🍂🌾🤲الهی تواین ساعات هرچقدرفعالیت کردیم موردرضای خداوخشنودی امام زمان(عج)قرارگرفته باشه.....
وخیروثوابی به گذشتگان واسیران خاکمان برسه...🤲🌾
🍂🌾درقنوت نیمه شبهاتون سخت محتاج دعای خیرتان هستیم 🤲
امتحان های دنیات سخته؟
تا ازیه امتحان بیرون نیومدی خدا امتحان بعدی ازت میگیره؟
از هر طرف حرف و حدیث دیگران آزارت میده؟
شوهر یا پدر و مادر بداخلاق داری؟
عزیزی از دست دادی؟
با بچه ت خدا امتحانت کرده؟
احساس میکنی دنیا سختی هاش فقط قسمتت بوده؟
و...
ناراحت نباش
سر خود را بالا نگه دارید؛🌱
تو نورچشمی خدایی🥀
خداوند سخت‌ترین نبرد‌های خود را به قوی‌ترین سربازان خود می‌دهد😍🌱
حالا آروم شدی؟!
بگو از ته دلت ...خدایا شکرت
شکرت خدا...
حقیقت اینه که نعمتهای دنیا نیز مانند مصائب، ممکنه مایه رقاء و سعادت باشه، و ممکنه مایه بدبختی و بیچارگی بشه.
نه فقر، بدبختی مطلقه نه ثروت خوشبختی مطلق... چه بسا فقرهایی که موجب تربیت و تکمیل انسانها شده، و چه بسا ثروتهایی که مایه بدبختی و نکبت قرار گرفته.
امنیت و ناامنی نیز چنینه. برخی از افراد یا ملتها در هنگام امنیت و رفاه، به عیاشی و تن پروری می افتن و در نتیجه، در پرتگاه خواری و ذلت سقوط می کنن و بسیاری دیگر از ملتها از شلاق بدبختی و گرسنگی به جنبش در میان و به آقایی و عزت می رسن.
سلامت و بیماری، عزت و ذلت، سایر مواهب و مصائب طبیعی نیز مشمول همینه ...
همه چیز بستگی دارد به نوع عکس العمل انسان در برابر آن که صابر و خویشتن دار باشد یا سست عنصر و بی اراده.👌👌
امام صادق(ع) درباره پاداش برخی مصائب در زندگی انسان مؤمن می فرماید: «لَوْ یَعْلَمُ الْمُؤْمِنُ مَا لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِی الْمَصَائِبِ لَتَمَنَّی أَنَّهُ قُرِّضَ بِالْمَقَارِیضِ؛[1] اگر مؤمن می دانست که در برابر مصائب چه پاداشی دارد، آرزو می کرد بدنش با قیچی قطعه قطعه شود!».
در حدیثی دیگر می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَیَتَعَاهَدُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلَاءِ إِمَّا بِمَرَضٍ فِی جَسَدِهِ أَوْ بِمُصِیبَةٍ فِی أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ مُصِیبَةٍ مِنْ مَصَائِبِ الدُّنْیَا لِیَأْجُرَهُ عَلَیْهَا
خداوند تبارک و تعالی، با گرفتاریها به مؤمن توجه می کند؛ یا تن او را بیمار می کند، یا او را در سوگ یکی از اهل [خانه اش] می نشاند و یا یکی از سختیها و رنجهای دنیا را بر او چیره می کند. تا او را بر آنها پاداش دهد.»
روزی به رسول خدا(ص) خبر دادند که یکی از فرزندان معاذ از دنیا رفته و به شدت غمگین است. آن حضرت، نامه ای به این مضمون برای او نوشت: «از محمد فرستاده خدا به معاذ بن جبل، سلام بر تو باد! سپاس گویم خداوندی را که جز او معبودی نیست، امّا بعد: خبر بی تابی در اندوه مرگ فرزندت به من رسید. همانا پسرت از هدایای ارزنده الهی و از سپرده هایی بود که به طور موقّت در دست تو بود، و خداوند تو را به او تا زمانی معیّن بهره مند ساخت، و به وقت رسیدن اجل، جان او را ستاند، فإنّا لِلّه وَ إنّا إلَیه رَاجِعون (زیرا ما از آن خدائیم و به سوی او باز می گردیم)، مبادا بی تابیت موجب تباهی پاداش تو گردد، و در صورتی که پاداش [بر] مصیبت را دریابی؛ خواهی دانست که این مصیبت، در مقابل پاداشی که خداوند برای اهل تسلیم و پایداری فراهم ساخته، بسیار ناچیز است. و آگاه باش که بی تابی، مرده را باز نگرداند، و سرنوشت را تغییر ندهد، بنابراین، صبر را نیکو دار و تحقّق وعده الهی را بجوی، مبادا بر آنچه که بر تو و همه مردم حتمی است و در زمان و موعد خود نازل شدنی است تأسف بخوری! سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو باد.»
مستدرک الوسائل، ج2، ص353