رونالدو در یک خانواده ی تقریبا فقیر بزرگ شد، در زمین خاکی و پر از سنگ بازی میکرد، بارها زمین خورد و خمیده شد، گرسنگی های مادرشو دید، می دید مادرش میره خونه این و اون واسه کارگری و الآن شده ستاره فوتبال جهان و فکر میکنم بیشتر فالوور اینستا هم متعلق به ایشونه و در سطح جهان محبوبیت بالایی داره به جهت حمایت از محرومان و فلسطین و...

البته من قصدم این نیست بگم رونالدو آدم خوبیه یا بد! میخوام درسی رو بگیریم از زندگی افراد موفق

اینکه برای موفقیت و رسیدن به هدف چاره ای نداری جز درد کشیدن، جز پذیرش سختی های راهت

یک مثال بزنم شما وقتی میخوای درختی🌴 رو با تبر قطع کنی، 99تا ضربه میزنی و در ضربه 100م درخت قطع میشه🪵 آیا میگی 99تا ضربه ای که زدم الکی بود؟ نه❌ آیا زحماتت بی فایده بود؟ نه❌ اون ضربات،اون سختی ها و عرق ریختن ها لازم بود تا در ضربه 100م درخت قطع بشه

و اگر 99تا رو نمی زدی در ضربه 100م خبری از هدفت و قطعی درخت نبود

در مسیر حرکتت چه علمی، چه مادی یا معنوی باید دائما مبارزه کنی با راحت طلبی ها، با شیطون، با هوای نفست، حتی با یکسری آدم های اطرافت

خدا هم می بینه این تلاش ها رو☺️ شاید خودت 99تا ضربه رو نبینی ولی خدا نفس به نفس های تو رو ثبت میکنه

مگه نداریم که در ماه رمضان نفس کشیدن های ماهم ذکر خدا ثبت میشه✋ خدای به این باحالی و عشقی داریم که میخوام فقط بهشتی کنه

فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره یعنی همین یعنی حتی به اندازه ذره ای کار خوب کنی خدا می بینه مگه میشه تو با شیطون مبارزه کنی با هوای نفست بجنگی با راحت طلبیت بجنگی و خدا نبینه؟

مگه میشه تو دربرابر کمبود چه عاطفی چه جنسی به همسرت یا خونوادت متعهد بمونی و نبینه؟

مگه میشه از بدی دیگران بخاطر خدا بگذری نبینه؟

مگه میشه بتونی غیبت کنی و با قدرت و عزت نفس بالا بایستی در مقابل خواسته ی دلت و غیبت نکنی و خدا اینها رو نبینه؟