلمه هروئین را از زبان پرستار شنید، آمده بود داخل راهرو، بلند گفت من هروئینی نیستم! گفتم فلانی برو توی اتاقت، گریه نکن، الان میام، هر چه گفتم قبول نکرد که به شماره در پرونده زنگ بزنم، منم گفتم اگر نخواد، خودسر تماس نمیگیرم، هر وقت موافق بود بگه/ #همراه_جهادی_بیمارستان روایت دهم @atraf_man ادامه در پست بعدی 👇🏻👇🏻👇🏻

ساعتی بعد آمد توی راهرو گفت باشه، هرچی تو بگی، رفت انتهای راهرو و در خلوت و روی پا نشست، نمی توانست روی صندلی بشیند، زنگ زدم، صدای خواهر جوان میآمد، خودم را معرفی کردم و گفتم چرا زنگ میزنم، کمی درد و دل کرد و گفت شماره خواهر بزرگتر را نمی دهد چون از او مخفی کرده ایم و او بیمارست، نهایتا ازش خواستم اگر میتونه با برادرش صحبت کنه و کمی آرامش بهش بده، قبول کرد/ هنوز روی پا ته راهرو نشسته بود، نشستم روی صندلی روبروییش، گفتم فلانی، خوب باهاش صحبت کن، میخواد بهت کمک کنه، تلفن را گرفت، بعد از سلام و علیکی زد زیر گریه، آب دهان و بینی اش کش آمده بود و به زمین میرسید، گاهی از روی صندلی آرامش میکردم تا خودش را کنترل کند، بعد از کمی گریه و التماس ـ میگفت مرا رها نکنید، بهم سر بزنید، اگر رفتم کمپ رهام نکنید، بهم سر بزنید، همه این کلمات را التماس میکرد و گریه میکرد، کنجکاو بودم بدانم حال خواهر چطورست؟ ـ آرام شد، دائم میگفت چشم، هر چی تو بگی، نگران مدارک و پول و وسائلی بود که در آخرین خانه که از آنجا آمده بود، جا گذاشته بود، خیلی آرام شد، از اینکه خواهر با او صحبت کرده خوشحال بود، تشکر کرد، میگفت ممنونم که باهام صحبت کردی/ تلفن را گرفتم، خواهر تشکر کرد، گفتم روزی چند بار با بیمارستان تماس بگیر و باهاش صحبت کن، خیلی تشکر کرد، پرسید میتونه توسط شوهرش چیزی بفرسته یا نه، سر بزنه یا نه، گفتم تا ساعت هفت شب هستم، هماهنگ میکنم، هر چند نیامدند/ رفت توی دستشویی و یه نخ سیگار کشید، پرسیدم چندتا دیگه داری، گفت هفت و هشتا، رفت روی تخت، برایش از پرستار قرص قوی گرفته بودم، ازم خواهش کرد که قرص خواب آور ندهم، قرصی بدهم که دردش را کم کند و شب قرص قوی خواب را بخورد، سرم و قرص را گرفت و آرام روی تخت دراز کشید/ پیشش نشستم تا کمی حرف بزنه و آروم بشه، بهش گفتم: باید افکار منفی را از خودش دور کنه و به خواهرش اعتماد کنه، اینکه شغل داشته و میتونه کار کنه و زندگی اش را جمع و جور کنه، گفت: من چندین سال تفسیر کار کرده ام، قرآن را دستش دادم و گفتم برایم بخوان، گفت نمی تواند اما تفسیر بلد است، گفتم هر چی بلدی را بگو، اول از اطلاعات قرآن شروع کرد، تعداد سوره ها و آیات و مکی و مدنی، قرآن محکم داره و متشابه، ناسخ داره و منسوخ، ... بعد از اطلاعات شروع کرد به بیان تفاسیسر چند آیه، شاید ده پانزده آیه قرآن را اشاره کرد و معانی و مقصودش را گفت، برخی را عربی اش را هم بلد بود، بین جملاتش توقف و تامل نمیکرد، مثل ضبط صوت پشت سر هم حرف میزد، و من هاج و واج به ساعت نگاهی انداختم، بی وقفه ده دقیقه بود که داشت درباره قرآن حرف میزد، پرستار در این حین یکی دو بار آمد و با تعجب به درس تفسیر ایشان نگاهی انداخت، اون روی تخت چهار زانو نشسته بود و من پایین تر از او روی صندلی درس یاد می گرفتم، عجب تفسیری می گفت مرد جوان معتاد! ساعت هفت و نیم شده بود، لباس هایم را عوض کرده بودم و از اتاق آمده بودم بیرون که تلفنم زنگ خورد، خواهر بود، پرسید میتواند دوباره با برادرش صحبت کند؟ دلم نیامد بگویم لباسم را عوض کرده ام و از بخش آمده ام بیرون، گفتم صبر کن تا دستکشی دستم کنم/ شامش را خورده بود روی صندلی لم داده بود، عبا را تا کرده بودم و در دستم بود، با عمامه و قبا وارد اتاق شدم، پیرمردی که دقایقی پیش برایش چای آماده کرده بودم، داشت چایی اش را میخورد و به من لبخندی زد، رفتم بالای سرش و گفتم بیا خواهرت پشت گوشی است، هاج و واج من را نگاه میکرد، خیره، گفتم تلفن را بگیر با خواهرت صحبت کن، گوشی را گرفت اما به من چپ چپ نگاه میکرد، برگشتم به سمت پیرمرد، گفتم حاجی چاییش خوب شده؟ با لبخند گفت آری، پرسیدم نشناختی حاجی؟ من برات چایی آوردم الان، انکار کرد و گفت اون یکی دیگه بود، گفتم من بودم لباس هام را عوض کردم، قبول نمی کرد و میخندید، تلفن را ازش گرفتم و خداحافظی کردم/ #همراه_جهادی_بیمارستان روایت دهم @atraf_man

«پایان شعبان» رسیده مرا پاک کن؛حسین! این دل برای «ماه خدا» رو به راه نیست السلام علیک یا اباعبدالله @atraf_man

‍ لوازم جانبی اسب و #دینداری عصر یک روز در #ماه_رمضان از جلوی بازار کهنه قم در ابتدای خیابان آذر عبور می کردم. از مغازه تعمیرات موبایل بر می گشتم. چشمم به یک جوان افتاد که در فاصله چند متری مقابل بازار به ماشینی تکیه داده بود. در ذهنم مشغول فکری بودم بنابراین سلام نکردم و رد شدم. صدای آهنگین خوبی داشت. بلند گفت: سلام حاج آقا. خجالت زده از اینکه چرا من ابتدا سلام نکردم - علی رغم اینکه دیده بودمش - بسمتش رفتم و جواب سلام دادم. احوالپرسی کردم و گفتم مشغول فکری بودم که ابتدا به سلام نکردم. کمی بیشتر گرم گرفتم. به دستانش که سیاه شده بود نگاه کردم و پرسیدم چه کاره ای؟ گفت لوازم جانبی اسب می فروشد، با تعجب زیاد گفتم اسب! مغازه اش را نشانم داد. مغازه را قفل کرده بود و از بی حوصلگی سر بازار ایستاده بود. رفتیم داخل مغازه. باورم نمی شد در قم هم چنین مغازه ای باشد. کمی از حال و هوای اسب و سوارکاری در قم برایم گفت. حرف های زیادی زدیم و از هر بابی سخن گفتیم. خوش صحبت بود. وسط بحث حرفی به او زدم که قبلا خودم کمتر به آن فکر کرده بودم. وسط خاطره ها و حرف ها گفتم: " انسان آن زمان به گناه و بد بودن و کناره گرفتن از خوبی ها میرسه، که انگیزه و امید به خوب بودن را از دست میده؛ زمانیکه یک فرد حاضر میشه مثلا پنج هزار تومان به ناحق تو جیبش بذاره یا گران فروشی کنه و ... و این کار را با این توجیه که در جامعه در حال دزدی میلیاردی هستند برای خودش موجه می کنه، در واقع این فرد به دلیل ضعفش انگیزه خوب بودن و سالم بودن را از دست داده، گناه ها با بی انگیزه بودن و از دست دادن امید به خوب بودن قلب ما را فتح خواهد کرد؛ شاید بشود گفت که مهمترین کار مبلغ دینی حفظ و رشد همین انگیزه ها و امیدهاست" یک ساعتی در مغازه نشسته بودیم و حرف میزدیم. با خنده گفتم یک سلام کردی ها! اما ظاهرا خوشحال بود و از اینکه ساعت های مانده به #افطار را زودتر گذرانده، راضی بود. نکته بامزه اینکه از اسب می ترسید! و من هنوز نتوانستم یک رفیق اسب باز پیدا کنم. #دینداری_در_عالم_ناسوت /۱ @atraf_man

ما روزه دارها همه یاد لب توئیم ماه مبارک #رمضان #سیدالشهدا اطراف @atraf_man

.مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست ای چاه خون گرفتۀ کوفه علی کجاست؟ ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید امشب شب غریبی و تنهایی شماست سجاده بی‌امام و زمین‌ لاله‌گون ز خون مسجد غریب مانده و محراب، بی‌دعاست تو از برای خلق جهان سوختی علی! اما هزار حیف که دنیا تو را نخواست ای چاه کوفه اشک علی را چه می‌کنی دانی چقدر قیمت این در پربهاست؟ باید به گریه گفت: علی حامی بشر باید به خون نوشت: علی کشته خداست هر لحظـه در عزای علی تا قیام حشر «میثم» هزار بار اگر جان دهد رواست استاد سازگار التماس دعا از همه سروران و دوستان دارم. برای هم دیگر دعا کنیم. #شب_قدر @atraf_man

دور سر مادرت بچرخان چیزی آن را صدقه به ما بده مهدی جان السلام علیک یا امیرالمومنین صل الله علیک یا اباعبدالله الهی العفو #شب_قدر @atraf_man