﷽ ولادت ☀️حضرت امیر المؤمنین امام علىّ بن ابی‌طالب (سلام اللهﷻ علیهما) (۱۰ سال قبل از بعثت) - اوّل ایّام و لیالی الْبیٖض (اعتکاف) (۱۳ و ۱۴ و ۱۵ ماه) : { به نقل از کتاب «وقایع الایّام» شیخ عبّاس قمی (صاحب کتاب «مفاتیح الجنان») } این روز، اوّل «ایّام البیض» است و ثواب بسیار براى روزه این روز و دو روز بعد وارد شده و اگر کسی خواهد عمل امّ داود به جای آورد، باید از امروز روزه بگیرد. و در این روز، بنا بر مشهور، بعد از سی سال از عام الفیل، ولادت حضرت امیر المؤمنین در میان کعبه معظّمه واقع شده است. «۱» روایت شده که روزى عبّاس بن عبدالمطّلب با یزید بن قَعنب با گروهی از بنی‌هاشم و جماعتى از قبیله بنی عبدالعزّی در برابر کعبه نشسته بودند، ناگاه فاطمه بنت اسد به مسجد درآمد در حالی که حامله بود به امیر المؤمنین و نُه ما از حملش گذشته بود، او را درد زاییدن گرفت و آن مُخَدَّره در برابر خانه کعبه ایستاده و نظر به جانب آسمان افکند و گفت : پروردگارا! من ایمان آورده ام به تو و به هر پیغمبرى و رسولى که فرستاده‌اى و به هر کتابى که نازل گردانیده‌اى و تصدیق کرده‌ام گفته‌هاى جدّم ابراهیم خلیل که خانه کعبه را بنا کرده است، پس سؤال می‌کنم از تو به حقّ این خانه و به حقّ آن کسى که این خانه را بنا کرده است و به حقّ فرزندى که در شکم من است و با من سخن می‌گوید و به سخن گفتن خود مونس من گردیده است و یقین دارم که او یکى از آیات جلال و عظمت تو است که آسان کنى بر من ولادت را. عبّاس و یزید بن قَعنَب گفتند که چون فاطمه از این دعاء فارغ شد، دیدیم که دیوار عقب خانه کعبه شکافته شد، فاطمه {بنت اسد} از آن موضع داخل خانه شد و از دیده‌هاى ما پنهان گردید و شکاف دیوار به هم پیوست به اذن خدا؛ پس خواستیم در خانه را بگشاییم، چندان که سعى کردیم، در گشوده نشد؛ دانستیم که این امری است از جانب خدا واقع شده و فاطمه {بنت اسد} سه روز در اندرون کعبه ماند و اهل مکّه در کوچه و بازار و زن‌ها در خانه این واقعه را نقل می‌کردند و تعجّب می‌نمودند تا روز چهار رسید؛ دیگر باره همان موضع از دیوار خانه شکافته شد، فاطمه {بنت اسد} بیرون آمد در حالی که امیر المؤمنین را در دست خود داشت و می‌گفت : ای گروه مردم به درستى که حقّ تعالى برگزیده مرا از میان خلق خود و فضیلت داد مرا بر زنان برگزیده که پیش از من بوده‌اند، زیرا که حقّ تعالى برگزید آسیه دختر مزاحم را در حالی که عبادت کرد خدا را پنهان در موضعی که عبادت خدا در آن‌جا سزاوار نبود، مگر در حال ضرورت (یعنى خانه فرعون) و برگزید مریم دختر عمران را و ولادت عیسى را بر او آسان گردانید و در بیابان درخت خشک را جنبانید و رطب تازه از براى او از آن درخت فرو ریخت و حقّ تعالى مرا بر آن هر دو، زیادتى داد و همچنین بر جمیع زنان عالمیان که پیش از من گذشته‌اند، زیرا که من فرزندى آورده‌ام در میان خانه برگزیده او و سه روز در آن خانه محترم ماندم و از میوه‌ها و طعام‌هاى بهشت تناول کردم ... «۲» و در بعضى از روایات است که چون حضرت امیر المؤمنین (سلام الله علیه) متولّد شد، ابوطالب او را بر سینه خود گرفت و دست فاطمه را گرفته به سوى اَبْطَحْ آمد و ندا کرد به این اشعار : یا رَبِّ یا ذَا الْغَسَقِ الدُّجىٰ وَ الْقَمَرِ الْمُبْتَلَجِ الْمُضیٖئِ بَیِّنْ لَنا مِنْ حُکْمِکَ الْمُقضىِّ ما ذا تَرىٰ فىٖ اِسْمِ ذَا الصَّبىِّ «۳» یعنی : اى پروردگاری که شب تار و ماه روشنى‌دهنده را آفریده، بیان کن از براى ما که این کودک را چه نام گذاریم. ناگاه مانند ابر، چیزى از روى زمین پیدا شد نزدیک ابوطالب؛ ابوطالب او را گرفت و با على به سینه خود چسبانید و به خانه برگشت، چون صبح شد دید که لوح سبزى در آن نوشته شده است : خَصَّصْتُما بِالْوَلَدِ الزَّکىِّ وَ الطّاهِرِ الْمُنْتَخَبِ الرَّضىِّ فَاِسْمُهُ مِنْ شامِخِ عَلىِّ عَلىٌّ اَشَقٌّ مِنَ الْعَلىِّ «۴» حاصل آن که مخصوص گردیدید شما دو فرد اى ابوطالب و اى فاطمه به فرزند طاهر و پاکیزه پسندیده، پس نام بزرگوار او عَلىٖ است که از نام خداوند عَلىّٖ اَعْلىٰ گرفته شده است. ابوطالب آن حضرت را علی نام کرد و آن لوح را در زاویه راست کعبه آویخت و چنان آویخته بود تا زمان هشام بن عبد الملک که آن را از آن‌جا فرود آورد و بعد از آن ناپیدا شد. الله☫ﷻ🕋🕌 از خودآ تا خدا 🕋🕌 🏴🇮🇷🇮🇶🇱🇧🇾🇪🇸🇾🇵🇸 @azkhodatakhoda_ir

﷽ ولادت ☀️حضرت امیر المؤمنین امام علىّ بن ابی‌طالب (سلام اللهﷻ علیهما) (۱۰ سال قبل از بعثت) - اوّل ایّام و لیالی الْبیٖض (اعتکاف) (۱۳ و ۱۴ و ۱۵ ماه) : { ادامه نقل از کتاب «وقایع الایّام» شیخ عبّاس قمی (صاحب کتاب «مفاتیح الجنان») } و بالجمله ولادت به این کیفیت و فضیلت از خصائص آن حضرت است؛ چه {این که} اشرف بِقاع، حرم مکّه است و اشرف مواضع حرم، مسجد است و اشرف مواضع مسجد، خانه کعبه است و احدى غیر از امیر المؤمنین امام علی (علیه السّلام) در چنین مکانى متولّد نشده و متولّد نشد مولودى در روز جمعه، سیّد ایّام، در ماه رجب، شهر الله الحرام در خانه کعبه، بیت الله الحرام، سواى امیر المؤمنین ابو الائمه الکرام (علیه و على اولاده افضل التّحیّة و آلاف السّلام). هذه من علاه احدى المعالى و على هذه فقس ما سواها با مدیحش مدائح مطلق زهق الباطل است و جاء الحق در پس پرده آن چه بود آمد اسد الله در وجود آمد مألف خرق القوابل مثله الا ابن امنته النّبى محمّد «۵» یا ابا الحسن یا امیر المؤمنین! می‌خواستم در آن مقام به ذکر چند حدیثى از فضائل تو تبرّک جویم، لکن کلام خلیل بن احمد را به خاطر آوردم و با خود گفتم چه منقبتى بنویسم از کسی که دشمنانش پیوسته سعى می‌کردند در خاموش کردن نور فضائل او و دوستانش را یاراى ذکر مناقب او نبود و از ترس اعداء و تقیّه از دشمنان، کتمان فضائل او می‌نمودند، با این حال این قدر از مناقب و فضائل آن نور عالم‌تاب بر مردم ظاهر شد که شرق و غرب عالم را فرا گرفت و دوست و دشمن به ذکر مدایحش، رطب اللّسان و عذب البیان گشتند. شهد الانام بفضله حتى العدى و الفضل ما شهدت به الاعداء «6» ابن شهر آشوب نقل کرده که یک اعرابیّه را در مسجد کوفه دیدند که می‌گفت : اى آن کسی که مشهورى در آسمان‌ها و مشهورى در زمین‌ها و مشهورى در آخرت! سلاطین جور و جبابره زمان، همّت بر آن گماشتند که نور تو را خاموش کنند، خدا نخواست و روشنى آن را زیادتر گردانید. گفتند : از این کلمات چه کس را قصد کرده‌اى. گفت : امیر المؤمنین (علیه السّلام) را. این بگفت و از دیده‌ها غائب گشت. به روایات مستفیضه از شعبى روایت شده که می‌گفت پیوسته می‌شنیدم که خطباء بنى امیّه بر منابر سَبّ امیر المؤمنین (سلام الله علیه) می‌کردند و از براى آن حضرت بد می‌گفتند؛ با این حال گویا کسى بازوى آن جناب را گرفته و به آسمان می‌بُرد و رفعت و مرتبت او را ظاهر می‌نمود و نیز می‌شنیدم که پیوسته مدائح و مناقب اَسلاف و گذشتگان خویش را می‌نمودند و چنان می‌نمود که مردارى را بر مردم می‌نمایاندند و جیفه را ظاهر می‌کردند که بدى و عفونت آن‌ها بیشتر ظاهر می شد. یا ابا الحسن یا امیر المؤمنین! بِاَبىٖ اَنْتَ و اُمّیٖ! فضائل تو را هیچ بیان و زبان بر نسنجد و در هیچ باب و کتاب در نگنجد و چگونه توان کلمات الله و نعمة الله را احصا کرد : و ﴿اِن تعدّوا نعمة الله لا تحصوها﴾ و فى الحقیقة فضائل تو را احصا کردن، آب دریا را به غرفه پیمودن است : کتاب فضل تو را آب بحر کافى نیست که تر کنى سرانگشت و صفحه بشمارى تعالیت عن مدح فابلغ خاطب بمدحک بین الناس اقصر قاصر «۷» اذا طاف قوم فى المشاعر و الصّفا فقبرک رکنى طائف و مشاعرى و ان ذخر الاقوام نسک عبادة فحبّک اوفى عُدّتى و ذخائرى و این احقر که به مورى دقیق نیارزم چگونه خود را در این بحر عمیق اندازم؛ قلم بر دست گیرم و در این باب چیزى نویسم و لَنِعمَ ما قیلَ : قیل لى قُل فى عَلىٍّ مِدحَةً ذکرها یخمد ناراً مُؤصَدَه قلت لا اقدم فى مدح امرء حارذوا لِلُّبّ الى ان عنده و النّبى المصطفى قال لنا لیلة المعراج لمّا صعّده وضع الله على کتفى یدا فاحسن القلب ان قدّ برّده و عَلىٌّ واضع اقدامه فى محلّ وضع الله یده ۱. اقبال الاعمال، صفحات ۶۵۵-۶۵۶. ۲. علل الشّرایع، جلد ۱، صفحات ۱۳۵-۱۳۶. ۳. بحار الانوار، جلد ۳۵، صفحه ۱۸. ۴. بحار الانوار، جلد ۳۵، صفحه ۱۹. ۵. الفوائد الرّجالیّه، جلد ۱، صفحه ۷۳. ۶. مناقب، جلد ۲، صفحه ۳۵۱. ۷. قرآن کریم، سوره مبارکه ابراهیم، آیه شریفه ۳۴. الله☫ﷻ🕋🕌 از خودآ تا خدا 🕋🕌 🏴🇮🇷🇮🇶🇱🇧🇾🇪🇸🇾🇵🇸 @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت امیر المؤمنین امام علی (سلام اللّه علیه) در روز یک‌شنبه : این زیارت به روایت کسی است که امام زمان (عج) را در بیداری مشاهده کرده بود، در حالی که آن حضرت، امیر المؤمنین امام علی (علیه السّلام) را در روز یک‌شنبه که روز آن حضرت است با این عبارات زیارت می‌کرد : السَّلامُ عَلَى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ، وَالدَّوْحَةِ الْهَاشِمِيَّةِ، الْمُضِيئَةِ الْمُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ الْمُونِقَةِ بِالْإِمَامَةِ، وَعَلىٰ ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَنُوحٍ عَلَيْهِمَا السَّلامُ . السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ وَالْحَافِّينَ بِقَبْرِكَ، يَا مَوْلاىَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ، هَذاَ يَوْمُ الْأَحَدِ وَهُوَ يَوْمُكَ وَبِاسْمِكَ، وَأَنَا ضَيْفُكَ فِيهِ وَجارُكَ، فَأَضِفْنِى يَا مَوْلاىَ وَأَجِرْنِى، فَإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيافَةَ، وَمَأْمُورٌ بِالْإِجارَةِ، فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ، وَرَجَوْتُهُ مِنْكَ، بِمَنْزِلَتِكَ وَآلِ بَيْتِكَ عِنْدَاللّٰهِ، وَمَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ، وَبِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ‌اللّٰهِ صَلَّى‌اللّٰهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَعَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت امیر المؤمنین امام علی (سلام اللّه علیه) در روز یک‌شنبه : این زیارت به روایت کسی است که امام زمان (عج) را در بیداری مشاهده کرده بود، در حالی که آن حضرت، امیر المؤمنین امام علی (علیه السّلام) را در روز یک‌شنبه که روز آن حضرت است با این عبارات زیارت می‌کرد : السَّلامُ عَلَى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ، وَالدَّوْحَةِ الْهَاشِمِيَّةِ، الْمُضِيئَةِ الْمُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ الْمُونِقَةِ بِالْإِمَامَةِ، وَعَلىٰ ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَنُوحٍ عَلَيْهِمَا السَّلامُ . السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ وَالْحَافِّينَ بِقَبْرِكَ، يَا مَوْلاىَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ، هَذاَ يَوْمُ الْأَحَدِ وَهُوَ يَوْمُكَ وَبِاسْمِكَ، وَأَنَا ضَيْفُكَ فِيهِ وَجارُكَ، فَأَضِفْنِى يَا مَوْلاىَ وَأَجِرْنِى، فَإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيافَةَ، وَمَأْمُورٌ بِالْإِجارَةِ، فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ، وَرَجَوْتُهُ مِنْكَ، بِمَنْزِلَتِكَ وَآلِ بَيْتِكَ عِنْدَاللّٰهِ، وَمَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ، وَبِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ‌اللّٰهِ صَلَّى‌اللّٰهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَعَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. سلام بر شجره نبوت و درخت تنومند هاشمی، درخت تابان و بارور به برکت نبوّت و خرّم و سرسبز به حرمت امامت و بر دو آرمیده در کنارت آدم و نوح (درود بر آن‌ها باد). سلام بر تو و بر اهل‌بیت پاک و پاکیزه‌ات، سلام بر تو و بر فرشتگان حلقه‌زننده بر اطرافت و گردآمده بر قبرت، ای مولای من، ای امیرمؤمنان، امروز روز یکشنبه و روز تو و به نام توست و من در این روز میهمان و پناهنده به توأم، ای مولای من، از من پذیرایی کن و مرا پناه ده، همانا تو بزرگ‌منش و مهمان‌نوازی را دوست داری و از سوی خدا مأمور به پناه دادنی، پس برآور خواهشی را که برای آن در این روز بسوی تو روی آوردم و آن را از تو امید دارم، به حقّ مقام والای خود و جایگاه بلند اهل‌بیتت نزد خدا و جایگاه خدا نزد شما و به حقّ پسر عمویت رسول خدا که خدا بر او و خاندانش، همه و همه درود و سلام فرستد. @azkhodatakhoda_ir

﷽ میلاد حضرت فاطمه زهرا س (سال ۵ بعثت) به نقل از کتاب «وقایع الأیّام» شیخ عبّاس قمی (صاحب کتاب «مفاتیح الجنان) : در این روز، سال پنجم از بعثت و به قولی سال دوم آن، ولادت باسعادت حضرت فاطمه علیهاالسلام واقع شده. کیفیت ولادت چنان بوده که روزى حضرت رسول (ص) با امیر المؤمنین (ع) و حمزه و عبّاس (ابن عبد المطّلب) و عمّار و بعضى دیگر در اَبْطَحْ نشسته بود که ناگاه جبرئیل نازل شد با صورت اصلى خود و بال‌هاى خود را گشود و تا مشرق و مغرب را پر کرد و ندا کرد آن حضرت را و گفت : خداوند على اعلى تو را سلام می‌رساند و امر می‌فرماید که چهل شبانه‌روز، از خدیجه دورى اختیار کنى. آن حضرت چهل روز به خانه خدیجه نرفت و روزها روزه می‌داشت و شب‌ها تا صباح عبادت می‌کرد و عمّار را به سوى خدیجه فرستاد و فرمود : به او بگو که نیامدن من به سوى تو از کراهت و عدوات نیست و لکن پروردگار من، چنین امر کرده است که تقدیرات خود را جارى سازد و گمان مبر در حقّ خود مگر نیکى و به درستی که حق تعالى به تو مباهات می‌کند هر روز، چند مرتبه با ملائکه خود، باید هر شب در خانه خود را ببندى و در رختخواب خود بخوابى و من در خانه فاطمه بنت اسد می‌باشم، تا مدت وعده الهى منقضى گردد و خدیجه هر روز چند نوبت از مفارقت آن حضرت می‌گریست. چون چهل روز تمام شد، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و گفت اى محمّد! خداوند اعلى، تو را سلام می رساند و می‌فرماید که مهیّا شو براى تحفه و کرامت من، پس ناگاه میکائیل نازل شد و طبقى آورد که دستمالى از سُنْدُسْ بهشت بر روى آن پوشیده بودند و در پیش آن حضرت گذاشت و گفت پروردگار تو می‌فرماید که امشب بر این طعام افطار کن و حضرت امیر المؤمنین (ع) گفت که هر شب چون هنگام افطار آن حضرت می‌شد، مرا امر می‌کرد که در را می‌گشودم که هر که خواهد بیاید و با آن حضرت افطار نماید و در این شب مرا فرمود که بر در خانه بنشین و مگذار کسى داخل شود که این طعام بر غیر من حرام است. چون اراده افطار نمود، طبق را گشود و در میان آن طبق از میوه‌هاى بهشت یک خوشه خرما و یک خوشه انگور بود و جامى از آب بهشت، پس از آن میوه‌ها تناول فرمود تا سیر شد و از آن آب آشامید تا سیراب شد و جبرئیل از ابریق بهشت، آب بر دست مبارکش می‌ریخت و میکائیل دستش را شست و اسرافیل دستش را با دستمال بهشت پاک کرد و طعام باقی‌مانده با ظرف‌ها به آسمان بالا رفت و چون حضرت برخاست که مشغول نماز شود جبرئیل گفت که در این وقت تو را نماز جایز نیست باید الحال به منزل خدیجه روى و با او مضاجعت نمایى که حق تعالى می‌خواهد که در این شب از نسل تو ذریّه طیّبه خلق نماید. آن حضرت متوجّه خانه خدیجه شد. خدیجه گفت که من با تنهایى الفت گرفته بودم و چون شب می‌شد درها را می‌بستم و پرده‌ها را می‌آویختم و نماز خود را می‌کردم و در جامه خواب خود، می‌خوابیدم و چراغ را خاموش ‍ می‌کردم و در این شب در میان خواب بودم که صداى در خانه را شنیدم ، پرسیدم که کیست در را می‌کوبد که به غیر از محمّد -صلى الله علیه و آله- دیگری را روا نیست کوبیدن آن؟ حضرت فرمود که منم محمّد، چون صداى فرح‌افزاى آن حضرت را شنیدم، جستم و در را گشودم و پیوسته عادت آن حضرت آن بود که چون اراده خوابیدن می‌نمود، آب می‌طلبید و وضو را تجدید می‌کرد و دو رکعت نماز بجا می‌آورد و داخل رختخواب بر می‌شد و در این شب هیچ از این‌ها نکرد تا داخل شد دست مرا بگرفت و به رختخواب برد و بعد از آن ، من نور فاطمه (ع) را در رحم خود یافتم. «۱» @azkhodatakhoda_ir

﷽ ... ادامه نقل از کتاب «وقایع الأیّام» شیخ عبّاس قمی (صاحب کتاب «مفاتیح الجنان) : شیخ صدوق از مفضل بن عمر روایت کرده که گفت : از حضرت صادق علیه السلام سؤال کردم که چگونه بود ولادت حضرت فاطمه؟ حضرت فرمود : چون خدیجه اختیار مزاوجت حضرت رسول (ص) فرمود، زنان مکه از عدواتى که با آن حضرت داشتند، از خدیجه هجرت نمودند و بر او سلام نمی‌کردند و نمی‌گذاشتند که زنى به نزد او برود، پس خدیجه را به این سبب، وحشتى عظیم عارض شد و لکن عمده غم و جزع خدیجه براى حضرت رسول بود که مبادا از شدت عدوات ایشان، آسیبى به آن حضرت برسد، چون به حضرت فاطمه حامله شد، فاطمه در شکم با او سخت می‌گفت و مونس او بود و او را صبر می‌فرمود. خدیجه این حالت را از حضرت رسالت پنهان می‌داشت، پس روزى حضرت داخل شد، شنید که خدیجه سخن می‌گوید با شخصى و کسى را نزد او ندید، فرمود : که اى خدیجه با که سخن می‌گویی؟ خدیجه گفت فرزندى که در شکم من است با من سخن می‌گوید و مونس من است. حضرت فرمود که اینک جبرئیل مرا خبر می‌دهد که این فرزند دختر است؛ او و نسل او طاهر و با میمنت و با برکت است و حقّ تعالى نسل ما را از او به وجود خواهد آورد و از نسل او امامان و پیشوایان دینى به هم خواهند رسید و حقّ تعالى بعد از انقضاى وحى، ایشان را خلیفه‌هاى خود خواهد گردانید در زمین. و پیوسته خدیجه در این حالت بود تا آن که ولادت جناب فاطمه نزدیک شد چون درد زاییدن را در خود احساس ‍ کرد، به سوى زنان قریش و فرزندان هاشم کس فرستاد که نزد او حاضر شوند؛ ایشان در جواب او فرستادند که فرمان ما نبردى و قبول قول ما نکردى و زن یتیم ابوطالب شدى که فقیر است و مالى ندارد و ما به این سبب به خانه تو نمی‌آییم و متوجه امور تو نمی‌شویم. خدیجه چون پیغام ایشان را شنید، بسیار اندوهناک گردید؛ در این حالت بود که ناگاه دید چهار زن گندمگون بلند بالا نزد او حاضر شدند و به زنان بنی‌هاشم شبیه بودند. خدیجه از ایشان بترسید؛ پس یکى از ایشان گفت که مترس اى خدیجه که ما رسولان پروردگاریم بهسوى تو و ما ظهیران توییم؛ منم ساره زوجه ابراهیم و دوم آسیه دختر مزاحم است که رفیق تو و زن شوهر تو خواهد بود در بهشت و سوم مریم دختر عمران است و چهارم کلثوم خواهر موسى بن عمران است. حقّ تعالى ما را فرستاده است که در وقت ولادت نزد تو باشیم و تو را بر این حالت معاونت نماییم. آن چهار زن هر یک در یک طرف خدیجه نشستند و حضرت فاطمه (ع) پاک و پاکیزه متولّد شد و چون به زمین رسید نور او ساطع گردید به حدّی که خانه‌هاى مکّه را روشن گردانید و در مشرق و مغرب زمین موضعى نماند مگر آن که از آن نور روشن شد و ده نفر از حور العین به آن خانه در آمدند و هر کدام ابریقى و طشتى از بهشت در دست داشتند و ابریق‌هاى ایشان مملو بود از آب کوثر، پس زنى که در پیش روى خدیجه نشسته بود، جناب فاطمه (س) را برداشت و به آب کوثر غسل داد و دو جامه سفید بیرون آورد که از شیر سفیدتر و از مشک عنبر خوشبوتر بود و فاطمه را در یک جامه پیچید و جامه دیگر را مقنعه او گردانید، پس او را به سخن در آورد. فاطمه گفت : اشهد انّ لا اله الا الله و انّ ابى رسول الله سیّد الانبیاء و انّ بَعْلىّ سیّد الاوصیاء و وُلْدىٖ سادة الاسباط. پس بر هر یک از آن زنان سلام کرد و هر یک را به نام ایشان خواند؛ پس آن زنان شادى کردند و حوریان بهشت خندان شدند و یکدیگر را بشارت دادند و اهل آسمان‌ها یکدیگر را بشارت دادند به ولادت آن سیّده زنان و در آسمان نور و روشنى هویدا شد که پیشتر چنان نورى مشاهده نکرده بودند؛ پس آن زنان مقدسه با خدیجه خطاب کردند و گفتند بگیر این دختر را که طاهر و مطهّر است و پاکیزه و با برکت است؛ حقّ تعالى برکت داده است او را و نسل او را. خدیجه آن حضرت را گرفت، شاد و خوشحال و پستان خود را در دهان او گذاشت؛ پس فاطمه در روز، آن قدر نموّ می‌کرد که اطفال دیگر در ماهى، نمو کنند و در ماه، آن قدر نموّ می‌کرد که اطفال دیگر در سالى نموّ کنند.""2" بدان که آن مظلومه را ۹ نام است نزد حقّ تعالى : فاطمه : یعنى بریده شده از بدی‌ها، یا به معنى آن که حقّ تعالی او را و شیعیان او را از آتش جهنّم بریده است. صدّیقه : یعنى معصومه، مبارکه : یعنى صاحب برکت در علم و کمالات و معجزات و اولاد گرام و غیرها. طاهره : یعنى پاکیزه از هر رجس و نقصى. زکیّه : یعنى نموّکننده در کمالات و خیرات. راضیّه : یعنى راضى به قضاى حق تعالى. مرضیّه : یعنى پسندیده خدا و دوستان خدا. محدّثه : یعنى ملک با او سخن گفته. زهراء : یعنى نورانى به نور صورى و معنوى. @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت فاطمه زهراء (سلام اللّه علیها) در روز یک‌شنبه : السَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُمْتَحَنَةُ، امْتَحَنَكِ الَّذِى خَلَقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً، أَنَا لَكِ مُصَدِّقٌ صَابِرٌ عَلَىٰ مَا أَتىٰ بِهِ أَبُوكِ وَوَصِيُّهُ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِما، وَأَنَا أَسْأَلُكِ إِنْ كُنْتُ صَدَّقْتُكِ إِلّا أَلْحَقْتِنِى بِتَصْدِيقِى لَهُمَا، لِتُسَرَّ نَفْسِى، فَاشْهَدِى أَنِّى ظاهِرٌ بِوَلَايَتِكِ وَوَِلايَةِ آلِ بَيْتِكِ صَلَوَاتُ اللّٰهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. سلام بر تو ای آزموده شده، آن‌که تو را آفرید آزمودت، پس تو را به آنچه آزمود شکیبا یافت، من از صمیم قلب به تو ایمان دارم و بر آنچه پدر بزرگوارت و جانشینش (درود خدا بر آن دو باد) آوردند بردبارم و از تو می‌خواهم ازآنجاکه مؤمن به تو هستم مرا به گروندگان آن دو ملحق سازی تا دلشاد گردم، پس گواه باش که همانا من تنها به ولایت تو و ولایت اهل‌بیتت (که درود خدا بر همه آنان باد) پیروز شدم. @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت فاطمه زهراء (سلام اللّه علیها) در روز یک‌شنبه : السَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُمْتَحَنَةُ، امْتَحَنَكِ الَّذِى خَلَقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً، أَنَا لَكِ مُصَدِّقٌ صَابِرٌ عَلَىٰ مَا أَتىٰ بِهِ أَبُوكِ وَوَصِيُّهُ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِما، وَأَنَا أَسْأَلُكِ إِنْ كُنْتُ صَدَّقْتُكِ إِلّا أَلْحَقْتِنِى بِتَصْدِيقِى لَهُمَا، لِتُسَرَّ نَفْسِى، فَاشْهَدِى أَنِّى ظاهِرٌ بِوَلَايَتِكِ وَوَِلايَةِ آلِ بَيْتِكِ صَلَوَاتُ اللّٰهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. سلام بر تو ای آزموده شده، آن‌که تو را آفرید آزمودت، پس تو را به آنچه آزمود شکیبا یافت، من از صمیم قلب به تو ایمان دارم و بر آنچه پدر بزرگوارت و جانشینش (درود خدا بر آن دو باد) آوردند بردبارم و از تو می‌خواهم ازآنجاکه مؤمن به تو هستم مرا به گروندگان آن دو ملحق سازی تا دلشاد گردم، پس گواه باش که همانا من تنها به ولایت تو و ولایت اهل‌بیتت (که درود خدا بر همه آنان باد) پیروز شدم. @azkhodatakhoda_ir

﷽ ... ادامه نقل از کتاب «وقایع الأیّام» شیخ عبّاس قمی (صاحب کتاب «مفاتیح الجنان) : معلوم باد که فضایل آن مُخَدَّره زیاده از آن است که احصاء شود و من به جهت تبرّک به چند سطرى اکتفا می‌نمایم : مشایخ از حدیث از طریق عامّه، روایت کرده‌اند که حضرت رسول (ص) فرمود : فاطمه ، پاره تن من است ، هر که او را شاد گرداند، مرا شاد گردانیده است و هر که او را آزرده کند، مرا آزرده کرده است؛ فاطمه عزیزترین مردم است نزد من ."3" از عایشه روایت است که گفت : ندیده‌ام احدى را که در گفتار و سخن شبیه‌تر باشد از فاطمه به رسول خدا (ص) ؛ چون فاطمه، به نزد آن حضرت می‌آمد او را مرحبا می‌گفت و دست‌هاى او را می‌بوسید و در جاى خود می‌نشاند و چون حضرت به خانه فاطمه می‌رفت بر می‌خواست و استقبال آن حضرت می‌کرد و مرحبا می‌گفت و دست‌هاى آن حضرت را می‌بوسید. "4" از امام حسن علیه السلام روایت است که فرمود در شب جمعه مادرم در محراب عبادت خود ایستاد و مشغول بندگى حقّ تعالى گردید و پیوسته در رکوع و سجود و قیام و دعاء بود تا صبح طالع شد؛ شنیدم که پیوسته دعا می‌کرد از براى مؤمنین و مؤمنات و ایشان را نام می‌برد و دعاء براى ایشان می‌کرد و از براى خود دعاء نمی‌کرد، پس گفتم : ای مادر! چرا از براى خود دعا نکردى، چنان چه از براى دیگران کردى؟ فرمود : یا بُنَىَّ! اَلْجارُ ثُمَّ الدّارُ"5" اى پسر جان من! اوّل همسایه را باید رسید، بعد خود را"6". حمیرى از حضرت باقر روایت کرده است که حضرت رسالت مقرّر فرمود که هر چه خدمت بیرون در باشد، از آب و هیزم آوردن و امثال آن‌ها حضرت امیر المؤمنین بجا آورد و هر چه خدمت اندرون خانه باشد، از آسیا کردن و نان و طعام پختن و جاروب کردن و امثال این‌ها با حضرت فاطمه باشد."7" ابو نعیم روایت کرده که حضرت فاطمه آن قدر آسیا گردانید که دست‌هایش آبله پیدا کرد و از اثر آسیا دست‌هایش پینه کرد."8" ثعلبى از حضرت صادق (ع) روایت کرده که روزى حضرت رسول به خانه فاطمه در آمد، فاطمه را دید که جامه پوشیده بود از جُلّ‌هاى شتر و به دست‌هاى خود آسیا می‌گردانید و در آن حالت فرزند خود را شیر می‌داد؛ چون حضرت، او را بر آن حالت مشاهده کرد، آب از دیده‌هاى مبارکش روان شد و فرمود اى دختر گرامى! تلخی‌هاى دنیا را امروز بچش براى حلاوت‌هاى آخرت. پس فاطمه گفت : یا رسول الله! حمد می‌کنم خدا بر نعمت‌هاى او و شکر می‌کنم خدا را بر کرامت‌هاى او، پس حقّ تعالى این آیه را فرستاد ﴿و لسوف یعطیک ربک فترضى﴾ "9" یعنى حقّ تعالى در قیامت آن قدر به تو خواهد داد که راضى شوى."10" از حسن بصرى منقول است که می‌گفت : حضرت فاطمه عابدترین مردم بود در عبادت حقّ تعالی؛ آن قدر بر پاى ایستاد که پاهاى مبارکش ورم می‌کرد. وقتى پیغمبر خدا به او فرمود چه چیز بهتر است از براى زن؟ فاطمه گفت : آن که نبیند مردى را و نبیند مردى او را؛ پس حضرت نوردیده خود را به سینه چسبانید و فرمود : ذرّیّة بعضها من بعض"11" و هم روایت است که روزى آن حضرت، از اصحاب خود از زن سؤال فرمود. اصحاب گفتند که زن عورت است. فرمود : در چه حالى زن به خدا نزدیک‌تر است؟ اصحاب جواب نتوانستند. چون فاطمه این مطلب را شنید، گفت که نزدیک‌ترین حالات زن به خدا آن است که ملازم خانه خود باشد و بیرون از خانه نشود. حضرت فرمود : فاطمه پاره تن من است."12" 1-العدد القویه،ص222-230. 2-امالی،ص690-692. 3-همان،ص165. 4-مناقب اهل البیت،ص233. 5-وسایل الشیعه،ج7،ص112. 6-علل الشرایع،ج1،182. 7-کافی،ج2،ص65؛وسایل الشیعه،ج17،ص64. 8-مناقب آل ابی طالب،ج3،ص119. 9-الشرح/5. 10-بحار الانوار ،ج43،ص86. 11-آل عمران/34.التحفه السنیه،ص281؛مناقب آل ابی طالب،ج3،ص119. 12-بحار الانوار،ج43،ص92. 13-سیر اعلام النبلاء،ج16،ص326. @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت فاطمه زهراء (سلام اللّه علیها) در روز یک‌شنبه (به روایت دیگر) : السَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُمْتَحَنَةُ، امْتَحَنَكِ الَّذِى خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ، وَكُنْتِ لِمَا امْتَحَنَكِ بِهِ صَابِرَةً، وَنَحْنُ لَكِ أَوْلِيَاءٌ مُصَدِّقُونَ، وَ لِكُلِّ مَا أَتىٰ بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَأَتىٰ بِهِ وَصِيُّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ مُسَلِّمُونَ، وَنَحْنُ نَسْأَلُكَ اللّٰهُمَّ إِذْ كُنَّا مُصَدِّقِينَ لَهُمْ أَنْ تُلْحِقَنَا بِتَصْدِيقِنا بِالدَّرَجَةِ الْعَالِيَةِ، لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنا بِوَِلايَتِهِمْ عَلَيْهِمُ السَّلامُ. سلام بر تو ای آزموده شده، آزمودت آن‌که تو را آفرید پیش از آفریدنت در دنیا و در آن آزمون شکیبا بودی و ما دوستان و تصدیق‌کنندگان توییم و به همه‌ی آنچه پدر بزرگوارت (درود خدا بر او و خاندانش باد) و جانشینش (درود بر او) آوردند سر می‌سپاریم؛ خدایا! از تو می‌خواهیم ازآن‌رو که تصدیق‌کنندگان آن بزرگواران بودیم ما را به خاطر این باور به درجه‌ی والا برسانی تا خود را بشارت دهیم که به ولایت آنان پاک گشتیم (درود بر آنان). @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌ حضرت فاطمه زهراء (سلام اللّه علیها) در روز یک‌شنبه (به روایت دیگر) : السَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُمْتَحَنَةُ، امْتَحَنَكِ الَّذِى خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ، وَكُنْتِ لِمَا امْتَحَنَكِ بِهِ صَابِرَةً، وَنَحْنُ لَكِ أَوْلِيَاءٌ مُصَدِّقُونَ، وَ لِكُلِّ مَا أَتىٰ بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَأَتىٰ بِهِ وَصِيُّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ مُسَلِّمُونَ، وَنَحْنُ نَسْأَلُكَ اللّٰهُمَّ إِذْ كُنَّا مُصَدِّقِينَ لَهُمْ أَنْ تُلْحِقَنَا بِتَصْدِيقِنا بِالدَّرَجَةِ الْعَالِيَةِ، لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنا بِوَِلايَتِهِمْ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.سلام بر تو ای آزموده شده، آزمودت آن‌که تو را آفرید پیش از آفریدنت در دنیا و در آن آزمون شکیبا بودی و ما دوستان و تصدیق‌کنندگان توییم و به همه‌ی آنچه پدر بزرگوارت (درود خدا بر او و خاندانش باد) و جانشینش (درود بر او) آوردند سر می‌سپاریم؛ خدایا! از تو می‌خواهیم ازآن‌رو که تصدیق‌کنندگان آن بزرگواران بودیم ما را به خاطر این باور به درجه‌ی والا برسانی تا خود را بشارت دهیم که به ولایت آنان پاک گشتیم (درود بر آنان). @azkhodatakhoda_ir

﷽ زیارت‌های ائمّه معصومین (سلام اللّه علیهم) در ایّام هفته (تعیین اسامی معصومین (س) به روزهای هفته) : سیّد ابن طاووس (رحمة اللّه علیه) در کتاب «جَمالُ الْاُسْبُوع» فرموده است : ابن بابویه با ذکر سند از صَقْرِ بْن اَبیٖ‌دُلَف روایت کرده : زمانی که متوکّل عبّاسی حضرت امام هادی (علیه السّلام) را به شهر [سامرّای کنونی] آورد و نزد دربان خود (زراقی) حبس کرد، روزی برای خبر گرفتن از احوال آن حضرت نزد زراقی رفتم. ... ... سپس گفتم: ای سرور من، حدیثی از رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) روایت شده است که من معنی آن را نمی‌فهمم؛ فرمود : آن حدیث کدام است؟ عرض کردم : «لا تُعادُوا الْأَیّامَ فَتُعادِیکُمْ؛ با روزها دشمنی نکنید تا آن‌ها با شما دشمنی نورزند». فرمود : مراد از روزها تا زمانی که آسمان‌ها و زمین برپاست، ما هستیم. شنبه [اَلسَّبْت] : نام رسول خداست؛ یک‌شنبه [اَلْاَحَد] : امیر المؤمنین (علیه السّلام)؛ دوشنبه [اَلْاِثْنَیْنِ] : حسن و حسین (علیهما السّلام)؛ سه‌شنبه [اَلثُّلَثٰاء] : علیّ بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد (علیهم السّلام)؛ چهارشنبه [اَلْاَرْبَعٰاء] : موسی بن جعفر و علیّ بن موسی و محمّد بن علی (علیهم السّلام) و من [امام علیّ بن محمّد الهادی (س)]؛ پنج‌شنبه [اَلْخَمیٖس] : فرزندم حسن [بن علیّ العسکری] (علیه السّلام)؛ جمعه [اَلْجُمُعَة] : فرزند فرزندم که اهل حقّ گرداگردش جمع می‌شوند. این است معنی ایّام، پس در دنیا با ایشان دشمنی مکنید که در آخرت با شما دشمنی خواهند کرد. آن‌گاه فرمود : با من خداحافظی کن و برو که بر تو ایمن نیستم و می‌ترسم آزاری به تو رسد. سپس سیّد این حدیث را به سند دیگر از قطب راوندی روایت کرده، آن‌گاه فرموده : ... ... زیارت‌ حضرت امام حسن بن علیّ (سلام اللّه علیهما) در روز دوشنبه : روز دوشنبه روز امام حسن (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) است؛ در زیارت حضرت امام حسن (علیه‌السلام) می‌گویی : السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صِفْوَةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صِرَاطَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بَيَانَ حُكْمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نَاصِرَ دِينِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِىُّ؛ سلام بر تو ای فرزند فرستاده پروردگار جهانیان، سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو ای محبوب خدا، سلام بر تو ای برگزیده‌ی خدا، سلام بر تو ای امین خدا، سلام بر تو ای حجت خدا، سلام بر تو ای نور خدا، سلام بر تو ای راه خدا، سلام بر تو ای بیان حکم خدا، سلام بر تو ای یار دین خدا، سلام بر تو ای سرور پاک‌نهاد؛ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْبَرُّ الْوَفِىُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْقَائِمُ الْأَمِينُ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَالِمُ بِالتَّأْوِيلِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْهَادِى الْمَهْدِىُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطَّاهِرُ الزَّكِىُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا التَّقِىُّ النَّقِىُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقِيقُ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ. سلام بر تو ای نیکوکردار وفادار، سلام بر تو ای قیام‌کننده‌ی امین، سلام بر تو ای آگاه به تأویل، سلام بر تو ای راهنمای راه‌یافته، سلام بر تو ای پاک و پاکیزه، سلام بر تو ای پرهیزگار پاک‌دامن، سلام بر تو ای حقیقت راستین و آشکار، سلام بر تو ای شهید راست‌کردار، سلام بر تو ای ابا محمّد حسن بن علی و رحمت و برکات خدا بر تو باد. @azkhodatakhoda_ir