وقتی به هدفت رسیدی نباید این ثانیه ها و این مکان هایی که توش سختی کشیدی رو فراموش کنی

شنیدم یکی از قهرمانان فکر میکنم دوومیدانی بوده که گفته من 12 سال تلاش کردم تا بتونم 2 ثانیه در رقابت ها از حریفم کمتر زمان ثبت کنم و قهرمان جهان بشم

ایشون رو که میشناسین؟ رونالدو ستاره ی فوتبال جهان

یکبار ازش میپرسن چرا با وجود اینهمه ثروت هنگفتی که داری هنوزم با مادرت زندگی میکنی؟ جوابش رو بخونید👇

رونالدو : «مادرم زندگی‌اش را فدا کرد تا مرا بزرگ کند. گرسنه به رختخواب می‌رفت تا به من غذا بدهد. ما پول نداشتیم. او ۷ روز در هفته کار می‌کرد و شب‌ها به عنوان نظافتچی کار می‌کرد تا برای من یک جفت کفش فوتبال بخرد تا بتوانم بازی کنم.»

رونالدو در یک خانواده ی تقریبا فقیر بزرگ شد، در زمین خاکی و پر از سنگ بازی میکرد، بارها زمین خورد و خمیده شد، گرسنگی های مادرشو دید، می دید مادرش میره خونه این و اون واسه کارگری و الآن شده ستاره فوتبال جهان و فکر میکنم بیشتر فالوور اینستا هم متعلق به ایشونه و در سطح جهان محبوبیت بالایی داره به جهت حمایت از محرومان و فلسطین و...

البته من قصدم این نیست بگم رونالدو آدم خوبیه یا بد! میخوام درسی رو بگیریم از زندگی افراد موفق

اینکه برای موفقیت و رسیدن به هدف چاره ای نداری جز درد کشیدن، جز پذیرش سختی های راهت

یک مثال بزنم شما وقتی میخوای درختی🌴 رو با تبر قطع کنی، 99تا ضربه میزنی و در ضربه 100م درخت قطع میشه🪵 آیا میگی 99تا ضربه ای که زدم الکی بود؟ نه❌ آیا زحماتت بی فایده بود؟ نه❌ اون ضربات،اون سختی ها و عرق ریختن ها لازم بود تا در ضربه 100م درخت قطع بشه

و اگر 99تا رو نمی زدی در ضربه 100م خبری از هدفت و قطعی درخت نبود

در مسیر حرکتت چه علمی، چه مادی یا معنوی باید دائما مبارزه کنی با راحت طلبی ها، با شیطون، با هوای نفست، حتی با یکسری آدم های اطرافت

خدا هم می بینه این تلاش ها رو☺️ شاید خودت 99تا ضربه رو نبینی ولی خدا نفس به نفس های تو رو ثبت میکنه