و برای اینکه از همه چیزمون بگذریم، باید شبانه روز دلمون و وجودمون و همه چیزمون با خدا باشه.

این قدر پاک باشیم که خدا کُلاً ازمون راضی باشه.

قدم برمیداریم، برای رضای خدا. قلم برمیداریم روی کاغذ، برای رضای خدا. حرف می زنیم، برای رضای خدا. شعار می دیم، برای رضای خدا. می جنگیم، برای رضای خدا.

همه چی، همه چی، همه چی خاصّ خدا باشه، که اگر شد، پیروزی درش هست.

چه بُکشیم چه کشته بشیم، اگه اینچنین بشیم پیروزیم و هیچ ناراحتی نداریم و شکست معنا نداره برای ما.

چه بُکشیم چه کشته بشیم پیروزیم اگه اینچنین باشیم، و خدا غضب خواهد کرد اگر خدای ناکرده، یک ذرّه و یک جُو هوای نفس در فرماندهان ِما، در فرماندۀ گردان و دسته و یا خدای نکرده در افراد بسیج ما پیدا بشه...

ما حس می کنیم که امکانات مادّی و این جنگ افزارها و این آلات، اینها می تونه کمک کنه به ما. نه عزیزان، نصرت دست ِ خداست. » +شهید همت

الان هم عاشوراست و کربلا برپاست! نقش من در همین زندگی ساده بنده‌ی خالص شدن برای خداست.

و همین دویدن های کوچیک کوچیک می‌رسونه ما رو به حضرت منتظر(عج)...

جهاد همه جاست! چه در درس و علم چه در خونه و زندگی چه در کار و شغل چه در پیری و جوانی...

مهم خط فکری و دغدغه، روحِ عمل و حرکت کردن ماست!

پایان محفل «دویـدن تا رسـیدن» +ان‌شاءالله این محافل ادامه دارند... یاعلی مددی🌿🕊️