با شرایط امروز نتانیاهو مگر این که دیوانه باشد که لشکر زمینی اش را تا عمق سوریه و مرز عراق پیش نیاورد . شاید رویای نیل تا فرات صهیونیست ها به دست این جنایتکار در تاریخ محقق شود .

معمای بشار تو یک شخص سکولار هستی یعنی شاید آرمان گرایی و عقلانیت و دینداری هم در شاکله ی شخصیتی ات باشد. اما بالاخره حساب کتاب هایت از جنس حساب کتاب های رهبران ایدئولوژیکی مثل سید حسن نصرالله ، یحیی سنوار ، اسماعیل هنیه یا حتی مبارزان اخوانی نیست. تو یک آقازاده ای که بیش از هر نوع آرمان گرایی شاید بخشی از روحیات ناسیونالیستی پدرت را به یادگار داشته باشی. از روز اول به حکومت رسیدنت دشمن کم نداری ، آمریکا ، اروپا ، اسرائیل ، اعراب هم زبانت ، بخش زیادی از هم وطنانت و تمام کسانی که دل خوشی از سیاست های حزب بعث پدرت نداشته اند دشمنان تو اند. با همه ی این احوال تو محاسبه می کنی و به جای پناه بردن به دامان همه ی این دشمنان و لاس زدن با غرب و اسرائیل و اعراب شکم گنده یکی از اعضای کلیدی جبهه ی مقاومت بودن را انتخاب میکنی. چطور محاسبه میکنی که به این جمع بندی و انتخاب میرسی را هنوز خیلی ها نمی‌دانند. سال هاست که برای خیلی ها سوال است که چرا بشار اسد بین دلار و یورو و شکل و لیر و درهم و ریال عربستان از طرفی و ریال ایران از طرف دیگر دومی را انتخاب کرد . این انتخاب با محاسبات دنیایی واقعا با هیچ منطقی سازگار نیست. تو سالهاست که این انتخاب را کرده ای و پای انتخابت ایستاده ای و کمترین هزینه ی این ایستادگی ات انزوای طولانی مدتت به عنوان رهبر یکی از مهمترین کشورهای عربی بوده است. این ایستادگی چه دستاوردی برایت در این سال‌ها داشته است ؟ گویا کسی نمی داند. اما حالا بعد از ۷ اکتبر و بعد از شهادت رئیس جمهور بزرگترین هم پیمان و حامی ات و بعد از شهادت سید حسن نصرالله داستان چیز دیگری است. شاید دیگر قصه قصه ی مرگ و زندگیست. همان دشمنی که جنگنده هایش هفته ای چند بار بدون هیچ مانعی بالای سر پایتخت و حتی کاخ ریاست جمهوری تو مانور قدرت می‌دهد حالا بدون هیچ مانعی بزرگترین هم پیمانان تو را با انواع و اقسام روش ها از میان برداشته ، یکی را به طریقی که هنوز هیچ کس درباره ی چگونگی اش هم خبر ندارد ، سید حسن نصر الله و جانشینانش را با بمب های چند ده تنی سنگر شکن ، یحیی سنوار را در عمق و میانه ی میدان نبرد ، و مستشاران نظامی ایرانی را یکی پس از دیگری در لبنان و سوریه . تو تا کجا میتوانی پای آرمانی که خیلی سنخیتی با هویتت ندارد بایستی ؟ تا کی ؟ و چرا ؟ که چه چیزی را به دست بیاوری ؟ دنیا را ؟ یا آخرت را ؟ ما بچه حزب اللهی هایی که ۴۰ روز برای سید حسن نصرالله مشکی پوشیدیم و هنوز با شنیدن نام او بغض میکنیم آیا حاضر بودیم بعد از مرگ قهرمانانه ی تو در میدان مبارزه با اسرائیل یا تکفیری ها حتی جلوی نام تو لفظ شهید بگذاریم ؟ آیا اصلا متاسف می‌شدیم؟ حالا من بعد از سقوط روسیه جور دیگری به این قصه نگاه میکنم. من معتقدم تو خیلی بیش از حد انتظار در تیم ما ماندی و جنگیدی و استقامت کردی شاید هر کسی جای تو بود سال ها

پیش میدان را خالی کرده بود و رفته بود دنبال عشق و حالش. و حالا بزرگترین سوال برای من علت رفتن تو و یا به قول عده ای پشت کردنت به جبهه ی مقاومت و ایران نیست بلکه سوال من این است که اصلا چه چیزی باعث شد که تو در این دایره قرار بگیری و بمانی و سالها بابتش هزینه بدهی ؟ کاش این سوال من جواب قانع کننده ای داشت. #م.ح.الف

امروز تنها مانع جدی پیشروی اسرائیل و تصرف کامل سوریه و تحقق رویای صهیونیست ها دست اندازهای جاده های سوریه هستند. هیچ مانع دیگری نیست.

در قصه ی سوریه عبرتهای بسیار زیادی هست. مسئولین هم خیلی روی این موضوع تاکید دارن. اما مشکل اینه که کل این عبارت‌ها انگار برای مردم هست و مسئولین و حاکمیت هیچ عبرتی نباید بگیره. برای ثبت در خاطرات خودم میگم ابلاغ قانون حجاب قطعا کار غلط و خطرناکی هست و هیچ نتیجه ای به نفع موضوع حجاب نخواهد داشت. والله اعلم

این قانون هم اشکالات شکلی فراوانی داره هم محتوایی از نظر اجرایی هم هیچ امیدی به اجرا شدنش نیست فارغ از اینکه قانون خوبی هست یا قانون بدی. نقطه ضعف بسیار عمده ی این قانون فاصله ی معنادار طراحانش با عموم اقشار جامعه هست. از داخل آکواریوم نمیشه نشست و برای جامعه ی بیرون طراحی کرد. والله اعلم

چای گیجی وسط کافه ی دنیا بودم قند لبخند تو پیش همه محبوبم کرد دور کردند تو را تا که مرا سرد کنند تلخی بی کسی ام قهوه مرغوبم کرد

هر شب عمرم به یادت اشک میریزم عزیز بعد حافظ خوانی شب های یلدا بیشتر زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ تر ...