▫️ سالروز ورود امام خمینی به میهن اسلامی گرامی‌ باد

🎥🚨 فیلم حضور رهبر معظم انقلاب در مرقد امام راحل و گلزار شهدا 🆔 @sireh_agha

خواستن، توانستن است. پس چرا نخواهیم؟؟!! #ثروتمندترین_مرد_ایران!!! @avaymarefat

🔴 #زندگی_کَلَمی 💠 شخصی گرسنه بود برایش کلم آوردند اولین بار بود که کلم می‌دید. با خود گفت: حتما میوه‌ای درون این برگها است ‌اولین برگش‌ را کند تا به میوه برسد اما زیرش به برگ دیگری رسید. و زیر آن برگ یک برگ دیگر و... با خودش گفت: حتما میوه‌ی ارزشمندی است که اینگونه در لفافه‌اش نهادند. گرسنگی‌اش بیشتر شد و با ولع بیشتر برگها را می‌کند و دور می‌ریخت. وقتی برگها تمام شدند متوجه شد میوه‌ای در کار نبود! آن زمان بود که دانست کلم مجموعه‌ی همین برگهاست. 💠 ما روزهای زندگی را تند تند ورق می‌زنیم و فکر می‌کنیم چیزی اونور روزها پنهان شده که باید هرچه زودتر به آن برسیم درحالی که همین روزها آن چیزی است که باید دریابیم و درکش کنیم! زندگی، همین روزهایی است که منتظر گذشتنش هستیم بنابراین قدر فرصت‌ها را ثانیه به ثانیه و ذره به ذره بدانیم. 🆔 @avaymarefat

💐تسبیح حضرت فاطمه زهرا (علیها السّلام) احادیث در فضیلت آن بیش از حدّ و خارج از شماره است. از حضرت صادق (علیه السّلام) روایت شده: ما کودکان خود را به تسبیح حضرت فاطمه (علیها السّلام) امر مى‏ کنیم، چنان‏که‏ ایشان را به نماز دستور مى‏ دهیم، بنابراین آن را ترک مکن که هرکه بر آن مداومت کند، شقّى و بدبخت نمى‏ شود. در روایات معتبر وارد شده: ذکر کثیرى که خدا، در قرآن به آن امر فرموده، تسبیح حضرت فاطمه (علیها السّلام) است و هرکه‏ بعد از هر نماز، مداومت بر آن داشته باشد، خدا را بسیار یاد کرده و به آیه «فاذکروا لله ذکرا کثیرا» عمل کرده‏ است. به سند معتبر از حضرت باقر (علیه السّلام) روایت شده: هر که تسبیح فاطمه (علیها السّلام) را بگوید و بعد از آن استغفار کند، خدا او را بیامرزد و آن را بر زبان صد است و در میزان عمل هزار و شیطان را دور مى‏ کند و خدا را خشنود مى‏ نماید. به سندهاى صحیح از حضرت صادق (علیه السّلام) روایت شده: هرکه تسبیح فاطمه (علیها السّلام) را پس از هر نماز بگوید، پیش از آن‏که پاها را از حالت نماز بگرداند، آمرزیده شود و برایش بهشت واجب مى‏ شود. در حدیث معتبر دیگرى فرمود: پس از هر نماز، تسبیح فاطمه را خواندن، نزد من بهتر است از آن‏که در هر روز هزار رکعت نماز بخوانند. در روایت‏ معتبرى از حضرت باقر (علیه السّلام) نقل شده: به چیزى از تسبیح و تمجید، عبادت الهى انجام نشده که بهتر از تسبیح فاطمه (علیها السّلام‏) باشد و اگر چیزى از آن بهتر بود، حضرت رسول (صلّى الله علیه و آله) آن را به فاطمه (علیها السّلام) عطا مى‏ فرمود. احادیث در فضل آن، زیاده از آن است که بتوان در این رساله ایراد نمود و در کیفیّت آن اختلافى در احادیث دیده مى‏ شود و اشهر و اظهر [مشهور‌تر و محتمل‌تر] آن است، که سى‏ وچهار مرتبه الله اکبر و سى‏ و سه مرتبه الحمد لله و سى‏ وسه مرتبه سبحان الله بگوید. در بعضى از روایات سبحان الله پیش از الحمد لله وارد شده و بعضى از علما به این صورت جمع بین روایات‏ کرده‏ اند که پس از نماز به طریق اول بخواند و هنگام خوابیدن به صورت دوم و ظاهرا انجام دادنش در هر وقت به طریق اول که مشهور است بهتر است. مستحبّ است بعد از تمام شدن تسبیح، یک مرتبه لا اله الا الله بگوید، چنان‏که از حضرت صادق (علیه السّلام) روایت شده: هرکه پس از هر نماز واجب، تسبیح حضرت فاطمه (علیها السّلام) را بجا آورد و به دنبال آن یک‏ مرتبه بگوید «لا اله الا الله» خدا او را بیامرزد. مفاتیح الجنان، بخش باقیات الصالحات #آوای معرفت @avaymarefat

سوره کوثر بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ کوثر کوتاه‌ترین سورۀ قرآن است. کوثر نقطۀ مقابل تکاثر است. تکاثر، تباهی در کثرت و ظلمت است و کوثر، خیر کثیر در دنیا و آخرت در سایه وحدت و عبودیت. تکاثر به قبرستان میکشاند(الهَکم التَکاثُر حتی زُرتُم المَقابر) و کوثر به آسمان(أعطَیناک الکوثر فَصَلّ لِرَبّکَ و انحَر). در این سوره میگوید:‌ای پیامبر! ما به تو کوثر را عنایت کردیم. پس به شکرانه آن برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن. *** @avaymarefat

فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ (۲) پس(به شکرانه این خیر کثیر) برای پروردگارت نماز بگذار و قربانی کن. "صلاة" در لغت مطلق ستایش است اما در شرع اسلام، این لفظ انصراف حقیقی پیدا کرده به عبادت خاصی که شامل قیام و رکوع و سجود و قعود است. یعنی حقیقتِ شرعیه پیدا کرده است. "نحر" قربانی کردن شتر است. اینجا شتر موضوعیت ندارد و مطلقِ قربانی کردن مراد است. قربانی کردن عبارتست از ذبح حیوانی از دارایی شخصی برای اِطعام مردم بخصوص فقیران. قربانی سنّت موکّد اسلام است و برکات مادی و معنوی بسیاری دارد و بخصوص در روایات موجب ثروت و محافظت دانسته شده. به نظر میاید غیر از جنبه اِطعامی که در آن هست خودِ خون‌ریختن هم موضوعیت دارد چنانکه در روایات به آن تصریح شده، مثلا هست که "إنّ اللهَ یُحِبُّ إراقَةَ الدّماءِ و إطعامَ الطّعام". این سنّت از زمان هابیل و قابیل مستقر بوده، چنانکه خدا از ایشان خواست قربانی کنند و قربانی هابیل را پذیرفت و قربانی قابیل را رد کرد و گفت:خدا تنها از متّقین میپذیرد (مائده:۲۷). در اخبار هست در آن زمان، قربانی را کشته و بر سنگی میگذاشتند و ملاک قبولی آن این بوده که آذرخشی آن را میسوزانده. یعنی اِطعامی در کار نبوده و تنها جنبه خون‌ریختن و به خدا پیشکش نمودن مدّ نظر بوده. در هر حال از روایات سه بحث قربانی و اطعام و انفاق بر میاید که خرید گوشت و تقسیم میان فقرا، اثر خرید گوشت و غذایی با آن درست کردن و اطعام کردن با آن غذا را ندارد و همه اینها اثر قربانی کردن و اطعام کردن با آن را ندارند. یعنی هم در قربانی کردن و هم در وقت گذاشتن و غذایی را برای انفاق درست کردن، التفاتی است که در دیگر چیزها نیست. توجه بفرمایید! اینکه بعد از نماز، قربانی را آورده، بعضیها گفته‌اند نماز عید قربان و قربانیِ آنروز مراد است که البته این حرف، تضییق بی‌وجه دایرۀ معناست. نکته دیگر اینکه نماز برای خالق و نحر عمدتا برای مخلوق است؛ در کنار هم آوردن این دو تکمیل همان دو وجه اساس دین است که کراراً به آن تذکّر داده ایم یعنی توجه به حق و محبت به خلق. (از کتاب تفسیر معنوی استاد نیک اقبال) @avaymarefat

إِنَّا أَعْطَيْنَاکَ الْکَوْثَرَ (۱) همانا به تو خیر بسیار مرحمت کردیم. کوثر صیغۀ مبالغه از کثیر است و در این آیه خیر کثیر معنا میدهد. خیری که آفاق و انفس، و دنیا و آخرت را پوشش دهد. خداوند به پیامبرش این خیر کثیر را عنایت فرموده است. مفسّران بیست و اندی قول در معنای کوثر آورده‌اند که همگی مصادیقی برای آنند؛ منجمله گفته‌اند مراد: نبوت است، قرآن است، کثرت پیروان است، علم و فضیلت است، کثرت اولاد است، مقام شفاعت است، نماز است، .... به نظر میآید که آنچه جامع و مولّد تمام اینهاست، ولایت الهیه است و همۀ اینها برکاتِ ولایت الهیه است و ظهورات آن در مجاری مختلف. پیامبر(ص) عمری بندگی کرد و ثمرۀ بندگی ولایت الهیه است که خدا به ایشان تملیک نمود. هرکس بندگی کند، به میزان توفیق بندگی‌اش لایق است از ولایت خدا بهره‌مند شود. عبودیت، رفتن بسوی خداست و به مجرد این سیر، بدلیل رو کردن به خدا، سالک واجد نور میشود. کسی که این نور را بدست آورده اگر بنا به وظیفۀ خلافت الهیه که به اقتضای مقامش بر دوشش مینهند، این نور را بسوی ماسوی بتاباند و خرجش کند، در حال اِعمال ولایت است. این نور از سالک بشکل علم و قدرت و رحمت و حتی عذاب بسوی ماسوی جریان می‌یابد و منشأ کارهای خدایی میشود و ولایت الهیه نام دارد. ولیّ خدا کسی است که به اذن خدا در هستی او تصرّف میکند و نور خدا را میتاباند، یا نور خدا از مجرای فیض او تابش میکند. پس ولایت الهیه، نور خداست که در قوس نزول قرار گرفته و به کسی تملیک شده و منشا تصرّف و هدایت و رحمت و حتی عذاب در هستی میشود. هر مؤمنی برحسب درجه ایمانش بهره‌ای از این ولایت الهیه را داراست. به همین دلیل اراده و دعایش در ظاهر و باطن هستی اثر میکند و فعل الله را جاری میسازد. حتی نظر و توجّه مؤمن، برکت، و موجب تعالی و توفیق یا خذلان است. بالاخره خذلان هم از افعال خداست که باید یا مستقیما یا توسط فرشتگان یا توسط اولیاءش جریان یابد. ولایت، قدرت و فاعلیّت در مقام خلافت الهیه است. وقتی کوثر تعبیری از همین ولایت بود، شامل برکت نسل و شفاعت و هدایت خاصه که شیعیان از آن برخوردارند نیز میشود @avaymarefat

🔆لقمان حكيم عليه‏‌السلام: 🔰يا بُنَىَّ... إِذَا دَعَتْكَ الْقُدْرَةُ عَلَى ظُلْمِ مَنْ هُوَ دُونَكَ فَاذْكُرْ قُدْرَةَ اللَّهِ عَلَيْك‏ 💠فرزندم... هرگاه قدرت، تو را به ظلم بر زيردستت فرا خواند، قدرت خدا را بر خودت به يادآور. 📚ارشاد القلوب (ديلمى) ج1، ص 73 #حدیث