صفای باطن که بره چی به دل شما غالب میشه؟ بله تاریکی! وهم و خیال! اسارت یعنی همین که درگیر چیزی بشی که لازم نباشه و همین باعث میشه کم کم بصیرتت عشقت صفای درونت بره...

این اتفاق که بیوفته خیلی جالبه چون انسان کم کم تشخیصش کمرنگ شده انتخاب هاش هم منحرف میشن!

اندک اندک گرفتار بدترین انتخاب ها تو زندگیش میشه!

حالا شما بگو اگر بارونی بخواد بباره ولی مانع بر سرمون باشه آیا ما هم شامل این بارون میشیم؟

طبیعتاً نه.

وقتی عمل انسان مانع از ورود رحمت خدا بشه کم کم توفیقات از دست میرن؛

وقتی این اتفاق بیوفته هم دعا در همین قفسی که ساختیم میمونه جلوتر نمیره؛

وقتی هم دعا بالا بره جوابش آیا با وجود موانع به دستم می‌رسه؟!

خلاصه مطلب میشه گفت: چشمی که ناموس مردم میبینه، حاجت‌روا نمیشه!

آقا امیرالمؤمنین فرمودن هر چه حجاب و حریم بین محرم و نامحرم بیش‌تر باشد برای زنان و مردان به‌تر است. نامه‌ی ۳۱

یکی از سنگین‌ترین روضه‌های کربلا اینه که صدای حضرت زینب سلام‌الله‌علیها رو نامحرم شنید.

مجازی خیلی چیزها رو عادی کرد. مثل گذاشتن عکس (صورت‌ یا هرچی) یا دادن ویس‌ (بدون ضرورت) یا فالو کردن‌ها و درگیر شدنا ولی الگوی ما خانومیه که فرمود: «بهترین چیز برای زنان آن است که مردی را نبینند و مردی هم آنان را نبیند»