❇تفســــــیر ❇ این آیه به دو قسمت از بزرگ ترین پاداش ها و موهبت هائى که به افراد بیدار و حق طلب مى دهد اشاره مى کند، نخست این که: براى آنها خانه امن و امان نزد پروردگارشان است (لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ). و دیگر این که ولىّ، سرپرست، حافظ و ناصر آنها خدا است (وَ هُوَ وَلِیُّهُمْ). و توجه مى دهد تمام اینها به خاطر اعمال نیکى است که انجام مى دادند (بِما کانُوا یَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 چه افتخارى از این بالاتر که سرپرستى و کفالت امور انسان را خداوند بر عهده گیرد و او حافظ و یار و یاورش باشد. و چه موهبتى از این عظیم تر که دار السلام یعنى خانه امن و امان در انتظار انسان باشد، محلى که نه در آن جنگ است نه خونریزى، نه نزاع است و نه دعوا، نه خشونت است و نه رقابت هاى کشنده و طاقت فرسا، نه تصادم منافع است و نه دروغ، افترا، تهمت، حسد و کینه و نه غم و اندوه، جایگاهى که از هر نظر قرین آرامش است. ولى آیه مى گوید: اینها را با حرف و سخن به کسى نمى دهند بلکه در برابر عمل، آرى در برابر عمل! (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۲۷ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۲۷ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الْإِنسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُم مِّنَ الْإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ» در آن روز که (خدا) همه آنها را جمع و محشور مى سازد، (مى گوید:) اى گروه جنیان (و شیاطین)! شما افراد زیادى از انسانها را گمراه ساختید! دوستان و پیروان آنها از میان انسانها مى گویند: «پروردگارا! هر یک از ما دو گروه[=پیشوایان و پیروان گمراه]از دیگرى بهره بردیم. (ما به لذات زود گذر رسیدیم و آنها به حکومت بر ما) و به پایان مهلتى که براى ما مقرّر داشته بودى رسیدیم.» (خداوند) مى گوید: «آتش جایگاه شماست. جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آنچه خدا بخواهد». پروردگار تو حکیم و داناست. (انعام/۱۲۸) @ayehsobh

آیه ۱۲۸ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ رویاروئى ستمگران در قیامت با یکدیگر در این آیات، مجدداً قرآن به توضیح وضع سرنوشت مجرمان گمراه و گمراه کننده باز مى گردد و بحث هاى آیات گذشته را با آن تکمیل مى کند. آنها را به یاد روزى مى اندازد که رو در روى شیاطینى که از آنها الهام گرفته اند خواهند ایستاد و از این پیروان و آن پیشوایان سؤال مى شود، سؤالى که در برابرش پاسخى ندارند و جز حسرت و اندوه، نتیجه اى نمى گیرند. این هشدارها به خاطر آن است که تنها به این چند روز زندگى ننگرند و به پایان کار نیز بیندیشند. نخست مى فرماید: آن روز که همه را جمع و محشور مى سازد، ابتدا مى فرماید: اى جمعیت جنّ و شیاطین اغواگر شما افراد زیادى از انسان ها را گمراه ساختید (وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمیعاً یا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الإِنْسِ). منظور از کلمه جنّ در اینجا همان شیاطین است; زیرا جنّ در اصل لغت، به معنى هر موجود ناپیدا مى باشد و در آیه ۵٠ سوره کهف درباره رئیس شیاطین، ابلیس، مى خوانیم: کانَ مِنَ الجِنِّ: یعنى او از جنّ بود. 🌼🌼🌼 آیات گذشته که از وسوسه هاى رمزى شیاطین با جمله: إِنَّ الشَّیاطینَ لَیـُوحُونَ إِلى أَوْلِیائِهِمْ سخن مى گفت. همچنین آیه بعد که از رهبرى بعضى از ستمگران از بعضى دیگر سخن مى گوید، مى تواند اشاره اى به این موضوع باشد. اما شیاطین اغواگر گویا در برابر این سخن پاسخى ندارند و سکوت مى کنند، ولى دوستان و پیروان آنها از بشر چنین مى گویند: پروردگارا! بعضى از ما از آنها بهره گرفتند و بعضى آنها از ما، تا آن زمان که اجلى که براى ما مقرر داشته بودى، پایان گرفت (وَ قالَ أَوْلِیاؤُهُمْ مِنَ الإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْض وَ بَلَغْنا أَجَلَنَا الَّذی أَجَّلْتَ لَنا). آنها دلخوش بودند که پیروان تسلیمى دارند و بر آنها حکومت مى کنند، و ما نیز از زرق و برق هاى دنیا و لذات بى قید و شرط و زودگذر آن که بر اثر وسوسه هاى شیاطین دل انگیز و دلچسب جلوه مى نمود دلخوش بودیم! در این که: منظور از اجل در این آیه چیست؟ آیا پایان زندگى. یا روز رستاخیز است؟ میان مفسران گفتگو است، اما ظاهراً مراد پایان زندگى است; زیرا اجل به این معنى، در بسیارى از آیات قرآن به کار رفته است. اما خداوند همه این پیشوایان، پیروان مفسد و فاسد را مخاطب ساخته مى فرماید: جایگاه همه شما آتش است و جاودانه در آن خواهید ماند مگر آنچه خدا بخواهد (قالَ النّارُ مَثْواکُمْ خالِدینَ فیها إِلاّ ما شاءَ اللّهُ). 🌼🌼🌼 استثناء با جمله اِلاّ ما شاءَ اللّهُ: مگر آنچه خدا بخواهد یا اشاره به این است که ابدیت عذاب و کیفر در این گونه موارد سلب قدرت از پروردگار را نمى کند، هر گاه بخواهد مى تواند آن را تغییر دهد اگر چه در مورد عده اى ثابت نگه مى دارد. و یا اشاره به آن افرادى است که استحقاق ابدیت عذاب را ندارند. و یا قابلیت شمول عفو الهى را دارند که باید از حکم خلود و جاودانى بودن مجازات استثناء شوند. و در پایان آیه مى فرماید: پروردگار تو حکیم و دانا است (إِنَّ رَبَّکَ حَکیمٌ عَلیمٌ). هم کیفرش روى حساب است و هم عفو و بخشش، و به خوبى از موارد آنها آگاه مى باشد. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۲۸ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» ما این گونه بعضى از ستمکاران را بر بعض دیگر مى گماریم بسبب اعمالى که انجام مى دادند. (انعام/۱۲۹) @ayehsobh

آیه ۱۲۹ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ در آیه بعد، اشاره به یک قانون همیشگى الهى در مورد این گونه اشخاص کرده، توجه مى دهد: همان گونه که ستمگران و طاغیان در این دنیا حامى و پشتیبان یکدیگر و رهبر و راهنماى هم بودند و در مسیرهاى غلط همکارى نزدیک داشتند در جهان دیگر نیز آنها را به یکدیگر وامى گذاریم و این به خاطر اعمالى است که در این جهان انجام دادند. مى فرماید: این چنین بعضى از ستمگران را به بعضى دیگر وا مى گذاریم به خاطر اعمالى که کسب مى کنند (وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظّالِمینَ بَعْضاً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ). زیرا همان طور که در بحث هاى مربوط به معاد گفته ایم، صحنه رستاخیز صحنه عکس العمل ها و واکنش ها در مقیاس هاى عظیم است و آنچه در آنجا وجود دارد پرتو و انعکاسى از اعمال ما در این دنیاست. 🌼🌼🌼 در تفسیر على بن ابراهیم قمى نیز از امام(علیه السلام) نقل شده که فرمود: هر کس با اولیائش در روز قیامت خواهد بود. قابل توجه این که همه این گروه ها در آیه به عنوان ظالم معرفى شده اند و شک نیست که ظلم، به معنى وسیع کلمه، همه اینها را شامل مى گردد. چه ظلمى از این بالاتر که انسان با قبول رهبرى شیطان صفتان خود را از تحت ولایت خداوند خارج سازد، و در جهان دیگر نیز تحت ولایت همان ها قرار گیرد. این تعبیر و تعبیر بِما کانُوا یَکْسِبُونَ نشان مى دهد که این سیه روزى و بدبختى به خاطر اعمال خودشان است و این یک سنت الهى و قانون آفرینش است که رهسپران راه هاى تاریک، جز سقوط در چاه و دره بدبختى فرجامى نخواهند داشت. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۲۹ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ» (در آن روز به آنها مى گوید:) اى گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانى از خودتان به سوى شما نیامدند که آیات مرا برایتان بیان مى کردند، و شما را از ملاقات چنین روزى بیم مى دادند؟! آنها مى گویند: «(آرى ما بد کردیم و) بر زیان خود گواهى مى دهیم.» و زندگى (پر زرق و برق) دنیا آنها را فریب داد. و به زیان خود گواهى مى دهند که کافر بودند. (انعام/۱۳۰) @ayehsobh

آیه ۱۳۰ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ اتمام حجت در آیات گذشته، سرنوشت شیطان صفتان ستمگر در روز رستاخیز بیان شده، براى این که تصور نشود آنها در حال غفلت دست به چنین اعمالى زده اند، در این آیات روشن مى سازد که هشدار به اندازه کافى به آنها داده شده و اتمام حجت گردیده است، لذا در روز قیامت به آنها چنین خطاب مى شود: اى جمعیت جنّ و انس، آیا رسولانى از خود شما به سوى شما نیامدند که آیات مرا برایتان بازگو کنند و درباره ملاقات چنین روزى به شما اخطار نمایند؟ (یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَـقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیاتی وَ یُنْذِرُونَکُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هذا). مَعْشَر در اصل، از عشرة به معنى عدد ده گرفته شده است و از آنجا که عدد ده یک عدد کامل است، کلمه معشر به یک جمعیت کامل ـ که اصناف و طوائف مختلفى را در بر مى گیرد ـ گفته مى شود. در این که آیا فرستادگان جنّ از جنس خود آنها است، یا از نوع بشر؟ در میان مفسران گفتگو است. اما آنچه از آیات سوره جنّ به خوبى استفاده مى شود این است که قرآن و اسلام براى همه، حتى آنها نازل شده، و پیامبر اسلام مبعوث به همه بوده است. منتها هیچ مانعى ندارد که رسولان و نمایندگانى از خود آنها از طرف پیامبر(صلى الله علیه وآله) مأمور دعوت آنان بوده باشند. شرح بیشتر در این زمینه و هم درباره معنى علمى جنّ در تفسیر همان سوره جنّ در جزء ۲۹ قرآن مجید به خواست خدا خواهد آمد. ولى باید توجه داشت: کلمه مِنْکُم (از شما) دلیل بر آن نیست که پیامبران هر دسته، از جنس خودشان خواهند بود; زیرا هنگامى که به گروهى گفته شود نفراتى از شما... این نفرات ممکن است از یک طایفه یا از همه طوایف باشند. 🌼🌼🌼 و از آنجا که روز رستاخیز روز کتمان نیست و نشانه هاى همه چیز آشکار است و هیچ کس نمى تواند چیزى را پنهان دارد، مى افزاید: همگى در برابر این پرسش الهى، اظهار مى دارند: ما بر ضد خود گواهى مى دهیم و اعتراف مى کنیم که چنین رسولانى آمدند و پیام هاى تو را به ما رسانیدند اما مخالفت کردیم (قالُوا شَهِدْنا عَلى أَنـْفُسِنا). سپس توجه مى دهد: آرى دلائل کافى از طرف پروردگار در اختیار آنها بود و آنها راه را از چاه مى شناختند ولى زندگى فریبنده دنیا، و زرق و برق وسوسه انگیز آن، آنها را فریب داد (وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا). این جمله به خوبى مى رساند که سدّ بزرگ راه سعادت انسان ها دلبستگى بى حدّ و حساب و تسلیم بى قید و شرط در برابر مظاهر جهان ماده است، دلبستگى هائى که انسان را به زنجیر اسارت مى کشاند و او را به هر گونه ظلم و ستم، تعدى و اجحاف، خود خواهى و طغیان، دعوت مى کند. و در پایان بار دیگر قرآن تأکید مى کند: آنها با صراحت به زیان خود گواهى مى دهند که راه کفر پوئیدند و در صف منکران حق قرار گرفتند (وَ شَهِدُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ أَنـَّهُمْ کانُوا کافِرینَ). (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۰ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «ذَٰلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ» این بخاطر آن است که پروردگارت هیچ گاه (بدون فرستادن پیامبران، مردم) شهرها و آبادى ها را بخاطر ستمها (و گناهانشان) در حالى که غافلند هلاک نمى کند. (انعام/۱۳۱) @ayehsobh

آیه ۱۳۱ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ و در آیه بعد، سرانجام آنها را خلاصه کرده، اعلام مى دارد: هر یک از این دسته ها: نیکو کار و بدکار، فرمانبردار و قانون شکن، حق طلب و ستمگر، درجات و مراتبى بر طبق اعمال خود در آنجا دارند و پروردگارت هیچ گاه از اعمال آنها غافل نیست، بلکه همه را مى داند و به هر کس آنچه لایق است مى دهد، لذا مى فرماید: و براى هر یک درجات و مراتبى است از آنچه عمل کرده اند و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند غافل نیست (وَ لِکُلّ دَرَجاتٌ مِمّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِل عَمّا یَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 این آیه بار دیگر این حقیقت را تأکید مى کند که تمام مقام ها، درجات و درکات زائیده اعمال خود آدمى است و نه چیز دیگر. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۱ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ» و براى هر یک (از این دو دسته)، درجات (و مراتبى) است از آنچه عمل کردند. و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند، غافل نیست. (انعام/۱۳۲) @ayehsobh

آیه ۱۳۲ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ و در آیه بعد، سرانجام آنها را خلاصه کرده، اعلام مى دارد: هر یک از این دسته ها: نیکو کار و بدکار، فرمانبردار و قانون شکن، حق طلب و ستمگر، درجات و مراتبى بر طبق اعمال خود در آنجا دارند و پروردگارت هیچ گاه از اعمال آنها غافل نیست، بلکه همه را مى داند و به هر کس آنچه لایق است مى دهد، لذا مى فرماید: و براى هر یک درجات و مراتبى است از آنچه عمل کرده اند و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند غافل نیست (وَ لِکُلّ دَرَجاتٌ مِمّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِل عَمّا یَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 این آیه بار دیگر این حقیقت را تأکید مى کند که تمام مقام ها، درجات و درکات زائیده اعمال خود آدمى است و نه چیز دیگر. نکته: 1- خداوند، عادل است و مرتبه‏ى هر کس را طبق عملکرد خود او قرار مى‏دهد. «درجاتٌ ممّا عملوا» 2- سعادت و شقاوت انسان، بسته به اعمال اوست. «ممّا عملوا» 3- انسان باید بهوش باشد، زیرا تحت نظر خداست. «و ما ربّک بغافل عمّا یعملون» (تفســــــیر نمونه و نور، ذیل آیه ۱۳۲ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاءُ كَمَا أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ» وپروردگارت بى نیاز و مهربان است. (پس به کسى ستم نمى کند. بلکه همه، نتیجه اعمال خود را مى گیرند.) اگر بخواهد، همه شما را (از این جهان) مى برد. سپس هر کس را بخواهد جانشین شما مى سازد. همان طور که شما را از نسل اقوام دیگرى آفرید.» (انعام/۱۳۳) @ayehsobh

آیه ۱۳۳ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ این آیه، در واقع استدلالى است براى آنچه در آیات پیش در زمینه عدم ظلم پروردگار، بیان شد. این آیه مى فرماید: پروردگار تو، بى نیاز و رحیم و مهربان است (وَ رَبُّکَ الْغَنِیُّ ذُو الرَّحْمَةِ). بنابراین، دلیلى ندارد که بر کسى کوچک ترین ستم روا دارد; زیرا کسى ستم مى کند که یا نیازمند باشد یا خشن و سنگدل. به علاوه نه نیازى به اطاعت شما دارد و نه بیمى از گناهانتان; زیرا اگر بخواهد همه شما را مى برد و به جاى شما کسان دیگرى را که بخواهد جانشین مى سازد همان طور که شما را از دودمان انسان هاى دیگرى که در بسیارى از صفات با شما متفاوت بودند آفرید (إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِکُمْ ما یَشاءُ کَما أَنْشَأَکُمْ مِنْ ذُرِّیَّةِ قَوْم آخَرینَ). بر این اساس، او هم بى نیاز است، هم مهربان، و هم قادر بر هر چیز، پس چگونه مى توان تصور ظلم درباره او نمود، ظلم از ناحیه او ممکن نیست. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۳ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ ۖ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ» آنچه به شما وعده داده مى شود، به یقین فرا مى رسد. و شما نمى توانید از عدالت و کیفر خدا فرار کنید. (انعام/۱۳۴) @ayehsobh

آیه ۱۳۴ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ با توجه به قدرت بى پایان او روشن مى گردد: آنچه به شما در زمینه رستاخیز، پاداش و کیفر وعده داده، خواهد آمد و کمترین تخلفى در آن نیست (إِنَّ ما تُوعَدُونَ لآت). و شما هرگز نمى توانید از قلمرو حکومت او خارج شوید و از پنجه عدالت او فرار کنید (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ). 🌼🌼🌼 مُعْجِزین از ماده اعجاز یعنى دیگران را ناتوان ساختن، آیه مى گوید: شما نمى توانید خداوند را از بعث در قیامت و اجراى عدالت عاجز سازید و به تعبیر دیگر نمى توانید در برابر قدرت او مقاومت کنید. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۴ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ» بگو: «اى قوم من! هرچه در توان دارید، انجام دهید! من (هم به وظیفه خود) عمل مى کنم. امّا بزودى خواهید دانست که سرانجام نیک (و رستگارى) از آن کیست! به یقین، ستمکاران رستگار نخواهند شد!» (انعام/۱۳۵) @ayehsobh

آیه ۱۳۵ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ خداوند در این آیه، به پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین دستور مى دهد: به آنها بگو: اى جمعیت! هر کار از دستتان ساخته است انجام دهید، من هم آنچه را خدا دستور داده، انجام خواهم داد، اما به زودى خواهید دانست سرانجامِ نیک و پیروزى نهائى با کیست، و به طور مسلّم ظالمان و ستمگران پیروز نخواهند شد و روى سعادت را نخواهند دید (قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَکانَتِکُمْ إِنـِّی عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدّارِ إِنَّهُ لا یُفْلـِحُ الظّالِمُونَ). 🌼🌼🌼 قرآن در اینجا به جاى کفر (لا یُفْلـِحُ الکافِرُونَ) تعبیر به ظلم (لا یُفْلـِحُ الظّالِمُونَ) کرده و این نشان مى دهد که کفر و انکار حق، یک نوع ظلم آشکار است، ظلمى به خویشتن و ظلمى به جامعه، و از آنجا که ظلم، بر خلاف عدالت عمومى جهان آفرینش است، سرانجام محکوم به شکست خواهد بود. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۵ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ» آنها [= مشرکان ]سهمى از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، براى او قرار دادند. (و سهمى براى بتها.) و به گمان خود گفتند: «این، از آن خداست. و این هم از آن معبودهاى ما.» آنچه براى معبودهایشان بود، به خدا نمى رسید. ولى آنچه براى خدا بود، به معبودهایشان مى رسید. (چون، اگر سهم بتها با کمبودى مواجه مى شد، سهم خدا را به بتها مى دادند. امّا عکس آن را مجاز نمى دانستند.) چه بد داورى مى کنند (که علاوه بر شرک، خدا را کمتر از بتها مى دانند)! (انعام/۱۳۶) @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ آداب و رسوم خرافى بت پرستان بار دیگر براى ریشه کن ساختن افکار بت پرستى از مغزها، به ذکر عقائد، رسوم، آداب و عبادات خرافى مشرکان پرداخته و با بیان رسا خرافى بودن آنها را روشن مى سازد. نخست مى فرماید: کفار مکّه و سایر مشرکان سهمى از زراعت و چهار پایان خود را براى خدا و سهمى نیز براى بت ها قرار مى دادند، و مى گفتند: این قسمت مال خدا است، و این هم مال شرکاى ما یعنى بت ها است (وَ جَعَلُوا لِلّهِ مِمّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الأَنْعامِ نَصیباً فَقالُوا هذا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَکائِنا). گر چه در آغاز آیه تنها به سهم خداوند اشاره شده است، ولى از جمله هاى بعد استفاده مى شود: سهمى براى خدا و سهمى براى بت ها قرار مى دادند، در روایات آمده است: مصرف سهمى که براى خدا قرار داده بودند، کودکان و مهمانان بودند و از آن براى این کار استفاده مى کردند و اما سهمى از زراعت و چهارپایان که براى بت ها قرار داده بودند، مخصوص خدمه و متولیان بت و بتخانه و مراسم قربانى و استفاده خودشان بود. 🌼🌼🌼 تعبیر به شُرَکائِنا: شریک هاى ما براى بت ها به خاطر آن است که آنها را شریک اموال، سرمایه و زندگى خویش مى دانستند. و تعبیر به مِمّا ذَرَأَ: از آنچه خدا خلق کرده در حقیقت اشاره به ابطال عقیده آنها است. زیرا این اموال، همگى مخلوق خدا بودند، چگونه سهمى از آنها براى خدا قرار مى دادند و سهمى براى بت ها؟ سپس اشاره به داورى عجیب آنها در این باره کرده، مى فرماید: سهمى را که براى بت ها قرار داده بودند هرگز به خدا نمى رسید و اما سهمى را که براى خدا قرار داده بودند به بت ها مى رسید (فَما کانَ لِشُرَکائِهِمْ فَلا یَصِلُ إِلَى اللّهِ وَ ما کانَ لِلّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلى شُرَکائِهِمْ). در این که منظور از این جمله چیست؟ میان مفسران گفتگو است ولى همه آنها تقریباً به یک حقیقت بر مى گردد و آن این است: هر گاه بر اثر حادثه اى قسمتى از سهمى که براى خدا از زراعت و چهار پایان قرار داده بودند، آسیب مى دید و نابود مى شد، مى گفتند: مهم نیست. اما اگر از سهم بت ها چیزى از بین مى رفت، سهم خدا را به جاى آن قرار مى دادند و مى گفتند: بت ها نیاز بیشترى دارند. همچنین اگر آب از مزرعه اى که سهم خدا بود به مزرعه سهم بت ها نفوذ مى کرد مى گفتند: مانعى ندارد. اما اگر قضیه به عکس مى شد جلو آن را مى گرفتند و مى گفتند: بت ها احتیاج بیشترى دارند. در پایان آیه با یک جمله کوتاه این عقیده خرافى را محکوم ساخته، مى فرماید: چه بد حکم مى کنند (ساءَ ما یَحْکُمُونَ). 🌼🌼🌼 دلیل بر زشتى کار آنها علاوه بر این که: بت پرستى از ریشه، فاسد و بى اساس بود، چند موضوع است: ۱ ـ با این که همه چیز مخلوق خدا است، ملک مسلّم او است، و حاکم و مدبر و حافظ همه موجودات او مى باشد، آنها تنها سهمى از آن را به خدا تخصیص مى دادند. گویا مالک اصلى آنها بودند و حق تقسیم فقط به دست آنها بود! (همان طور که گفتیم جمله مِمّا ذَرَأَ اشاره به این واقعیت است). ۲ ـ آنها در این تقسیم جانب بت ها را مقدم مى داشتند، لذا هر آسیبى متوجه سهم خدا مى شد مهم نبود، اما آسیب هائى که متوجه سهم بت ها مى شد به وسیله سهم خدا جبران مى کردند، آن را گرفته به بت ها مى دادند که در آیه اشاره به آن شده است، و این یک نوع امتیاز و برترى براى بت ها نسبت به خداوند بود!! ۳ ـ از بعضى از روایات استفاده مى شود: آنها براى سهم بت ها اهمیت خاصى قائل بودند و لذا متولّیان و خدمه بت و خود بت پرستان از سهم آنها مى خوردند و سهم خدا را تنها به بچه ها و میهمانان مى دادند. و قرائن نشان مى دهد: گوسفندهاى چاق و فربه و غلات خوب مال بت ها بود تا بتوانند به اصطلاح شکمى از عزا در آورند. همه اینها نشان مى دهد: آنها در تقسیم، حتى براى خداوند به اندازه بت ها ارزش قائل نبودند چه حکمى از این زشت تر و ننگین تر که انسان قطعه سنگ و چوب بى ارزشى را بالاتر از آفریننده جهان هستى قبول داشته باشد! آیا انحطاط فکرى از این بالاتر تصور مى شود؟! (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۶ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۳۶ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ» و این گونه معبودهاى آنها، قتل فرزندانشان را در نظر بسیارى از آنها جلوه دادند. (زیرا کودکان خود را قربانى بتها مى کردند، و افتخار مى نمودند.) سرانجام آنها را به هلاکت افکندند. و در نهایت، آیینشان را بر آنان مشتبه ساختند. و اگر خدا مى خواست، چنین نمى کردند. (ولى اجبار سودى ندارد.) بنابراین، آنها و تهمت هایشان را به حال خود واگذار (و به آنها اعتنا مکن). (انعام/۱۳۷) @ayehsobh