به تکوینی که من از آن جمال کل خبر دارم
به یوسف میدهد تعلیم زیبایی غلامانش ؛
کدامین طرزِ غریدن به شعر پارس میماند
ز شیران باج میخواهند سگ های بیابانش
مگر بر مرکبِ جهل آیم ؛ این دربار کامل را
خرد در راه تو لنگ استُ افتادهست پالانش
کرامت کرد و ما را کُشت از لطف ؛ ای فدای او
سخاوت کرد و خونها را هدر کرد ای به قربانش
خلایق از "علی" جز نام او چیزی نمیبینند !
که ذاتش کرده بینِ عین و لام و یاء پنهانش
اگر از کفر میپرسی ؛ غلام سلم آن شاه است
اگر از سلم کفری هست مطلق تحت فرمانش
چو زایشگاه او را سجده می آرند اهلِ دین ؛
چه جای عیب گر بر مرقدش خوانند یزدانش
به دربارش رسیدی غیرِ مدح او مخوان چیزی
که من از زیرکی ها زیره ها بردم به کرمانش !
نشد هرگز به دنیا نرم ؛ آن مولا دلِ قرصش
به روغن رو نداد آخر لب خشکیدهی نانش
علی اسم و مسمی نیست معنی معنیِ محضست
چه می کوشی کنی ؛ در لفظ بی مقدار عنوانش ؟!