مثل کسی هستین که تو باران سختی و
رنج های سنگین روی دوش مردم، بهتون
خبری بدن و بیایید خبر خوش بهشون
بدید خبری که همه منتظر بودن
و اون آنقدر طول کشیده که
همه یادشون رفته...
دیدی توی اوج هراس و ترس یهو از خواب می پری میبینی همش جلوی چشمت بود ها دو قدمیت بود اما باطنش فقط خواب بود:)