شب هجدهم محرم 2 مرداد 1403 موضوع: عبودیت ✅ خداوند، جلوه های عالَم را به ما متذکر شده است. این جلوه ها که دنیوی است همانند دنیا دارای برجسب فنا می باشد. افرادی که نگاهشان دنیوی است ظاهر آن را مشاهده می کنند و گرفتار آن شده به زمین می خورند ولی کسانی که اسیر دنیا نیستند از آن جلوه ها عبور می کنند و خود را به مابعد آن می رسانند. ✅ ظاهر دنیا بسیار زیبا و فریبنده است ولی چون دنیوی است، فناپذیر می باشد در نتیجه زحمات افراد در این مسیر نیز فنا و زوال پذیر است. 📌 در قرآن می خوانیم: افرادی که اهل دوزخ هستند قلب هایی دارند که با آنها درک نمی کنند، چشم هایی دارند که با آن نمی بینند و گوش هایی دارند که با آن نمی شنوند. این گروه همانند چهارپا هستند (جز خوردن و شهوات چیز دیگری نمی فهمند) بلکه حتی از چهارپا هم پست تر می باشند زیرا چهارپا نه عقل دارد نه انبیاء بر او نازل شده اند نه کتاب آسمانی ولی انسان بی ایمان همۀ آنها را دارد ولی با وجود این ابزار، هدایت نشده است. اینها افرادی هستند که مبتلا به غفلت هستند و به همین ظاهرها فریفته شدند و از آنها عبور نکرده اند. 📌 اگر انسان به این درک برسد که خود را در محضر خدا و اهل بیت تصور کند بسیاری از راه را طی کرده است. در آیۀ دیگر می خوانیم: اگر سه نفر باشید نجوا کنید چهارمینِ شما خداست و اگر پنج نفر باشید ششمین خداست و چه کمتر باشید و یا بیشتر خدا با شماست. خداوند همیشه در کنار شما هست و از شما به خود شما آگاه تر است. ❗️ اگر واقعا باور کنیم که همیشه خداوند در کنار ماست و از تمامی اعمال و حتی خطورات ذهنی ما باخبر است آیا کسی جرأت می کند به فکر گناه بیفتد و یا قصد بدی در ذهن خود داشته باشد؟ سپس خداوند ما را نسبت به همین مواردی که شاهد آن بوده است در روز قیامت آگاه می کند. ❗️ تصور کنید که اگر دستگاهی بالای سر انسان بگذارند که هر آنچه فکر می کند و نیّت دارد در آن دستگاه منعکس شود و همه آن را مشاهده کنند آیا حاضریم فکر نادرستی داشته باشیم؟ ❗️ در روایات است که طبقی بالای سر انسان بگذارند و اعمال و افکار او را در روی آن بگذارند و همه آن را مشاهده کنند آیا از انجام این کار خجالت زده و ناراحت می شویم یا نه؟ (اکنون هم به ظاهر این طبق بر روی سر ما نیست ولی در باطن تمامی این اعمال برای شاهدان اعمال قابل مشاهده است. همان خداوندی که ستار العیوب است در روز قیامت پرده ها را کنار می زند) 📌 در روایت است که اگر گناهی برای انسان جلوه گر شده است، پشت آن گناه را نیز مشاهده کند. مثلا غذای لذیذی برای انسان آورده اند ولی در آن گوشت مسموم قرار دارد و موجب مسمومیت و بیماری شدید می شود؛ گناه نیز همین گونه است. گناهان نیز گاه موجب پشیمانی های بسیار و از بین رفتن آبروها می شود. 🖌 روایت دیگری وجود دارد که مملو از وعده های الهی است و می فرماید: از آن مواردی که خداوند به حضرت داود وحی کرد این است که فرمود: ای داود! به قومت بگو که هیچ بنده ای نیست که فرمان من را اطاعت کرده باشد مگر اینکه من بر خودم لازم می بینم او را یاری کنم و اگر از من چیزی خواست به او بدهم و اگر دعا کند مستجاب نمایم، اگر به من پناه ببرد پناهش دهم و اگر بخواهد برایش کافی باشم برایش کافی باشم و اگر بر من توکّل کند او را حفظ کنم و اگر تمامی خلق بخواهند به او ضرر برسانند من از او طرفداری نمایم. ❗️ چرا باید همچنان گناه انجام دهیم و شب توبه کنیم، همین گناه ها موجب می شود که آن دعاها و توبه ها هم به خوبی مستجاب نشود. انسان اگر می خواهد گناه کند چرا توبه می کند و اگر توبه می کند چرا باز به دنبال گناه است؟ 💠 در مورد تفکر در نشانه های الهی در روایات آمده است که گاه برای او به اندازۀ یک شب تا صبح عبادت می نویسند، در روایت دیگر آمده که به او ثواب یک سال عبادت را می دهند، در روایت دیگری آمده است که به اندازۀ هفتاد سال عبادت نوشته می شود. اینها به سبب مقدار فکر تأثیر آن در انسان است. کسی مانند حرّ در کربلا یک لحظه فکر کرد که واقعا برای عبید الله به جنگ با حسین علیه السلام رفته است. او با همین فکر توبه کرد و به حسین ع پیوست. او اگر هزاران قرن عبادت می کرد عبادت او به پای همان یک لحظه فکر هم نمی رسید.

🔸 متن کامل سخنرانی آیت الله توکل (همراه با آدرس دقیق منابع) 💠شب هجدهم محرم 💠موضوع: عبودیت 🗓 سه شنبه ۱۴۰۳/۰۵/۰۲

◾️السلام علیک یا اباعبدالله◾️ 🔸سخنرانی؛ 🎤آیت الله سیدرحیم توکل 💠شب نوزدهم محرم 💠موضوع: عبودیت 🗓 چهارشنبه ۱۴۰۳/۰۵/۰۳ *واحدفرهنگی هیئت فاطمیه* @fatemiyeh_qom

خلاصۀ شب نوزدهم محرم 3 مرداد 1403 موضوع: عبودیت ✅ برای رسیدن به مقامات معنوی باید تقوا را رعایت کنیم و خود را در محضر خدا بدانیم در این صورت، بسیاری از گناهان را مرتکب نمی شویم. ما نیز فقط در همین دارِ دنیا می توانیم اعمالی را انجام دهیم و با مرگ که زمان رسیدن آن نامشخص است همه چیز به پایان می رسد. 📌 بر اساس «الَّذي خَلَقَ‏ الْمَوْتَ‏ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» خداوند حیات و مرگ را برای ما قرار داد تا ما را بسنجد که کدام یک از ما عمل «بهتری» ارائه می کند. مثلا یک کارگر از صبح تا شب یک متر دیوار یک ساختمان را بالا می برد ولی یک دکتر با یک عمل جراحی که یکی دو ساعت به طول می انجامد جان یک انسان را نجات می می دهد حال تصور شود که اطباء بدن جسمانی انسان را مورد مداوا قرار می دهند ولی انبیاء و علمای دین به مدوای روح انسان می پردازند بنابراین کار ایشان حتی از کار اطباء هم بالاتر است. 👈 در روایتی از رسول خدا (ص) می خوانیم: بالای هر خوبی، یک خوبیِ بالاتر وجود دارد تا اینکه انسان در راه خدا به شهادت برسد که چیزی بالاتر از آن وجود ندارد. در عین حال در روایت است که در روز قیامت، هنگامی که جوهر قلم عالِم را با خون شهداء می سنجند، آن جوهر بالاتر است زیرا همان عالِم بود که مسیر را برای شهید معرفی کرد تا او در این مسیر حرکت کند. اینجاست که مؤمنی که زیرک است بینِ اعمال، دنبال بهترین آنهاست تا زودتر اوج بگیرد. ✅ تمام عمر ما سه بخش تقسیم می شود: 1️⃣بخش کودکی: در این بخش انسان چیز خاصی را نمی فهمد و بیشتر به بازی مشغول است. 2️⃣ بخش پیری: اولا مشخص نیست کسی عمرش کفاف کند و به این مرحله برسد ثانیا انسان در این مرحله به سبب کهولت سن و بیماری، توان انجام بسیاری از کارها را ندارد. 3️⃣ بخش جوانی: این بخش مهمتری بخش عمر است. تمامی انسان هایی که وارد صحرای محشر می شوند از آنها چهار سؤال را بدون استثناء مطرح می کنند: سؤال اول این است که عمرش را در چه راهی مصرف کرده است در مسیر عبودیت خدا یا اطاعت از شیطان و هوای نفس؟ در سؤال دوم از جوانی اش که آن را در چه راهی به پایان رسانیده است. سوم اینکه مالش را در چه راهی مصرف کرده است. و آخر اینکه در زمان امام زمانِ خودت چه محبت و خدمتی به او کردی. در این روایت به بخش کودکی اشاره نشده است. بله اگر کودک واجبات و مستحبات را انجام دهد برایش نورانیتی نوشته می شود همچنین اگر گناه کند، هرچند گناهی برای او نوشته نمی شود ولی اثرات سوء روحش را کدر می شود. 💠 خداوند در قرآن می فرماید: یعنی اگر شما گناهان کبیره را ترک کنید، ما گناهان صغیره را بر شما می بخشیم. در مورد اینکه چه گناهانی کبیره است در روایات آمده است که مراد گناهانی است که به آنها وعدۀ عقاب داده شده است. البته هر گناهی چون مخالفت خداوند است کبیره است ولی وقتی با هم مقایسه می شود کبیره و صغیره معنا پیدا می کند مثلا نگاه به نامحرم در مقابل لمس بدن نامحرم صغیره است بنا بر این اگر انسان به نامحرم نگاه حرام بیندازد ولی وقتی در جائی شرایط عمل منافی عفت پیش آید خودداری کند خداوند آن نگاه به نامحرم را به حسابش نمی آورد. 📌 همچنین در مورد گناهان صغیره، باید توجه داشت که اصرار بر این گناهان مقدمه ای برای انجام گناهان کبیره می شود. زیرا انجام گناه صغیره، قباحت گناه را نزد انسان کم می کند در نتیجه او را به گام بعدی می کشاند. اضافه بر اینکه در گناه، ظلمت و تعفن وجود دارد کسی که گناه صغیره را مرتکب شده است جان او به همان اندازه تاریک و متعفن شده است در نتیجه راحت تر گناهان بدتر را مرتکب می شود. ✅ در مورد صفات متقین در قرآن می خوانیم: به سوی مغفرت خداوند بهشتی که وسعتش به اندازۀ آسمان و زمین است و برای متقین آماده شده است سرعت بگیرید. سپس خداوند صفات متقین را بیان کرده می فرماید: آنها کسانی هستند که در حالت غنا و حتی اگر دستشان تنگ باشد انفاق می کنند، خشم خود را خاموش می کنند، اهل عفو و بخشش می باشند و اگر به سبب غلبۀ غریزه و شهوت گناهی بزرگی انجام دهند نمی گذارند این گناه روی گناه انباشته شود بلکه سریع به یاد خدا می افتند و توبه می کنند. زیرا فقط خداوند است که می بخشد و وقتی خداوند ما را به عفو امر می کند خودش که آقاتر است بیشتر اهل عفو و مغفرت می باشد. (البته اگر انسان گنهکار، در گناه جری باشد و به خداوند احترام نگذارند عفو الهی شامل حال او نمی شود.) سپس اضافه می فرماید: این عده بر انجام گناه اصرار ندارند بلکه بعد از هر گناه پشیمان می شوند، اصرار در گناه، که بی احترامی به خداوند است به تدریج چنان موجب فاصله از خداوند می شود که به کسانی که به او تذکر می دهند پوزخند می زند و سرآخر به جائی می رسد که بوئی از دین خداوند را حس نمی کند.

🔸 متن کامل سخنرانی آیت الله توکل (همراه با آدرس دقیق منابع) 💠شب نوزدهم محرم 💠موضوع: عبودیت 🗓 چهارشنبه ۱۴۰۳/۰۵/۰۳

◾️السلام علیک یا اباعبدالله◾️ 🔸سخنرانی؛ 🎤آیت الله سیدرحیم توکل 💠شب بیستم محرم 💠موضوع: عبودیت 🗓 پنجشنبه ۱۴۰۳/۰۵/۰۴ *واحدفرهنگی هیئت فاطمیه* @fatemiyeh_qom

خلاصۀ شب بیستم محرم 4 مرداد 1403 موضوع: عبودیت ✅ بحث در گناه و اصرار بر آن است. ما انسان ها دارای تکلیف هستیم و خداوند مسیر رشد را به ما معرفی کرده است. برکاتی که در مورد ترک گناه وجود دارد حیوانات را شامل نمی شود زیرا آنها بُعد عقلی ندارند در نتیجه تکلیفی ندارند زیرا تکلیف فرع بر وجود عقل است. در نقطۀ مقابل، ملائکه هستند که فقط بُعد عقل دارند و در آنها غرائز و شهوات وجود ندارد به همین دلیل فقط به حکم عقل عمل می کنند و هرگز گناهی مرتکب نمی شوند . بنا بر این ما باقی می مانیم و اجنه ولی اجنه از ما پست تر هستند به همین دلیل حتی یک پیامبر از میان اجنه انتخاب نشده است. در هر حال، ما و اجنه که هم بُعد عقلی داریم و هم بُعد غرائز، در معرض سقوط هستیم. ✅ اگر انسان با گناهی مواجه شود گاه لا ابلالی است یعنی نه این گونه هست که اگر گناهی ایجاد شود آن را حتما ترک کنند و از طرفی دنبال گناه کردن هم نیستند. گروه دیگری وجود دارند که وقتی گناهی حاضر می شود، دلشان نمی خواهد گناه کنند ولی حریف شهوات و نفس امارۀ خود نمی شوند، به همین خاطر بعد از گناه پشیمان می شوند. گروه دیگری نیز هستند که تصمیم جدی به انجام گناه دارند و به دنبال آن می باشند و در انجام آن اصرار دارند. 📌 درمان مشکل گروه اول این است که از عواملی که موجب اقدام به گناه می شوند پرهیز کنند. مثلا اگر رفیق بدی دارند که او را به انجام گناه تشویق می کند، باید از او فاصله بگیرند. اما گروه دوم که حریف غرائز خود نمی شوند اینها باید به تهدیدهایی که خداوند نسبت به گنهکاران دارد بیشتر دقت کنند و این گونه نباید که جانب رجاء و مغفرت الهی در آنها از خوف بیشتر باشد. 💠 در روایت است که فردی نزد امام حسین ع آمد و عرضه داشت: من انسان گنهکاری هستم و توان ترک گناه ندارم من را موعظه فرما. امام ع نیز فرمود: پنج کار را انجام بده اگر موفق شدی هر گناهی را خواستی مرتکب شو: یکی اینکه از روزی خدا چیزی مصرف نکن، از مملکت خداوند خارج شو و در سرزمین خدا گناه نکن، به جایی برو و گناه که خداوند تو را مشاهده نکند، اگر ملک الموت برای گرفتن جانت آمد او را از خود دور نما، و اگر مالک جهنم خواست تو را وارد دوزخ کند ممانعت کن و وارد جهنم نشو. اگر توانستی چنین کنی هر گناهی خواستی انجام بده. 💠 در روایتی از امام صادق ع می خوانیم: اگر کسی گناه کبیره انجام دهد با استغفار و پشیمانی می تواند آن را پاک کند اگر هم گناه صغیره را مرتکب می شود نباید بر آن اصرار کند. (اصرار بر گناه صغیره علامت خباثت باطن است). ⚠️ اگر کسی اصرار بر گناه دارد، خداوند او را به بلا مبتلا می سازد تا پاک شود. اگر کسی گناه کند و خداوند بلا برایش ایجاد نکند، علامت این است که خداوند می خواهد همه چیز را برای عالَم دیگر بگذارد که عذابش سنگین تر است. 📌 در روایت دیگری از امام صادق ع می خوانیم: یعنی اگر کسی تصمیم به این داشته باشد که اگر زمینۀ گناه فراهم شود آن را مرتکب شود، خداوند نیز عبادت های او را قبول نمی کند و در روایت دیگری می فرماید: اصرار بر گناه علامت این است که فرد تصور می کند از عذاب الهی ایمن است و حال آنکه خداوند می فرماید: فقط افرادی که اهل خسارت و زیان هستند خود را از عذاب الهی ایمن می دانند. 📌 در روایت دیگری از رسول خدا (ص) می خوانیم: علامت شقاوت قلب این است که چشم چنین فردی اشک آلود نمی شود، قلبش نیز قسی است و نرم نمی شود، همچنین حرص در جمع کردن پول و مال دارد و هرگز راضی نمی شود و آخر اینکه در گناه کردن مُصِرّ است و با دیدن گناه از آن نمی گذرد.

🔸 متن کامل سخنرانی آیت الله توکل (همراه با آدرس دقیق منابع) 💠شب بیستم محرم 💠موضوع: عبودیت 🗓 پنجشنبه ۱۴۰۳/۰۵/۰۴

درس اخلاق آیت‌الله توکل همزمان با ایام اسارت اهل بیت پنجشنبه، ۱۱ مرداد ۱۴۰۳. @khabarbabol