سرود بالا به سبک زیر خوانده میشود👇👇👇

مدح مولا امیرالمومنین(ع) ترکیب بند ازامیرلافتی باید نوشت ازعلی شیرخدا باید نوشت انما و هل اتی باید نوشت ازوصی مصطفی باید نوشت فاتح بدر و حنین و خیبراست عشق سلمان است و عشق بوذر است خانه زاد حضرت داور علیست شهرعلم مصطفی را در علیست ازتمام انبیا برتر علیست شوهرصدیقه ی اطهر علیست کیست آنکه بر عدو غالب بود او علی ابن ابیطالب بود کیست حیدر پادشاهی بی بدل نور او در طینت ما از ازل نام شیرینش به لبها چون عسل ذکرجان بخشش بود خیرالعمل نام مولا می کند دل منجلی یاعلی و یاعلی و یاعلی شیعه بی همتاست وقتی باعلیست پرچمش بالاست وقتی باعلیست مادرش زهراست وقتی باعلیست محشرش زیباست وقتی باعلیست برجبین ما نوشته حق چنین دوستداران امیرالمومنین شعربی حیدر ندارد اعتبار شعر باحیدر بماند یادگار رسم شاگردی به جا آرد (بهار) گوید این بیت از زبان سازگار "شیعه از آغاز خلقت باعلیست اول و آخرکلامش یاعلیست" ابوذر رییس میرزایی(بهار) بیت آخر ترکیب بند از استاد عزیزم حاج غلام رضا سازگار می باشد.

مدح حضرت امیرالمومنین(ع) جان ناقابل من باد به قربان علی همه عالم به فدای لب خندان علی مالک و قنبر و سلمان و ابوذر بودند همه دیوانه ی سیمای درخشان علی ابر و باد و مه و خورشید،تمام افلاک همگی جان به کف وگوش به فرمان علی روزگاریست سرسفره ی مولا هستم پدرم داده مرا لقمه ای ازنان علی هرکجاهم گره کور به کارم افتاد درهمان لحظه زدم دست به دامان علی مطمئنم که جنان ،نیست دل انگیز تر از حرم و گنبد و گلدسته و ایوان علی "ای نسیم سحرآرامگه یار کجاست" حرم حضرت عباس و حسین جان علی ابوذر رییس میرزایی(بهار)

یا حضرت امیرالمومنین(ع) هرکس که در راه امامش بی هدف شد کج رفت و هر ثانیه از عمرش تلف شد ای وای برحال کسی که در سقیفه در انتخاب حق و باطل بی طرف شد آن بی طرف هم مثل دشمن شک نکن از ناپاکی دامان مادر ناخلف شد نان حلال سفره ی مولا علی را هرکس تناول کرد آخر باشرف شد هرجا که در این زندگی خوردم به بن بست با ذکر مولا مشکلاتم برطرف شد فیروزه نه یاقوت نه الماس هم نه زیباترین انگشترم دُرّ نجف شد از دوری ایوان طلای حضرت عشق ذکر لبم با آه و گریه وا اَسف شد ابوذر رئیس میرزایی(بهار)

مدح علی به روی لب گوهر ناب میشود قلم به دست شاعرش مست وخراب میشود گر نظری به ما کند حضرت آفتاب حسن ز گرمی نگاه او غوره شراب میشود نقطه ی زیر با علی مفسران نوشته اند مدح همین نقطه فقط چندکتاب میشود شیعه زخاک قدم علی سرشته شد گلش کسی به غیر مرتضی ابوتراب میشود؟ زدست ذوالفقار او خصم فرار می کند همین که بین معرکه پا به رکاب میشود بگو به دشمن علی سوال کن زمادرت برای نوکری او که؟ انتخاب میشود حلال زاده بودنم حرام زاده بودنت به کفه ی ترازوی علی حساب میشود طناب را به گردنش دید یهودی و گریست سنگ برای غربتش کوه مذاب میشود کاش که در روز جزا (بهار‌) بیند از کرم زشاعران درگه نجف خطاب میشود ابوذر رییس میرزایی(بهار)

مدح مولا امیرالمومنین علی (ع) گذرم تا که بیفتد به خیابان نجف می شوم معتکفی سرزده مهمان نجف فخرم این است که ازعهد شبابم تا حال نوکرم نوکر درباری سلطان نجف ذکر یا فاطمه دل می برد از حضرت عشق می روم از حرمش تا به شبستان نجف بس که صحن حرمش نزد خدا محترم است بال جبرییل شده قالی ایوان نجف برده بی شک زسلیمان نبی هوش و هواس نقش رنگین روی فرش سلیمان نجف بهر خدمت به علی هرملکی صف بسته تاشود خادم و جاروکش و دربان نجف بارها گفته به فیروزه،عقیق یمنی ناب ناب است فقط در بیابان نجف جرج جرداق مسیحی یکی از عشاق است که شده واله و شیدا و پریشان نجف یاعلی بر در تو مثل فقیر آمده ایم نان و خرما بده بر دست یتیمان نجف ای (بهار) این نمک و طبع روان را داری تو ز نان و نمک سفره ی احسان نجف ابوذر رییس میرزایی(بهار)

یاعلی برشیرخداحضرت حیدرصلوات برلحم ودم ونفس پیمبرصلوات درروز ولادتش نجف میخواهی بفرست به زهرای مطهرصلوات ابوذررییس میرزایی(بهار)

یا امیرالمومنین(ع) آفریدند تورا حضرت حیدرباشی در دل معرکه ها فاتح خیبر باشی آفریدند تو را عشق بگیرد معنا نفس فاطمه و نفس پیمبر باشی وعجب نیست که با تیغ دو ابروی خمت دلبر قنبر و سلمان و ابوذر باشی ها علیُ بشرُ کیف بشر میگویم که خدا را به خدا مُظهر و مَظهر باشی جز تو هر بی سر و پایی نشود یار نبی با پیمبر تو فقط یار و برادر باشی با طرفدار ابوبکر و عمر میگویم شک نکن حاصل ناپاکی مادر باشی لب ما و لب پیمانه ی ساقی عشق است آفریدند تو را ساقی کوثر باشی ‌اشهد ان علی ولی الله،علی دوست دارم به لبم جمله ی آخر باشی در شب اول قبرم شود آیا مولا قدمی رنجه کنی ضامن نوکر باشی مقطع شعر (بهار) است همان مطلع شعر آفریدند تو را حضرت حیدر باشی ابوذر رئیس میرزایی(بهار)

یا امیرالمومنین(ع) نوکر خانه زاد سلطان باش در ارادت شبیه سلمان باش ماجراهای دشت ارژن را چند باری بخوان و حیران باش درس هایی بگیر از قنبر آستان بوس شاه مردان باش دست دادی اگر به مولایت تا ابد پای عهد و پیمان باش مور درگاه مرتضی باش و در دوعالم چنان سلیمان باش گفته مولا میان هر فتنه شتری بی جهاز و کوهان باش* سفره ی اغنیا فراوان است بر سر سفره ی یتیمان باش میزبان، بهتراز علی چه کسی است در بهشت نجف تو مهمان باش قصّةُ الْعِشق، لَا انْفِصامَ لَها در هوای علی پریشان باش هرچه هستی (بهار) مولا باش پیش بیگانه ها زمستان باش ابوذر رئیس میرزایی *کُنْ فِی الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ، لاَ ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ، وَلاَ ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ).