⛔ ...#امان_از_دست_پدر و مادرهایی که نمی‌گذارند #جوان‌ ها با رعایت شرط #دین و #ایمان و تقوی، با یک لقمۀ نانی که بتوانند در بیاورند، با هم #ازدواج کنند! . 📛 چرا این همه شرایط ازدواج را #سنگین می کنید و جوان ها و #جامعه را به سمت #فساد می برید و تسلیم امواج فساد می کنید؟ نکنید پدرها و مادرها، برادرها و خواهرها #سخت_گیری نکنید! . ✨ #مرد هم عرضۀ درآوردن یک لقمه نان و مهیا کردن یک محل سکونت معمولی (حتی) درکنار قوم و خویش ها یا پیش #والدین را داشته باشد، مراسم را هم #ساده برگزار کند، #علما هم خبر کنند و ایشان هم خیلی ساده صیغۀ #محرمیت و ازدواج جاری می کنند! . 📢 بنابراین، این حرف بسیار خوبی است! (مسئولین) و دفترخانه های ازدواج هم منصف باشند، سطح خرج ازدواج را آن قدر (اعلام کنند و) بگیرند که مردم از عهده اش بربیایند و شیرینی اینها هم یک مختصر آب نبات ساده هم می شود! . (تکبیر) ◀ چطور این الله اکبر را فقط جوان ها گفتند و بقیه نگفتند؟ (تکبیر تمام حاضرین) . 🔹 باید ازدواج ها را ساده کرد. #ازدواج_آسان . #جهیزیه یعنی چه؟ 🔶 جهیزیۀ دختر کمالات #معنوی اوست. مهریۀ مرد عبارت است از کمالات او. #مهریه ها را سنگین نکنید! مشکلات سنگین نتراشید! . 🔶 #قرآن می گوید آنکه دارد اگر ازدواج نکند: بیخود! کسی هم که ندارد اگر به زحمت می افتد در این شرایط یک قدری کوتاه بیایید و #کمک کنید! . ⚫ بخشی از سخنرانی #شهید_بهشتی مورخ 1359/12/10 #دانش_ازدواج_اسلامی #ازدواج_اسلامی @chadoriya_org 💚

💞☘بِسْمـِ اللّهِ القاصِمـ الجَبّارین☘💞 🇮🇷رمــــــــان شهدایی و #امنیتی 🇮🇶 #تنــها_میان‌_داعش 💣قسمت #بیست_ونهم عمو لبخندی زد و با صبوری پاسخ داد : _انشاءالله بازم میان. و عباس یال و ڪوپال لشگر داعش را به چشم دیده بود ڪه جواب خوشبینی عمو را با نگرانی داد : _این حرومزاده‌ها انقدر تجهیزات از پادگان‌های موصل و تڪریت جمع ڪردن ڪه امروزم خدا رحم ڪرد هلیڪوپترها سالم نشستن! عمو ڪنار عباس روی پله نشست و با تعجب پرسید : _با این وضع، #ایرانی‌ها چطور جرأت ڪردن با هلیڪوپتر بیان اینجا؟ و عباس هنوز باورش نمیشد ڪه باهیجان جواب داد : _اونی که بهش میگفتن #حاج_قاسم و همه دورش بودن، یڪی از فرمانده‌های #سپاه ایرانه. من ڪه نمیشناختمش ولی بچه‌ها میگفتن #سردارسلیمانیِ ! لبخند معناداری صورت عمو را پُر ڪرد و رو به ما دخترها مژده داد : _ #رهبرایران فرمانده‌هاشو برای #کمک به ما فرستاده آمرلی! تا آن لحظه نام قاسم سلیمانی را نشنیده بودم و باورم نمیشد #ایرانی‌ها به خاطر ما خطر ڪرده و با پرواز برفراز جهنم داعش خود را به ما رسانده‌اند ڪه از عباس پرسیدم : _برامون اسلحه اوردن؟ حال عباس هنوز از خمپاره‌ای ڪه دیشب ممڪن بود جان ما را بگیرد، خراب بود ڪه با نگاه نگرانش به محل اصابت خمپاره درحیاط خیره شد و پاسخ داد : _نمیدونم چی آوردن، ولی وقتی با پای خودشون میان تو محاصره داعش حتماً یه نقشه‌ای دارن! حیدر هم امروز وعده آغاز عملیاتی را داده بود، شاید فرماندهان ایرانی برای همین راهی آمرلی شده بودند و خواستم از عباس بپرسم ڪه خبر آوردند #حاج_قاسم میخواهد با مدافعان آمرلی صحبت کند. عباس با تمام خستگی رفت و ما نمیدانستیم ڪلام این #فرمانده_ایرانی #معجزه میڪند ڪه ساعتی بعد با دو نفر از رزمندگان و چند لوله و یک جعبه ابزار برگشت، اجازه تویوتای عمو را گرفت و روی بار تویوتا لوله‌ها را سر هم ڪردند. غریبه‌ها ڪه رفتند، بیرون آمدم، عباس در برابر نگاه پرسش‌گرم دستی به لوله‌ها زد و با لحنی ڪه حالا قدرت گرفته بود، رجز خواند : _این خمپاره اندازه! داعشی‌ها از هرجا خواستن شهر رو بزنن، ماشین رو میبریم همون سمت و با خمپاره میڪوبیمشون! سپس از بار تویوتا پایین پرید، چند قدمی به سمتم آمد و مقابل ایوان ڪه رسید با رشادتی عجیب وعده داد : _از هیچی نترس خواهرجون! مرگ داعش نزدیڪ شده، فقط دعا ڪن! احساس ڪردم حاج قاسم در همین یڪ ساعت در سینه برادرم قلبی پولادین ڪاشته ڪه دیگر از ساز و برگ داعش نمیترسید و برایشان خط و نشان هم میڪشید، ولی دل من هنوز از وحشت داعش و ڪابوس عدنان میلرزید و میترسیدم از روزی ڪه سرعباسم را بریده ببینم. بیش از یک ماه از محاصره گذشت، هر شب با ده‌ها خمپاره و راڪتی ڪه روی‌سر شهر خراب میشد از خواب میپریدیم و هر روز غرش گلوله‌های تانڪ را میشنیدیم ڪه به قصد حمله به شهر، خاڪریز رزمندگان را میڪوبید، اما دلمان به #حضورحاج‌قاسم گرم بود ڪه به نشانه مقاومت بر بام همه خانه‌ها "پرچم‌های سبز و سرخ یاحسین" نصب ڪرده بودیم. حتی بر فراز گنبد سفید مقام امام حسن﴿؏﴾ پرچم سرخ {یا قمر بنی هاشم﴿؏﴾}افراشته شده بود و من دوباره به نیت حیدر به زیارت مقام آمده بودم. حاج قاسم به مدافعان رمز مقاومت را گفته بود اما من هنوز راز تحمل دلتنگی حیدر را نمیدانستم ڪه دلم از دوری‌اش زیر و رو شده بود. تنها پناهم ڪنج همین مقام بود، جایی ڪه عصرروزعقدمان برای اولین بار دستم را گرفت و من از حرارت لمس احساسش گرما گرفتم و حالا از داغ دوری‌اش هر لحظه میسوختم. چشمان محجوب و خنده‌های خجالتی‌اش خوب به یادم مانده و حالا چشمم به هوای حضورش بی‌صدا میبارید ڪه نیت ڪردم اگر حیدر سالم برگردد و خدا فرزندی به ما ببخشد، نامش را "حسن" بگذاریم. ساعتی به افطار مانده، از دامن امن امام دل ڪَندم و بیرون آمدم ڪه حس ڪردم... ادامه دارد.... 💣نویسنده؛ فاطمه ولی نژاد ☘ #کپی_باذکرنام_نویسنده