🔰 نیست ممکن جز به قرآن‌زیستن 🔻پیام‌های قرآنی، همه نجات‌بخش، انسان‌ساز، سعادت‌آفرین و اعلام آزادی حقیقی و اعلان جایگاه رفیع انسانیت است. 🔸این پیام را بخوانیم و به گوش جان بشنویم که فرمود: تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ یا این پیام که فرمود: يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ و صدها از این فرازهای انسان‌ساز، عدالت‌پرور، ستم‌ستیز و استعباد و استحقار و استعماربرانداز. 🔹اگر اقبال گفته است: گر همی خواهی مسلمان‌زیستن نیست ممکن جز به قرآن‌زیستن بنده عرض می‌کنم: هر که خواهان است انسان‌زیستن نیست ممکن جز به قرآن‌زیستن 📚 منبع: کتاب «۱۱۰ پند دلنشين (از توصيه‌ها و اندرزهای مرجع عاليقدر آيت الله العظمی صافی گلپايگانی»)/محسن اکبری شاهرودی 🌐https://eitaa.com/ayatollah_safi

🔰 رؤیای مرحوم علامه کورانی درباره حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی و فرزند مرحومِ معظم له 📚 منبع: "محضر آفتاب" نکوداشت مرجع عالیقدر حضرت آیت‌ الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره/محسن اکبری شاهرودی 🌐https://eitaa.com/ayatollah_safi

حریم خدا دروصف حرم ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام بخشی از سروده آیت الله العظمی صافی گلپایگانی به خط معظم له خدا را حريمي است اندر خراسان كه هرکار مشكل در آن سازد آسان حريمي ظهور عنايات الله حريمي به رفعت فراتر ز كيهان كمال ابد اندر آن در تجلّي جمال ازل اندر آنجا نمايان حريمي چو كعبه مطاف خلائق از آن، آفتاب حقيقت فروزان گداي دَرَش را بُوَد بي‌نيازي ز حور و قصور و ز غلمان و رضوان حريمي كه از قبّه پر فروغش بود در تُتق، نور تا عرش رحمان هوايش چو خُلد برين روح‌افزا نسيمش نشاط ‌آور و عنبر افشان حريمي همه فيض بي حدّ باري حريمي همه رحمت و روح و ريحان رواقش بود رشك فردوس اعلا جنابش بود قبله اهل عرفان براهيم ونوح ومسيحا وموسی در آنجا نشستند بر خوان احسان زمين‌بوس او صبح و شب، ماه وخورشيد برِ رتبه‌اش پَست، مريخ وكيوان از آنش بود اين همه شأن و عزّت و ز آن يافت اين احترام فراوان كه شد مدفن پور موسی بن جعفر در آن آرميده است ناموس يزدان خداوند مُلك كمال وفضايل امام مبين، كهف دين، اصل ايمان... 📚 منبع: (گلشن ولایت) گلچین اشعار ولایی مراجع عظام صافی گلپایگانی/گردآورنده:محسن اکبری شاهرودی @ayatollah_safi

🔰 مقیّد به عتبه‌بوسی حضرت رضا علیه‌السلام 🔻حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله تعالی علیه، علاقه و ارادت عجیبی به آستان ملائک‌پاسبان حضرت امام علی‌بن موسی الرضا علیهماالسلام داشتند و همواره سعی می‌کردند در ایام غیر تحصیلی، چند روزی را در جوار آن مضجع نورانی مشرّف باشند و از زیارت آن امام‌ رئوف، زاد و توشه‌ها بردارند. ✅ در مشهد هم همواره در حال مجاهده و تلاش برای احیای امر اهل بیت علیهم‌السلام بودند و مجالس علمی و ولایی و دیدارها و پاسخ به استفتائات و ... مانند قم برقرار بود که محتوای آن گنجینه بسیار ارزشمندی برای اهل فضیلت به‌شمار می‌رفت؛ در همین سال‌های آخر که کتاب ارمغان مشهد را با همکاری یکی از نوه‌های آقا آماده کردیم، معظم له می‌فرمودند کاش از ابتدا که به مشهد مشرّف می‌شدیم، همه مطالب سفر را به این صورت جمع می‌کردیم که مطالب ارزنده و آموزنده‌ای می‌شد. 🔰چندین سالی که توفیق تشرّف محضر آقا را داشتم تقریباً هر سفری که ایشان مشهد مشرّف بودند، ده روز مشرّف و در آن دیار معنوی نیز از انفاس قدسیه‌شان مستفیض می‌شدم. ❤️ برنامه‌ تشرّفشان به حرم مطهّر، تقریباً هر روز بعد از طلوع آفتاب بود و حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشید. خاطرات بسیاری از این سفرها و مخصوصاً از کیفیت زیارتشان دارم که مجالی دیگر می‌طلبد؛ از جمله عتبه‌بوسی ایشان یا خادمی کشیک هشتم معظم له. 🙏 آقا مقیّد بودند حتی تا همین اواخر که واقعاً نشست و برخاست برایشان دشوار بود، می‌نشستند؛ عتبه حضرت رضا ارواحنا فداه را می‌بوسیدند و سپس زیارت را با آداب کامل و طولانی انجام می‌دادند. 🔹هنگام برگشت از مشهد هم در وقت وداع معمولاً این شعر را خدمت حضرت علیه‌السلام زمزمه می‌کردند و خود را آماده سختی هجران از دیار دوست تا زیارت بعدی می‌نمودند: گر بماندیم زنده، بردوزیم جامه‌ای کز فراق چاک شده ور نماندیم، عذر ما بپذیر ای بسا آرزو که خاک شده 📚 منبع: کتاب (محضرِ آفتاب) نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی/تالیف: محسن اکبری شاهرودی 🌐https://eitaa.com/ayatollah_safi

🌺الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه مولانا امیرالمومنین والائمه المعصومین علیهم السلام 📖سروده ای از مرحوم آیت الله المعظم آقای حاج آقا علی صافی گلپایگانی نورالله مرقده در تکریم عبدالله الاکبر عید فرخنده و مبارک غدیر ، عید امامت و ولایت خيز ز جا اى صنم، اى بت سيمين بدن فتنه بپا كن زنو، شانه به گيسو بزن خيز و بر آر آفتاب، بُرقع از رخ فكن لب بگشا و خجل ساز عقيق يمن سرو خرامان بيا، سرو نما شرمسار اى بر نور رخت، ماه سما خوشه چين مُلك ملاحت ترا، هست به زير نگين غارت و يغما كنى، با نظرى عقل و دين چون تو به حُسن و بها، نيست به روى زمين در همه خوبان توئى، شُهره به شهر و ديار آب حيات اندر است، در دهن تنگ تو گويمت ار لاله رخ، باشد اين ننگ تو لاله كجا و كجا، عارض گلرنگ تو ماه سما را چسان، خوانم همسنگ تو چونكه مه از نور خور، يافته اين اشتهار گاه ز مِهر افكنى، از رخ زيبا نقاب گاه ز گيسو كنى، در پس ابر آفتاب گه كنى از غمزه ‏اى، عالم پر انقلاب گه دهى از جلوه ‏اى، در دل بيتاب تاب گاه كنى از دهان، لؤلؤ و مرجان نثار دلبركا همتى، سوختم از هجر من خانۀ دل تا به كى، باشد بيت الحزن نيست دگر تاب هجر، رفت توانم ز تن سوختم و ساختم، هيچ نراندم سخن اما اينك دگر، نيست مجال قرار اى كه ز بادام چشم، دام نهى در جهان سازى تير و كمان، از مژه و ابروان همچو دل من بسى، دلها كردى نشان دلبرى و ميدهند، دل به كفت عاشقان دل به تو دادن رواست، آرى اى گلعذار ماه رخا اى كه تو، بر همه خوبان سرى فتنۀ جان منى، عشوه گر و دلبرى غنچه لب و سرو قد، گلرخ و سيمين بری مهر فروزان توئى، بلكه از آن برترى خيز و بيا از وفا، پاى به بزمم گذار صبر و تعلل مكن، خيز و همی كن شتاب گاه نشاط است و باز، سر زده بختم زِخواب غنج و دلال اين زمان، از تو نباشد صواب خيز و به ساغر بريز، ساقى مهوش شراب باده بده دم به دم، يار شو اى يار يار روز نشاط است و شاد، باشد مرد خيبر خرم و شادند و خوش، جمله ز برنا و پير نيست به بند محن، هيچكس اينك اسير زانكه رسيد است باز، عيد سعيد غدير عيد سعيد آمد و خرّم شد روزگار آمد روزى كه يافت، دين خدائى كمال گفت پيمبر به خلق، از طرف ذوالجلال حيدر صفدر كه هست، قامع غىّ و ضلال آنكه در اين عالمش، نيست نظير و همال اوست مرا جانشين، وز پس من شهريار اوست كه ‏چون من به خلق، سرور و آقا بود اوست كه در قدر و جاه، از همه والا بود اوست كه از بهر او، خلقت اشيا بود اوست كه آگاه از، عالم بالا بود اوست شهنشاه دين، خسرو گردون مدار باده ده از بادۀ عشق شهنشاه دين تا كه بريزم ز طبع، گوهر و در ثمين از پى مدح على، مهر سپهر يقين حيدر دُلدُل سوار، پادشه بى قرين شير خدا آنكه داد، دين نبى اشتهار پادشه ملك دين، خسرو بالا و پست برخى او و نبى، آنچه كه بود است و هست او ز علوّ مقام، شد به خدا عين و دست اوست كه در روز جنگ، بسكه بكشت و ببست هيچ دلبرى نداشت چاره به غير از فرار سرور عالى مقام، خسرو اقليم جود آنكه برايش خدا، خلقت اشيا نمود آنكه ورا مصطفى، گفته چو يزدان درود هركه به درگاه او، سر ز سر صدق سود نيستش انديشه ‏اى، روز قيامت ز نار صهر رسول خدا، شاه جهان بوتراب مقصد از هل اتى، معنى امّ الكتاب هرگز با لطف او، نَبْوَد بيم از عقاب هرگز بى مهر او، نيست كسى را ثواب چونكه جنابش بود، سائق روز شمار حيدر صفدر كه هست، خسرو عالى مقام آنكه پس از احمد است، بر همه عالم امام ريزه خور خوان او، خلق جهان خاص و عام لايق تخت شهى، اوست بدون كلام پايه قدرش (على) كرده ز گردون گذار مقدم عيد غدير، كز اثر او جهان زينت ديگر گرفت، جمله كران تا كران دامن دشت و دمن، گشته چو باغ جنان باد مبارك همى، بر همۀ دوستان خاصّه بر آنكه هست ريشه مجد و وقار 🌐https://t.me/ayatollah_safi

🌺 سروده حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی در تجلیل از مقام و منزلت امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام بمناسبت عید سعید غدیر خم به حق خداى جهان آفرین جهان‌دار یکتاى جان آفرین خداوند بخشنده‌ی مهربان خداوند غفّار روزى رسان خداوند پروین و ناهید و مهر گشاینده‌ی باب احسان و مهر ز درک خرد ذات پاکش برون منزّه وجودش ز چند است و چون برى از زمان و برى از مکان خداوند داناى فاش و نهان به ختم رسل اشرف انبیا که بالد به او مسند اصطفا محمّد پیام‌آور راستین حبیب خدا سیّد المرسلین به شاه ولایت علىّ ولىّ وصىّ و پسر عمّ و صهر نبىّ امام مبین سرور اولیا جهان فضائل أبوالأوصیا نمود درخشان عدل خدا ظهور جمال ازل، مرتضى به زهراى مرضیه خیرالنّسا سپهر ادب شمس برج حیا مثال شرف دخت پاک رسول که حیران شده در مقامش عقول به خلق و به خو، شبه بابش نبى به قدر و حسب هم طراز علىّ به حقّ امام دوم مجتبى نهال برومند باغ صفا مهین سبط پیغمبر پاک دین گل گلشن حلم و علم و یقین به سالار و سردار اهل ابا شهید بخون خفته‌ی کربلا حسین شهامت حسین وفا که در راه حق کرد جان را فدا فداکاریش دین حق زنده کرد ره و رسم ایثار پاینده کرد به سجّاد مصباح راه سداد ولىّ خداوند زین عباد که شد مردمان را ز راه دعا سوى بینش و معرفت رهنما به باقر که از عزّت و احترام پیمبر فرستاد او را سلام شکافنده معضلات علوم نگهبان آثار و محیّى الرّسوم به صادق که انوار دین خدا ز سعیش بتابید بر ما سوا غبار از رخ دین یزدان زدود در علم بر روى عالم گشود به موسى بن جعفر مه عزّ و جاه عزیز خدا رهبر دین پناه که بر او ستم هر چه آمد فزون نگردید تسلیم هارون دون به حقّ علىّ بن موسى الرّضا ملاذ امم مفخر اولیا امان الورى صاحب معجزات امین خدا معدن مکرمات وجودش همه علم و لطف و کرم به پیر و به برنا ولىّ النعم رواق جنابش بهشت برین ضریحش مطاف بزرگان دین به قطب سداد و سپهر رشاد محمّد امام تقىّ جواد که در کودکى خالق ما سوا به خلق جهان داد او را ولا به همنام و هم کنیه مرتضى علىّ نقى سید مقتدا امام دهم رهبر شیخ و شاب جهان کرم میر عالى جناب به مولى الورى حضرت عسکرى مه چرخ ایمان و دین پرورى سلیل نبى قائد مؤتمن به نام و به جسم و به سیرت حسن به صاحب زمان مهدى منتظر امید امم فاتح بحر و بر سر سروران، حاکم دادگر خداوند اقبال و نصر و ظفر امام جهان بخش گیتى گشاى دلیل خلائق به سوى خداى برون آید از غیب و گیرد جهان پر از عدل سازد کران تا کران شعارش بود دین و امن و امان کند خلق با یکدگر مهربان برد از میان شیوه‌ی خودسرى ببالد به او مسند رهبرى به قرآن کتاب کریم خدا به شرع قوى پایه مصطفى به شب زنده‌داران پاکیزه جان به آه یتیمان بى‌خانمان به عرش و به کرسى و قدّوسیان به جبریل و میکال و کرّوبیان که حبّ على هر که دارد به دل نگردد به صحراى محشر خجل نبیند به جز لطف پروردگار نگیرد به جز رتبه و اعتبار هر آن کس به دل مهر حیدر بکشت مکان مى‌گزیند به باغ بهشت ز مهر على، مادرم شیر داد بر آنم پدر خطّ و تدبیر داد به تن از ولاى على جوشن است به نور ولایت دلم روشن است بود حبّ او اصل هر فیض و سود چه خوش گفت آن کو بتازى سرود بحبّ على تزول الشکوک و تزکوا النفوس و تصفوا الثمار فمهما رایت محباً له فثمّ الذکاء و ثمّ الفخار ومهما رایت عدوّاً له ففى اصله نسب مستعار فلا تعزلوه على فعله فحیطان دار ابیه قصار هلا «لطفیا» گو بصوت جلىّ على یا على یا على یا على @ayatollah_safi

🔸 هم اکنون حرم ملکوتی حضرت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام؛ مقبره مرجع ولایی و محبوب آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله تعالی علیه @ayatollah_safi

امشب؛ روضه‌خوانی در مرقد مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره در کربلای معلّی @ayatollah_safi

نیمروز عاشورا، دیوانی که انیس آقا بود هلال ماه محرّم ز نو هویدا شد بیا که رایت سلطان عشق بر پا شد به دشت ماریه از همّت بلند حسین کتاب همّت و ایمان و صبر معنا شد 🔰 ماه محرّم که فرا می‌رسید، فقیه ولایی حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله تعالی علیه، لباس عزای مولا و ارباب خودش را بر تن می‌کرد و دو ماه محرّم و صفر را سیاه‌پوش عزای عزیز زهرای اطهر سلام الله علیها بود و ایشان که همواره به مصداق (المُومِنُ بُشرُه فی وَجهِه) تبسّم بر لب داشتند، در این ایّام به دستور عملی (کانَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکآبه تَغْلِبُ عَلَیْهِ) در حزن و اندوه وصف‌ناشدنی، حال و هوای دیگری داشتند. ▫️ گرچه توجّه ایشان به مطالعه آثار عاشورایی مانند مقاتل و تواریخ و ... و نوشتن‌شان در تحلیل نهضت جاودان کربلا و ردّ شبهات منحرفان در همه عمر با برکتشان بر همه روشن است، لیکن عنایتشان به چند کتاب مخصوص بیش از سایر آثار بود که ذکر آنها فرصتی طولانی می‌طلبد. ✔️ به‌مناسبت و از میان آثار ادبی و اشعاری که مورد علاقه خاص ایشان قرار داشت، و سال آخر حیات طیّبه‌شان، شده بود انیس و مونس لحظات اشک و آه ایشان بر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، دیوان شریف (نیمروز عاشورا) را می‌توانم نام ببرم. این مجموعه شعری ارزشمند، سروده‌های روح‌افزا و والای شاعر ارجمند مرحوم محمّد بیریای گیلانی است. 🔻آن شاعر عزیز، در ایام جوانیِ مرحوم آقا رضوان الله تعالی علیه که گلپایگان بودند، خدمت والد معظّم ایشان رسیده بود و آشنایی ایشان با طبع و ذوق ولایی مرحوم بیریای گیلانی، از همان‌ دیار و زمان بود. 📖این دیوان جانسوز، حاصل چهار سال مطالعه عمیق و دقیق شاعر گرانقدر درباره نهضت جاودان عاشوراست و انسان را بی‌اختیار، راهی وادی پر سوز و گداز کربلا می‌کند و با کوله‌باری از معرفت، توفیق زیارت قلبی حضرت سید الشهداء و اصحاب با وفای آن حضرت علیهم السلام را نصیب انسان می‌سازد. ▪️گرچه مرحوم آقا، اشعار این دیوان را همواره می‌خواندند لیکن در این سال آخر که قُرب وصال حضرت سیدالشهدا علیه السلام از سیمای درخشان و اشک‌های سوزان‌شان معلوم بود، می‌توانم بگویم هیچ روزی نمی‌گذشت که این کتاب در مقابل ایشان نباشد و غالب ایّام سال آخر، اشعار را می‌خواندند و تحسین می‌کردند و اشک می‌ریختند. 💬 روزی هم به حقیر دستور فرمودند با آقایان عتبه مقدّسه حسینیه تماس بگیرم و از همان‌جا از این دیوان، بسیار تجلیل کردند و توصیه به طبع و نشر آن نمودند که بحمدالله این مجموعه گرانبها به همّت مسئولان محترم موسسه وارث الانبیاء علیهم‌السلام عتبه مقدّسه، جهت طبع و نشر آماده شده است؛ گرچه جای آن فقیه ولایی برای رویت طبع جدید این اثر گرانسنگ خالی است، امّا اکنون که در حرم ملائک‌پاسبان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام آرمیده‌‌اند، از ثواب طبع و نشر آن در خوان کرم حضرت امام حسین ‌علیه‌السلام بهره‌مند خواهند بود و به یقین، کام تشنگان صهبای ولایت، از مطالعه این کتاب گرانسنگ، سیراب خواهد شد. اعلی الله مقامه الشریف و حشره مع الامام الحسین علیه السلام و اصحابه. 📚 منبع: محضر آفتاب؛ نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی قدس سره/محسن اکبری شاهرودی @ayatollah_safi

به مناسبت ایّام رحلت آیة الله العظمی حاج شیخ محمد سعید امامی گلپایگانی از تلامذه مرحوم ميرزای شيرازی و میرزای رشتی شـهر دانشمندپرور گلپـایگان در سنه ۱۲۸۷ قمری، تولّد عالمی کم‌نظیر و فقیهی بی‌بدیل را شاهد بود. بیـت فقـاهت و فضیلتِ آیة الله العظمی آخوند ملامحمد علی هم حجره و شریک‌بحث آیة‌الله العظمی میرزای بزرگ شیرازی ره، در این سال، با تولد آقامحمدسعید – که هم‌نام جدّ بزرگوار خود مرحوم آخوند آقاسعید- بود، حال و هوای دیگری گرفت. از همان کودکی، نشانه‌های بزرگی و فضیلت در چهره‌اش دیده می‌شد و همه منتظر بودند تا آینده درخشان این کودک را در عالم اسلام و خدمت به مذهب مشاهده کنند. آقا محمّد سعید، پس از تحصیل مقدّمات در گلپایگان، راهی اصفهان شد و از محضر برخی اساتید و اعاظم آنجا بهره‌مند گردید. سپس رهسپار عتبات عالیات شد و در نجف اشرف، محضر میرزای رشتی را درک نمود و مدّتی کوتاه خوشه‌چین افاضات فقهی و اصولی آن جناب گردید. در حدود سال ۱۳۰۵ قمری که جهت زیارت، قصد سامرا کرده بود، در جلسه‌ای که برای زیارت و دست‌بوسی به محضر میرزای بزرگ مشرّف شد، میرزا با دیدن وی، سیمای هم‌حجره و هم‌بحث خود آخوند ملامحمد علی را به یاد آورد و چنان از زیارت فرزند آخوند، مشعوف بود که او را نزد خویش فراخواند و اجازه مراجعت به نجف اشرف نداد. آقا شیخ محمد سعید در سامرا مدّت ۴ سال از محضر میرزای بزرگ میرزا محمدحسن شیرازی بهره‌ها برد، و از افاضل و تلامذه بزرگ درس میرزا اعلی الله مقامه گردید. همچنین از محضر آیات عظام مرحوم سیدمحمدفشارکی اصفهانی، مرحوم سیداسماعیل صدر اصفهانی و مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی استفاده‌ها نمود و در همه جا، مشار بالبنان گردید. وی حدود سال ۱۳۱۰ قمری به شهر خود گلپایگان مراجعت نمود و با استقبال انبوه جمعیت علما و فضلا و مردم علاقمند به علم و فضیلت، وارد آن شهر شدند، و در آن دیار، آوازه و شهرتی مضاعف پیدا کرد و مصدر امور مهمّی گردید. ایشان از بدو مراجعتش به گلپایگان، به ترویج شعائر دینی و اعانت مظلومان و مبارزه با ظلم و فساد و ردّ بدع و احیاء سنّت مشغول شد و با همکاری برادر دانشمند خویش آیة الله العظمی آقامیرزا محمد باقر امامی گلپایگانی که از اعاظم علمای عصر خویش بود، و نیز فقیه بزرگ آیة‌الله العظمی آخوند ملامحمد جواد صافی گلپایگانی، خدمات بزرگی به جامعه اسلامی نمود. در همان دوران بود که در قضیه طرح ریاست جمهوری رضاخان، به همراه این دو بزرگوار، به مخالفت شدید و علنی برخاست و همین امر سبب شد که دچار ابتلائات و زحماتی از سوی رژیم شود و برای مدّتی به اصفهان مهاجرت نماید. بنا به قول حضرت آيت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی، از جمله خدمات بزرگ مرحوم حاج آقاسعید امامی به جامعه علمی آن عصر، کتابخانه معظم و بزرگی بود که نسخ مهمّی از کتب اسلامی در آن یافت می‌شد و همچنین آثار خود ایشان که متأسفانه مفقود شده است موجود بود. عشق به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام در ایشان موج می‌زد و شاهد آن، روضه‌های هفتگی آن فقیه عالی‌مقام بود که در منزل بزرگی که داشتند با جمعیت فراوان از علماء و مجتهدان و طلاب و شیفتگان اهل بیت علیهم‌السلام برگزار می‌گردید. سرانجام ایشـان پس از عمری خدمت به مکتب و تربیت نفـوس مستعدّه و خدمات شـایان به مردم آن دیار، در محـرّم الحرام ۱۳۵۳ قمری در گلپایگـان به دیار باقی شتافت و سپس پیکر مطهّرش به شهر مقدّس قـم انتقال یافت و به امر آیة الله العظمی ‌حاج شیخ عبدالکریم حائری ره- که بسیار به ایشان علاقمند بود- در مقبره حـاج شیخ (قبرستان نو) به خـاک سپرده شد و اولین حجـره قبرستان بر فراز مقبـره ایشان بنا گردید. مرحوم علامه آقابزرگ طهرانی در کتاب «نقباء البشر»(ج۲، ص۸۱۲_۸۱۱) در شرح‌حال آن عالم بزرگ چنین می‌نویسد: «الشیخ محمدسعید الگلپایگانی: هو الشیخ محمد سعید بن المولی محمد علی بن الآغاسعید الکلبایکانی، عالم بارع و كامل جليل. كان اشتغاله فى العتبات المقدّسة بالعراق. تـشرّف إلى سامراء فى حدود سنـة ۱۳۰۵، فلازم درس السيد المجدّد الشيرازى قرب أربع سنين، و كـان يحضـر درس كلّ‌ من الميرزا محمـد تقى الشیرازی و السيد محمّد الإصفهانى والسيد اسماعيل الصدر. عاد إلى كلبايكان فاشتهر بها أمره و طار ذكره، و أصبح من مراجع الأمور بها وذوى الصولة و الجاه، و قام بالوظائف الشرعية إلى أن توفّى.» لازم به ذکر است که مرحوم آیة‌الله العظمی آقا شیخ محمد سعید امامی و برادرش آیة الله العظمی میرزا محمدباقر، دایی‌های مکرّم مراجع عالیقدر حضرات آیات عظام صافی گلپایگانی اعلی الله مقامهما بود. 📚 منبع: (محضرِ آفتاب) نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی قدس سره/محسن اکبری شاهرودی @ayatollah_safi

به مناسبت ایّام رحلت آیة الله العظمی حاج شیخ محمد سعید امامی گلپایگانی از تلامذه مرحوم ميرزای شيرازی و میرزای رشتی @ayatollah_safi