⚜سبک چهار سیلابه ی ایام ولادت امیرالمومنین ع : بند اول: تموم زندگیم علی صراط بندگیم علی نوای رو لبم شده فقط از بچگیم علی ای عشق نایاب من ذکر دق الباب من تو قلبمه جای تو بهترین ارباب من شده حب حیدر دینم غلامش بودن آئینم میده روزی سالم رو سر سفرش که میشینم سر دارم سرم رو پای این علاقه میزارم گرفتارم تو سختیا با حیدره سروکارم علی مولا علی مولا بند دوم: امیره معرکه علی توی میدون تکه علی چشیدن عمر و مرحب از ضربه ی پاتکه علی تنها مرد کاروزار سردار دُلدُل سوار لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار جمل غوغا کرده حیدر فراری از هر سو لشکر شتر افتاد با یک ضربه حسن بازم کرده محشر قدم میزد جمل حماسه ای حسن رقم میزد علم میزد همه صفوف لشکر و بهم میزد حسن مولا حسن مولا بند سوم: بهشت رو زمین نجف کعبه ی عارفین نجف تو قلب عاشقا همه شده شور آفرین نجف دل برده ایوون طلا گنبد و صحن و سرا کشیده هر کس اومد کارش به مستی اینجا شفا میده خاکش فورا نجف میشه واسم مأمن کسی با دستای خالی نمیره از اینجا اصلا چقدر خوبه که قلبم واسه ایوون طلا میکوبه چقدر خوبه به شوق دیدن حرم دل آشوبه علی مولا علی مولا شعروسبک: #علی_علی_بیگی

#حضرت_زینب_س_مدح_و_مصائب سوگند به ربنای زینب من سجده کنم به پای زینب زینب علیِ پس حجاب است او امِّ ترابِ بوتراب است او صاحب معجزات تام است شمشیر برنده اش کلام است هشتاد و چهار اسیر هرشب بودند دخیل صبر زینب هم معنی پنج اصل دین است هم بر دل پنج تن نگین است یک ممتحنه مثال زهراست در قامت او جلال زهراست معنای صراط مستقیم است شاگرد خطابه اش کلیم است هرچند غم است روزگارش یک ذره نشد کم از وقارش گیرم برسد هزارلشگر هیچ است به پیش دخت حیدر بانوی دوعالم است زینب نام دگرش غم است زینب او دیده هرانچه کس ندیده از کوچه به کربلا رسیده ای کاش اگرسوار میرفت بامحمل پرده دار میرفت ای کاش اگر به شام میرفت  باعزت و احترام میرفت درغصه و غم نشست زینب درکوچه سرش شکست زینب شاعر: #سیدپوریا_هاشمی

بسم‌الله الرحمن الرحیم #حضرت_زینب_س_مدح_و_مصائب (تضمينی از شعر مرحوم #منزوی) #حسن_لطفی آیِنه در آیِنه نورِ مُکَرَم زینب است جلوه در جلوه تجلیاتِ خاتم زینب است خطبه در خطبه امیرالمؤمنین دَم زینب است زُهره در زُهره ظهورِ اسمِ اعظم زینب است آنکه با عشقِ حسینی گَشته همدم زینب است با مُسَمَط با قصیده با غزل با مثنوی صائِبی از اصفهان و بیدلی از دهلوی جودی و یَغما و نَیِر شهریار و مولوی می بَرَد اما دلم را مصرعی از مُنزوی این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است نامِ او پُر کرده عالم را حجابش بیشتر خُطبه اش بنیان کَن و فصلُ الخِطابش بیشتر غیرتش مبهوت ساز است،انقلابش بیشتر محملش دارد تماشا و رکابش بیشتر گفت با عباس پُشتیبانِ پرچم زینب است شمع اگر این است دل پروانه باشد بهتر است مِی اگر این است پُر پیمانه باشد بهتر است سر اگر خاکِ درِ میخانه باشد بهتر است عقل در توصیفِ او دیوانه باشد بهتر است در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است عشق وقتی می تپد عاشق پرستو می‌شود دستِ عاشق زود از حالِ دلش رو می‌شود هر که با خورشید شد آیینه ی او می‌شود دخترِ شاهِ نجف هم شاه بانو می‌شود یک تن اما حامیِ ناموسِ عالم زینب است از همان اول خدا میخواست او را شُد حسین اصلاً او با اولین پلکِ تماشا شُد حسین فاطمه شُد مرتضی شُد پیش از آنها شُد حسین گرچه نامش بود زینب بعدش اما شُد حسین او حسین است و حسینش هم مُسَلَم زينب است گرچه بر بال و پرِ خود سلسله دارد هنوز او که باشد سایبانی قافله دارد هنوز می‌رود پشتِ برادر فاصله دارد هنوز با سرِ هر زلفِ او صدها گله دارد هنوز آنکه ریزد در فراغت اشک ماتم زینب است

بسم الله الرحمن الرحيم #حضرت_زینب_س_مدح_و_مصائب شاعر: #محمد_رستمی السلام ای دختر سلطان دین السلام ای زینت عرش برین السلام ای تالی خیرالنسا السلام ای جلوه ی اهل کسا السلام ای دختر حبل المتین وارث حلم امیرالمومنین السلام ای بانوی مردآفرین گفته بر صبرت خدایت آفرین رخصتی ده تا بگویم شرح تو فرصتی ده تا بگویم مدح تو مدح تو فوق بیان و درک ماست مدح تو کار خدای ماسواست ای امیر المومنین حیران تو حضرت روح الامین دربان تو انبیا و اولیا پابست تو گریه ماه محرم دست تو عالم و آدم گدای خوان تو ما همه شرمنده احسان تو ای سراپا عصمت و عز و وقار حضرت صدیقه را آئینه دار ای فدای ذکر یارب یاربت ای ملائک عاشق اشک شبت از تو خواهش می کند خون خدا در نماز شب کنی او را دعا ذوالفقار حیدری در کام تو کوفه با تیغ سخن شد رام تو تو حسین بن علی را یاوری کشتی نوح خدا را لنگری ای که نامت ذکر هر روز و شب است ای خدا فرموده نامت زینب است ای فدای نام تو عالم همه تو حسینی یا حسن یا فاطمه (س) بعد زهرا بر زنان سرور تویی بر حسین بن علی مادر تویی بعد زهرا دیده ای رنج و محن گریه کردی بحر مادر چون حسن بعد زهرا دیده ای شق القمر بسته ای با معجرت فرق پدر بعد زهرا دیده ای داغ پدر بعد زهرا دیده ای لخت جگر بعد مادر دیده ای رنج و بلا با برادر بوده ای کرب و بلا پیکر صد چاک اکبر دیده ای ای بمیرم ذبح اصغر دیده ای دیده ای خون خدا مضطر شده دیده ای سبط نبی بی سر شده آمدی از خیمه ها با چشم زار زینبا کردی عبور از نیزه زار آمدی در قتلگه با اشک و آه دیده ای تو پیکر صد چاک شاه با دلی آرام و قلبی استوار دست بردی بر تن خونین یار لب گشودی کای خدایا کن قبول این قلیل قربانی از آل رسول

#حضرت_زینب__س__روضه لحظه‌ها لحظه‌های آخر بود آخرین ناله‌های خواهر بود خواهری که میان بستر بود خنجری خشک و دیده‌ای تَر بود چقدر سینه‌اش مکدر بود چشم خود را چه سخت وا کرده روی خود را به کربلا کرده مجلس روضه را بِپا کرده باز هم یادِ بوریا کرده یادِ باغِ گلی که پرپر بود پلکهایش کمی تکان دارد رعشه‌ای بین بازوان دارد پوستی رویِ استخوان دارد یادگاری زِ خیزران دارد چشم از صبح خیره بر در بود تا علی اکبرش اذان ندهد تا که قاسم رُخی نشان ندهد تا علمدار سایبان ندهد تا حسینش ندیده جان ندهد انتظارش چه گریه آور بود زیرِ این آفتاب میسوزد تنش از التهاب میسوزد یاد عباس و آب میسوزد مثلِ رویِ رباب میسوزد یادِ لبهای خشک اصغر بود میزند شعله مرثیه خوانیش زنده ماندن شده پشیمانیش مانده زخمی به رویِ پیشانیش آه از روزِ کوچه گردانیش چقدر در مدینه بهتر بود سه برادر گرفته هر سو را و علی هم گرفته بازو را دور تا دورِ قدِ بانو را تا نبینند چادر او را آه از آن دَم که پیش اکبر بود ناگهان یک سپاه خندیدند بر زنی بی پناه خندیدند او که شد تکیه گاه خدیدند رو سوی قتلگاه خندیدند بعد از آن نوبتِ برادر بود آن همه ازدحام یادش هست جمعِ کوفی و شام یادش هست چشمهایِ حرام یادش هست حال و روز امام یادش هست چشمها روی چند دختر بود یک طرف دختری که رفت از حال یک طرف تلِ خاکی و گودال زیرِ پایِ جماعتی خوشحال یک تن اُفتاده تا شود پامال باز دعوا میان لشکر بود جانِ او تا زِ صدر زین اُفتاد خیمه‌ای شعله ور زمین اُفتاد نقشِ یک ضربه بر جبین اُفتاد گیسویی دست آن و این اُفتاد حرمله از همه جلوتر بود یک نفر گوئیا سر آورده زیر یک شال خنجر آورده ضربه‌ای که به حنجر آورده عرقِ شمر را در آورده وای سر روی دست مادر بود (حسن لطفی) حضرت زینب (س) روضه

🏴سبک نوحه زمینه شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها #نوحه_حضرت_زینب_س #زمینه_حضرت_زینب_س #الاسالار_زینب 🏴بند اول الا سالار زینب،الا نور دو عینم بیا این دم آخر،که جون میدم حسینم یه سال و نیمه غصه خوردم یه سال و نیمه آه کشیدم یه سال و نیمه بعد تو من حتی یه روز خوش ندیدم دارم میمیرم،بیا حسینم غریب مادر،اخا حسینم اخا یا مظلوم 🏴بند دوم هنوز یادم نرفته،وداع آخرت رو که بوسیدم به جای،مادر من حنجرت رو یادم نرفته لحظه ای که از روی تل نگات میکردم تو روی خاک افتادی و من هی زیر لب صدات میکردم میدیدم از دور،شمرو با خنجر که میبرید از،تو یا اخا سر اخا یا مظلوم 🏴بند سوم غم تو کرده آبم،واست چشمام میباره داداش پیرهن خونیت،واسه من یادگاره پیرهنی که بوی تو میده مظلوم داداشم ای حسین جان ای کشته ی بی کفن من غریبم ای ذبیح العطشان ای پاره پیکر،مظلومِ بی سر جون میده خواهر،با حال مضطر اخا یا مظلوم ۱۳۹۹/۱۲/۷ 🙏التماس دعای خیر ✍♩کربلایی امیرحسین سلطانی

✳️ اَلسَّلامُ عَلَیکِ یَا عَمَّةَ وَلیِّ اللهِ المُکَرَّمِ ... ✳️ در چشمهای منتظرم نا نمانده است یک چشم هم برای تماشا نمانده است از بَسکه گریه کرده ام و خون گریستم اَشکی برایِ دخترِ زهرا نمانده است نزدیک ظهر و بسترِ زینب در آفتاب جانی ولی در این تنِ تنها نمانده است چیزی برایِ آنکه فشارم به سینه ام جز این لباسِ کُهنه خدایا نمانده است غارت زده منم که پس از غارتِ دلم زُلفی برای شانه زدنها نمانده است ای شاه بی کفن،کفنم کن برادرم با دستِ خود به چادر مشکیِ مادرم *** آه از خیامِ شعله ور و از شراره ها از خنده ها و هلهله ها و اشاره ها غارتگران پس از تو به ما حمله ور شدند بستند پیش ما همه ی راه چاره ها غارت شدند جوشن و پیراهن و عَلَم حتی زِ خیمه ها همه ی گاهواره ها در دستها نبود به جز تازیانه ها بر پنجه ها نبود به جز گوشواره ها چیزی نمانده بود که معجر بخوانیش بر گیسوان شعله ور از تکه پاره ها در پیش چشم مادر و خواهر به روی نِی می خورد تاب سرِ شیر خواره ها از بس زدند بال و پَرِ کودکان شکست از بس زدند چوبِ تَرِ خیزران شکست حسن لطفی #وفات_حضرت_زینب_سلام_الله ⚜❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️

✳️ السَّلامُ عَلَیکِ یَا عَمَّةَ وَلیِّ اللهِ المُکَرَّمِ ... ✳️ با اشک بی‌زوال خودم گریه می‌کنم بر روز و ماه و سال خودم گریه می‌کنم این پلک ها به روضه‌ی تو‌ زخم شد حسین بس با زبان حال خودم گریه می‌کنم حالا دگر بدون عصا می‌خورم زمین گاهی خودم به حال خودم گریه می‌کنم می‌پرسم از خودم که چرا بی کفن شدی؟ بر پاسخ سوال خودم گریه می‌کنم گاهی که یاد عصر دهم می‌کند دلم بر غارت جلال خودم گریه می‌کنم من آن کبوترم که ز شلاق ها هنوز هر شب ز درد بال خودم گریه می‌کنم ای بهترین برادر دنیا برای تو تا وقت ارتحال خودم گریه می‌کنم میلاد حسنی #شعر_مذهبی #وفات_حضرت_زینب_سلام_الله ⚜❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️⚜

✳️ السَّلامُ عَلَیکِ یَا عَمَّةَ وَلیِّ اللهِ المُکَرَّمِ ... ✳️ زینبم نائبة الزهرایم مادرم گفته که بی همتایم بشنوید ارض و سما! آوایم این حسینی که بُوَد، آقایم ... ... تا که دیده به روی من وا کرد مهر خود را به دل من جا کرد کوثر حضرت کوثر هستم زین اَب هستم و زیور هستم زیور فاتح خیبر هستم خطبه ام گفت: که حیدر هستم همه دیدند هنر دارم من مثل عباس، جگر دارم من ذوالفقار سخنم برّان است یکی از لشکر من طوفان است دشمن از «مردی» من حیران است بی سبب نیست که سرگردان است... ... دیده هر بار، حریف همه ام پروش یافته ی فاطمه ام ای برادر! به دلم غم دارم دل سوزان و قدی خم دارم دم آخر شده ماتم دارم خاطراتی ز محرّم دارم لرزش دستم اگر جلوه نماست همه اش زیر سر عاشوراست همه جا پای به پایت بودم دائماً زیر لوایت بودم مثل یک کوه برایت بودم شاهد کرب و بلایت بودم من که بازیچه ی تقدیر شدم از غم تو به خدا پیر شدم روضه ی باز شنیدن سخت است بار بر دوش کشیدن سخت است تلخی آه چشیدن سخت است سوی گودال دویدن سخت است دیدم آن جا که چه غوغا کرده بی حیا، کار خودش را کرده حنجری سوخته شد بعد از آن ... جگری سوخته شد بعد از آن ... مادری سوخته شد بعد از آن ... معجری سوخته شد بعد از آن ... زیر و رو شد بدنت با نیزه تا که شد در تن تو تا نیزه وای از آن سفر شام، حسین! وای از آن ملأ عام، حسین ! وای از طعنه و دشنام، حسین ! وای از سنگ لب بام، حسین ! آن دیاری که پر از بیداد است شام نه، کشور کُفر آباد است ذرّه ای رحم در آن ناس نبود بینشان عاطفه بشناس نبود حرفی از غیرت و احساس نبود کاش آن جا سر عبّاس نبود ... ... تا نبیند سر بی معجر را پای پر آبله ی خواهر را محمد فردوسی #وفات_حضرت_زینب_سلام_الله ⚜❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️❄️♨️